Η προσπάθεια και η πρωτοβουλία για να είναι η Σύρος (η ιστορική πρωτεύουσα των Κυκλάδων) Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021, αξίζει κάθε δυνατής υποστήριξης.
Κατάφερε, κόντρα στη
λογική της μαζικής
αντιπαροχής και του «μπετόν», να
διατηρήσει
την
μοναδική και υπέροχη νεοκλασική αρχιτεκτονική της, συνδυάζοντας την με πρωτότυπο τρόπο, με την λαϊκή παράδοση και τέχνη και πρωτίστως με το ρεμπέτικο του «πρωτομάστορα»,
Μάρκου Βαμβακάρη.
Ένα μουσικό είδος
που μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα
στη μεγάλη μουσική «αποκάλυψη» της τζαζ.
Όμως σε μια
δύσκολη και μεταβατική
εποχή
παγκόσμια,
όπως η
σημερινή,
η Σύρος
εξακολουθεί να
«εκπέμπει»
το
καλό παράδειγμα ενός νησιού , που κατάφερε να μετατραπεί στο πρώτο λιμάνι της Ελλάδας, στο πρώτο εμπορικό κέντρο, αλλά και σε ένα σημαντικότατο βιομηχανικό κέντρο, ενώ ταυτόχρονα από αυτή αναδείχτηκε και το πρώτο συνδικαλιστικό-δημοκρατικό κίνημα που συνέβαλε στη συνέχεια σε θεμελίωση εργατικών δικαιωμάτων.
Έχει λοιπόν την ιστορική εμπειρία η Σύρος να
εκμεταλλευτεί την εμπειρία της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης να την αξιοποιήσει και να δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης για την ίδια και τα κοντινά της νησιά.
Το μέχρι τώρα μοντέλο ανάπτυξης του νησιού, βαλτώνει και φθίνει καθημερινά, λόγω της οικονομικής κρίσης και όχι μόνο .
Το Νεώριο δυστυχώς δεν δουλεύει, οι δημόσιες υπηρεσίες συρρικνώνονται και διαλύονται, το
μοντέλο τουρισμού που αναπτύχθηκε
παράκμασε γρήγορα και εξαφανίζεται, τα
παλιά καλά αγροτικά
προϊόντα του
νησιού, έχουν
φύγει
από
το προσκήνιο.
Το όραμα της Σύρου Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2021, περνά πρώτα απ’ όλα μέσα από νέο αναπτυξιακό όραμα για το νησί και τις Κυκλάδες.
Η προσπάθεια διεκδίκησης, δεν
περνάει μόνο μέσα από ένα καλό
φάκελο παρουσίασης, αλλά κυρίως περνάει μέσα από ένα σοβαρά επεξεργασμένο «οδικό χάρτη» για ένα νέο οικονομικό–αναπτυξιακό πρότυπο του νησιού που θα του δώσει νέα ώθηση και θα το οδηγήσει και στην περίοδο μετά το 2021.
Χρειάζεται να μην ξεχνάει κανένας το πώς ένας ολόκληρος λαός συστρατεύτηκε και δούλεψε για την ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων
του 2004, την επιτυχία που υπήρξε για 2-3 μήνες , αλλά και την πικρή γεύση που άφησε η «επόμενη μέρα» των Αγώνων, αφού οι όποιες υποδομές δεν αξιοποιήθηκαν, ο ποιοτικός τουρισμός δεν ήλθε, η οικονομία δεν πήρε περαιτέρω ώθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.