Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ & ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΣΥΡΟΥ-ΤΗΝΟΥ-ΜΥΚΟΝΟΥ Για τις μετατάξεις εκπαιδευτικών


Οι 5000 μετατάξεις εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι ένα ακόμα βήμα της κυβέρνησης στην κατεύθυνση της συνολικής ανατροπής των εργασιακών σχέσεων στο χώρο της παιδείας στα πλαίσια της βάρβαρης δημοσιονομικής προσαρμογής.

Η κυβέρνηση με το σχέδιο των μετατάξεων επιδιώκει :

1. Να εξασφαλίσει τα νούμερα για την κινητικότητα το Σεπτέμβριο που έχει συμφωνήσει με την τρόικα
2. Να δημιουργήσει δεξαμενές εκπαιδευτικών με επισφαλείς θέσεις εργασίας για την άντληση των επόμενων κυμάτων διαθεσιμότητας
3. Να διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις σε όλη την εκπαίδευση, γενικεύοντας την ανασφάλεια, το φόβο και την απειλή μετακίνησης και απόλυσης σε όλους τους εκπαιδευτικούς.

Οι μετατάξεις είναι από κάθε άποψη αυθαίρετες, κινούνται σε παράβαση ακόμα και της υπάρχουσας νομοθεσίας και στρέφονται σε βάρος των εκπαιδευτικών και της δημόσιας εκπαίδευσης και των δύο βαθμίδων. Για τις παράνομες μετατάξεις δεν υπήρξε γνωμοδότηση του ΚΥΣΠΕ και δεν ανακοινώθηκαν οι κενές οργανικές θέσεις τις οποίες έρχονται να καλύψουν οι εκπαιδευτικοί της ΔΕ. Ακόμα και τώρα είναι άγνωστο αν θα δώσει τελικά το υπουργείο οργανικές θέσεις, πότε και με ποια διαδικασία θα καλυφθούν αυτές.

Ο υπουργός Παιδείας στη συνάντηση με την ΟΛΜΕ τόνισε ότι δεν μπορεί να δώσει οργανικές θέσεις γιατί δεν τον αφήνει η τρόικα και την ίδια στιγμή ανακοίνωνε επίσημα ότι θα δοθούν οργανικές θέσεις στους συγκεκριμένους συναδέλφους. Επίσης δεν απάντησε ποτέ το Υπουργείο γιατί δεν έκανε τις 904 εθελοντικές μετατάξεις, καθώς στην πραγματικότητα εμπαίζει όλους τους εκπαιδευτικούς για να κερδίσει πολιτικό χρόνο για να παρουσιάσει το νέο σχέδιο υπεράριθμων και προς απόλυση εκπαιδευτικών.

Η διαδικασία είναι διάτρητη σε κάθε περίπτωση και πρέπει να ακυρωθεί και να μην ολοκληρωθεί:
1. Αν δε δώσει οργανικές τότε κάνει μετατάξεις σε ανύπαρκτες θέσεις .
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η τρομοκρατία προς τους συναδέλφους της ΔΕ που σύρθηκαν να κάνουν αιτήσεις μετάταξης υπό το φόβο της επισφαλούς θέσης τους στη ΔΕ τους οδηγεί σε χειρότερη θέση, καθώς διαμορφώνει νέα δεξαμενή διαθεσιμοτήτων που διευρύνεται με το κομμάτι των εκπαιδευτικών Π.Ε που είναι στη διάθεση στις αντίστοιχες ειδικότητες. Επομένως αυξάνεται ο αριθμός των εκπαιδευτικών που βρίσκονται υπό την απειλή της απόλυσης.
2. Αν δώσει οργανικές – είναι πάλι παράνομος καθώς δεν τις είχε ανακοινώσει μαζί με τον αριθμό των μετατάξεων αλλά και γιατί τις ανακοινώνει τώρα και όχι το Μάρτιο όταν αρνήθηκε στους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς της ΠΕ μετάθεση και στους εκπ/κούς ΔΕ μετάταξη.

Επίσης ακόμα και σ΄ αυτή την περίπτωση δεν κατοχυρώνει τους συναδέλφους της ΔΕ καθώς δεν απαντά τι θα γίνει με τα ΕΑΕΠ όταν σταματήσει η χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ. Υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να προχωρήσει τότε, κάτω από την αδυναμία της συνέχισης του προγράμματος, σε καταργήσεις ειδικοτήτων στην Π.Ε, κατά το πρότυπο που εφάρμοσε το καλοκαίρι με την τεχνική εκπαίδευση.

Τέλος υπάρχει ο κίνδυνος να δώσει οργανικές νέου τύπου! Να μην ανακοινώσει οργανικές σε σχολείο αλλά να δώσει οργανικές ανά δ/νση πρωτοβάθμιας. Με αυτό τον τρόπο να ξεκινήσει η συνολική αμφισβήτηση της έννοιας της οργανικής θέσης και να την μετατρέψει σε διάθεση στις διευθύνσεις πρωτοβάθμιας, επεκτείνοντας την επισφάλεια και την κινητικότητα σε όλους τους εκπαιδευτικούς ανεξάρτητα από την ειδικότητά τους. Σε κάθε περίπτωση θα αμφισβητήσουμε δυναμικά τις συγκεκριμένες επιλογές του Υπουργείου.

Συμπερασματικά, με τις μετατάξεις καλλιεργείται ο κοινωνικός αυτοματισμός και η αντιπαράθεση στο εσωτερικό του εκπαιδευτικού κόσμου. Με την αντιπαλότητα για το ποιος θα πάρει οργανική ή απόσπαση και με ποια προτεραιότητα, το υπουργείο αφού παραβίασε τη νομοθετημένη σειρά των μεταβολών, τώρα με τις μαζικές μετατάξεις και την αδυναμία να δοθούν αποσπάσεις σε συναδέλφους που επί χρόνια δεν έχουν άλλο τρόπο να φτάσουν κοντά στην οικογένειά τους, θέλει να βάλει τους εκπαιδευτικούς να βλέπουν ως φταίχτη για τα δεινά τους τον εκπαιδευτικό της άλλης βαθμίδας.

Επιπρόσθετα, η δραστική μείωση των αποσπάσεων κατά 90%, διαλύει τον οικογενειακό προγραμματισμό χιλιάδων εκπαιδευτικών, μετατρέποντας τον εκπαιδευτικό σε περιπλανώμενο ανά την Ελλάδα που θα πρέπει να εγκαταλείψει την οικογένειά του, προκειμένου να διατηρήσει τη θέση εργασίας του. Μερικές μόνο μέρες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς χιλιάδες εκπαιδευτικοί παραμένουν όμηροι του υπουργείου Παιδείας και δεν γνωρίζουν που θα εργάζονται την επόμενη χρονιά και ποιος θα είναι ο προσωπικός και οικογενειακός τους προγραμματισμός.

Αν ήθελε το Υπουργείο να καλύψει πραγματικά τις ανάγκες των σχολείων μπορούσε αφού κάλυπτε όλες τις ανάγκες της ΔΕ, χωρίς την κατασκευή πλεοναζόντων καθηγητών (διδακτικό ωράριο, αύξηση αριθμού μαθητών, συμπτύξεις συγχωνεύσεις καταργήσεις τμημάτων και σχολείων κλπ) να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης στη ΔΕ και αν υπήρχε δυνατότητα σε κάποιες περιπτώσεις να διέθετε όσους εκπαιδευτικούς μπορούσε στην ΠΕ, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια. Έπρεπε να προχωρήσει έγκαιρα στις αποσπάσεις των συναδέλφων και κατόπιν σε μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών για να καλύψει τα τεράστια κενά που υπάρχουν.

Ο σύλλογος μας θεωρεί ότι οι αιρετοί μας στο ΠΥΣΠΕ Ν. Κυκλάδων δε θα πρέπει να νομιμοποιήσουν την αυθαίρετη αντεργατική πολιτική του Υπουργείου και να τοποθετηθούν στο υπηρεσιακό συμβούλιο με βάση τις παραπάνω θέσεις. Θα προχωρήσουμε άμεσα σε παραστάσεις διαμαρτυρίας στη διεύθυνση πρωτοβάθμιας και στην περιφερειακή διεύθυνση Ν. Αιγαίου. Καλούμε το Υπουργείο να ικανοποιήσει άμεσα τις αιτήσεις απόσπασης των συναδέλφων.


Γίνεται πλέον ξεκάθαρο σε όλους μας ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη συνολική ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης -Ε.Ε-ΔΝΤ και τον απεργιακό αγώνα διαρκείας. Τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί του δε μπορούν να είναι όμηροι των μνημονιακών δεσμεύσεων της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.

Ο Ουναμούνο, η δημοκρατική διακυβέρνηση και τα λογισμικά συστήματα του δήμου

ΚΩΣΤΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣ

Ένας σπουδαίος Ισπανός φιλόσοφος, ο Ουναμούνο, πριν 100 χρόνια έγραφε «πως η Δημοκρατία είναι ίσως αναγκαίο κακό όπως ο πόλεμος, όπως ίσως ο ίδιος ο πολιτισμός , όπως ποιός ξέρει η ίδια η ζωή …Το πρώτο καθήκον που αυτή επιβάλλει είναι να ενδιαφερόμαστε για τον τρόπο που διευθύνονται οι δημόσιες υποθέσεις.» «Μισό ,μην μας κουφάνεις,» όπως λένε οι πιτσιρικάδες , θα σκέφτονταν εύλογα κάποιος αναγνώστης : Τι δουλειά έχουν τα «φιλοσοφικά πορίσματα» του Ουναμούνο , με τα «πληροφοριακά συστήματα» του Δήμου Σύρου και τι σχέση έχει «η δημοκρατία» με τα «πακέτα λογισμικού» ; Κι όμως έχει.

