Το ρέκβιεμ του απεργοσπάστη

 του Αντώνη Αντωνάκου

Όταν τηλεφωνώ στους εκάστοτε διευθυντές μου λέγοντάς τους ότι θα κάνω απεργία, μού εύχονται αυθόρμητα καλή ξεκούραση. Όταν επιστρέφω την επόμενη μέρα οι συνάδελφοι με ρωτάνε πως τα πέρασα απευθύνοντάς μου εγκάρδιο χαιρετισμό κι ένα βροντερό καλώς ήρθες, απ’ αυτά που λέμε σε μετανάστη συγγενή που έχουμε να δούμε σαράντα χρόνια. Αρχίζω να πιστεύω λοιπόν κι εγώ πως πήγα κάποια εκδρομή. Πως έκανα ταξίδι αναψυχής, κι αρχίζω να νιώθω ένοχος όταν σκέφτομαι πως, την ώρα που εγώ έλιαζα τα καλαμπαλίκια μου στις εξωτικές Μαλβίδες οι συνάδελφοι σκίζονταν μέσα στην αίθουσα μεταδίδοντας τη γνώση. Αρχίζω να νιώθω κοπρίτης, τεμπέλης, αντιπαραγωγικός. Παίρνω τότε, τηλέφωνο, άλλους κοπρίτες, τεμπέληδες, αντιπαραγωγικούς για να δω σε τι στάση χαλάρωσης βρίσκονται ώστε να νιώσω καλύτερα. Ως εκπρόσωπος λοιπόν του είκοσι τοις εκατό περίπου του εκλογικού σώματος που κρατάει την κοινωνία πίσω κι εμποδίζει την ανάπτυξη και την εξέλιξη του είδους απευθύνομαι σε σένα συνάδελφε απεργοσπάστη.

   Σε σένα μαλάκα που δεν μπορείς να κρυφτείς στο πλήθος και να φορτώσεις τις ευθύνες σου αλλού. Εσένα που κοιτάς να τη βολέψεις, αλλά και σένα που τρως το κουτόχορτο που σου σερβίρουν και λες κι ευχαριστώ. Ναι, εσύ που έχεις όνομα και επίθετο.

Εσύ, που όταν κυνηγούσαν το διπλανό σου δημόσιο υπάλληλο επευφημούσες, αποκαλώντας τους όλους τεμπέληδες και άχρηστους. Εσύ, που όταν αποφάσισαν να ρίξουν τις ευθύνες για την κλοπή στους γιατρούς επευφημούσες, αποκαλώντας τους όλους κλέφτες και σκιτζήδες. Εσύ, που όταν τα έριξαν στους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ επευφημούσες πάλι, αποκαλώντας τους κηφήνες και λαμόγια. Εσύ, που όταν έδειξαν εσένα ως υπεύθυνο για την κατάντια της χώρας, δε βρήκες κανένα να σε υποστηρίξει, γιατί και οι άλλοι μαλάκες επευφημούσαν, αποκαλώντας σε απατεώνα και παράσιτο.

Εσύ μαλάκα, που έχεις όνομα και επίθετο. Εσύ, που κάθεσαι αποχαυνωμένος μπροστά στην τηλεόραση και μαζί με το ετοιματζίδικο δείπνο σου καταπίνεις αμάσητα όλα τα τοξικά απόβλητα των υπαλλήλων μεγαλοεργολάβων και εφοπλιστών. Εσύ, που νομίζεις ότι κάνεις επανάσταση μουντζώνοντας την οθόνη. Εσύ, που παριστάνεις τον κυρίαρχο λαό και πουλάς την ψήφο σου στον πρώτο τυχάρπαστο υποψήφιο νταβατζή βουλευτή που νομίζεις ότι θα σου τακτοποιήσει το γιο, την κόρη, το παράνομο οικοπεδάκι και κάτι χρέη στην εφορία. Εσύ μαλάκα, που πλακώνεσαι στο καφενείο με το διπλανό μαλάκα που πούλησε την ψήφο του, στο όνομα ενός άλλου νταβατζή. Εσύ μαλάκα, που έχεις το θράσος να πιστεύεις ότι όλοι είναι το ίδιο μαλάκες με σένα και γλείφουν για να βολευτούν, χαρτζιλικώνουν για να εξυπηρετηθούν και χώνουν φακελάκια για να γίνουν καλά.  Εσύ, που όταν οι εργοδότες σου αποφάσισαν ότι τα 800 ευρώ που παίρνεις τους πέφτουν πολλά και σε πέταξαν στο δρόμο, πίστεψες ότι για όλα φταίνε οι Πακιστανοί και οι Αλβανοί που σου τρώνε το ψωμί. Εσύ μαλάκα, υπάνθρωπε. Εσύ που έχεις όνομα και επίθετο. Εσύ, που όταν σου πηδάνε τη ζωή αρνείσαι να βγεις στο δρόμο, γιατί οι διαδηλώσεις είναι επικίνδυνες, γιατί οι συνδικαλιστές είναι πουλημένοι, γιατί οι συντεχνίες κοιτούν την πάρτη τους, γιατί, γιατί, γιατί… Γιατί τελικά… δε βαριέσαι; Πού να σηκώνεσαι από την πολυθρόνα; Εσύ που περιμένεις από τους άλλους να διεκδικήσουν τα δικά σου δικαιώματα κι αν δεν το κάνουν έχεις και το θράσος να τους βρίζεις.

