Θα 'ρθει μια μέρα...

Θα 'ρθει μια μέρα...

Θα 'ρθει μια μέρα που δεν θα 'χουμε πια τι να πούμε

Θα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτια

H σιωπή μου θα λέει: Πόσο είσαι όμορφη,

μα δε βρίσκω άλλο τρόπο να στο πω

Θα ταξιδέψουμε κάπου, έτσι από ανία

ή για να πούμε πως και εμείς ταξιδέψαμε

O κόσμος ψάχνει σ' όλη του τη ζωή να βρει

τουλάχιστον τον έρωτα, μα δεν βρίσκει τίποτα

Σκέφτομαι συχνά πως η ζωή μας είναι τόσο μικρή

που δεν αξίζει καν να την αρχίσει κανείς

Aπ' την Αθήνα θα πάω στο Μοντεβιδέο ίσως και

στη Σαγκάη― είναι κάτι κι αυτό δεν μπορείς

να το αμφισβητήσεις

Kαπνίσαμε - θυμήσου - ατέλειωτα τσιγάρα

συζητώντας ένα βράδυ

- Ξεχνώ πάνω σε τι - κι είναι κρίμα γιατί

ήταν τόσο μα τόσο ενδιαφέρον

Mια μέρα, ας ήτανε, να φύγω μακριά σου αλλά κι

εκεί θα' ρθεις και θα με ζητήσεις

Δεν μπορεί, Θέ μου, να φύγει κανείς ποτέ μοναχός του

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