Στην Ελλάδα της παγκοσμιοποίησης, η παραδοσιακή πολιτική ατζέντα έχει αλλάξει, νέες μορφές δημόσιας εξουσίας θεσπίζονται.Νέα πεδία, κοινωνικών σχέσεων , πολιτικοποιούνται και γίνονται αντικείμενο θεσμικών ρυθμίσεων , καθώς ανακύπτουν κρίσιμα διλήμματα και πολύπλοκα διακυβεύματα. . Σημειώνεται έτσι μια διεύρυνση των πεδίων της πολιτικής η δημιουργία μιας πολιτικής, που υπερβαίνει τους κλασικούς κρατικούς θεσμούς.Ταυτόχρονα εδώ και δύο περίπου δεκαετίες έχουμε περάσει από παραδοσιακή άσκηση γραφειοκρατικής πολιτικής σε μια περισσότερο πλουραλιστικού δικτυακού τύπου διακυβέρνηση, η οποία εκτείνεται και στην αυτοδιοίκηση. Νέα εργαλεία προστίθενται στην υπηρεσία των θεσμών. και οφείλουμε αν δεν υπάρχουν να τις επινοήσουμε νέες μορφές , ελέγχου ώστε να χαλιναγωγήσουμε τον πανταχού παρόντα ψηφιακό καπιταλισμό .

 Ετεροδιοίκηση


 Η τοιχογραφία των διευρυνόμενων αυτοδιοικητικών αρμοδιοτήτων σε συνάρτηση με τις καταιγιστικές τεχνολογικές εξελίξεις , όπως αυτές που συντελούνται στο πεδίο της κοινωνίας της πληροφορίας, αποτελούν νέα πεδία άσκησης πολιτικής εξουσίας ,με σύνθετες μεθόδους διακυβέρνησης , οι οποίες οφείλουν να υποτάσσονται στον πολιτικό έλεγχο και να υπακούουν στους κανόνες δημοκρατίας.Τα τεχνολογικά επιτεύγματα πρέπει υποβοηθούν την άσκηση του διοικητικού έργου και των αρμοδιοτήτων των αιρετών .Αν οι τελευταίοι δεν διαθέτουν το γνωστικό υπόβαθρο να παρακολουθήσουν τις τεχνολογικές εξελίξεις και τις εφαρμογές τους στα ζητήματα διοίκησης του κάθε Δήμου , τότε ο δημοκρατικός έλεγχος της εκτελεστικής ατονεί και ανοίγεται πεδίο λαμπρό ασυδοσίας και αυθαιρεσίας.Και έτσι έχουμε να κάνουμε με ένα έλεγχο «ατροφικό». Δηλ. υπερτροφικές εξουσίες από την μια ατροφικός έλεγχος από την άλλη.Δηλ. στην θέση των γνήσιων θεσμών αναπτύσσονται πολιτικά εξαμβλώματα. Ιδίως στη αυτοδιοίκηση , η εκτροπή καταστρέφει την δημοκρατική της αυθεντία.Την καθιστά Ετεροδιοίκηση.

Συνάμα ο κανόνας της δημοκρατίας που θεσπίζει μεν την συναίνεση των παρατάξεων για την λήψη των βέλτιστων αποφάσεων για τους δημότες, αλλά ταυτόχρονα επιβάλλει την άσκηση ελέγχου από την μειοψηφία για την απάλυνση της «τυραννίας» , ισχύει και εδώ. Η μειοψηφία, παντού στα βάθρα της δημοκρατίας, όπως είναι η Αυτοδιοίκηση υπάρχει για να ελέγχει και πρέπει για το σκοπό αυτό, να διαθέτει την γνώση και τις πληροφορίες, ώστε , ο έλεγχος της, να μην είναι δημαγωγικός αλλά ουσιαστικός, αποτελεσματικός και χρήσιμος. Αναλύσαμε πιστεύω με επάρκεια σε λίγες γραμμές , την σχέση της δημοκρατίας, της εξέλιξης των θεσμών και της διεύρυνσης των πεδίων της ,την σημασία που έχουν τα νέα εργαλεία, που προσφέρει η κοινωνία της πληροφορίας και την ανάγκη να τιθασευτεί η δύναμή τους από τον δημοκρατικό έλεγχο, ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται δημοκρατικά και νά ναι προς το συμφέρον των πολιτών.
 Eδώ κολλάει η φράση του Ουναμούνο « …Το πρώτο καθήκον που αυτή επιβάλλει είναι να ενδιαφερόμαστε για τον τρόπο που διευθύνονται οι δημόσιες υποθέσεις.»Αν , λοιπόν η δημοκρατία επιβάλλει στους απλούς πολίτες το ενδιαφέρον για τις δημόσιες υποθέσεις πόσο μάλλον για τους αιρετούς, που ο όρκος που δίνουν τους, τους το επιβάλλει εις διπλούν και ως νόμιμη υποχρέωση.'

Εισαγγελική παραγγελία


 Και ερχόμαστε στο προκείμενο , που είναι η αντικατάσταση του λογισμικού συστήματος οικονομικής και διοικητικής διαχείρισης του Δήμου μας.Το ζήτημα το είχα θέσει , παρεπιπτόντως στο δημοτικό συμβούλιο του Μαΐου του 2013, όπως ακριβώς αναφέρεται στο δημοσίευμα της ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ. Το θέμα επανήλθε, όταν η οικονομική υπηρεσία του Δήμου,κατά την συζήτηση της αναμόρφωσης του προυπολογισμού στο τελευταίο δημοτικό δικαιολόγησε καθυστέρηση της υποβολής των τριμήνων απολογιστικών στοιχείων στην αντικατάσταση του λογισμικού.Εύλογα η κ. Καζαντζάκη ζήτησε και παρέλαβε Εισαγγελική παραγγελία, προκειμένου να της δοθούν όλα τα απαραίτητα έγγραφα που να αποδεικνύουν πόσο απαραίτητη ήταν η αντικατάσταση του λογισμικού, αλλά και ότι άλλο πιθανόν κρύβεται πίσω από τη συγκεκριμένη υπόθεση.

 Ενδιαμέσως μεσολάβησε η ανάρτηση του cyclades24gr, σύμφωνα με την τα επίμαχα σημεία της υπόθεσης ήταν δύο :
1.To ότι το κόστος συντήρησης, του νέου λογιστικού ήταν περίπου διπλάσιο (20.000 ευρώ ετησίως) από το κόστος συντήρησης του προηγούμενου(11.000 ευρώ ετησίως).Δηλ. η ετήσια αύξηση , ήταν τεράστια σε μια στιγμή , που ο Δήμος βρίσκεται σε οξύτατη οικονομική στενότητα .
2.Η εταιρεία που πρόσφερε ως δωρεά το νέο λογισμικό, όφειλε να αποδώσει ΦΠΑ και δεν το έχει αποδώσει, πράγμα, που αν αληθεύει είναι πολύ σοβαρό.Ως προς τα ζητήματα αυτά , το δελτίο τύπου του Δήμου ακολουθεί την οδό του «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε»
Ειδικότερα δυστυχώς δεν απαντά ευθέως στα ζητήματα αυτά, ιδίως , στο φλέγον ζήτημα του αν υπάρχει ή όχι φοροδιαφυγή, που συνιστά –αν όντως υπάρχει , που εύχομαι ειλικρινά το αντίθετο- πελώριο ζήτημα , όχι απλά παρέκβασης από την νομιμότητα αλλά ηθικής τάξης .Δεν βρήκα ούτε λέξη διάψευσης και επιμένω ότι αυτό το θέμα θα πρέπει να ξεκαθαριστεί άμεσα.Διαφορετικά δεν είναι άδικο το δημοσίευμα, απεναντίας μόνος του αδικεί τον Δήμο ως θεσμικό φορέα, ο οποίος εκτίθεται , ότι συμπράττει σε μια σύμβαση , όπου υπάρχει , σύμφωνα πάντα με την ανάρτηση του Cyclades24gr θέμα μη καταβολής φόρου (φοροδιαφυγή), έστω και εάν γιαυτό δεν ευθύνεται ως δωρεοδόχος ο Δήμος..
Η επιχειρηματολογία του συντάκτη του Δελτίου, κατά την κρίση μου, στο βαθμό, που εστιάζει στην οικονομική και τεχνική σύγκριση ανάμεσα στα δύο πακέτα,του νέου και του παλιού λογισμικού, είναι ελάχιστα πειστική.Και αυτό γιατί στην ουσία δεν γίνεται σύγκριση μεταξύ των δύο λογισμικών.Πρόκειται, για ένα μονόπλευρο δεκάλογο - καρικατούρα μιας αιτιολογίας, στο πλαίσιο του οποίου αγνοούνται πλήρως οι ενδεχόμενες απόψεις της εταιρείας που είχε εγκαταστήσει το παλαιό λογισμικό.Και διερωτάται κανείς αν ο Δήμος ήθελε μια γενναία αναβάθμιση του λογισμικού γιατί δεν έκανε ένα ανοιχτό διαγωνισμό, όπου θα γίνονταν τεχνική αξιολόγηση των προσφορών και εφόσον κρίνονταν αποδεκτές , ανάλογα με το κριτήριο της ανάθεσης θα επιλέγονταν η προσφορά , είτε αυτή που πρόσφερε την χαμηλότερη τιμή είτε αυτή που θα βαθμολογούνταν με το υψηλότερο γινόμενο.Και βέβαια, ούτε λόγος για το γεγονός ότι , σε αυτήν την περίπτωση θα επιτυγχάνονταν , μεγαλύτερος συναγωνισμός , άρα και ποιοτικότερο και συμφερότερο αποτέλεσμα.

Βοναπάρτικες πρακτικές


Αλλά ας μην πυροβολούμε τον πιανίστα.Τι να σου κάνει ο συντάκτης της επιστολής, όταν πρέπει να απολογηθεί για Βοναπάρτικες πρακτικές, για αποφάσεις , που λαμβάνονται στα τυφλά , χωρίς σχέδιο και δημιουργούν νομοτελειακά φαύλους κύκλους.Δυστυχώς, ερήμην του Δημοτικού Συμβουλίου , επιλέχθηκε νομότυπα σαφώς- αλλά κατά την κρίση μου , όχι κατά τον πλέον συμφέροντα τρόπο για το Δήμο, η απευθείας ανάθεση και μάλιστα ταχύτατα και αιφνιδιαστικά.Πιστεύω , πως δίκαια είχα εκφράσει την αντίθεσή μου ήδη , από τον περασμένο Μάη για την διαδικασία που ακολουθήθηκε, στο Δημοτικό Συμβούλιο.Οι εξελίξεις με δικαιώνουν.

