Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα εν έτει 2013

KΩΣΤΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣ

 Ποιός τολμά να πιάσει ένα μύδρο από την χούφτα;Ποιός μπορεί να καταπιεί την λάβα;Μα τέτοιος δεν είναι ο Χριστός ; Χρειάσθηκε να αποψυχθεί, να κατέβει στην θερμοκρασία του αρώσιμου χώματος για να λιπάνει τα χωράφια της Ιστορίας.
Δεν λέω , έχω περάσει και πιο όμορφα Χριστούγεννα…όμως , κάθε γιορτή έχει το δικό της δώρο.Eίναι σαν μια κολώνια , που έρχεται κατευθεί...αν από τα τοπία των παιδικών χρόνων. Συνήθως οι γιορτινές μέρες ανθρωπεύουν τους ανθρώπους.Έρχονται από μόνες τους κι ανοίγουν μια ελάχιστη ρωγμή στη μάσκα της καθημερινότητας και έτσι ξαναβρίσκουμε στα πρόσωπά μας εκείνη την παιδική ευαισθησία δίχως ντροπή και δίχως έλεγχο.Είναι πάντα οι γιορτές μια πρόκληση εξόδου, « φτου ξελεφτερία» ,απ την μιζέρια της ζωής, ένα είδος απελευθέρωσης, προς την γνησιότητα και την ανθρώπινη τρυφερότητα.Γιαυτό κάθε χρονιά έχει το δικό της χρώμα, σαν κάθε καινούργιο πεφταστέρι, που σε κάνει να θες να ψελλίσεις καινούριες ευχές…Εκκλησιασθήκαμε φέτος με την Ρένα στο Σταυρό της Παρακοπής.Ένας μικρός ναίσκος χωμένος στην πρασινάδα αιωνόβιων πεύκων,μοναδικός κι ανεπάνάληπτος περίβολος νησιώτικης εκκλησιάς, που φέρνει στο νου τα λόγια του Κόντογλου. « Οἱ βυζαντινὲς ἐκκλησίες μὲ τὸν τροῦλο θαρρεῖς πὼς εἶναι μικρὰ βουναλάκια ἀπάνω στὰ μεγάλα. Τὰ μικρὰ ρημοκκλήσια μὲ τὴν καμαρωτὴ σκεπή, μὲ τὸ ἀνεπιτήδευτο χτίσιμο, στέκουνται ἀπάνω στὶς ράχες ἢ στὶς πλαγιές, μ᾿ ἕνα δυὸ δεντράκια γιὰ συντροφιά, κ᾿ εἶναι τόσο ταιριαστὰ μὲ τὴ γύρω τοποθεσία, ποὺ τὰ χαίρεσαι, ὅπως χαίρεσαι ἕναν ἔμορφο βράχο, ἕνα νησάκι, ἕναν κάβο.» Μας υποδέχτηκαν τα μεγαλόπρεπα πεύκα με τις σταλαματιές της βροχής ,να κρέμονται σαν κρυσταλλινα σκουλαρίκια απ΄τις βελόνες τους, μαζί κι οι μυριωδιές των λεμονανθών και λίγα φλογερά κοκκινάκια , που είχαν νικήσει το χιονιά…όση μεγαλοπρέπεια στόλιζε το φυσικό τοπίο την εκκλησιά, τόσο υποβλητικό ήταν το κλίμα στο εσωτερικό της. Σχεδόν γεμάτη, από ανθρώπους κάθε ηλικίας, στους τοίχους οι μορφές των αγίων ασκητικές καθαρές και στο μέσο η εικόνα της γέννησης .Η φάτνη , οι βοσκοί, οι άγγελοι, Τρείς Μάγοι , δίνουν τα δώρα τους στην Παναγιά, που κρατά τον νιογέννητο Χριστό.Όλα ταπεινά, απλά, χωρίς καρικατούρες, ακριβώς, όπως είναι γραμμένα καὶ στὸ Εὐαγγέλιο.Ο ιερέας ένας νέος με πρόσχαρη μορφή αγαθού Λευίτη και οι φωνές των ψαλτών σε πλήρη αρμονία με την δική του. Μελλωδία απλή παθητική , μου έξυσε το σοβά των αναμνήσεων και με γύρισε σε χρόνια , τότε που ζούσαμε τις γιορτές, πριν το χειμώνα του πολιτισμού.Καπως έτσι νοιώθει κανείς , όπως λέει το τροπάρι του Αγιου Νικολάου :TH ΠΤΩΧΕΙΑ ΤΑ ΠΛΟΥΣΙΑ.Χωρίς τυμπανοκρουσίες, φασαρίες σκηνοθεσίες. Όλα όμορφα και αληθινά. Όπως η απλότητα και η αλήθεια κρύβει θησαυρούς ομορφιάς. Είχα χρόνια να εκκλησιασθώ στο Σταυρό, από τότε που ιερουργούσε ο Αρχίμανδρίτης Παντελεημων, που σήμερα , ως Επίσκοπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, δίνει τον αγώνα της Ιεραποστολής , για την Σωτηρία χιλιάδων ανθρώπινων ψυχών.Την νοσταλγούμε ιδιαιτέρως εκείνη την ωραία περίοδο , που ο θεός ευλόγησε να συμπέσει με την ενηλικίωση των παιδιών μας και που χάρη στο απέριττο εκκλησιαστικό βίωμα των ακολουθιών στο Σταυρού και το ζείδωρο λόγο του του ιερέως απέκτησαν γνήσιο φρόνημα σε δύσκολες εποχές.Ο πατήρ Παντελεήμων, σπέρνει τον λόγο του Θεού τώρα σε μακρινά εδάφη το εποικοδόμημα όμως είναι στέρεο και έχει συνέχεια – φυσικό άλλωστε αφού ναός έχει μεγάλη ιστορία και παράδοση…Με το διευχών, ξέσπασε μια φοβερη καταιγίδα. Απ΄την Παρακοπή ως το σπίτι στο Μέγα Γιαλό, δια μέσω Ποσειδωνίας Αγγαθωπών, το τόπιο απ το παρμπρίτζ του Ρενώ , έμοιαζε , μια υπέροχη χειμωνιατικη θαλασσογραφία.Ερημικές αμμουδιές, καταγάλανη θάλασσα, που την μαστίγωνε η καταιγίδα, άσπρα άλογα που χλιμίντριζαν τα κύματα στους βράχους κι οι βαρκούλες φρεσκόπλεναν τα σκαριά τους, μουρμουρίζοντας, σαν παλιές φιλενάδες .Τίποτα δεν θύμιζε την άνυδρη, καλοκαιρινή Σύρο.Το Κόμητο καταπράσινο γοήτευε το μάτι, σαν θαλασσινό Ελντοράντο .Η φύση έμοιαζε πρωτόπλαστη , παρθενική σαν τον Αδάμ.Ο αγέρας σφύριζε , κατέβαινε άγριος απ΄τις πλαγιές των λόφων, το θαλασσινό νερό σηκώνονταν σιφούνια και ξαφνικά ένας ντροπαλός ήλιος έπεφτε πάνω του και ζωγράφιζε ουράνια τόξα.όμορφο θέαμα και άγριο μαζί. Κάπως έτσι ξηρά και άγονος Σύρος , υποδέχονταν εν μέσω της οδυνηρής κρίσης , το Θείο Βρέφος, 2013 χρόνια μετά την σάρκωσή του.Οι λόγιοι πολιτισμοί των πόλεων είναι βραχυχρόνιοι.Ανθίζουν και καταρρέουν.Ενώ ο ωκεανός του λαικού πολιτισμού παραμένει ατάραχος.Σε μια εποχή που ο πολιτισμός των μεγαλουπόλεων- ο πολιτισμός της τεχνολογίας και κυρίως της κατανάλωσης ναρκισσεύεται πως τον έχει αχρηστεύσει , εκείνος επιμένει να ξανάρχεται ,σε τέτοιες απόμερες γωνιές , σε κάτι μικρά ακρογιάλια , που μοιάζουν αχιβάδες στην παλάμη του θεού , μακριά από τα « κοσμικά φώτα» και τις λαμπερές συνοικίες , στο αιώνιο ραντεβού , με την ευαισθησία της τραυματισμένης ανθρώπινης ψυχής που τον καλεί να απαλύνει τις πληγές των αμαρτιών της. Μιλώ για τις αμαρτίες :Tης ηθικής κατάρρευσης των Ευρωπαίων , που απεικονίζεται στον τρόπο διασκέδασης :χυδαιότητα, σκουπιδαριό ανοησίας, έξαρση ζωωδών ενστίκτων, εξιδανίκευση του τρόμου και του εγκλήματος. Tης φθοράς, του φυσικού περιβάλλοντος, του βιολογικού θανάτου που συνοδεύει το βιασμό της φύσης από τον άνθρωπο.Της αχαλίνωτης επιδίωξης αύξησης του κέρδους, που δημιουργεί στρατιές σκλάβων και ανέργων.Οι κυβερνήσεις εκλεγμένες από το λαό, μετατρέπονται σε θυγατρικές εταιρείες μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων.Έτσι οι κατόνομα δημοκρατικές κυβερνήσεις υιοθετούν την ηθική των επιχειρήσεων .Καθίστανται ανάλγητες προς τους φτωχούς της χώρας τους και ιμπεριαλιστικές για τους αδύναμους λαούς.Αυτά που ζούμε σήμερα είναι διδακτικά. Ο σύγχρονος άνθρωπος , ο Ευρωπαίος, ο πολιτισμένος , έχει πέσει με το κεφάλι στα παλάτια της Κίρκης ή των λεγομένων ανδρείων της ηδονής, όπως τους περιγράφει ο Καβάφης. Μόνον που αυτό που παρουσιάζει ο Αλεξανδρινός, ως ανδρεία της ηδονής είναι η άλλη όψη της δειλίας του πνεύματος η αδυναμία να γνωρίσει το αόρατο πίσω από το φαινόμενο και το υπερφυσικό πίσω από την φύση. Τον εγκλωβισμό μέχρι φυλάκισης στο τεχνητό. Η εξέλιξη και η πρόοδος -δεν σημαίνει πληρότητα ζωής .Σημαίνει νέκρα και απολίθωση. Και αυτό συμβαίνει επειδή λησμονήθηκε η πνευματικότητα της υπάρξεως του κόσμου,ο οποίος εννοείται ως φανέρωση του πνεύματος.Η σημερινή Ευρώπη μοιάζει με ατμομηχανή που έχασε τον μηχανοδηγό της .Η μηχανή εξακολουθεί να τρέχει , αλλά τέτοια μηχανή είναι καταδικασμένη να εκτροχιασθεί σε μια κλειστή στροφή.Βέβαια ο δυτικός κόσμος σφύζει από ζωή .Η τεχνολογία του ολοένα εκπλήσσει , καθώς προχωρεί με βήματα χαλύβδινα.Όμως η ψυχή του δεν διαθέτει πλέον κανένα μεγαλο όραμα.Αντίθετα , μοιάζει με σωρό στάχτες, απομεινάρια φωτιάς που ανάλωσε όλη την καύσιμη ύλη.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να ελπίζει σε καμμιά πνευματική Αναγέννηση.Παραδομένη στον καταναλωτισμό, θα αρχίσει να τον χάνει κιαυτον. Ο καπιταλισμός δεν έχει επίγνωση της θνητότητας του. Ό πως άλλωστε και ο Μαρξισμός.Οι ιστορικοί νόμοι διδάσκουν πως κανένας πολιτισμός δεν είναι αιώνιος.Κάθε κύκλο πολιτισμού, ο Θεός τον επισκέπτεται μόνο μια φορά στην Αρχή.Προκειμένου να τον θέσει σε κίνηση.Μετά αποσύρεται. Αυτό συμβαίνει στην Ευρώπη σήμερα.Τα έχει όλα , αλλά δεν έχει Θεό.
Οι ευρωπαίοι γιορτάζουν με λαμπερές διακοσμήσεις και φωτάκια σε κάθε γωνιά της πόλης. Μουσικές από κάλαντα και το αγγλοσαξονικό γέλιο του Αγιου Βασίλη ηχούν στο βάθος. Ανθρωποι που διασκεδάζουν, χορεύουν, πίνουν και κυρίως ψωνίζουν μετά μανίας. Άνθρωποι αγαπημένοι, γελαστοί, ευτυχισμένοι. Χριστούγεννα. Ή μάλλον κάπως έτσι πρέπει να είναι τα Χριστούγεννα σύμφωνα με τις επιταγές της διαφήμισης, της τηλεόρασης και των πολύχρωμων περιοδικών. Σπάνια είναι έτσι, ωστόσο, για τους πραγματικούς ανθρώπους. Αντιθέτως, όπως εξηγούν οι ειδικοί, σε όλον τον πλανήτη οι γιορτές αποτελούν μια αφορμή για μελαγχολία, η οποία μπορεί να εξελιχθεί ακόμη και σε κατάθλιψη για χιλιάδες συνανθρώπους μας. Εν μέσω οικονομικής κρίσης, μάλιστα, όταν οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, οι θέσεις εργασίας χάνονται και ο οικογενειακός προϋπολογισμός συρρικνώνεται, η «γιορτινή μελαγχολία» μετατρέπεται σε πραγματική... απελπισία

