ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ Όχι στη μείωση του προσωπικού

Σε λίγες ημέρες αρχίζει η νέα ακαδημαϊκή χρονιά στα Πανεπιστήμια, σε ένα πλήρως ανασφαλές πεδίο ως προς το ανθρώπινο δυναμικό των Πανεπιστημίων και ιδιαίτερα ως προς το Διοικητικό τους Προσωπικό, τους αναγκαίους πρόσθετους διδάσκοντες με σύμβαση, καθώς και τα μέλη ΔΕΠ (Διδακτικό/ερευνητικό προσωπικό).

Όσον αφορά τα μέλη ΔΕΠ, ανακοινώθηκε ότι πρόκειται να γίνει ο διορισμός των προ τριετίας εκλεγμένων μελών ΔΕΠ, καθυστέρηση που έχει προκαλέσει σοβαρότατη επιστημονική και οργανωτική ζημία, τόσο στους ίδιους όσο και στα Πανεπιστήμια στα οποία θα υπηρετήσουν και ιδιαίτερα στα Τμήματα εκείνα που είναι έντονα υποστελεχωμένα. Είναι όμως απολύτως απαραίτητο να προχωρήσει άμεσα και πλήρως ο διορισμός τους αυτός, προκειμένου να ενταχθούν στο δυναμικό των ΑΕΙ για την νέα ακαδημαϊκή χρονιά (2013-2014). Οτιδήποτε άλλο, συνιστά άλλη μια κίνηση ομηρίας του επιστημονικού προσωπικού της χώρας.

 Όσον αφορά τους αναγκαίους διδάσκοντες με σύμβαση (ΠΔ407/80), επιστήμονες που εργάζονται με αυταπάρνηση και χαμηλές αποδοχές προκειμένου να πληρωθούν τα προγράμματα σπουδών Τμημάτων, αναμένουμε από το ΥΠΑΙΘ και το Υπουργείο Οικονομικών την άμεση ένταξη των πιστώσεων, ώστε να καλυφθούν οι κύριες ανάγκες λειτουργίας των Τμημάτων.

Όσον αφορά τους διοικητικούς υπαλλήλους των Πανεπιστημίων: Το ΥΠΑΙΘ σε πρόσφατη συναφή εγκύκλιο με τίτλο «Μεταρρυθμιστικές Δράσεις ΥΠΑΙΘ-ΑΕΙ» (113287/14.8.2013/ΙΒ) αναφέρεται σε ποιοτικά και ποσοτικά κριτήρια με τα οποία «αξιολόγησε τις δομές των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ» και έκρινε ήδη ότι προκύπτουν πλεονάζουσες θέσεις άνω των 1700, και ότι οι θέσεις αυτές αφορούν προσωπικό ΙΔΑΧ και μονίμους ΔΕ. Χρειάζεται να επισημανθούν συνοπτικά τέσσερα βασικά σημεία ως προς το περιεχόμενο της εν λόγω εγκυκλίου:

·         Το ΥΠΑΙΘ οφείλει να δημοσιοποιήσει τη μέθοδο που αναφέρει ότι εφάρμοσε για αυτή την αξιολόγηση δομών (εάν υφίσταται κάποια μέθοδος) μέσω της οποίας δρομολογείται η εκδίωξη άνω των 1.700 ατόμων από το προσωπικό των ΑΕΙ, το οποίο σπεύδει να χαρακτηρίσει ως «πλεονάζον». Η εγκύκλιος επιβάλει τώρα στα ΑΕΙ μια σειρά διαδικασιών καθορισμού Δομής και στελέχωσης (βάσει οδηγιών συμβούλων αναδιοργάνωσης, οι οποίοι δεν έχουν ποτέ επισκεφθεί τα Πανεπιστήμια!), οι οποίες αναδεικνύουν ότι το Υπουργείο Παιδείας θέλει να αγνοεί αφενός το ποιές είναι οι απαραίτητες δομές και υπηρεσίες ενός σύγχρονου ΑΕΙ, και αφετέρου το πώς μπορεί να κατανέμεται το προσωπικό σε διευθύνσεις, τμήματα, γραφεία.