Αλλά , το πιο αξιοπρόσεκτο , είναι ότι ο συντάκτης του δελτίου μέσα στην ανιαρή καυχησιολογία του , δηλώνει ότι : “Xρησιμοποιούμε πλέον μια εταιρεία λογισμικού με ISO 27001 : 2005 σε θέματα «διαχείρισης για την ασφάλεια πληροφοριών» κάτι που εξασφαλίζει το Δήμο από περιπτώσεις κακόβουλης επίθεσης ή υποκλοπής δεδομένων.»Αυτή η απάντηση όμως σίγουρα επιδέχεται διπλή ανάγνωση.Δηλ. θα ρωτούσε κανείς τους φωστήρες του Δήμου, που είναι αρμόδιοι για την τοποθέτηση και την ασφαλή διαχείριση των πληροφορικών συστημάτων του, ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΔΗΜΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΚΟΒΟΥΛΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ Η ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ. Kι αν ισχύει η ομολογία αυτή ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι στο παρελθόν δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Και ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για το γεγονός ότι από το 1997, ο Δήμος ήταν ανοχύρωτος σε τέτοιας φύσης ζητήματα ;           Ενήργησε , λοιπόν, ορθά και επιβεβλημένα , στα πλαίσια των καθηκόντων της ως Δημοτικού Συμβούλου, η κ.Καζαντζάκη, με το να ζητήσει την αλληλογραφία μεταξύ της εταιρείας που είχε εγκαταστήσει το προηγούμενο λογιστικό, και των υπηρεσιών του Δήμου.Και όφειλαν, οι αρμόδιοι, να της χορηγήσουν άμεσα όλα τα σχετικά και χωρίς να χρειαστεί η Εισαγγελική Παρέμβαση.Tα όσα έχουν συμβεί από την χορήγηση της παραγγελίας μέχρι σήμερα,είναι θέματα που θα τα χειριστεί η επισπεύδουσα δημοτική σύμβουλος , η οποία είναι ικανή, άξια και εργατική και βεβαίως δεν έχω την πρόθεση να καπηλευθώ την σκληρή και ουσιαστική της προσπάθεια.Το μόνο που δηλώνω είναι ότι θα είμαι αλληλέγγυος στον ωραίο και μαχητικό αγώνα που δίνει .
Κλείνοντας επιτρέψτε μου μια αναγωγή των όσων συμβαίνουν σήμερα στο Δήμο, με την πελώρια ηθική και πολιτική κρίση που μαστίζει τους έλληνες.Το μεγάλο πρόβλημα για την χώρα είναι η απολιτική αντίληψη κάποιων, πολιτικών, αυτοδιοικητικών, δημοσιογραφούντων, παραγόντων και παρατρεχάμενων, που θεωρούν , πως οι μειοψηφίες ειδικά στις μικρές κοινωνίες πρέπει να υπάρχουν για να εκθειάζουν την υπάρχουσα πραγματικότητα καθώς και η κολακεία των ισχυρών.Ιδίως στα Αυτοδιοικητικά του πρώην Δήμου Ερμούπολης ,σε βάθος 25ετίας όσοι από τις παρατάξεις-μειοψηφίας διέθεταν αυτήν αρετή , την επιβραβεύονταν πολιτικά αφού έπαιρναν μεταγραφή την επόμενη τετραετία στο μεγάλο στρατόπεδο της « Δημοκρατικής Ερμούπολης»- προγόνου της σημερινής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΡΑΣ- την οποία την προηγουμένη εκλογική αναμέτρηση και κυρίως τον ισόβιο Αρχηγό της «είχαν περάσει γενεές δεκατέσσερις» και δυστυχώς , όχι με όρους πολιτικής αντιπαράθεσης , αλλά καφενειακής σπερμολογίας και άστοχων συκοφαντιών .
Απεναντίας, όσοι ξεκίνησαν με ρομαντικές ιδέες στα σπάργανα αυτής παράταξης τότε που ήταν Αυτοδιοικητικό Κίνημα και όχι καρικατούρα ετερόκλητων, έφαγαν βρώμικο ψωμί, γιατί επέλεξαν την αναζήτηση του δημόσιου συμφέροντος και της αλήθειας μέσα από την δημιουργική κριτική και το γόνιμο στοχασμό, όσο επώδυνος κι αν ήταν αυτός.Ο ιστορικός του μέλλοντος που θα γράψει περιγράφοντας το «κλίμα» και την «ατμόσφαιρα» της Αυτοδιοίκησης τα τελευταία 25 χρόνια, ότι , η σκέψη εξοβελίστηκε για ένα «αδειανό πουκάμισο» μικροπολιτικής εξουσίας, προς δόξα της κολακείας και του εξωραϊσμού της πραγματικότητας.Αλλά , είναι κανόνας, ότι όπου η κριτική σκέψη υποχωρεί, εκεί το δημόσιο συμφέρον υποφέρει και η κοινωνίες παρακμάζουν.Όποιος αναζητά μια εξήγηση για το που οφείλεται ο σημερινός κατήφορος, την έχει έτοιμη.
Να γιατί η Αρχόντισσα του 19 ου αιώνα ακολουθεί φθίνουσα πορεία , που επιταχύνεται και στο λυκαυγές του 21ου ρέπει προς τον επαρχιωτισμό και την οικονομική ασφυξία.΄ Η σιωπή των αμνών δεν είναι ίδιο της Δημοκρατίας αλλά των ολοκληρωτισμών. Η δημοκρατία , αλλά και η Αυτοδιοίκηση θέλει αρετή και τόλμη.Στις εκλογές που έρχονται η νέα γενιά του τόπου ζεματισμένη από τα όσα τράβηξε τα τελευταία χρόνια δεν έχει την πολυτέλεια της αδιαφορίας.Πρέπει να συμμετέχει ενεργά, με γνώμονα την προσδοκία για ένα τολμηρό μέλλον. Ο κόσμος κουράστηκε από την συλλογική επιλογή του ατομικισμού και του στενού συμφέροντος , και αναζητάει νέους ορίζοντες, πλάθει καινούρια όνειρα. Είναι ώρα για το επόμενο κύμα, τους νέους ρομαντικούς ,το κύμα της ανατροπής.Η προσπάθεια και η συμμετοχή αξίζει . Ελπίζω πως αυτή την φορά δεν θα διαψευστώ . Προσωπικά πολλές φορές επέλεξα συνειδητά, στις τελευταίες αυτοδιοικητικές μάχες νάμαι με τους ηττημένους,ακριβώς γιατί σε κάθε απόφασή μου αναμετριέμαι με την συνείδησή μου και εκείνη μου επιβάλλει το στρατόπεδο που θα διαλέξω και όχι η προοπτική της νίκης.Αλλά εδώ έχω μια διαφορά με τον Ουναμούνο .Εκείνος είχε αποφανθεί κάποτε «η συνείδηση είναι αρρώστια».Εγώ πιστεύω ότι «η συνείδηση είναι υγεία».

Έγραφα ΜΕΓΑΣ ΓΥΑΛΟΣ .31/8/2013. 

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ Κανένας υγειονομικός σε διαθεσιμότητα


Στις 23 Αυγούστου το Υπουργείο Υγείας έχει εξαγγείλει ότι θα ανακοινώσει τα ονόματα περισσότερων από 1600 υγειονομικών που βγαίνουν σε διαθεσιμότητα μέσα στο 2013, σε πρώτη φάση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Πρόκειται στην ουσία για έναρξη απολύσεων καθώς οι εργαζόμενοι που μπαίνουν σε διαθεσιμότητα (κινητικότητα όπως την ονομάζουν για να κρύψουν το πραγματικό της περιεχόμενο) χάνουν τις οργανικές τους θέσεις ενώ με τα νέα οργανογράμματα στα νοσοκομεία έχουν καταργηθεί ή θα καταργηθούν κενές οργανικές θέσεις που υπήρχαν. Παράλληλα, με το όχημα των συγχωνεύσεων-καταργήσεων νοσοκομείων, κλινικών και τμημάτων και την μείωση κλινών νοσηλείας οδηγούμαστε σε περαιτέρω απώλεια μόνιμων θέσεων εργασίας και απολύσεις.
 


Η επίθεση αυτή είναι κομμάτι των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που στόχο έχουν τη διάλυση της υγείας, της πρόνοιας και της παιδείας, την κατεδάφιση εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων δεκαετιών και την κατάργηση των δημοκρατικών μας ελευθεριών. Οι ίδιες πολιτικές που κλείνουν την ΕΡΤ και τα σχολεία είναι αυτές που ισοπεδώνουν τις όποιες δημόσιες παροχές υγείας υπάρχουν οδηγώντας σε κλεισίματα και ιδιωτικοποιήσεις, σε μετακύλιση ολοένα και μεγαλύτερου κόστους στον ασθενή, σε αποκλεισμό ανέργων, ανασφάλιστων και μεταναστών από το σύστημα υγείας.
 
Απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα κανένας υγειονομικός, κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί να αισθάνεται ότι θα την γλιτώσει. Το κύμα κλεισιμάτων-διαθεσιμοτήτων στον χώρο της υγείας με αφετηρία τα νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης είναι μόνο η αρχή, ο πρώτος κύκλος της επίθεσης. Κανένα νοσοκομείο της χώρας δεν θα μείνει αλώβητο καθώς όλα τα νοσοκομεία της χώρας βρίσκονται σε καθεστώς αξιολόγησης.
 
Η εμπειρία της ΕΡΤ και οι απολύσεις εκπαιδευτικών και δημοτικών υπαλλήλων δείχνουν με τον πιο καθαρό τρόπο πως πρέπει να απορρίψουμε την άθλια προπαγάνδα του υπουργείου και των ΜΜΕ ότι δήθεν δεν θα απολυθεί κανείς ή ότι η υγεία θα αναβαθμιστεί μέσω λουκέτων και απολύσεων.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ!