Δοξάζω το θεό που σε τέτοιους έριξε μικρές κιβωτούς να ακούμε το θυμό του και να μας ζεσταίνει η στοργή του καιρούς , για να ακούμε το θυμό του και να μας ζεσταίνει η στοργή του.Στην δική μας την παράδοση , η τραγική πρόκληση της αμαρτίας μεταμορφώνεται , όχι σε μελαγχολία και κατάθλιψη.Τα Χριστούγεννα είναι κατεξοχή γιορτή του κόσμου και της Ιστορίας.Η γέννηση του Χριστού .Αυτό το αστέρι φωτίζει μόνιμα την νύχτα του κόσμου , δείχνει την οδό στους σοφούς, που ξέρουν να προσκυνάνε μόνο την σαρκωμένη σοφία του Θεού, που οικοδομεί με το υλικό της αποτυχίας και της αμαρτίας, την σωτηρία του ανθρώπου. Γιαυτό, η Ελληνοχριστιανική παράδοση, είναι μοναδική που αναζητά στόχους , που αποβλέπουν σε ποιότητα ζωής. Είναι η μοναδική δυνατότητα , ενός άλλου πολιτισμού στους αντίποδες του πολιτισμού της χρησιμότητας, δυνατότητα εξόδου από την βασανιστική πόλωση των θαυματουργών λύσεων του καπιταλισμού και του μαρξισμού. 

 Έγραφα Μέγας Γυαλός 26/12/2013.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Απάνω Χώρα, Χριστούγεννα του ‘46



 Της Ρίτας Δαλεζίου

 Παραμονή Χριστουγέννων. Ανοίξαμε τα μάτια μας πρωί-πρωί, σκουπίσαμε όπως-όπως από πάνω τα υπολείμματα του ύπνου και ξεχυθήκαμε με τις νυχτικιές μας στη σάλα. Η μάνα μας, η κυρά Ρίτα, είχε σηκωθεί απ’ τ’ αχάραγα κι έκοβε φλούδες πορτοκάλι και μανταρίνι. Τις τύλιγε μέσα σε πολύχρωμα χαρτάκια από καραμέλες που φύλαγε όλο τον χρόνο, έπειτα τους πέρναγε μια κλωστή και τα κρέμαγε στο σπίτι. Αυτά ήταν τα στολίδια μας. Τα ομορφότερα του κόσμου και τα πιο ευωδιαστά!

Μας μάλωσε που, μέρα σαν κι αυτή -όπως έλεγε για σχεδόν όλες τις μέρες του χρόνου-, εμείς γυρίζαμε μέσα στο σπίτι ξυπολησιά και άπλυτοι και μας έστειλε να καθαρίσουμε τα μούτρα μας και να ντυθούμε. Μόνο έτσι θα μας άφηνε να φτιάξουμε τη σπηλιά.

Η σπηλιά ήταν πάντα δουλειά δική μου και του αδερφού μου του Νικολάκη. Τσακίζαμε το χαρτί του μπακάλη, καμιά φορά βάζαμε πάνω και λίγο ασβέστη να μοιάζει με χιόνι και μέσα, πάνω σε λίγα άχυρα, ακουμπούσαμε ευλαβικά το θείο βρέφος, τον Ιωσήφ και τη Μαρία. Από τον μικρό Χριστό, βέβαια, έλειπε το ένα χέρι. Μου γλίστρησε εμένα πέρυσι και μου ‘σπασε. Η μάνα στεναχωρέθηκε γιατί οι μικροσκοπικές αυτές πορσελάνες ήταν ό,τι κι ό,τι της είχε απομείνει, εκτός από την ίδια την ιστορία και τις μνήμες της, να της θυμίζουν τη Σμύρνη, αλλά δεν με είχε μαλώσει. Φέτος είχαμε και πρόβατα στη σπηλιά. Μας τα πήρε ο πάππος από την κυρά Σαντίνα που τα φτιάχνει μόνη της κάθε χρόνο, κι έτσι ο μικρός Χριστός θα ήταν πιο ζεστός. Ήταν βέβαια πιο μεγάλα απ’ αυτόν αλλά… ακόμη καλύτερα. Όσο μεγαλύτερα τα πρόβατα τόσο μεγαλύτερη και η ζέστη απ’ τις ανάσες τους.

Το μεσημέρι η μάνα μάς έβαλε να ξαπλώσουμε. Πάντα ξαπλώναμε τα μεσημέρια γιατί έπρεπε να κάνουμε ησυχία, αλλά ειδικά σήμερα η ησυχία δεν ήταν εύκολη υπόθεση! Έπρεπε να κανονίσουμε με τον αδερφό μου σχέδιο δράσης! Επιτέλους, μόλις σουρούπωσε φορέσαμε τους καινούργιους σκούφους και τα κασκόλ που μας είχε πλέξει η μάνα, ο Νικολάκης πήρε τη φυσαρμόνικα κι εγώ το σουραύλι και κινήσαμε για τα κάλαντα. Ο Γιωσήφης της κυρά Μαριόγκας έφερε το τουμπί. Συναντηθήκαμε στον Βορνά και δεν αφήσαμε σπίτι για σπίτι:

-«Να τα πούμε;»
-«Να τα πείτε, να τα πείτε».

Ήτανε μαζί μας και ο Τζουάννες της κυρά Αγγελικώς, που ήταν ο πιο μικρός και δεν ήξερε τα κάλαντα και γι’ αυτό του ‘χαμε δώσει και κράταγε το καλαθάκι που μας βάζανε τους μποναμάδες: κουραμπιέδες, φοινίκια, καρύδια, καραμέλες. Οι κουραμπιέδες και τα φοινίκια λοιπόν, είχανε μεγάλο σουξέ πάντα στην Απάνω Χώρα και μας φαινόταν ολόκληρη ιεροτελεστία η προετοιμασία τους. Τρεις-τέσσερις μέρες πριν τα Χριστούγεννα πηγαίναμε στον φούρνο και παίρναμε λαμαρίνες και έπειτα τις επιστρέφαμε γεμάτες για ψήσιμο. Μοσχοβόλαγε ο τόπος από τη γλίνα του κουραμπιέ και μας τρέχανε τα σάλια από τα μελωμένα φοινίκια. Έτσι, με τα κάλαντα, είχαμε πάντα την ευκαιρία να δοκιμάσουμε την τέχνη και άλλων κυράδων, αν και, καμιά φορά μες στην αποκοτιά μας, μπορεί να παίζαμε και πόλεμο με τους κουραμπιέδες. Αν φυσικά είχαμε μαζέψει αρκετούς! Εγώ πάντα λυπόμουν βέβαια, γιατί με τα γλυκά είχα «ειδική» σχέση, όμως… υπέκυπτα στις «ορέξεις» των μικρότερων για «πόλεμο». Η σχέση μου με τα γλυκά, πάντως, με γλίτωνε απ’ τις κατσάδες της κυρά Ρίτας, η οποία, μην μπορώντας να πιστέψει ότι το παιδί που καταναλώνει όλο το βάζο με το γλυκό του κουταλιού και μάλιστα αφήνοντας το κουτάλι μέσα στο άδειο βάζο, μπορούσε έστω και να διανοηθεί να χαραμίσει γλυκό για «πόλεμο», μονίμως μάλωνε τον αδερφό μου κι εγώ παρίστανα την «αθώα περιστερά».

Νύχτα πια, κουρασμένοι από τον ποδαρόδρομο και από τις δεκάδες φορές που είχαμε ψάλλει το «Καλήν εσπέρα άρχοντες», γυρίσαμε σπίτι, βάλαμε τα καλά μας και φύγαμε για το σπίτι του παππού Νικόλα και της γιαγιάς Εμιλής για την «καλή βραδινιά». Η γιαγιά είχε στρώσει τραπέζι. Κουνουπίδι βραστό, ψαράκι τηγανητό και ψωμί ήταν πάντα το μενού της παραμονής των Χριστουγέννων.