   Εσύ μαλάκα που έχεις όνομα και επίθετο. Εσύ, που θυμήθηκες ότι είσαι απόγονος του «Μεγαλέξανδρου» όταν οι Σλαβομακεδόνες ανακάλυψαν το “Αστέρι του Κούτλες” (Βεργίνα), αλλά όταν σου ξεπουλάνε το δημόσιο πλούτο της χώρας σου (το δικό σου πλούτο) χειροκροτείς γιατί «γίνονται επενδύσεις». Εσύ, που θυμάσαι ότι είσαι τρισέγγονο του Κολοκοτρώνη, όταν στη γειτονιά σου βλέπεις ζητιάνους μετανάστες, αλλά ξεχνάς ότι δεν είσαι παρά ένας ραγιάς που αντί να σκύβεις στο σουλτάνο, σκύβεις στον εργοδότη σου, τον προϊστάμενό σου, το βουλευτή σου, τον αρχηγό του κόμματός σου, στη Μέρκελ, στον Τρυσέ, στον αρχιμανδρίτη σου. Εσύ, που χωρίς καπίστρι νιώθεις γυμνός. Ναι, εσύ που γλείφεις εκεί που έφτυνες πριν λίγες ημέρες, για να ξαναφτύσεις στο ίδιο σημείο μερικούς μήνες αργότερα. Εσύ που έκανες θεό τον Καραμανλή πριν ανακαλύψεις ότι είναι ένας χοντρολαπάς που σε κορόιδευε, για να κάνεις στη θέση του θεό τον Παπανδρέου, έως ότου ανακαλύψεις ότι είναι ένας απατεώνας που σε κοροϊδεύει. Εσύ που άγεσαι και φέρεσαι από το κάθε τυχάρπαστο παπαγαλάκι από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου ή και εφημερίδας. Εσύ που κοιμάσαι με το όνειρο του Πρετεντέρη και ξυπνάς με τον εφιάλτη του Παπαχελά. Εσύ μαλάκα, που έχεις όνομα και επίθετο. Εσύ που έχαψες το παραμύθι του Παπανδρέου για τα «λεφτά που υπήρχαν» και έρχεται τώρα να τα πάρει από την τσέπη σου. Εσύ που συνεχίζεις να θεωρείς ότι ο Γιώργος θα γίνει σοσιαλιστής, μετά την παρέλευση τετραετίας. Εσύ μαλάκα που επιτρέπεις σε κάθε Πάγκαλο να σε φτύνει και να σε κατουράει. Να σου λέει στα μούτρα σου ότι είσαι κλέφτης. Εσύ, που δίνεις το δικαίωμα σε κάθε πασόκο νεκροθάφτη να σε θεωρεί δεδομένο και να διαλαλεί ότι στηρίζεις την ταφόπλακα που πάνε να σου φορέσουν. Εσύ που συμπεριφέρεσαι στην κάλπη σα χουλιγκάνος και πιστεύεις ότι γεννήθηκες με τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ σφραγισμένο στα καπούλια. Τα δαμάλια σφραγίζουν ρε μαλάκα όχι τους ανθρώπους. 

*ο Αντώνης Αντωνάκος είναι ρακοσυλλέκτης οραμάτων

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=24206