Έχουμε κάθε λόγο την μάχη αυτή να τη δώσουμε όλοι οι εργαζόμενοι στην υγεία από κοινού σε κάθε περιοχή και γωνιά της χώρας μας, συντονιζόμενοι όχι μόνο μεταξύ μας αλλά και με όλα τα κομμάτια εργαζομένων και τους ασθενείς που πλήττονται από τις ανάλγητες μνημονιακές πολιτικές . Σήμερα είναι οι υγειονομικοί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αύριο θα είμαστε όλοι οι υπόλοιποι. Η 23η Αυγούστου πρέπει να είναι μέρα ξεσηκωμού στα νοσοκομεία, αποτελώντας το έναυσμα για αγωνιστική συνέχεια. Καλούμε τις ομοσπονδίες του χώρου της υγείας να προκηρύξουν απεργία για τις 23/8.
 

-ΚΑΝΕΝΑΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΣ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ-  ΑΠΟΛΥΣΗ
-ΚΑΝΕΝΑ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΕΤΑΙΡΩ  ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
-Η ΥΓΕΙΑ  Η ΕΡΓΑΣΙΑ  ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
-ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΝΟΙΑ
 
ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ:
-ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ  ΝΑΞΟΥ-ΑΜΟΡΓΟΥ ΚΑΙ ΜΙΚΡΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΧΙΟΥ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ  ΛΗΜΝΟΥ 
-ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 7ου ΙΚΑ
-ΕΝΩΣΗ ΓΙΑΤΡΩΝ ΛΗΜΝΟΥ
-3μελής ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΝΕΥ ΚΥΜΗΣ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΝ-ΚΥ ΜΟΛΑΩΝ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ  ΖΑΚΥΝΘΟΥ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΡΓΟΥΣ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟΥ  ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΤΡΙΠΟΛΗΣ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΝ-ΚΥ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΝ-ΚΥ ΚΡΕΣΤΕΝΩΝ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ  ΚΟΡΙΝΘΟΥ
-ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ  ΠΑΙΔΩΝ «ΚΑΡΑΜΑΝΔΑΝΕΙΟ» ΠΑΤΡΑΣ

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ Όχι στη μείωση του προσωπικού


Σε λίγες ημέρες αρχίζει η νέα ακαδημαϊκή χρονιά στα Πανεπιστήμια, σε ένα πλήρως ανασφαλές πεδίο ως προς το ανθρώπινο δυναμικό των Πανεπιστημίων και ιδιαίτερα ως προς το Διοικητικό τους Προσωπικό, τους αναγκαίους πρόσθετους διδάσκοντες με σύμβαση, καθώς και τα μέλη ΔΕΠ (Διδακτικό/ερευνητικό προσωπικό).

Όσον αφορά τα μέλη ΔΕΠ, ανακοινώθηκε ότι πρόκειται να γίνει ο διορισμός των προ τριετίας εκλεγμένων μελών ΔΕΠ, καθυστέρηση που έχει προκαλέσει σοβαρότατη επιστημονική και οργανωτική ζημία, τόσο στους ίδιους όσο και στα Πανεπιστήμια στα οποία θα υπηρετήσουν και ιδιαίτερα στα Τμήματα εκείνα που είναι έντονα υποστελεχωμένα. Είναι όμως απολύτως απαραίτητο να προχωρήσει άμεσα και πλήρως ο διορισμός τους αυτός, προκειμένου να ενταχθούν στο δυναμικό των ΑΕΙ για την νέα ακαδημαϊκή χρονιά (2013-2014). Οτιδήποτε άλλο, συνιστά άλλη μια κίνηση ομηρίας του επιστημονικού προσωπικού της χώρας.

 Όσον αφορά τους αναγκαίους διδάσκοντες με σύμβαση (ΠΔ407/80), επιστήμονες που εργάζονται με αυταπάρνηση και χαμηλές αποδοχές προκειμένου να πληρωθούν τα προγράμματα σπουδών Τμημάτων, αναμένουμε από το ΥΠΑΙΘ και το Υπουργείο Οικονομικών την άμεση ένταξη των πιστώσεων, ώστε να καλυφθούν οι κύριες ανάγκες λειτουργίας των Τμημάτων.

Όσον αφορά τους διοικητικούς υπαλλήλους των Πανεπιστημίων: Το ΥΠΑΙΘ σε πρόσφατη συναφή εγκύκλιο με τίτλο «Μεταρρυθμιστικές Δράσεις ΥΠΑΙΘ-ΑΕΙ» (113287/14.8.2013/ΙΒ) αναφέρεται σε ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια με τα οποία «αξιολόγησε τις δομές των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ» και έκρινε ήδη ότι προκύπτουν πλεονάζουσες θέσεις άνω των 1700, και ότι οι θέσεις αυτές αφορούν προσωπικό ΙΔΑΧ και μονίμους ΔΕ. Χρειάζεται να επισημανθούν συνοπτικά τέσσερα βασικά σημεία ως προς το περιεχόμενο της εν λόγω εγκυκλίου:

·         Το ΥΠΑΙΘ οφείλει να δημοσιοποιήσει τη μέθοδο που αναφέρει ότι εφάρμοσε για αυτή την αξιολόγηση δομών (εάν υφίσταται κάποια μέθοδος) μέσω της οποίας δρομολογείται η εκδίωξη άνω των 1.700 ατόμων από το προσωπικό των ΑΕΙ, το οποίο σπεύδει να χαρακτηρίσει ως «πλεονάζον». Η εγκύκλιος επιβάλει τώρα στα ΑΕΙ μια σειρά διαδικασιών καθορισμού Δομής και στελέχωσης (βάσει οδηγιών συμβούλων αναδιοργάνωσης, οι οποίοι δεν έχουν ποτέ επισκεφθεί τα Πανεπιστήμια!), οι οποίες αναδεικνύουν ότι το Υπουργείο Παιδείας θέλει να αγνοεί αφενός το ποιές είναι οι απαραίτητες δομές και υπηρεσίες ενός σύγχρονου ΑΕΙ, και αφετέρου το πώς μπορεί να κατανέμεται το προσωπικό σε διευθύνσεις, τμήματα, γραφεία.

·         Ορισμένα κριτήρια που καθορίζουν την τάξη μεγέθους του αναγκαίου διοικητικού προσωπικού, σύμφωνα με το ΥΠΑΙΘ, και είδαν το φως της δημοσιότητας (09.08.2013), αναδεικνύουν ακραίως πλημμελή αντίληψη του ρόλου του προσωπικού, όπως για παράδειγμα ο δείκτης «Διοικητικών Υπαλλήλων προς μέλη ΔΕΠ».  Οι Διοικητικοί υπάλληλοι δεν εργάζονται για να υποστηρίξουν το έργο των μελών ΔΕΠ, αλλά για το σύνολο του διοικητικού έργου του Ιδρύματος και της Πανεπιστημιακής Κοινότητας [Μέλη ΔΕΠ αθροιζόμενοι με τους απαραίτητους - ελλείψει μελών ΔΕΠ - διδάσκοντες με σύμβαση (π.χ. 407/80), μέλη ΕΤΕΠ, μέλη ΕΕΔΙΠ, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές, υποψήφιοι διδάκτορες, ερευνητές, καθώς και πρόσκαιροι πληθυσμοί επισκεπτών (φοιτητές Erasmus, επισκέπτες καθηγητές, αντιπροσωπείες κλπ). Επιπρόσθετα, ένας τέτοιος στρεβλός δείκτης ευνοεί τα καλύτερα στελεχωμένα σε μέλη ΔΕΠ ιδρύματα σε βάρος εκείνων που είναι έντονα υποστελεχωμένα σε μέλη ΔΕΠ.

·         Οι αναφερόμενοι δείκτες φαίνεται να είναι κοινοί για όλα τα ΑΕΙ και δεν λαμβάνουν υπόψη τα Πανεπιστήμια που είναι πολυεδρικά ή/και πολυνησιωτικά (στην Ελλάδα και ανά τον κόσμο), και όπου σε ορισμένες υπηρεσίες απαιτείται σημαντική διαφοροποίηση ως προς την οργάνωση αλλά και το προσωπικό.

·         Το πιο σημαντικό από όλα: Πώς είναι δυνατόν να «αξιολογούνται» από το ΥΠΑΙΘ δομές και υπηρεσίες ΑΕΙ, και αυτή η ‘αξιολόγηση’ να καταλήγει σε οριζόντια διαθεσιμότητα δηλαδή σε μετατάξεις και απολύσεις ανθρώπων συγκεκριμένων πάντα κατηγοριών όπως οι υπάλληλοι θέσεων ΙΔΑΧ και οι μόνιμοι ΔΕ; Θέλει να αγνοεί το Υπουργείο Παιδείας ότι όλες οι κατηγορίες προσωπικού έχουν ανθρώπους που συμβάλουν ουσιαστικά στη λειτουργία των Πανεπιστημίων και οι οποίοι δικαιούνται να λαμβάνεται υπόψη η αξιολόγηση του έργου τους. Οι μεν υπάλληλοι ΙΔΑΧ είναι στην πλειονότητά τους στελέχη με ιδιαίτερα υψηλά προσόντα, οι δε μόνιμοι ΔΕ, ακριβώς επειδή εργάζονται σε Πανεπιστημιακό χώρο, είναι συνήθως ιδιαίτερα ενεργοί υπάλληλοι οι οποίοι φροντίζουν επιμελώς την διαρκή επιμόρφωσή τους, ενώ παράλληλα έχουν επανειλημμένα επιμορφωθεί θεσμικά μέσω προγραμμάτων εξωτερικής και εσωτερικής εξειδικευμένης επιμόρφωσης που έχουν ενεργοποιήσει κεντρικά τα ίδια τα ΑΕΙ. Πολλοί από αυτούς έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα κρίσιμοι για τη λειτουργία των Πανεπιστημίων και θα είχαν από τις υψηλότερες βαθμολογίες αν λαμβανόταν υπόψη η πραγματική αξιολόγησή τους. Η εν λόγω διαδικασία εντοπισμού διοικητικών υπαλλήλων ΑΕΙ συγκεκριμένων κατηγοριών προς απόλυση θυμίζει κοινωνικούς αποκλεισμούς και διωγμούς συγκεκριμένων ομάδων και κατά συνέπεια δεν μπορεί να έχει θέση στα Ακαδημαϊκά Ιδρύματα της χώρας.