·         Ορισμένα κριτήρια που καθορίζουν την τάξη μεγέθους του αναγκαίου διοικητικού προσωπικού, σύμφωνα με το ΥΠΑΙΘ, και είδαν το φως της δημοσιότητας (09.08.2013), αναδεικνύουν ακραίως πλημμελή αντίληψη του ρόλου του προσωπικού, όπως για παράδειγμα ο δείκτης «Διοικητικών Υπαλλήλων προς μέλη ΔΕΠ».  Οι Διοικητικοί υπάλληλοι δεν εργάζονται για να υποστηρίξουν το έργο των μελών ΔΕΠ, αλλά για το σύνολο του διοικητικού έργου του Ιδρύματος και της Πανεπιστημιακής Κοινότητας [Μέλη ΔΕΠ αθροιζόμενοι με τους απαραίτητους - ελλείψει μελών ΔΕΠ - διδάσκοντες με σύμβαση (π.χ. 407/80), μέλη ΕΤΕΠ, μέλη ΕΕΔΙΠ, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές, υποψήφιοι διδάκτορες, ερευνητές, καθώς και πρόσκαιροι πληθυσμοί επισκεπτών (φοιτητές Erasmus, επισκέπτες καθηγητές, αντιπροσωπείες κλπ). Επιπρόσθετα, ένας τέτοιος στρεβλός δείκτης ευνοεί τα καλύτερα στελεχωμένα σε μέλη ΔΕΠ ιδρύματα σε βάρος εκείνων που είναι έντονα υποστελεχωμένα σε μέλη ΔΕΠ.

·         Οι αναφερόμενοι δείκτες φαίνεται να είναι κοινοί για όλα τα ΑΕΙ και δεν λαμβάνουν υπόψη τα Πανεπιστήμια που είναι πολυεδρικά ή/και πολυνησιωτικά (στην Ελλάδα και ανά τον κόσμο), και όπου σε ορισμένες υπηρεσίες απαιτείται σημαντική διαφοροποίηση ως προς την οργάνωση αλλά και το προσωπικό.

·         Το πιο σημαντικό από όλα: Πώς είναι δυνατόν να «αξιολογούνται» από το ΥΠΑΙΘ δομές και υπηρεσίες ΑΕΙ, και αυτή η ‘αξιολόγηση’ να καταλήγει σε οριζόντια διαθεσιμότητα δηλαδή σε μετατάξεις και απολύσεις ανθρώπων συγκεκριμένων πάντα κατηγοριών όπως οι υπάλληλοι θέσεων ΙΔΑΧ και οι μόνιμοι ΔΕ; Θέλει να αγνοεί το Υπουργείο Παιδείας ότι όλες οι κατηγορίες προσωπικού έχουν ανθρώπους που συμβάλουν ουσιαστικά στη λειτουργία των Πανεπιστημίων και οι οποίοι δικαιούνται να λαμβάνεται υπόψη η αξιολόγηση του έργου τους. Οι μεν υπάλληλοι ΙΔΑΧ είναι στην πλειονότητά τους στελέχη με ιδιαίτερα υψηλά προσόντα, οι δε μόνιμοι ΔΕ, ακριβώς επειδή εργάζονται σε Πανεπιστημιακό χώρο, είναι συνήθως ιδιαίτερα ενεργοί υπάλληλοι οι οποίοι φροντίζουν επιμελώς την διαρκή επιμόρφωσή τους, ενώ παράλληλα έχουν επανειλημμένα επιμορφωθεί θεσμικά μέσω προγραμμάτων εξωτερικής και εσωτερικής εξειδικευμένης επιμόρφωσης που έχουν ενεργοποιήσει κεντρικά τα ίδια τα ΑΕΙ. Πολλοί από αυτούς έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα κρίσιμοι για τη λειτουργία των Πανεπιστημίων και θα είχαν από τις υψηλότερες βαθμολογίες αν λαμβανόταν υπόψη η πραγματική αξιολόγησή τους. Η εν λόγω διαδικασία εντοπισμού διοικητικών υπαλλήλων ΑΕΙ συγκεκριμένων κατηγοριών προς απόλυση θυμίζει κοινωνικούς αποκλεισμούς και διωγμούς συγκεκριμένων ομάδων και κατά συνέπεια δεν μπορεί να έχει θέση στα Ακαδημαϊκά Ιδρύματα της χώρας.