Η καμπάνα του Άη Γιάννη είχε ήδη χτυπήσει μία φορά την ώρα που μαζεύαμε το τραπέζι. Γρήγορα βάλαμε τα παλτά μας και φύγαμε για την εκκλησιά. Σε λίγο θα γεννιόταν ο Σωτήρας! Εμάς βέβαια, αν και μας άρεσε όλο αυτό το κλίμα κατάνυξης της νύχτας των Χριστουγέννων, και πιο πολύ οι μελωδικές φωνές της χορωδίας, καμιά φορά αποκοιμιόμασταν στις πάγκες και μας σκουντούσε η μάνα μας, μια τον έναν μια τον άλλον, μέχρι να ‘ρθει η ώρα να ψάλλουμε το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» και να κοινωνήσουμε. Έπειτα, στην αυλή του Άη Γιάννη χαιρετήσαμε όλον τον κόσμο, αλλά εμείς βιαζόμασταν να φύγουμε να πάμε για ύπνο. Την άλλη μέρα θα μας περίμεναν τα δώρα μας δίπλα στη σπηλιά και είχαμε μεγάλη αγωνία.

Ανήμερα Χριστούγεννα ξυπνήσαμε πολύ νωρίς, πλυθήκαμε και χτενιστήκαμε μόνοι μας, βάλαμε πάλι τα καλά μας ρούχα και τρέξαμε να ευχηθούμε στον πατέρα και τη μάνα. Η μάνα ήθελε πρώτα να πιούμε το γάλα μας και μετά ν’ ανοίξουμε τα δώρα μας και ο Νικολάκης κόντεψε να κοντυλιαστεί ρουφώντας το. Έπειτα βουρ για τη σπηλιά. Ο πατέρας είχε φτιάξει ένα ξύλινο αεροπλανάκι για τον αδερφό μου και ένα πατίνι για ‘μένα. Κάναμε μεγάλη χαρά. Όλο το πρωί ο Νικολάκης έκανε τον πιλότο αλλά εγώ ήμουν στεναχωρημένος γιατί δεν μπορούσα να δοκιμάσω το πατίνι μου μέσα στο σπίτι.

Το μεσημέρι καθίσαμε όλοι γύρω από το τραπέζι και φάγαμε κοτόπουλο κοκκινιστό με μακαρόνια και ψωμί και ο πατέρας με τη μάνα ήπιανε και λίγο κρασί για το καλό. Έπειτα το απόγευμα κινήσαμε για τις βεγγέρες. Αρχίσαμε από τους γείτονες για να καταλήξουμε στο σπίτι του παππού Μάρκου και της γιαγιάς Άννας μαζί με θείους και ξαδέρφια. Τη νύχτα των Χριστουγέννων οι μεγάλοι έπιναν και γέλαγαν και έκλαιγαν, λέγοντας ιστορίες αστείες και ιστορίες θλιβερές, θυμόνταν ζωντανούς που έφυγαν και δεν ξαναγύρισαν και που μάλλον δεν θα τους ξαναδούν ποτέ, νεκρούς που «θεός σ’χωρέστους» -όπως ποτέ δεν παρέλειπαν να πουν- χάθηκαν σε μακρινά και άγνωστα για ‘μας βουνά και πελάγη, άλλοι θυμόνταν την προσφυγιά και τις «χαμένες πατρίδες», που τότε δεν καταλαβαίναμε πού και πώς μπορεί να χαθεί μια πατρίδα, οι γυναίκες έβγαζαν που και που απ’ τα μανίκια τα μαντήλια τους και σφούγγιζαν ένα δάκρυ, αλλά «μέρα που ‘ναι» μετά γέλαγαν πάλι και ξανά απ’ την αρχή. Εμάς κάποτε μας έπαιρνε ο ύπνος δίπλα στα πόδια της γιαγιάς και μας ξύπναγε η μάνα ήσυχα και γλυκά για να γυρίσουμε σπίτι.

Στην προσευχή μας ευχαριστήσαμε το Θεό για ό,τι είχαμε αλλά και για ό,τι δεν είχαμε. Ήταν ήδη αρκετό που είχαμε αγάπη, φαγητό στο τραπέζι αλλά και τη σιγουριά που μας παρείχαν τα μόλις 7 μας χρόνια. Δεν βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε. Ούτε και βιαστήκαμε ποτέ. Βιαζόμασταν μόνο το σκοτάδι να γίνει φως… Και πάντα γινόταν!

Για τον αγαπημένο μου νονό Μάρκο που μου διηγήθηκε πριν χρόνια ιστορίες από τα Χριστούγεννα της Άνω Σύρου, λίγο μετά την Κατοχή. Σήμερα, είμαι σίγουρη, κάπου εδώ γύρω θα χαμογελάει γαλήνιος.

Χρόνια Καλά
με πίστη ότι «το σκοτάδι πάντα γίνεται φως»!

*Απάνω Χώρα: ο λόφος της Άνω Σύρου όπως τον αποκαλούν ακόμη και σήμερα οι ντόπιοι
*Βορνάς: συνοικία της Άνω Σύρου
*Καλή βραδινιά/βραδιά: η νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων
*Φοινίκια: μελομακάρονα
*Σπηλιά: η φάτνη

*Τα ονόματα που αναφέρονται στην ιστορία και τα οποία ήταν κοινά στην Άνω Σύρο, είναι ψευδώνυμα τα οποία αφορούν σε (άλλοτε) υπαρκτά πρόσωπα.

http://themachine.gr/xart-press/x-mas-press/item/716-xmas-press.html
 

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ Ας μην καταστρέψουμε τα νησιά μας για πάντα!

 

Ό,τι και να έχει συμβεί στον τόπο μας η μοναδική ομορφιά της φύσης και της αρχιτεκτονικής των νησιών μας έχει διατηρηθεί.

Την ώρα της κρίσης, αυτό αποδείχτηκε πολύτιμο πλεονέκτημα και ο λόγος που εκατομμύρια τουριστών επισκέπτονται τα νησιά μας για διακοπές, παρά το υψηλό μεταφορικό κόστος και τα απρόβλεπτα του ταξιδιού.

Ενδεικτικό είναι ότι εκατομμύρια ταξιδιώτες επιλέγουν τα νησιά μας, αποφεύγοντας τις δικές τους ακτές - υποβαθμισμένες από την πυκνή δόμηση, όπως οι Ισπανοί και οι Τούρκοι.

Σ’ αυτόν τον θησαυρό του λαού μας έρχεται να βάλει τέλος το σχέδιο για την αναθεώρηση του Χωροταξικού του Τουρισμού, υποβαθμίζοντας τα ελληνικά νησιά για πάντα. Το σχέδιο αυτό:

• Ομαδοποιεί περιοχές – όπως τους παραδοσιακούς και τους εγκαταλελειμμένους οικισμούς – τις οποίες αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους.
• Πριμοδοτεί την δόμηση νέων τουριστικών κατοικιών αδιακρίτως, σε κάθε είδους περιοχές: ορεινές, προστατευόμενες, παράκτιες κλπ
• Για πρώτη φορά επιτρέπεται η οικοδόμηση σε τεράστια κλίμακα σε όλα τα νησιά, ανεξαρτήτως μεγέθους, και χωρίς να συνυπολογίζονται η Φέρουσα Ικανότητα τους και η αυτονομία τους σε φυσικούς πόρους όπως το νερό.
• Το περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος θα είναι ανυπολόγιστο και με αμφίβολα οικονομικά αποτελέσματα όπως έχει αποδειχθεί στην Τουρκια και την Ισπανία, με χιλιάδες απούλητων σπιτιών και κουφαριών.

Για τους λόγους αυτούς ζητάμε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής να εξαιρεθούν από το σχέδιο νόμου τα νησιά κάτω των 130 τ.χλμ., οι αρχαιολογικοί χώροι και οι προστατευόμενες περιοχές.

Ήδη 28 Δήμαρχοι νησιωτικών περιοχών έχουν εκφράσει την αντίρρησή τους στο πρότυπο ανάπτυξης που προωθείται.

Ας μην ξεχνάμε ότι η κρίση θα περάσει... αλλά ό,τι καταστραφεί σήμερα θα καταστραφεί για πάντα..
 
ΨΗΦΙΣΤΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ:

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Η Ερμούπολη φοράει τα γιορτινά της

Σειρά εορταστικών εκδηλώσεων διοργανώνει για την περίοδο των Χριστουγέννων η Ερμούπολη, αναδεικνύοντας τον αρχοντικό και κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της.

Παιχνίδια, μουσική, παραδοσιακά κάλαντα, παραμύθια, κυνήγι ξωτικών και πολλές ακόμη εκπλήξεις για μικρούς και μεγάλους θα ζωντανέψουν τον πεζόδρομο της Ερμούπολης.

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με τη φωταγώγηση του πεζοδρόμου την περασμένη Παρασκευή.

Το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου οι επισκέπτες και οι κάτοικοι της Σύρου θα έχουν την ευκαιρία να χορέψουν και να παίξουν με παραδοσιακά παιχνίδια από το Λύκειο Ελληνίδων, ενώ την Κυριακή το γλέντι συνεχίζεται με μουσική και θεατρικό παιχνίδι από την Βέτα Αποστολίδου.

Τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου, το πρόγραμμα περιλαμβάνει παραδοσιακά παραμύθια που θα τα διηγηθούν μέλη του ΚΑΠΗ Σύρου, ενώ το απόγευμα θα ακουστούν παραδοσιακά κάλαντα και ευχές από τοπικούς συλλόγους της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδα.

Παραμονή Χριστουγέννων το πρόγραμμα λέει: Ανακαλύπτουμε τα μυστικά του Γραμματοκιβωτίου του Άγιου Βασίλη!

Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου με παραδοσιακά παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους, ενώ την Κυριακή τα παιδιά θα παίξουν Το κυνήγι των ξωτικών για να ανακαλύψουν τη μαγική ευχή των Χριστουγέννων.

Διαβάστε αναλυτικά το πρόγραμμα των εκδηλώσεων

Τη Δευτέρα, δύο ημέρες πριν από την αλλαγή του χρόνου, υπάρχει κάλεσμα για συμμετοχή σε παραδοσιακές δράσεις, όπως «Το καραβάκι με τα Κάλαντα», Τσαμπούνες και «Ψάρεμα» ένα παραδοσιακό παιχνίδι, από το Λ.Ε.Σ.

Την Τρίτη υπάρχουν πολλές εκπλήξεις, με αποκορύφωμα τη Βόλτα του Άγιου Βασίλη και την κλήρωση των πρωτοχρονιάτικων δώρων, που προσφέρουν τα καταστήματα του πεζόδρομου, για να αποχαιρετίσουν με τον πιο φαντασμαγορικό τρόπο το 2013 και να καλωσορίσουν τη νέα χρόνια με ελπίδα και θετική ενέργεια.