Επιπρόσθετα, χρειάζεται να θυμίσουμε ότι η προηγούμενη διαδικασία διαθεσιμότητας/κινητικότητας στα ΑΕΙ, κατέληξε με παρόμοιες οριζόντιες «αξιολογήσεις», σε τριπλό έγκλημα: (i) επιχείρηση εκδίωξης προσωπικού ειδικά από Πανεπιστήμια που είχαν ήδη σοβαρότατο έλλειμμα διοικητικού προσωπικού (ΑΠΘ, Ιωαννίνων, Πάντειο, Αιγαίου) πολύ μεγαλύτερο από άλλα ΑΕΙ, (ii) προγραφές ομάδων ατόμων (υπάλληλοι ΔΕ) ανεξάρτητα από τον ρόλο τους και την προσφορά τους στα συγκεκριμένα ΑΕΙ, και (iii) ευτελισμό των ατόμων ως αποτέλεσμα της διαδικασίας της κινητικότητας (ικανότατοι υπάλληλοι βρέθηκαν να εργάζονται σε άλλους φορείς, σε άδεια γραφεία με το έργο της απάντησης τηλεφωνικών κλήσεων κ.ά.)

Τα Πανεπιστήμια είναι ίσως οι μόνοι φορείς, που παρά τα τεράστια προβλήματα με τα οποία ήλθαν αντιμέτωπα στο πλαίσιο μιας προβληματικής και σχεδιασμένης στο πόδι εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης εδώ και μια πενταετία, έχουν αντέξει, λόγω της υπεράνθρωπης προσπάθειας του προσωπικού τους, καθώς και του ρόλου και του ενδιαφέροντος του λειτουργήματός τους. Η σημασία της Παιδείας, της παραγωγής και αξιοποίησης του επιστημονικού έργου σε μια χώρα, οφείλει αυτή την ύστατη στιγμή να κάνει τους κυβερνώντες να σταματήσουν επιτέλους να δρουν έναντι των Πανεπιστημίων με τρόπο που εντέλει αποδεικνύεται καταστροφικός, διαφυλάσσοντάς τα από οριζόντια μέτρα και απολύσεις.

Όσον αφορά ιδιαίτερα το Πανεπιστήμιο Αιγαίου (που παραμένει ένα από τα πιο υποστελεχωμένα ιδρύματα της χώρας εάν ληφθεί υπόψη ο αριθμός των Τμημάτων και η διασπορά του σε έξι νησιά), κύριο αίτημά του για τη συνέχιση της εύρυθμης ακαδημαϊκής και διοικητικής του λειτουργίας, αποτελεί η ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού του, για την πλήρη κάλυψη των επιτακτικών αναγκών σε όλες τις πανεπιστημιακές μονάδες (Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ρόδος, Σύρος). Ο πολυνησιωτικός χαρακτήρας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και οι ευλόγως ιδιαίτερες ανάγκες που εκ τού χαρακτήρα αυτού προκύπτουν, έχουν αναγνωρισθεί στο πρόσφατο παρελθόν από την Πολιτεία και οδήγησαν στην εξαίρεσή του από οριζόντια μέτρα, με την ψήφιση σχετικής νομοθετικής ρύθμισης στη Βουλή (Ν. 4139/2013, ΦΕΚ Α΄ 74), η οποία στηρίχθηκε στην επιβαλλόμενη από το άρθρο 106 του Συντάγματος ειδική μέριμνα για τις νησιωτικές περιοχές.

Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου διεκδικεί την ενίσχυση της στελέχωσής του και συγχρόνως θα αντιδράσει με κάθε πρόσφορο και νόμιμο μέσο σε ενδεχόμενη ρύθμιση που θα επιχειρήσει μείωση του προσωπικού του. Έχει ήδη ενημερώσει σχετικά τη Σύνοδο των Πρυτάνεων, τα αρμόδια Υπουργεία, καθώς και Βουλευτές των δημοκρατικών πολιτικών κομμάτων και συνεχίζει την ανάληψη πρωτοβουλιών για την προάσπιση του σημαντικού ακαδημαϊκού του ρόλου σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, καθώς και τού εκπαιδευτικού, ερευνητικού και αναπτυξιακού του ρόλου στα νησιά του Βορείου και Νοτίου Αιγαίου.

 

Μυτιλήνη, 21.08.2013

Η Πρυτανική Αρχή Πανεπιστημίου Αιγαίου

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Ωδή στην Ερμούπολη της καλοκαιρινής χαρμολύπης

ΚΩΣΤΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣ

• Ακόμα κι αν κάθε χρόνο το κυκλοφοριακό του ιστορικού κέντρου όχι μόνο παραμένει στάσιμο, αλλά επιδεινώνεται δραματικά, ακόμα κι αν τα κυκλώματα , που λυμαίνονται τα πεζοδρόμια και το δημόσιο χώρο, δείχνουν τα δόντια τους ,με όλο και πιο ασυγκράτητη λαιμαργία,
• Ακόμα κι αν οι ελληνικές κόρνες και τα κ...λάξον, εκχυλίσματα απίστευτης κακοφωνίας ασχημονούν στην αρμονία καλοκαιρινών ήχων και η πλημμυρίδα της λαμαρίνας-έξαρση του νεοπλουτισμού πληγώνει το βλέμμα,
• Ακόμα, κι αν στην καρδιά της πόλης στην πλατεία οι διαβόητες σιδεριές, κατακρεουργούν την θέα προς το λαμπρό Μέγαρο κι αν το ιστορικό ΠΑΝΘΕΟΝ , «σήμα κατατεθέν», κάποτε στην Πλατεία , αφέθηκε να στοιχειώνει. Ναι όλα αυτά ….απλά υπάρχουν σαν βέβηλες κενοφωνίες για να δείχνουν σε τι απόσταση βρίσκεται το παρόν από εκείνα τα βαθιά περασμένα…τότε που οι κοινωνίες ήταν αυθεντικές…Εν τούτοις τα παλαιά επιτεύγματα , εξακολουθούν να λαμποκοπούν στα μαρμαρά τους την σημερινή τους αλήθεια, σαν να ξεπροβάλλουν μέσα από κάτι παλιές κάρτ- ποστάλ σε κίτρινο σκοτωμένο χρώμα .Ερμούπολη του 2013.Ερμούπολη της καλοκαιρινής χαρμολύπης.
…Εν τούτοις οι κραυγές των ποιητών μπορούν ακόμα και φτάνουν σαν αύρες, ελπίδας στο παρατεταμένο χάος.Η Σύρα , η πρωτεύουσα των αιώνιων Κυκλάδων είναι ένας « τόπος που έρχεται από άλλους καιρούς». Κι όσοι διψούν γιαυτούς τους άλλους καιρούς θέλοντας να λυτρωθούν από τον κοσμοπολίτικο στρόβιλο, παίρνουν το πλοίο της γραμμής , για να ξαναβρούν εδώ γαλήνιους δρόμους που σε πάνε σε ολοζώντανα περασμένα.Όχι σε μουσεία ζωής μα σε μια ζωή που ζεί με κείνο τον ωραίο ρυθμό γαλήνης.Να ξανανιώσουν εκείνο το γλυκό, σχεδόν κινηματογραφικό ξάφνιασμα του ματιού ,καθώς ώρα στυλωμένοι στην κουπαστή του ποσταλιού που τους ταξιδεύει, έχουν κουραστεί απ΄την μονοτονία του βιβλικού τοπίου ,που προβάλλει σαν μπακιρένια χαλκογραφία της παλιάς διαθήκης, όπου οι πυρωμένοι θάμνοι γίνονται ένα με το χώμα, θα βρεθούν ξαφνικά αντιμέτωποι με την μαγεία μιας εξαίσιας ακουαρέλλας του λιμανιού με τους δίδυμους λόφους, που υψώνονται σαν αμώμητα γυναικεία στήθη. Σου κοβεται η ανάσα καθώς κατρακυλάει στο μάτι σου ,η υπέροχη θέα σαν ποταμάκι διάσπαρτο με σπίτια λευκά και ωχροκίτρινα ,γαλάζιους τρούλους ,αετώματα αρχοντικών, που κατηφορίζει απ΄το καμπαναριό της Ανάστασης και εκβάλλει στην πλατεία Μιαούλη.
Ερμούπολη, το πιο λαμπρό πετράδι στο αγαπημένο κυκλαδίτικο περιδέραιο. Η καρδιά της Αρχόντισσας χτυπάει ακόμα δυνατά , παρά τα βαριά πλήγματα , που της καταφέρνουν κάθε τόσο εχθροί και φίλοι . Η αρχοντιά ζει και βασιλεύει εδώ Σαν το νερό της μυροκρήνης που κυλάει απ΄τις φλέβες κάποιου αόρατου βράχου…Έστω και ερήμην μας όλα ευπρεπισμένα , νοικοκυρεμένα, χωρίς να έχουν εκμοντερνιστεί.Κιαυτό το μέτρο , αυτή η ισορροπία είναι η ολοζώντανη εικόνα ενός ρυθμού ,και μιας αντίληψης συνειδητά αρχοντικής Γιατί άρχοντας , δηλαδή κύριος του εαυτού του ,είναι όποιος δεν θέλει να χάσει την όποια του προσωπικότητα και να κόψει τους δεσμούς του με μια παλιά ζωή , που είχε κάποτε πολιτιστική ζωή , νιότη και φτάσιμο αυτός ο τόπος έχει κρατήσει κάτι από το ήθος του παλιού καιρού , κάτι σαν ακοίμητο κερί στην ψυχή των ανθρώπων του. Ακόμα κι όταν το μικρό μας ταλωνάκι μαστίζεται, όπως και σήμερα από «φοβεράν αναργυρίαν» οι πλατιές λαικές μάζες , κρατάνε καλά φυλαγμένη την σημασία της παράδοσης και ξέρουν την χρηστική της αξία στο σύγχρονο βίο.Σίγουρα χάρη στους ήρωες πρωταγωνιστές της Ίδρυσης «εκ του μηδενός» αυτής της μυθικής νεοκλασσικής πολιτείας. Όμως χάρη στην βαθιά συνείδηση των ταπεινών , των αφανών , των κατοπινών, πως κουβαλάν την κιβωτό ενός μεγάλου πολιτισμού, σώθηκε περίπου ακέραια αυτός πλούτος, χωρίς να γνωρίσει, όπως κάποιοι άλλοι τις λάμψεις της Χιροσίμας, της πολεοδομικής καταστροφής δηλ. στο όνομα της ταχύρρυθμης ανάπτυξης. .Ισως γιαυτό κι οι νέες γενιές παράγουν πολιτισμό με συνείδηση συνεχιστών…
Mπορεί κι οι πιο φανατικοί μας φίλοι μας να μας τραβάνε το αυτί και να μας λένε κατάμουτρα, πως δεν είμαστε άξιοι να διαχειριστούμε την πολιτιστική κληρονομιά, που μας έλαχε σαν θείο δώρο…Εν τούτοις , εμείς είμαστε προσωρινοί , η Ερμούπολη μένει … Λιοπύρι , θερμοκρασία καρκίνου…Τα μάρμαρα βγάζουν μια πύρα που θυμίζει την φλόγα της τσακμακόπετρας και την σκορπίζουν παντού Κι η Ερμούπολη , καθώς νοιώθει στην μαρμάρινη σάρκα της, την δεινότητα των κυνικών καυμάτων του Αυγουστιάτικου ήλιου, λαμποκοπάει σαν μετέωρη νυφούλα , σου κόβει την ανάσα και σου κλείνει το μάτι να την ακολουθήσεις..Αρκεί νάχεις όρεξη να συμμετέχεις στην μυσταγωγία της, σαν ταπεινός προσκυνητής.Αλλιώς δεν μπορείς να καταλάβεις τίποτα .Πες πως σπαταλάς, ένα κομμάτι την ψίχα του καλοκαιριού. Πες πως γλύφεις ένα κοκκαλάκι από τον « μύθο» των διακοπών, περιδιαβαίνοντας την πόλη και σχηματίζοντας ένα μωσαικό με βιώματά της .Το θέαμα διαμορφώνεται από τον θεατή λένε οι Γάλλοι.Μες το τραχύ παρόν έχουμε ανάγκη αυτής «παραμυθίας» όσο ποτέ άλλοτε.Αν περικυκλώσεις ειρηνικά το νοητό της περίγραμμα,-ένα τσιγάρο δρόμος είναι πεζοπορώντας τριγύρω απ΄το ιστορικό κέντρο .Ξεκινάς απ΄τα Βαπόρια κι αντικρύζεις τον Αη Νικόλα,με τα πανέμορφα αρχοντικά να γεμίζουν τον αμφιβληστροειδή σου σαν τσαμπιά σταφύλια…που κρέμονται πάνω από την ζωοδότρα θάλασσα.
• Προσπερνάς, ύστερα, τον θρυλικό Απόλλωνα , που δεν χρειάζεται νάσαι θεατρολάτρης για να σε μαγνητίσει ανεξίτηλα.Θαρρείς πως το απόσταγμα απ το μεταξένιο ιστό ψυχών, εκείνων των εξωγήινων του πρωτου αστικού κέντρου της γεμάτων φόβο κι έλεο,ποίηση κι ανθρωπιά , πλημμύρισε κι έβαψε χρυσοποίκιλτους τους τοίχους και τις οροφές του άψυχου κτηρίου Κάτι σου ψιθυρίζει μυστικά πως στέκεσαι μπροστά σε ένα κειμήλιο της σύσσωμης ελληνικής θεατρικής ιστορίας, που εδώ γνώρισε το μακρόσυρτο , βασανιστικό λυκόφως της, σε καιρούς μεγάλων εθνικών οραμάτων και ανατροπών. Από ξεκινάει το γάργαρο και διάφανο ρυάκι του ελληνικού πολιτιστισμικού κύματος, που πότισε ολάκερη την χώρα. Αλλά δεν μόνο ο αγέρας ενός αξεπέραστου παρελθόντος , που σε γεμίζει ευτυχία , είναι κιαυτός ο νεανικός οργασμός, τα φεστιβάλ,η πανδαισία των , ήχων, ο χυμός των εικόνων, που κάνουν το χώρο να πάλλεται για τέσσερεις τουλάχιστον μήνες, λες και θέλει να αρθρώσει την γλώσσα της τέχνης, που είναι συνάμα και γλώσσα της ελπίδας. Εικόνες και δρώμενα , σαν εκείνες, που μας ποστάρουν οι φίλοι του “Απόλλωνα” στο διαδίκτυο, σαν δροσερές σταγόνες , που ομορφαίνουν την τραχύτητα της πεζής μας καθημερινότητας.Τέτοια μνημεία γίνονται γέφυρες ανάμεσα στους παρελθόντες στους παροντικούς , αλλά και τους μέλλοντες.Και η πλατύτερη γνώση τους σφυρηλατεί τους συνδετικούς κρίκους των παλαιών με τους σημερινούς.
• Κόβεις δρόμο, μετά ως τα σκαλιά της Μεταμόρφωσης ,εκεί που έντιμοι, εργατικοί και εργατικοί Έλληνες ,κυνηγημένοι, ξυπόλητοι και πεινασμένοι , Ίδρυσαν την χρυσοπλοκώτατη Ερμούπολη, την πιο ονομαστή απ΄τις πόλεις της ξαναγεννημένης Ελλάδας. Θα κατηφορίσεις ύστερα στην Πλατεία , που θα την βρείς να σε περιμένει γενναιόδωρα φιλόξενη για να χορτάσει το μάτι σου με όλα τα πλούτη της νεοκλασσικής παράδοσης.Το Δημαρχείο , στεφανωμένο με το αέτωμα, που αφηγείται τη Δόξα της Ερμούπολης στα χρόνια του Αρχοντικού Γέροντα ,του Βαφειαδάκη, στον αβλαβή πατριωτισμό και την ανυπέρβλητη διορατικότητα του οποίου χρωστάμε το σημερινό μεγαλείο.Τη Λέσχη,με τις ευρωπαικές μόδες, που ζωντανεύουν ,οι περιγραφές του Συγγρού κι ας έχουν περάσει δεκάδες χρόνια .Την εξέδρα των μουσών :Έρχονται ξάφνου “τα περασμένα μεγαλεία του νησιού, πάνω στην μαρμάρινη εξέδρα σαν αγαθοποιές χαμογελαστές οπτασίες , για να παίξουν τραγούδια νοσταλγίας και σμίγουν με την πανδαισία των ήχων του Τιμπόρις, μα και της δικής μας, ξανανιωμένης φιλαρμονικής. Σμίγουν οι ύμνοι του επιταφίου , με τις χορδές των βασανισμένων απ΄τις μυλόπετρες της κρίσης ανθρώπινων ψυχών.
• Πόσο επίκαιρος εξακολουθεί ναναι ο Μάρκος ο Φρέρης, κιας πέρασαν χρόνια , απ΄την απροσδόκητη αποδημία του :Ο τόπος μας , φύλαξε to νεοκλασσικό θησαυρό του και τον παρέδωσε ασύλητο στο θαυμασμό και την έκπληξη των επιγενομένων .Δόξα τω θεώ , στην Ερμούπολη, μπορούμε να μιλάμε , χωρίς κόμπλεξ και υπερβολή, για «ρίζες» και «επιστροφή σε αυτές». Μόνο στο κήπο με τις προτομές , ο Βικέλας με το Ροίδη, συνυπότροφοι στο Λύκειο Ευαγγελίδη, σταματάνε για λίγο τους ευγενικούς διαξιφισμούς, και αναζητάν με μια οργισμένη μελαγχολία , το χτήριο που κάποτε βλάστησαν τα μαθητικά τους χρόνια.Μάταια , όμως οι ξυλοσχίστες της ανάπτυξης ,με τις μπουλντόζες τους , σταμάτησαν το ρολόι , με τις μνήμες απ΄τα χτυποκάρδια του Βικέλα για την παράσταση της ΕΣΘΗΡ και τα νιαουρίσματα της «Σεμίρας», της ηρωίδας του Ροίδη, στην «ιστορία μιας γάτας.»Κι ακόμα σώπασε κι ο ιστορικός αντίλαλος της ομιλίας του Εθνάρχη Βενιζέλου , παλιού γνώριμου της Σύρας , απ΄τα μπαλκόνια του Ξενοδοχείου της Γαλλίας,(το Λύκειο Ευαγγελίδη, στέγασε αργότερα το Ξενοδοχείο αυτό ), που σε μια κατάμεστη και “παραληρούσα” πλατεία ανήγγειλε το όραμα της Ελλάδας των τριών Ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Οι μαστροχαλαστές της κακιάς ώρας , με το υπερδιογκωμένο «εγώ»,που τους μπόλιασε η κορτιζόνη του καθεστωτισμού, ύψωσαν στην θέση του ιστορικού χτηρίου – μνημείου εθνικού το βάρβαρο μπετονένιο κουτί, με τις τερατώδεις κεραίες, που ρυπαίνουν οπτικά τα εμβλητικά καμπαναριά του Αη Νικόλα.Κάποιοι, πιο σύγχρονοι θαυμαστές τους , φυλάκισαν με σιδηρόφραχτες κολώνες την υπέροχη πλατεία, υπό την παγερή αδιαφορία του Μιαούλη, που συνέχισε απτόητος , να ατενίζει την θάλασσα, συμβολίζοντας την αμετάκλητη εξωστρέφεια της Πόλης.Όμως αυτά είναι μικρές εξαιρέσεις , απλές λεπτομέρειες, σε ένα μαρμαρόχτιστο σύνολο , που αχτινοβολεί, την αρμονία γεμάτο, και αφηγείται μια περιπέτεια αθλιότητας και μεγαλείου, ανισότητας και αλληλεγγύης..Δεν χωράει στα μάτια σου τόση ομορφιά, κάθε γωνιά σε καλεί να βάλεις το δάκτυλο στον τύπο των ήλων της πόλης.Να ανακαλύψεις μία προς μία τις «ουσίες» του φαινομένου Ερμούπολη. Διασχίζεις πια την Ερμού με προορισμό ένα καφέ στην παραλία, με θέα τα κότερα, , Ατέλειωτες ιδεολογικές συζητήσεις νοιώθοντας τελικά “ πως υπάρχεις” δια της παρέας…
H κρύα fix , μαζί με την αυτοσχέδια παρέα, σου κάνουν νεύμα …Και μέσα σε εκείνη την απαράμιλλη δοξαστική ατμόσφαιρα, που κυριεύει τα μεσημέρια τις συντροφιές , όταν λύνουμε την γλώσσα μας για να αναμετρηθεί με τα βασανάκια που κρατάμε μέσα μας ή για να τραγουδήσουμε ξένοιαστα. .Επισκέπτες, κάτοικοι , άνθρωποι κάθε ηλικίας, νοιώθουν πως βρίσκονται σε ένα ποτάμι, που επιτρέπει στον καθένα να ρίξει την βάρκα του και να ταξιδέψει με μια διάθεση απόλυτης ελευθερίας χαλαρωμένοι ευδιάθετοι ,περιφρονητές του χρόνου και όλων αυτών που φαντάζουν σπουδαία παραδομένοι στην απόλαυση του μικρού και του ασήμαντου.Περιδιαβάζοντας την αγορά της Χίου, διασταυρώνοντας το βλέμμα σου με δεκάδες μάτια, κλωτσόντας την νοσταλγία με αναπάντεχες συναντήσεις Χαζεύοντας τις νεανικές μόδες στην Πρωτοπαπαδάκη, ,συναντώντας ανθρώπους κι ανταλλάσσοντας σκέψεις,
Έχω ρίξει και γώ την βαρκούλα μου και ταξιδεύω στο μικρό ποταμάκι, εξερευνώντας της ισχνής γεωγραφίας της , πλέω σε δρόμους με ονόματα πλοίων και ναυαγίων «Καταδρομικού Έλλη» , «Θυμάτων Σπερχειού» και καθώς κυλάνε της ασήμαντης ρουτίνας διπλά σε τράπεζες , φαστ-φουντ, φαρμακεία , σουβλατζίδικα, ανακαλύπτεις όχθες τους, σιωπηλά κτήρια ,μνημεία που κρύβουν λησμονημένους θησαυρούς που σε ικετεύουν να παίξεις μαζί τους το παιγνίδι του σήμερα .Ξερά σκόρπια φύλλα , που ράντισε την πόλη ο αγέρας ενός αλλοτινού παραδείσου.Υποκύπτεις στις αυθόρμητες νύξεις τους.Χτυπάς το μασιφ ρόπτρο, ανεβαίνεις την ξύλινη σκάλα και βρίσκεσαι σε ένα τεράστιο σκοτεινό δωμάτιο με οδηγό ένα αναμμένο κερί … Ξύνεις λίγο το σοβά στο τοίχο της θύμησης ξεπετάγονται οι οπτασίες κάποιων παράξενων πλασμάτων, Τρίτωνες και Νηρηίδες ,πλαισιωμένοι με αγγελάκια καθισμένα στα σύννεφα που δραπετεύουν απ΄τις οροφογραφίες και σε ρωτάν χαμηλόφωνα Ζεί η ξακουστή πόλη, που χτίσαμε , κάποτες σαυτήν αφιλόξενη ακτή.Ζεί και βασιλεύει , παρά τους κατά καιρούς προαναγγελθέντες θανάτους της.Χωρίς την μεγαλοπρέπεια άλλων καιρών , αλλά και δίχως να περνάει απαρατήρητη.Μελαγχολική και σύγχρονη με τις αρρυθμίες και …με τα πολλαπλά κατάγματα αλλά πάντα μια πόλη που όταν την περπατάς έχεις την αίσθηση του Ανοιχτού Βίου. Μια κοινωνία , φιλική , ευανάγνωστη, με πολλές και ανοιχτές ταυτότητες, με αναπάντεχες συναντήσεις , με πυκνή διασταύρωση πληροφοριών, με ανοιχτό κώδικα επικοινωνίας.. Συγκρουσιακή αλλά και χωρίς λογοκρισία.Που οι σύγχρονοι,απρόσωποι και εξουθενωτικοί ρυθμοί πέρασαν δίπλα της αλλά δεν την ισοπέδωσαν Αυτή είναι η Ερμούπολη του 2013. Με κληρονομιά της εκείνο το μοναδικό αίσθημα ελευθερίας , σαν μαξιλάρι, που μπορείς να ακουμπάς πάνω του την ζωή και τις αναποδιές της.Σε μια εποχή , που μας επιβάλλει να καταναλωνόμαστε , ανάμεσα στο πυρετό δράση και την ανία , ενός ακατανόητου “τράστ αντιφάσεων” , σαν άλογα που καλπάζουν μαστιγωμένα μέσα από ένα αδιέξοδο τούνελ, η Ερμούπολη υπάρχει για να διδάσκει την γαλήνη.Μια γαλήνη που δεν είναι νωχέλεια μα ο τρόπος να παραμένει κανείς άνθρωπος.Είναι σαν εκείνο το ζεστό χέρι, που σφίγγει και σου δίνει κουράγιο , όταν όλα γύρω βυθίζονται στην απόγνωση, σε καιρούς σαν τους δικούς μας. «Και η ζωή είτε σημαίνει κουράγιο , είτε παύει να είναι ζωή ».
Έγραφα στην Ερμούπολη τον Αυγουστο του 2013.Μες την νυχτιάτικη σιγαλιά της αστροφεγγιάς, λίγη ώρα αφού τέλειωσε μια ακόμη ταραγμένη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.Έγραφα σχεδόν ως την αυγή όταν εξω απ΄το παράθυρό μου φτεροκοπούσαν χελιδόνια, κι είχα την αίσθηση, πως ζώ στο λυκαυγές του 2021.