Επιπρόσθετα, χρειάζεται να θυμίσουμε ότι η προηγούμενη διαδικασία διαθεσιμότητας/κινητικότητας στα ΑΕΙ, κατέληξε με παρόμοιες οριζόντιες «αξιολογήσεις», σε τριπλό έγκλημα: (i) επιχείρηση εκδίωξης προσωπικού ειδικά από Πανεπιστήμια που είχαν ήδη σοβαρότατο έλλειμμα διοικητικού προσωπικού (ΑΠΘ, Ιωαννίνων, Πάντειο, Αιγαίου) πολύ μεγαλύτερο από άλλα ΑΕΙ, (ii) προγραφές ομάδων ατόμων (υπάλληλοι ΔΕ) ανεξάρτητα από τον ρόλο τους και την προσφορά τους στα συγκεκριμένα ΑΕΙ, και (iii) ευτελισμό των ατόμων ως αποτέλεσμα της διαδικασίας της κινητικότητας (ικανότατοι υπάλληλοι βρέθηκαν να εργάζονται σε άλλους φορείς, σε άδεια γραφεία με το έργο της απάντησης τηλεφωνικών κλήσεων κ.ά.)

Τα Πανεπιστήμια είναι ίσως οι μόνοι φορείς, που παρά τα τεράστια προβλήματα με τα οποία ήλθαν αντιμέτωπα στο πλαίσιο μιας προβληματικής και σχεδιασμένης στο πόδι εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης εδώ και μια πενταετία, έχουν αντέξει, λόγω της υπεράνθρωπης προσπάθειας του προσωπικού τους, καθώς και του ρόλου και του ενδιαφέροντος του λειτουργήματός τους. Η σημασία της Παιδείας, της παραγωγής και αξιοποίησης του επιστημονικού έργου σε μια χώρα, οφείλει αυτή την ύστατη στιγμή να κάνει τους κυβερνώντες να σταματήσουν επιτέλους να δρουν έναντι των Πανεπιστημίων με τρόπο που εντέλει αποδεικνύεται καταστροφικός, διαφυλάσσοντάς τα από οριζόντια μέτρα και απολύσεις.

Όσον αφορά ιδιαίτερα το Πανεπιστήμιο Αιγαίου (που παραμένει ένα από τα πιο υποστελεχωμένα ιδρύματα της χώρας εάν ληφθεί υπόψη ο αριθμός των Τμημάτων και η διασπορά του σε έξι νησιά), κύριο αίτημά του για τη συνέχιση της εύρυθμης ακαδημαϊκής και διοικητικής του λειτουργίας, αποτελεί η ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού του, για την πλήρη κάλυψη των επιτακτικών αναγκών σε όλες τις πανεπιστημιακές μονάδες (Λήμνος, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ρόδος, Σύρος). Ο πολυνησιωτικός χαρακτήρας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και οι ευλόγως ιδιαίτερες ανάγκες που εκ τού χαρακτήρα αυτού προκύπτουν, έχουν αναγνωρισθεί στο πρόσφατο παρελθόν από την Πολιτεία και οδήγησαν στην εξαίρεσή του από οριζόντια μέτρα, με την ψήφιση σχετικής νομοθετικής ρύθμισης στη Βουλή (Ν. 4139/2013, ΦΕΚ Α΄ 74), η οποία στηρίχθηκε στην επιβαλλόμενη από το άρθρο 106 του Συντάγματος ειδική μέριμνα για τις νησιωτικές περιοχές.

Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου διεκδικεί την ενίσχυση της στελέχωσής του και συγχρόνως θα αντιδράσει με κάθε πρόσφορο και νόμιμο μέσο σε ενδεχόμενη ρύθμιση που θα επιχειρήσει μείωση του προσωπικού του. Έχει ήδη ενημερώσει σχετικά τη Σύνοδο των Πρυτάνεων, τα αρμόδια Υπουργεία, καθώς και Βουλευτές των δημοκρατικών πολιτικών κομμάτων και συνεχίζει την ανάληψη πρωτοβουλιών για την προάσπιση του σημαντικού ακαδημαϊκού του ρόλου σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, καθώς και τού εκπαιδευτικού, ερευνητικού και αναπτυξιακού του ρόλου στα νησιά του Βορείου και Νοτίου Αιγαίου.

 

Μυτιλήνη, 21.08.2013

Η Πρυτανική Αρχή Πανεπιστημίου Αιγαίου