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Κοντά είναι ο Μάιος

ΚΩΣΤΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣ

• Ζωή είναι αυτή δεν αντέχεται πιά !!!Μας έχουν ταράξει πια στην νομιμότητα σε αυτό το τόπο.
• Όπως τόχαμε προβλέψει ακριβώς…Πως όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές θα αρχίζουν σιγά – σιγά να βγαίνουν από το ντουλάπι οι σκελετοί , που όλα αυτά χρόνια , έμεναν ερμητικά κλεισμένοι, στην αφάνεια , για να διατηρείται ακηλίδωτο το μέτωπο της Αυτοδιοικητικής  νομενκλατούρας …
• Την ώρα που ο κ.Δεκαβάλλας κουνάει το μαντήλι του αποχαιρετισμού , πλακώνουν σαν εφιάλτες «οι δημοσιονομικές διορθώσεις»…Έτσι λέγονται , για να χτυπάνε ωραία στο αυτί (εύηχα) οι καταλογισμοί για κοινοτικά έργα ,, που δεν έγιναν ή που οι πόροι τους δαπανήθηκαν για άλλους σκοπούς.
•   Χτες ήλθε ο πρώτος λογαριασμός για τις απάτες σε βάρος της Ευρωπαικής Ενωσης που έχουν συντελεσθεί , στο παρελθόν, στο περίφημο ΚΕΚ ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ , του πρώην Δήμου Ανω Σύρου…Κάπου στα 200 χιλιάδες ευρώπουλα ζεστά- ζεστά.
• Επεται και η δημοσιονομική διόρθωση για το Θόλο (μιας τεράστιας ξεφούσκωτης σαμπρέλλας που στολίζει τις αποθήκες του κολυμβητηρίου) , που προς το παρόν είναι μόνο 40000 ευρώ, αλλά καθώς η αδειοδότησή του είναι μάλλον απίθανη , μπορεί να φτάσει και το ισόποσο του έργου 450000 ευρώ.Μια μία θα τις ξεφουρνίζουν αυτές τις δημοσιονομικές διορθώσεις.Ασταμάτητα σαν τα γκόλ του Μητρόγλου.
• Ο μπουναμάς της υδρευσης για το νέο έτος είναι ένα δέκα τοις εκατό πάνω το ειδικό τέλος (χαράτσι του νερού)για το νέο έτος στα χωριά.Οι μεγαλομπαταξήδες βέβαια την έχουν τινάξει την πάγκα, αλά το ζήτημα, είναι να πληρώνουν οι πολλοι και νομοταγείς.
• Κατά τα άλλα πέρασε η χρηματοδότηση της ΡΕΔΗΣΕ (ράδιο , τηλεόραση), με 60000 ευρώ , αφού την νομιμότητά της εγγυήθηκε και ο νομικός σύμβουλος και φυσικά ο Δήμαρχος, ο οποίος στο παρελθόν , έχει εγγυηθεί και την νομιμότητα της λειτουργίας του Θόλου, ο οποίος έπεσε άδοξα στον πυθμένα του κολυμβητηρίου και βεβαίως της προγραμματικής σύμβασης για το Πολεοδομικό , την οποία και πάλι τους απέρριψε το Υπουργείο ως παράνομη .όμως τα σαίνια του Δήμου είχαν την λύση έτοιμη.Αφού δεν μας εγκρίνει την μελέτη το Υπουργείο θα την στείλουμε σε άλλο Υπουργείο.Δική μας είναι η κυβέρνηση , δικιά μας είναι η τράπουλα, όπως θέλουμε την ανακατεύουμε …
• Τα οικονομικά του Δήμου τρίζουν όμως η διευρυμένη συμπολίτευση πλέει σε πελάγη ευτυχίας…Εκεί στην επιχείρηση αυτή , λατρεύουνε πολύ το ΑΖΑΞ, που «ως γνωστό τα κάνει αόρατα», όπως λέει η διαφήμιση.Αόρατοι οι εργαζόμενοι, αόρατες οι κάμερες, αόρατη η μελέτη για την οποία εισέπραξε 10000 περίπου, ο κ.Πάπιτσης,ως νομιμότατος επαγγελματίας του είδους, εκτός κι αν εμφανιστεί ‘ετεροχρονισμένη’, τώρα που την ζητάμε. Αχ ! ησυχάσαμε Στον ένδοξο ραδιοτηλεοπτικό μας Φάρο θα συνεχιστεί το ποιοτικό πρόγραμμα, κι έτσι η κυρά Μαρία από Μύκονο θα μπορεί να αφιερώνει εξαιρετικά τις επιτυχίες του Βασίλη Καρά, στην φιλενάδες της στην Σύρο, ο συνεργαζόμενος από Νάξο , ότι θα του πληρώνουν οι γαλαντόμοι Συριανοί μας δημότες , το ηλεκτρικό ρεύμα Επίσης εξασφαλίστηκε μετά πολλών αγώνων η χρηματοδότηση του Συμβούλου για την πολιτιστική πρωτεύουσα…Αυτό ήταν σχίσαμε , η ανάθεση της υποψηφιότητας μετά από τέτοια μεταγραφή κώουτς , είναι θέμα χρόνου. Κοροιδα Πειραιώτες κλ διεκδικητές , θα μας βλέπετε με το κυάλι, όπως εμείς τα κρουαζιερόπλοια.Από ραδιοφωνία και πολιτισμό , είμαστε αιώνες μπροστά κι ας πέφτουν οι σοβάδες στα σχολεία κιας τουρτουρίζουν τα παιδιά στις τάξεις, λόγω της οικονομίας στο πετρέλαιο.Και ας στοιχειώνει το κτήριο του τρίτου δημοτικού, για την μελέτη του οποίου –ποιος τα θυμάται – πετάξαμε 64000 ευρώ.Σιγά το πράγμα στο γήπεδο, πετάξαμε 75.000.000 δραχμές και πήραμε και συγχαρητήρια, που κατατροπώσαμε , όσους ήθελαν να πάει στον Εισαγγελέα. Το πλέον εντυπωσιακό ήταν όμως το ημερόλογιο Κρουαζιεροπλοίων , που κυκλοφόρησε το δημοτικό λιμενικό ταμείο και άλλες πνευματικές δυνάμεις..Τι επιφοίτηση θεέ μου!!!!Ενα πράγμα ήρθε κι έδεσε και έδεσε με την λατρεία , που τρέφει το νησί στο Νταλάρα, που ως γνωστό έχει τραγουδήσει το περίφημο 

 «Καράβια βγήκαν στη στεριά
και πιάσανε τα όρη
ποιος είδε βάρκα στο Χελμό
στο Μέτσοβο βαπόρι

Καράβια βγήκαν στη στεριά
και χάθηκαν στο χιόνι
κι αυτός που τα ονειρεύτηκε
τα περιμένει ακόμη».

• Τι κι αν τα κρουαζιερόπλοια τα βλέπουμε το κυάλι να σφυρίζουνε από μακριά , εμείς τα κάνουμε ημερολόγιο για να έχουμε αναμνήσεις απ΄τα φουγάρα τους, Μήπως είδαμε την μαρίνα ή το καζίνο.Είπαμε σαυτό τον τόπο το ΑΖΑΞ , κάνει θραύση τα κα΄νει όλα αόρατα.Η μάλλον αφανή . Μήπως είδαμε τα έσοδα από την ελεγχόμενη στάθμευση πχ.Είδατε κρουαζιερόπλοια? Oxi αλλά είδαμε σεκιούριτι σε ξαπλώστρες να τους γνέφουν από μακριά και χιλιάδες ευρώπουλα να δαπανώνται υπέρ της ασφαλειας της αφανούς διέλευσης κρουαζιεροπλοίων…Σε αυτόν τον τόπο έχουμε μείνει στην τεχνοτροπία της Χούντας , που εκφράζεται ιδανικά από τον «Αφανή Ναύτη». Βλέπεις ένα τεράστιο μάρμαρο και ψάχνεις το ναύτη. Τι σε νοιάζει έσενα ποιος πληρώνει το μάρμαρο. Το αιώνιο κορόιδο ο κυρίαρχος λαός. Άλλωστε σε έκφραση ευγνωμοσύνης οι δυνάμεις της ΑΛΛΑΓΗΣ , μετονόμασαν την γειτονική πλατεία σε Πλατεία «Λαικής κυριαρχίας»…υπέρ της κυριαρχίας των κοροΐδων τουτέστιν. Ποτε αλήθεια θα τους στείλει κι αυτός ο κυρίαρχος μια ξεγυρισμένη δημοσιονομική διόρθωση.Κοντά είναι ο Μάιος.

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Η Κατάθλιψη των Εορτών



Ευστράτιος Παπάνης
( Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου)