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

ΕΛΜΕ Α ΚΥΚΛΑΔΩΝ : Εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς πρέπει να παλέψουμε μαζί


 
Κλείνουν σχολεία - διώχνουν μαθητές – απολύουν καθηγητές, επιταχύνουν τη συντριβή κάθε ψήγματος  μόνιμης – σταθερής δουλειάς και δωρεάν εκπαίδευσης

Να γιατί εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς πρέπει να παλέψουμε μαζί

Καταργούν ολόκληρους τομείς από την τεχνική εκπαίδευση. Λένε ότι «δε διώχνουν τους μαθητές, αλλά ότι τους πάνε στα ΙΕΚ». Η αλήθεια είναι ότι τα ΙΕΚ δεν είναι εκπαίδευση αλλά κατάρτιση, ότι στα ΙΕΚ οι μαθητές πληρώνουν κάθε εξάμηνο και πως οι θέσεις στα ΙΕΚ είναι περιορισμένες. Οι 15.000 μαθητές των τομέων που κλείνουν ήταν η αρχή. Στέλνουν τα παιδιά στα αδιαβάθμητα και εκτός εκπαίδευσης ΙΕΚ από τα 15 τους χρόνια, ώστε να έχουν ένα δυναμικό αμόρφωτο και ακίνδυνο για το σύστημα. Ο αποκλεισμός από την εκπαιδευτική διαδικασία θα αφορά όλο και μεγαλύτερα τμήματα της μαθητικής νεολαίας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Στη θέση της δωρεάν εκπαίδευσης μπαίνει η επί πληρωμή κατάρτιση.

 

Η κατάργηση τομέων οδηγεί στην ανεργία 2.500 εκπαιδευτικούς. Λένε ότι «πάνω από το 70% από αυτούς θα απορροφηθούν είτε σε Νοσοκομεία είτε ως ωρομίσθιοι». Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται να απορροφηθούν στην Υγεία ούτε πουθενά αλλού, αφού  παντού ετοιμάζονται απολύσεις. Ενώ όσοι κληθούν για λίγους μήνες ως ωρομίσθιοι, θα «πληρώνονται» με 300 ευρώ. Οι 2.500 χιλιάδες συνάδελφοι ήταν η αρχή. Η ανεργία και η ελαστική εργασία με εξευτελιστικές συνθήκες θα αφορά το σύνολο των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΟΥΝ και για τους ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕΣΩ της «ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ», δηλαδή της ΑΠΛΗΡΩΤΗΣ και ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Στη θέση της δουλειάς με δικαιώματα, μπαίνει η σύγχρονη δουλεία.

 

Γονιέ, μαθητή – μαθήτρια, εργαζόμενε-η, άνεργε-η

Το σύστημα λέει κυνικά: Τι ενάμιση τι δύο εκατομμύρια άνεργοι. Διασπά του φτωχούς. Μας βάζει τον έναν ενάντια στον άλλο. Μην τους κάνουμε τη χάρη!

Τα δικαιώματα στη δουλειά, στην παιδεία, στην υγεία είναι βασικά δικαιώματα που συγκροτούν τη ζωή ενός ανθρώπου. Κυβέρνηση – ΕΕ- ΔΝΤ επιδιώκουν να τα συντρίψουν. Κλείνουν σχολεία και νοσοκομεία, απολύουν μαζικά. Με τους ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ να βάλουμε φραγμό!

Μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους – Δωρεάν δημόσια εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ! ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ                    

                                                  

Η ΕΛΜΕ Α  ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ (ΛΙΜΑΝΙ) την ΤΕΤΑΡΤΗ, 28/8, ΑΠΟ ΤΙΣ 7.00μμ.