Άγχος, ένταση, υποχρεώσεις ασφυκτικές και προσδοκίες ατελέσφορες. Δόσεις απαιτητικές δανείων, που κάποτε μια επίφαση ευμάρειας χάρισαν. Μνήμες καιρών ευτυχισμένων, που παρήλθαν ανεπιστρεπτί, επιτείνοντας την αίσθηση του κενού και του μάταιου. Σύγκριση ενός παρελθόντος ανέμελου με του παρόντος την καταχνιά και τη νοσταλγία. Μοναξιά, εγκατάλειψη και ανασφάλεια για ένα επερχόμενο, ζοφερό και ανεξέλεγκτο μέλλον. Ρευστές επαγγελματικές προοπτικές και ατομικές βιογραφίες αβέβαιες, που ταλανίζονται σε μια κοινωνία της επικινδυνότητας.
Ασθένειες, πένθη για την απώλεια αγαπημένων προσώπων, διαζύγια και σχέσεις ακροβατούσες μεταξύ φθίσης και συμβιβασμού. Η παραδοσιακή οικογένεια σε διακύβευση και τα προσωπεία της κοινωνικοποίησης πολλαπλά. Στόχοι αλλότριοι και αξίες εμβόλιμες. Όνειρα επίπλαστα και βιομηχανοποιημένα, φιλοδοξίες προκατασκευασμένες σε γραμμή παραγωγής. Ιδεώδη, αλλά κίβδηλα σκηνικά γαλήνης εμποτισμένα στην ουτοπία της τηλεόρασης. Πλήξη, αδυναμία νοηματοδότησης της ύπαρξης. Αλληλεγγύη, συμμετοχικότητα και κοινωνική εμπιστοσύνη υπό διωγμό. Κι όλα αυτά τόσο απροσδόκητα συνταιριασμένα σε ένα φανταχτερό ψηφιδωτό από λαμπιόνια, δέντρα κατάφορτα με ματαιοδοξία και πλαστικό χιόνι, ευχές στερεότυπες, άψυχες, χωρίς συναίσθημα, αγάπη που ανασύρεται φτιασιδωμένη για τις ανάγκες της εποχής και ανέστια έπειτα πλανάται σε φάτνες αμφίβολες.
Για τους περισσότερους τα παραπάνω δεν είναι παρά άκαιρες, απαξιωτικές και αιρετικές απόψεις, που δεν συνάδουν με το πνεύμα των Χριστουγέννων Κι όμως για ένα ολοένα αυξανόμενο ποσοστό συνανθρώπων μας και ειδικότερα γυναικών, αυτός είναι ο τρόπος που βιώνουν την περίοδο των εορτών. Πρόκειται για αυτούς που πορεύονται στις παρυφές της κατάθλιψης και της μελαγχολίας, για εκείνους που το γκρίζο χρώμα, ζηλώνοντας τη χειμερινή παρακμή του φωτός και της ημέρας, σπιλώνει την καθημερινότητα και αναιρεί τις άμυνες. Γνωστή και ως εποχιακή κατάθλιψη ή «κατάθλιψη των εορτών» συνδέεται άρρηκτα με τις αρνητικές αυτοαξιολογήσεις, με φαύλους κύκλους απαισιόδοξων σκέψεων, με ματαιωμένες προσδοκίες σχετικά με τις ιδανικές διακοπές, με τελματώδεις καθηλώσεις, με την κούραση και την εξουθένωση. Είναι απόρροια του καταναλωτισμού και του ευδαιμονισμού που εισήλασε σε κάθε πτυχή της ζωής, εξοβελίζοντας την αυθεντικότητα. Ακόμα και όσοι δεν έχουν προδιάθεση για κατάθλιψη κατά την περίοδο των Χριστουγέννων μπορεί να εμφανίσουν τα δυσοίωνα σημάδια της: πονοκεφάλους και ημικρανίες, δυσκολίες στον ύπνο, υπερβολική κατανάλωση ποτού και φαγητού, δυσθυμία, κρίσεις κυκλοθυμίας. Πολλές φορές τα συμπτώματα εκδηλώνονται μετά το πέρας των εορτών, ως αποκύημα απογοήτευσης, εξάντλησης και επαναφοράς στην άτεγκτη ρουτίνα.
Η κατάθλιψη τείνει να εξελιχθεί σε διαταραχή του συναισθήματος, που σε κάποια φάση του βίου οι περισσότεροι θα αντιμετωπίσουν, εξαιτίας της παθογένειας του δυτικού πολιτισμού. Ένα αμείλικτο, εχθρικό υπερεγώ, μια ταύτιση με ένα πρόσωπο προς το οποίο τα συναισθήματα είναι αμφιθυμικά, μια επίθεση του συστήματος αξιών προς το εγώ. Η κατάθλιψη ως εσωτερικευμένη οργή, ως μαθημένη συμπεριφορά, ως δυσλειτουργία των νευροδιαβιβαστών, ως απειλή για την ανάπτυξη του ατόμου. Η κατάθλιψη με τα δευτερογενή της οφέλη, που τη διαιωνίζουν και τη συστηματοποιούν. Οι επιπτώσεις της καίριες τόσο στο συναισθηματικό και γνωστικό τομέα, όσο και στο βιολογικό. Η παραγνώριση της σημασίας της κερκόπορτα για την επιδείνωσή της μέχρι τα όρια της αυτοκτονίας. Η αποφυγή των πιεστικών αρνητικών συμπτωμάτων ή η υπερβολική ενασχόληση με αυτά, παγίδα. Η απόφαση για σθεναρή αντίσταση σε αυτήν, η πειθαρχία του μυαλού, η από θυματοποίηση σωτήρια.
 
Κρατήστε τις προσδοκίες σας για τις διακοπές σε λογικά επίπεδα. Οι στόχοι σας για το νέο έτος να είναι σαφείς, εφικτοί, διακριτοί, σταδιακοί και βάσει σχεδίου. Η ολοκληρωτική μεταμόρφωση του εαυτού σπανίως επιτυγχάνεται. Οι διακοπές σημαίνουν χαλάρωση κι όχι ένταση.
  • Συμφιλιωθείτε με το παρελθόν σας και καλωσορίστε το μέλλον σας. Οι προσκολλήσεις μοιάζουν με άγκυρα σε βαλτώδη και νοσηρά ύδατα. Συμβιβαστείτε με όσα δεν μπορείτε να μεταβάλλετε και μετατραπείτε σε παράφορους θιασώτες της εσωτερικής αλλαγής.
  • Μην αρνηθείτε το πένθος ή το χωρισμό. Η απώθηση απαιτεί περισσότερη ενέργεια από την παραδοχή. Αποχαιρετίστε όσους χάσατε, ολοκληρώστε το θρήνο και αφαιρέστε τις ενοχές από τη μνήμη τους. Συνειδητοποιείστε ποιες ανάγκες κάλυπταν και βρείτε εναλλακτικούς τρόπους να τις υπεραναπληρώσετε.
  • Δοκιμάστε μια νέα εμπειρία αυτές τις γιορτές, κάτι που δεν έχετε ξανακάνει στο παρελθόν. Επιδιώξτε νέες γνωριμίες.
  • Ελευθερωθείτε από την παγίδα του καταναλωτισμού και γευθείτε την ηδονή της προσφοράς προς τον συνάνθρωπο. Είναι το μόνο αντίδοτο για τη μοναξιά.
  • Βρείτε χρόνο για τον εαυτό σας και μην αφήσετε τις υποχρεώσεις να σας κάνουν δυσλειτουργικούς. Προγραμματίστε τις δραστηριότητές σας και τα χρήματα που θα ξοδέψετε.
  • Ελέγξτε την κατανάλωση ποτού και φαγητού. Αγοράστε ή κατασκευάστε δώρα πρωτότυπα κι όχι ακριβά.
Και τέλος, θυμηθείτε ότι η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται μόνο εν τη γενέσει της και με τη δύναμη της θέλησης. Αυτά τα Χριστούγεννα ας αποτελέσουν την αφετηρία μιας νέας φιλοσοφίας ζωής.
 

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΚΑΒΑΛΛΑΣ: "Γιατί αποχωρώ από το δήμο"


Ολόκληρη η δήλωση του Δημάρχου Σύρου – Ερμούπολης Γιάννη Δεκαβάλλα σε σχέση με την αποχώρησή του και την στήριξη από την πλευρά της δημοτικής παράταξης του, του συμβούλου Ανδρέα Γιαλόγλου, έχει ως εξής:

 

“Όλα έχουν ένα τέλος και όλοι ολοκληρώνουν τον κύκλο τους. Θεωρώ ότι θα είναι πολύ βαρύ να διεκδικήσω 7η συνεχή Δημαρχιακή θητεία. Υπηρετώ  31 χρόνια υπηρετώ συνολικά ως αιρετός το Δήμο, εκ των οποίων τα 23 τελευταία χρόνια ως Δήμαρχος.

Δεν μετανιώνω στο ελάχιστο για αυτήν την πορεία, όσες πίκρες και στεναχώριες κι αν αντιμετώπισα.

Δεν θέλω να θεωρηθεί ότι έχω ερωτευθεί την καρέκλα. Το αξίωμα του Δημάρχου ήτανε για μένα απλά και μόνο ένα μέσο για να προσφέρω στο νησί και τους συμπολίτες μου και όχι ένα μέσο μέσο κοινωνικής καταξίωσης.

Η εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο κόσμος της Σύρου ήταν μοναδική και σπάνια για τα χρονικά της Αυτοδιοίκησης σε πανελλαδικό επίπεδο.

Με εμπιστεύθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στο θεσμό της Αυτοδιοίκησης στα 180 χρόνια ιστορίας του θεσμού στο νησί.

Γι αυτό οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Θέλω να είναι σίγουροι ότι διαχειρίστηκα με απόλυτη πίστη και αφοσίωση και χωρίς την παραμικρή ιδιοτέλεια τις διαδοχικές εντολές τις οποίες έλαβα.

Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και τα πράγματα στην Αυτοδιοίκηση γίνονται ολοένα και δυσκολότερα. Μεγάλες ευθύνες και αρμοδιότητες, τεράστιες περικοπές των χρημάτων, οικονομική αδυναμία των πολιτών να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, γραφειοκρατεία, νομικό και θεσμικό πλαίσιο ιδιαίτερα δύσκολο και ένας κόσμος που βρίσκεται σε απόγνωση.

Όλα αυτά επιβάλλουν να στηρίξουμε όλοι μαζί τη νέα δημοτική αρχή που θα προκύψει. Αρκεί να διαπιστωθεί βέβαια ότι εργάζεται σοβαρά και υπεύθυνα για την επίλυση των προβλημάτων του τόπου.

Η Δημοτική μας παράταξη πρόσφατα με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες επέλεξε ως υποψήφιο Δήμαρχο της για τις επερχόμενες Δημοτικές Εκλογές την Ανδρέα Γιαλόγλου.

Ο Ανδρέας είναι ένας ιδιαίτερα ευφυής, αποτελεσματικός, γνώστης των προβλημάτων του τόπου, ιδιαίτερα των διαδικασιών ένταξης και εκτέλεσης των δημοσιών έργων, αφού εργάζεται στη διαχειριστική αρχή για πολλά χρόνια. Είναι ένα έντιμο παιδί που σε κερδίζει όταν το γνωρίσεις από κοντά. Θέλω να πιστεύω ότι και Μιχάλης Ζουλουφός που είναι ένα ιδιαίτερα αξιόλογο άτομο, αλλά και οι υπόλοιποι της παράταξης θα συσπειρωθούν γύρω από το πρόσωπο του Α. Γιαλόγλου για να δώσουν όλοι μαζί την μάχη για τις δημοτικές εκλογές του επόμενου Μαΐου.

Οι συνεργάτες μου και εγώ θα είμαστε σε αδιάκοπο αγώνα μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας μας.

Θα είμαι δίπλα στο νέο δήμαρχο που θα εκλεγεί, εφόσον εκείνος το θελήσει, για να τον βοηθήσω σε ότι χρειαστεί.

Ευχαριστώ όλους τους συνεργάτες που είχα διαχρονικά, (αιρετούς και υπαλλήλους),  για την άριστη συνεργασία που είχαμε και για την πολύτιμη βοήθειά τους. Χωρίς αυτούς είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορούσε να παραχθεί το έργο το οποίο έγινε όλα αυτά τα χρόνια στο Δήμο.”

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

ΟΛΜΕ: Για το τραγικό γεγονός στο 2ο Γυμνάσιο Νάξου

Δεκάδες κατηγορούμενοι για την υπόθεση θανάτου μαθητή στη Νάξο το 2009, κατά τη διάρκεια ατυχήματος σε σχολική εκδρομή του 2ου γυμνασίου Νάξου και με αφορμή τη δίκη η ΟΛΜΕ, εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, τονίζοντας ότι η ασφάλεια όλων των χώρων, όπου κινούνται μαθητές, δεν μπορεί να επαφίεται στην ευαισθησία, τη διορατικότητα ή την προσωπική επιμονή του κάθε εκπαιδευτικού.
Υπενθυμίζεται ότι ο άτυχος μαθητής, ενώ έκανε ταλαντώσεις στην ποδοσφαιρική εστία του προαυλίου του Δημοτικού Σχολείου Γαλήνης, έπεσε στο έδαφος και αμέσως μετά τον χτύπησε το μεταλλικό δοκάρι του ποδοσφαιρικού τέρματος και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Η παρουσία δεκάδων ατόμων κοντά του εξηγεί και το μεγάλο αριθμό κατηγορουμένων. Η ομοσπονδία των εκπαιδευτικών αναφέρει:
"Για το τραγικό γεγονός στο 2ο Γυμνάσιο Νάξου Με αφορμή τον τραγικό θάνατο, λόγω ατυχήματος σε σχολικό περίπατο, μαθητή της Α΄ τάξης του 2ου Γυμνασίου Νάξου, γεγονός για το οποίο εκφράζουμε τη βαθιά οδύνη μας μαζί με τα θερμά συλλυπητήριά μας και τη συμπαράστασή μας στους οικείους του και με αφορμή την εξελισσόμενη δίκη, επισημαίνουμε ξανά τα εξής: Οι εκπαιδευτικοί ζουν στους ίδιους χώρους με τους μαθητές τους, που συχνά είναι κακοσυντηρημένοι ή ακατάλληλοι και ενέχουν κινδύνους για όλους.
Οι προσπάθειες που γίνονται, για την επίλυση τέτοιων προβλημάτων, μέσω ανταλλαγής εγγράφων με τους αρμόδιους φορείς, είναι, κατά κανόνα, αναποτελεσματικές και ατελέσφορες, αν δεν αντιμετωπίζονται από όλους με τη δέουσα ευαισθησία, σοβαρότητα και κυρίως, αν δεν διατίθενται οι αναγκαίοι πόροι από την πολιτεία. Οι μαθητές, είναι παιδιά γεμάτα ενέργεια, ανησυχίες, απρόβλεπτα στις αντιδράσεις, πολλές φορές επιπόλαια ή παρορμητικά, που υποτιμούν τους κινδύνους.
Παράλληλα, η ασφάλεια όλων των χώρων, όπου κινούνται μαθητές, δεν μπορεί να επαφίεται στην ευαισθησία, τη διορατικότητα ή την προσωπική επιμονή του κάθε εκπαιδευτικού.
Πρέπει να είναι υπόθεση διαδικασιών και αρμοδίων-ειδικών φορέων, που τη διασφαλίζουν και μεριμνούν για αυτή συστηματικά. Βεβαίως, πάντα θα υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες που δεν μπορούν να προβλεφθούν, ή επικίνδυνες συμπεριφορές που δεν μπορούν να αποτραπούν. Οι κίνδυνοι, όμως, με προϋποθέσεις, όπως οι παραπάνω, θα περιορίζονται ή θα εκμηδενίζονται. Ειδικά για τους σχολικούς περίπατους και τις εκδρομές:
Το υπάρχον νομικό πλαίσιο δεν δίνει στον εκπαιδευτικό τη δυνατότητα να απαιτήσει αυξημένα μέτρα ασφάλειας ή να αρνηθεί προκειμένου να συνοδεύσει μαθητές σε περίπατο, παρόλο που τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζει το χώρο που πρόκειται να επισκεφτεί. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, 3 χρόνια μετά, το νομικό πλαίσιο αφήνει τους εκπαιδευτικούς «ξεκρέμαστους».
Ο εκπαιδευτικός βρίσκεται, πολύ συχνά, εγκλωβισμένος ανάμεσα στην ευθύνη του για την ασφάλεια των μαθητών του και στις επιθυμίες τους (που κατανοεί και συμμερίζεται), να ξεφύγουν από την τάξη και τον καταναγκασμό του σχολικού-εκπαιδευτικού προγράμματος, να αποκτήσουν βιώματα και νέες εμπειρίες, να μετάσχουν στο πολιτιστικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Δυστυχώς, έπρεπε να χαθούν ανθρώπινες ζωές στα Τέμπη, για να παρθούν μέτρα για τον έλεγχο των μέσων μετακίνησης των μαθητών.
Δυστυχώς χάθηκε μια ακόμη ανθρώπινη ζωή, για να ανοίξει η συζήτηση για την ασφάλεια των χώρων που ζουν και επισκέπτονται οι μαθητές. Είναι υποκριτικό να εστιάζεται, έως και να εξαντλείται, πολλές φορές το ενδιαφέρον των αρχών που εποπτεύουν στο αν τηρήθηκαν οι τυπικές διαδικασίες (εφημερίες στο χώρο του σχολείου και «περιπολίες» στο χώρο των περιπάτων), με σκοπό να διαπιστωθεί η διάπραξη ή όχι αξιόποινης πράξης από «φύλακες» εκπαιδευτικούς, ενώ, παρακάμπτεται η ουσία του προβλήματος!
Το ΔΣ της ΟΛΜΕ εκφράζει τη στήριξή του στη δοκιμασία των συναδέλφων του 2ου Γυμνασίου Νάξου.
Πιστεύουμε πως το θέμα της ασφάλειας των μαθητών στις εκδρομές, στους περιπάτους και σε άλλες συλλογικές σχολικές εκδηλώσεις δεν αφορά μόνο την οργανωμένη πολιτεία, τους εκπαιδευτικούς και την τοπική αυτοδιοίκηση. Αφορά και τους γονείς, οι οποίοι πρέπει να έχουν ουσιαστική εμπλοκή στο ζήτημα.
Το ΔΣ της ΟΛΜΕ ζητεί από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, με τη συνδρομή της εκπαιδευτικής κοινότητας, να αντιμετωπίσει το θέμα συνολικά. Να προχωρήσει στις αναγκαίες αλλαγές του υφιστάμενου σχετικού θεσμικού πλαισίου.
Να εκσυγχρονίσει και να επιφέρει ουσιαστικές βελτιώσεις στο καθεστώς που διέπει τον έλεγχο ασφάλειας των σχολείων, τις υποχρεώσεις των εκπαιδευτικών για τη συμμετοχή τους σε μετακινήσεις μαθητών και να μεριμνήσει για την εξεύρεση και διάθεση των αναγκαίων πόρων προς αυτή την κατεύθυνση".

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Να αναδείξουμε την παράδοση


Μαρία Παπαδημητρίου

Πέτρος Αραγιάννης
 
Κυρίαρχος στον βίο των ανθρώπων είναι ο διαρκής μόχθος, ο σκληρός αγώνας της επιβίωσης, αλλά ταυτόχρονα επιτακτική κι η αναγκαιότητα  της αποφόρτισης, της μέθεξης, της ψυχικής ανάτασης που φτάνει ως την έκσταση, της επιβεβαίωσης και ανατροφοδότησης του συνόλου των αξιών που συγκροτούν κοινότητα, κοινωνία ανθρώπων.



Πρωτεύων ο ρόλος της μουσικής, του τραγουδιού, του χορού, του κοινού γλεντιού.

Στη μακραίωνη ιστορία και πορεία του ανθρώπινου γένους ασφαλώς και δοκιμάστηκαν αναρίθμητοι τρόποι για την επίτευξη όλων των ανωτέρω, τρόποι με μεγάλη ποικιλομορφία, επηρεασμένοι από την χρονική συγκυρία, την γεωγραφία, τον τρόπο και τις συνθήκες επιβίωσης. Οι περισσότεροι, ασφαλώς αποτυχημένοι, ξεχάστηκαν  πια στη λήθη του χρόνου. Ωστόσο οι επιτυχημένοι τρόποι, εμπλουτισμένοι, επαναπροσδιορισμένοι,  ταυτόχρονα ολοζώντανοι, ολόφρεσκοι και λειτουργικοί, συνιστούν πια πολιτισμική και ιστορική κληρονομιά. Αυτοί οι δεύτεροι τρόποι, με τις καταβολές τους από τις πανάρχαιες τελετουργίες και μυσταγωγίες είναι ό,τι κατά τη γνώμη μας συνιστά αυτό που λέμε παράδοση.

 Για τη δική μας παράδοση τι να πρωτοπεί κανείς και τι να αφήσει…

Πρόκειται για μια παράδοση μουσικής, τραγουδιού, χορού, γλεντιού, πανάρχαια και τόσο πλούσια, με εμφανώς  ενσωματωμένα και αναγνωρίσιμα, τα στοιχεία της ομηρικής αφήγησης, των διονυσιακών τελετών, της ορφικής μυσταγωγίας, των χορικών της αρχαίας τραγωδίας, του μυστηριακού Βυζαντίου, των Βαλκανικών επιρροών, της μικρασιάτικης  ιωνικής πανδαισίας, του Πόντου, της Ανατολής.

Μια παράδοση με εκπληκτική σημειολογία, που παραπέμπει στις διαχρονικές αξίες που συνιστούν την ταυτότητα του κοινού των Ελλήνων.

Μια μουσική που κυριαρχείται από την απόλυτη υποταγή στην φόρμα, αλλά με ταυτόχρονη απόλυτη ελευθερία αυτοσχεδιασμού. Παράλληλα, οι χοροί κυκλικοί εκστατικοί, με σημειολογική αναφορά στην κυκλικότητα του χρόνου,  χορευτές αλληλοσυγκρατούμενοι κι αλληλοστηριζόμενοι, με συγχρονισμένο βηματισμό και πρωτοχορευτή ελεύθερο να αναδείξει την προσωπικότητά του και τις ικανότητές του, αλλά και  ενταγμένο στο σύνολο που τον στηρίζει, που του παρέχει ελευθερία έκφρασης, αλλά την βεβαιότητα και την ασφάλεια της ομάδας.

Όλο αυτό σημειολογικά παραπέμπει στο ιδανικό του αθλήματος της πόλεως και των πολιτών, γέννημα, στοιχείο ταυτότητας και μοναδική πρόταση ζωής των Ελλήνων.