 

 

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

 

ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 20.000 ΜΑΘΗΤΕΣ

ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 2.500 ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ,

ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ  ΤΟΥΣ 2.500 ΣΧ. ΦΥΛΑΚΕΣ,

 ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ

 

ΟΧΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ

 

Αρνούμαστε τις εγκληματικές αποφάσεις των υποτακτικών της τρόικας που τσακίζουν τη ζωή της ελληνικής νεολαίας κι όλης της κοινωνίας. Οργανώνουμε τον αγώνα μας μέχρι την ανατροπή των άδικων, βάρβαρων κι απάνθρωπων αυτών μέτρων. Παλεύουμε για το δικαίωμα για αξιοπρεπή εργασία όλων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

 

 

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ,

ΠΑΙΔΕΙΑ-ΥΓΕΙΑ-ΡΕΥΜΑ-ΝΕΡΟ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ

 

 

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ

 

 

Ολοκληρώθηκε το 9o Διεθνές Φεστιβάλ Κλασσικής Μουσικής Κυκλάδων



 
Το ακρωνύμιο του κρυφού επαναστατικού μηνύματος που δέσποζε στους τοίχους της Ιταλίας ολόκληρη τη δεκαετία του 1860, καλώντας τους Ιταλούς σε επανάσταση και ενοποίηση υπό την αιγίδα του Βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ του δεύτερου (Vittorio Emanuele Re D'Italia), και τιμώντας παράλληλα τον αγαπημένο συνθέτη των Ιταλών, Giuseppe Verdi, ήταν το σύνθημα του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Κυκλάδων.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από τη γέννηση του Verdi, το φεστιβάλ τίμησε τον μεγάλο συνθέτη με ένα τριήμερο αφιέρωμα, που κορυφώθηκε τις δύο τελευταίες μέρες του φεστιβάλ (23 και 24 Αυγούστου) με τον “Rigoletto”, έργο με το οποίο εγκαινιάστηκε το θέατρο Απόλλων της Σύρου το 1864. Αυτή τη φορά, το έργο θα παρουσιαστεί σε μια πρωτοποριακή σύλληψη και ενορχήστρωση του Θεόδωρου Λεμπέση, στην οποία η εικοσαμελής ορχήστρα εγχόρδων Musica Vitae από τη Σουηδία συνέπραξε με το Κουιντέτο ξύλινων πνευστών της Καμεράτας της Σμύρνης, και με κορυφαίους Έλληνες σολίστ και συνεργάτες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όπως την υψίφωνο Βασιλική Καραγιάννη, τη μεσόφωνο Ειρήνη Καράγιαννη, τον τενόρο Δημήτρη Πακσόγλου και τον βαρύτονο Χάρη Ανδριανό.
Το φετινό πρόγραμμα περιελάμβανε επίσης, αριστουργηματικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, όπως το Κουιντέτο για πιάνο αρ. 2 σε λα μείζονα, έργο 81, του Antonin Dvorak (1841-1904), το Κουιντέτο για πιάνο σε φα ελάσσονα, έργο 34, του Johannes Brahms (1833 –1897), έργα του «επαναστάτη» του tango Astor Piazzolla (1921 – 1992) αλλά και μια μουσικoθεατρική παράσταση αφιερωμένη στον Γάλλο ιμπρεσιονιστή συνθέτη, που σύμφωνα με πολλούς μουσικοκριτικούς άλλαξε την πορεία της μουσικής, Claude Debussy (1862 – 1918).
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το φεστιβάλ πλαισίωσαν μουσικά καταξιωμένοι σολίστ, όπως ο διεθνούς φήμης Έλληνας πιανίστας και καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Ναυπλίου, Γιάννης Βακαρέλης, ο σχεδόν μόνιμος πλέον συνεργάτης του φεστιβάλ και 1ος κορυφαίος στη Βασιλική Ορχήστρα της Δανίας, Lars Bjornkjaer, η πιανίστα και καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ "Γύρω από το πιάνο" Αλεξάνδρα Νομίδου, τρεις βραζιλιάνικης καταγωγής σολίστ, ο τσελίστας Leonardo Altino, καθηγητής στο τμήμα μουσικής Rudi E. Scheidt του Πανεπιστημίου του Memphis στο Tennessee, ο βιολίστας Rafael Altino, κορυφαίος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Οντένσε και καθηγητής στη Μουσική Ακαδημία της Νότιας Δανίας, και η πιανίστα και καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ μουσικής δωματίου του Ρίο, Simone Leitao, ο βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών κιθαριστής, Κώστας Κοτσιώλης, και καλλιτεχνικός διευθυντής των φεστιβάλ κιθάρας Νάξου και Βελιγραδίου, ο πιανίστας αυτοσχεδιαστής και συνθέτης Γιώργος Ψυχογιός, δύο μουσικοί από το Βέλγιο, η βιολονίστα Isabelle Chardon, κορυφαία στην Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα του Βελγίου, και ο Christophe Delporte, ένας από τους κορυφαίους ακορντεονίστες της Ευρώπης και καθηγητής στο Institut Superieur de Musique et de Pedagogie (I.M.E.P.) στη Ναμύρ, και ο 1ος κορυφαίος στην Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Κυκλάδων, Γιάννος Μαργαζιώτης.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής Κυκλάδων, εγκαινιάστηκε το 2004 στη Σύρο  από τους Φώτη Καραγιαννόπουλο, Κώστα Φωτόπουλο, Γιώργο Φουφόπουλο και τον βιολονίστα Γιάννο Μαργαζιώτη, κορυφαίο βιολονίστα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια, το φεστιβάλ υποδέχτηκε καλλιτέχνες όπως οι Λεωνίδας Καβάκος, Philippe Graffin, Stephan Picard, Per Enocsson, Nobuko Imai, Hariolf Schlichtig, Diemut Poppen, Leo Winland, Νικόλας Καβάκος, Bruno Weinmeister, Michael Wolf, Thierry Barbe, Σπύρος Μουρίκης, Radovan Vlatcovic, Hector Mc Donald, Δημήτρης Σγούρος, Clair Desert, Katrine Gislinge, Έλενα Κελεσίδη, Δημήτρης Πλατανιάς, Royal Danish Orchestra, Εθνική Λυρική Σκηνή, Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, Michelangelo string quartet, New Hellenic quartet, Storioni trio, Artis piano trio κ.ά.
 
Ακολουθεί συνοπτικό πρόγραμμα
 
Παρασκευή 16 Αυγούστου, 21:00

Α’ μέρος
Antonin Dvorak (1841-1904)
Piano Quintet No. 2 in A major, Op. 81

Lars Bjornkjaer , βιολί Γιάννος Μαργαζιώτης, βιολί Rafael Altino, βιόλα Leonardo Altino, βιολοντσέλο Γιάννης Βακαρέλης, πιάνο

Β’ μέρος
Johannes Brahms (1833 –1897)
Piano Trio in C major, Op. 87

Γιάννος Μαργαζιώτης, βιολί Leonardo Altino, βιολοντσέλο Simone Leitao, πιάνο 
Σάββατο 17 Αυγούστου, 21:00

Α’ μέρος
Johannes Brahms (1833 –1897)
Piano Quintet in F minor, Op. 34

Γιάννος Μαργαζιώτης, βιολί / Yannos Margaziotis / violin
Lars Bjornkj?r, βιολί / violin  Rafael Altino, βιόλα / viola Leonardo Altino, βιολοντσέλο / cello Αλεξάνδρα Νομίδου, πιάνο / Alexandra Nomidou, piano

Β’ μέρος
Astor Piazzolla (1921 – 1992)
Duo Rubato

Isabelle Chardon, βιολί Christophe Delporte, ακορντεόν, μπαντονεόν
Κυριακή 18 Αυγούστου, 21:00

Εργα των Britten, Part, Enescu, Piazzolla

Α’ μέρος
-Benjamin Britten (1913 - 1976)
Lachrymae, έργο 48a

- Arvo Pärt (1935)
Fratres για βιόλα και πιάνο

- George Enescu (1881 - 1955)
Concertstück για βιόλα και πιάνο

Rafael Altino, βιόλα
Ana Lúcia Garcia Altino, πιάνο

Β' μέρος
-Ástor Piazzolla (1921 - 1992)
Duo Rubato

Isabelle Chardon, βιολί
Christophe Delporte, ακορντεόν, μπαντονεόν
Τετάρτη 21 Αυγούστου, 21:00
Ορχήστρα Musica Vitae: Από τον Verdi στον Piazzolla...

Α' μέρος
Κουαρτέτα εγχόρδων του Giuseppe Verdi

Β' μέρος
Astor Piazzolla (1921 – 1992)
“Hommage a Liege” Κονσέρτο για μπαντονεόν, κιθάρα και ορχήστρα εγχόρδων

Σολίστ: Κώστας Κοτσιώλης, κιθάρα
Christophe Delporte, μπαντονεόν

 
Πέμπτη 22 Αυγούστου, 21:00

Γιώργος Ψυχογιός: Αυτοσχεδιασμοί με πιάνο και ακορντεόν

Α' μέρος
Ο Γιώργος Ψυχογιός, πιανίστας αυτοσχεδιαστής και συνθέτης, αλλά και μοναδικός μαθητής του Keith Jarrett, αυτοσχεδιάζει πάνω σε άριες από διάσημες όπερες των Giuseppe Verdi και Richard Wagner.

Β' μέρος
Στο δεύτερο μέρος, ο Γιώργος Ψυχογιός στο ρόλο του ακορντεονίστα αυτή τη φορά, «διασκευάζει» Johann Sebastian Bach, Ludwig van Beethoven, Frederic Chopin και Maurice Ravel.

Συμπράττουν οι κιθαριστές Απόστολος Λεβεντόπουλος και Νίκος Τερζάκης.
Παρασκευή 23 & Σάββατο 24 Αυγούστου, 21:00

Giuseppe Verdi (1813 – 1901)

“Rigoletto”
Το δημοφιλές έργο με το οποίο εγκαινιάστηκε το θέατρο Απόλλων της Σύρου τον Απρίλιο του 1864, παρουσιάζεται σε μια πρωτοποριακή σύλληψη και ενορχήστρωση του Θεόδωρου Λεμπέση, στην οποία η εικοσαμελής ορχήστρα εγχόρδων "Musica Vitae" από τη Σουηδία συμπράττει με το Κουιντέτο ξύλινων πνευστών της Καμεράτας της Σμύρνης.

Σολίστ:
Βασιλική Καραγιάννη, υψίφωνος Ειρήνη Καράγιαννη, μεσόφωνος Δημήτρης Πακσόγλου, τενόρος Χάρης Ανδριανός, βαρύτονος