Οι συνθήκες όμως αλλάζουν ραγδαία  στη ροή της Ιστορίας. Νέες αναγκαιότητες έκφρασης αναδύονται σαν αποτέλεσμα των διαρκών αλλαγών των συνθηκών επιβίωσης των ανθρώπων. Τα θεμελιώδη όμως παραμένουν και θα παραμείνουν τα ίδια. Πώς μπορούν κα εκφραστούν ξανά και ξανά  οι θεμελιώδεις αναζητήσεις και ανάγκες του ανθρώπου στη πορεία αυτής της διαρκούς εξέλιξης; Πως θα γεννηθούν οι καινούριοι τρόποι;

 Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να επιχειρήσουν να ανακαλύψουν ξανά τον τροχό εκ του μηδενός. Θα μπορούσαν να ανακατέψουν ξανά τις πρώτες ύλες για την δημιουργία καινούριας «μαγειρικής». Στατιστικά πιο πιθανή είναι η αποτυχία. Η επιτυχία αν έρθει, θα έρθει μετά από μια μακραίωνη διαδικασία επιλογών και δοκιμών σαν αυτή που έχει ήδη προηγηθεί.

Ο ασφαλέστερος τρόπος κι αυτός που θα οδηγήσει με περισσότερες πιθανότητες στην επιτυχία είναι ο τρόπος ο στηριγμένος στην υπάρχουσα παράδοση.

Οι μεγάλες μουσικές του 20ου αιώνα, για παράδειγμα να αναφέρουμε την τζαζ, γεννήθηκε, εξελίχθηκε και μεγαλούργησε πατώντας πάνω στο βέβαιο και ασφαλές έδαφος της μουσικής παράδοσης του λαού που την γέννησε, τη μουσική του Δυτικού Νίγηρα, τα μπλουζ της Νέας Ορλεάνης και τις λαϊκές μουσικές των λαών που έφτασαν στη Νέα Γη.

Το ίδιο συνέβη και στον τόπο μας όταν γέννησε τη δικιά του μεγάλη μουσική του 20ου αιώνα, το ρεμπέτικο. Μια υπέροχη, μοναδική μουσική που κι αυτή πάτησε στην δημοτική παράδοση και στην παράδοση της Μικράς Ασίας και της Πόλης.

Σήμερα είναι η ευρεία απήχηση  που βρίσκουν οι παραδοσιακές μουσικές του πλανήτη ( οι λεγόμενες έθνικ μουσικές) στο νεοελληνικό κοινό και στους δημιουργούς. Αυτό  δεν είναι καθόλου κακό το  αντίθετο μάλιστα, είναι όμως απορίας άξιο το γεγονός ότι  συνοδεύεται από την ταυτόχρονη υποτίμηση έως απόρριψη της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

Στην τέχνη κερδίζουν αποδεδειγμένα παγκόσμια αναγνώριση και αφήνουν μοναδικό στίγμα οι δημιουργοί που είναι βαθύτατα τοπικοί, όπως ο Ρώσος Ντοστογιέφσκι, ο Ιρλανδός Τζόυς , ο Κολομβιανός Μαρκές, ο Κρητικός Καζαντζάκης στην πεζογραφία, ο Γιουγκοσλάβος Goran Bregovic, ο Αργεντίνος Astor Piazzolla, η Cesaria Evora από το Πράσινο Ακρωτήρι, ο Ινδός Ravi Shankar στη μουσική. Διαφορετικά η δημιουργία εκφυλίζεται σε καρικατούρα, σε στείρα μίμηση κι αντιγραφή.

Στηρίζουμε λοιπόν την παράδοση και την αναδεικνύουμε, την φέρνουμε ξανά στο προσκήνιο για δυο λόγους: όχι μόνο για να βιώσουμε όλα αυτά που προσφέρει, αλλά και σαν εφαλτήριο για τη γέννηση του νέου, σαν καμβά πάνω στον οποίο θα κεντηθεί η σύγχρονη έκφραση, η πρωτοπορία, η avant garde,  το δικό μας στίγμα στον παγκόσμιο πολιτισμό, αυτό που θα αποτελέσει στο βάθος του χρόνου τη Νέα Παράδοση.

Μαρία Παπαδημητρίου

Πέτρος Αραγιάννης

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΡΑ Ο Ανδρέας Γιαλόγλου διαδέχεται το Γ.Δεκαβάλλα

Ο δημοτικός σύμβουλος Ανδρέας Γιαλόγλου θα είναι ο νέος επικεφαλής της παράταξης «Δημοκρατική Σύρα» στις δημοτικές εκλογές του Μαΐου 2013. 
Αναδείχθηκε νικητής στις  εκλογές της παράταξης  , οι οποίες πραγματοποιήθηκαν απόψε. Στις εκλογές έλαβαν μέρος 27 συνολικά δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι του συνδυασμού. Ο Ανδρέας Γιαλόγλου έλαβε 16 ψήφους, ενώ ο συνυποψήφιός του και δημοτικός σύμβουλος Μιχάλης Ζουλουφός 11 ψήφους. 
 
Ο δήμαρχος Γιάννης Δεκαβάλλας δεν έλαβε μέρος στην εκλογική διαδικασία,ενώ σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στους  λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση να μην ειναι ξανά υποψήφιος δήμαρχος .Αναφέρθηκε στα προσόντα του Α.Γιαλόγλου ,δεδομένων των γνώσεών του στην αυτοδιοίκηση, προσθέτοντας  ότι γνωρίζει  τα προβλήματα του τόπου.Δήλωσε τέλος ότι θα παρέχει στήριξη στον επόμενο δήμαρχο Σύρου,αν του ζητηθεί.
Ο Ανδρέας Γιαλόγλου  εξελέγη για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος στις δημοτικές εκλογές του 2010 είναι γεωλόγος και εργάζεται στην Ενδιάμεση Διαχειριστική Αρχή της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου.
 
 

 
 

ΔΑΣΚΑΛΟΙ-ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΣΥΡΟΥ Ακύρωσαν σεμινάριο διευθυντών στο Μάννα

Με τη δυναμική παρουσία τους δεκάδες δάσκαλοι, νηπιαγωγοί και καθηγητές παρενέβησαν στις 9 σήμερα το πρωί σε αίθουσα του συγκροτήματος Λυκείων στο Μάννα, όπου πραγματοποιούνταν σεμινάριο επιμόρφωσης στην αυτοαξιολόγηση για τους/τις διευθυντές/ντριες σχολικών μονάδων και τις προϊσταμένες των νηπιαγωγείων .
Στην παρέμβασή του-κατά την έναρξη του σεμιναρίου-ο πρόεδρος του  Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων Νηπιαγωγών Σύρου Τήνου Μυκόνου κ.Γ.Καλημερίδης,ανέφερε ότι " επιβεβαιώνοντας όλες τις προηγούμενες αποφάσεις του και υλοποιώντας την απόφαση των δύο τελευταίων Γ.Σ. του Μαΐου, δηλώνει για μια ακόμη φορά την αντίθεσή του με την εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης-αξιολόγησης που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας.Πρόκειται για μια διαδικασία που μοναδικό στόχο έχει να προωθήσει το νέο σχολείο της αγοράς και να οδηγήσει μεγάλο αριθμό συναδέλφων/ ισσών σε διαθεσιμότητα-απόλυση, σύμφωνα με τις εντολές της τρόικας και την αγαστή συνεργασία της κυβέρνησης. Η αυτοαξιολόγηση – αξιολόγηση των σχολικών μονάδων καμία σχέση δεν έχει με το παιδαγωγικό έργο των εκπαιδευτικών και την ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης".
Στη συνέχεια ακολούθησε έντονος διάλογος με τις υπεύθυνες για την υλοποίηση του σεμιναρίου σχολικές συμβούλους κ.κ Μ.Παραμυθιώτου και Τ.Καράκιζα.
Ακολούθησε ανάρτηση πανό από εκπαιδευτικούς στην αίθουσα διεξαγωγής του σεμιναρίου και λίγο αργότερα, και με την παρέμβαση μελών του Δ.Σ της Α ΕΛΜΕ Κυκλάδων,οι διοργανωτές του σεμιναρίου ανακοίνωσαν την ματαίωσή του.

Υπενθυμίζεται ότι τόσο ο Σύλλογος Δασκάλων Νηπιαγωγών Σύρου Τήνου Μυκόνου όσο και η ΕΛΜΕ Α Κυκλάδων είχαν προκηρύξει για σήμερα στάσεις εργασίας ώστε να καλυφθεί εργασιακά ολόκληρη η μέρα για τους διευθυντές που είχαν κληθεί στο σεμινάριο και για τους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στην κινητοποίηση.
 
Οι δύο εκπαιδευτικοί σύλλογοι τονίζουν σε σημερινή τους κοινή ανακοίνωση:

"Χαιρετίζουμε τους συναδέλφους/ ισσες που συμμετείχαν σήμερα στη στάση εργασίας για την ακύρωση των σεμιναρίων για την αυτοαξιολόγηση. Τα Δ.Σ του συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σύρου -Τήνου-Μυκόνου και η Α ΕΛΜΕ Κυκλάδων, υλοποιώντας τις σχετικές αποφάσεις των γενικών μας συνελεύσεων, με τη μαζική παρουσία των συναδέλφων/ ισσών ακύρωσαν, στην πράξη, το σύγχρονο επιθεωρητισμό. Το σεμινάριο δεν πραγματοποιήθηκε, παρά την επιμονή της διοίκησης και τα εκβιαστικά διλήμματα που τέθηκαν στους συναδέλφους διευθυντές σχολικών μονάδων.

Καλούμε σε συνέχιση του αγώνα, σε συσπείρωση στους συλλόγους μας και σε ενότητα του κλάδου για την μη εφαρμογή του σύγχρονου εκπαιδευτικού ολοκληρωτισμού. Το σχολείο της Ε.Ε και του ΟΟΣΑ, το σχολείο των περικοπών, της αγοράς και των δεξιοτήτων δεν είναι μονόδρομος. Συνεχίζουμε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Δικαίωμα στη μόρφωση και την εργασία για όλη την εργαζόμενη πλειοψηφία".



και

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Για τις εξελίξεις στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΡΑ

ΚΩΣΤΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣ

 Παρά την απόσταση που με χωρίζει στο επίπεδο των πολιτικών θέσεων,από την παράταξη της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΡΑΣ ,οφείλω να χαιρετίσω την αναγγελία της διεξαγωγής εκλογών στο εσωτερικό της , για να την ανάδειξη νέου επικεφαλής της, αποτελεί ένα άλμα με θετικό πρόσημο στην Αυτοδιοικητική πορεία του τόπου.
• Σηματοδοτεί , καταρχήν την αφετηρία της μετεξέλιξης του συστήματος μας, από «Δημαρχοκεντρικό» σε παραταξιακό, με προέχοντα χαρακτήρα την συλλογικότητα.
• Επισημοποιεί, εξάλλου, την απεξάρτηση των αυτοδιοικητικών παρατάξεων από την κηδεμονία των κομμάτων.
• Συνιστά, επίσης, τομή , αφού η εκλογή νέου αρχηγού από το σύνολο των αιρετών της παράταξης 6 μήνες πριν τις εκλογές, ο οποίος καλείται να την οδηγήσει ενωμένη σε αυτές, δείχνει ωριμότητα και υπευθυνότητα απέναντι στο εκλογικό σώμα.
• Τέλος η εναλλαγή αυτή έχει βαθιά δημοκρατικό χρώμα και ως γνωστό οι πολιτικοί θεσμοί , είναι ντελικάτοι και απαιτούν συναισθηματική εμπλοκή , όσων τους υπηρετούν, πράγμα που σφυρηλατείται μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες, όπως αυτή που εξελίσσεται σήμερα.
• Με αυτές τις συγκυρίες , οι εκλέκτορες ,αναλαμβάνουν το βάρος περιφρουρήσουν και να εγγυηθούν την διαδικασία σεβόμενοι άλλωστε το νόημα της εντολής των πολιτών που εξέλεξαν τους ίδιους στις τελευταίες εκλογές , ως μέλη του συγκεκριμένου συνδυασμού και όχι ως αυτόνομες προσωπικότητες, ανοίγεται ένα νέο κεφάλαιο για τα αυτοδιοικητικά δρώμενα του τόπου. Με άλλα λόγια καλούνται να αποδείξουν αν η συνοχή με την οποία λειτουργούσαν , κατά κανόνα, στην λήψη αποφάσεων του δημοτικού συμβουλίου, ήταν πραγματική, ενσυνείδητη στάση , με γνώμονα τα συμφέροντα του τόπου ή αναγκαστική σύμπλευση ετερόκλητων ομάδων , με βάση τα συμφέροντα και τις ατομικές επιδιώξεις τους, απλώς για να κατέχουν την εξουσία, οπότε μπρος την απώλεια της αποδεικνύεται εύθραυστη και οι ίδιοι λιποτακτούν.Ας το προσέξουν αυτό , γιατί ο κόσμος που παρακολουθεί , θα τους κρίνει αυστηρά, αν λειτουργήσουν καιροσκοπικά. Κυρίως , όμως πρέπει να σκεφθούν, αν θέλουν να υπηρετούν το θεσμό, πως η ασυνέπεια , βλάπτει κυρίως το κύρος της αυτοδιοίκησης και την αξιοπιστία της στα μάτια της τοπικής κοινωνίας.
• Εάν διασφαλιστούν αυτές οι προϋποθέσεις, ανοίγεται ένα καινούριο κεφάλαιο στις Αυτοδιοικητικές παραδόσεις και αυτοδιοικητική ιστορία του τόπου. Οι σημερινές Αυτοδιοικητικές παρατάξεις και αυτές που θα χτισθούν αύριο, θα λειτουργούν πια με κανόνες εσωκομματικής δημοκρατίας και οι επικεφαλής θα εκλέγονται δημοκρατικά στο προσκήνιο, χωρίς να έχουν ανάγκη κομματικά χρίσματα και παρασκηνιακές διαδικασίες. Αργά ή γρήγορα αυτόν βηματισμό θα υποχρεωθούν να τον ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι
• Θέλω να επισημάνω, ακόμα, με δεδομένα και τα όσα μας χωρίζουν, ότι ο σημερινός Δήμαρχος , με τον άψογο και σεμνό τρόπο , που οργανώνει την αποχώρησή του,και ενεργοποιεί την διαδοχή του, πέραν της υστεροφημίας του,θα μπορεί να καταγράψει στα επιτεύγματά του , ότι μετέτρεψε ένα πολυσυλλεκτικό σχήμα σε αυτοδιοικητικό οργανισμό με ορίζοντα, ανθεκτικό και συμπαγές, ώστε να μην τεμαχίζεται μετά την αποχώρησή του, διαψεύδοντας και εμάς, που φανατικά τον επικρίναμε για τις διευρυντικές τάσεις του.
• Ο νέος επικεφαλής οφείλει με γενναίες ίσως και δραματικές κινήσεις να απαλλάξει τον οργανισμό αυτόν απ΄τα γηρασμένα στοιχεία και τις κουρασμένες νοοτροπίες και να τον τροφοδοτήσει με νέο αίμα. Αν το εγχείρημα πετύχει , ανεξάρτητα απ΄ το εκλογικό αποτέλεσμα, η Συριανή Αυτοδιοίκηση, θα έχει κάνει ένα βήμα μπροστά .
• Αν η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΡΑ διασπασθεί ή διαλυθεί στα « εξ ών συνετέθη» θα είναι κακός οιωνός.

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Διαμαρτυρία για τους απλήρωτους σχολικούς τροχονόμους και καθαρίστριες

 

Πέρα, μακριά από τη νεφελοκοκκυγία του ... πλεονασματικού προϋπολογισμού και του
καραγκιόζ-success story των τηλεοπτικών δελτίων των οκτώ, βρίσκεται η πραγματική Ελλάδα, της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής, της διάρρηξης του κοινωνικού ιστού και του ξεπατώματος των βασικών δομών κοινωνικής προστασίας, η Ελλάδα των καταργημένων, συγχωνευμένων υποβαθμισμένων και εγκαταλελειμμένων στη φθορά νοσοκομείων και σχολείων, η Ελλάδα της ανεργίας, της ανέχειας, του φόβου, της απλήρωτης εργασίας, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.

Σ' αυτήν την Ελλάδα, σ' αυτήν την πραγματικότητα που εμείς ζούμε, το δημόσιο σχολείο δέχεται το

ένα χτύπημα μετά το άλλο. Δε φτάνουν όσα τραβούν οι μαθητές στοιβαγμένοι σαν τις σαρδέλες σε

παγωμένες αίθουσες, δεν φτάνουν οι απολύσεις, οι μειώσεις των μισθών, η εργασιακή ανασφάλεια,

η στέρηση της παιδαγωγικής ελευθερίας των δασκάλων. Όχι! Σε όλα αυτά χρειάζεται να

προστεθούν και όσα, οι έκδηλες αδυναμίες του Δήμου να προστατέψει τα αυτονόητα, επισωρεύουν.

Εκτός από την αμέλεια της συντήρησης των σχολικών κτηρίων, εκτός από τη δραματική

μείωση των κονδυλίων για τα στοιχειώδη αναλώσιμα των σχολείων, να κι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα:

Οι συμβασιούχοι/ες καθαριστές/καθαρίστριες και οι σχολικοί τροχονόμοι των σχολικών μονάδων

του νησιού, βρίσκονται εδώ και τρεις μήνες απλήρωτοι/ες. Δουλεύουν για να βάλουν το πιάτο στο

τραπέζι και είναι απλήρωτοι/ες! Οι αγωνιώδεις εκκλήσεις τους για επίλυση του προβλήματος, δεν

παίρνουν άλλη απάντηση από αόριστες υποσχέσεις και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη.

Ως σύλλογος γονέων και κηδεμόνων δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στο πλευρό των

εργαζομένων που με τον κόπο τους, διατηρούν το σχολείο των παιδιών μας καθαρό και χρηστικό.

Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για εργαζόμενους/ες των 330 € μικτών.

Δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στον αγώνα τους και καλούμε το Δήμο να προβεί

χωρίς καμία αναβολή σε όλες εκείνες τις ενέργειες, που χρειάζονται για να εκταμιευτεί ολόκληρο
το οφειλόμενο χρηματικό ποσό, και σε κάθε περίπτωση να εξοφλήσει το βοηθητικό προσωπικό

των σχολείων πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων.


ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΣ
 


 

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

ΔΑΣΚΑΛΟΙ-ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ Μπλόκο στα σεμινάρια αξιολόγησης

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων Νηπιαγωγών Σύρου Τήνου Μυκόνου , επιβεβαιώνοντας όλες τις προηγούμενες αποφάσεις του και υλοποιώντας την απόφαση των δύο τελευταίων Γ.Σ. του Μαΐου, δηλώνει για μια ακόμη φορά την αντίθεσή του με την εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης-αξιολόγησης που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας.
Σε ανακοίνωσή του αναφέρει:
"Πρόκειται για μια διαδικασία που μοναδικό στόχο έχει να προωθήσει το νέο σχολείο της αγοράς και να οδηγήσει μεγάλο αριθμό συναδέλφων/ ισσών σε διαθεσιμότητα-απόλυση, σύμφωνα με τις εντολές της τρόικας και την αγαστή συνεργασία της κυβέρνησης. Η αυτοαξιολόγηση – αξιολόγηση των σχολικών μονάδων καμία σχέση δεν έχει με το παιδαγωγικό έργο των εκπαιδευτικών και την ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Τη Δευτέρα 16/12 έχει προγραμματιστεί σεμινάριο επιμόρφωσης στην αυτοαξιολόγηση για τους/τις διευθυντές/ντριες σχολικών μονάδων και τις προϊσταμένες των νηπιαγωγείων στο σχολικό συγκρότημα του Μάννα . Το Δ.Σ. λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, καθώς και την πάγια απόφαση για κήρυξη στάσης εργασίας από τη ΔΟΕ (ΑΠ:437/26-11-2013) κάθε φορά που επιχειρείται να πραγματοποιηθεί σεμινάριο για την αξιολόγηση καλεί σε μπλοκάρισμα του σεμιναρίου.

Στην 3ωρη στάση εργασίας της ΔΟΕ (8πμ – 11πμ) προκηρύσσει επιπλέον 3ωρη στάση εργασίας (11πμ – 2μμ) ώστε να καλυφθεί εργασιακά ολόκληρη η μέρα για τους συναδέλφους / ισσες που έχουν κληθεί στο σεμινάριο και για τους συναδέλφους/ ισσες που θα συμμετέχουν στην κινητοποίηση.

Καλούμε:

Τους σχολικούς συμβούλους να πάρουν θέση με τους εκπαιδευτικούς και την εκπαίδευση και να μη συνεργήσουν στην εφαρμογή του σχεδίου του Υπουργείου.

Τους Συναδέλφους/ ισσες Δ/ντες/ντριες σχολικών μονάδων και τις προϊσταμένες των νηπιαγωγείων να μην πάρουν μέρος στο σεμινάριο και να δηλώσουν απεργοί.

Όλους/ ες τους Συναδέλφους/ ισσες στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας τη Δευτέρα 16/12 8:30πμ, στο σχολικό συγκρότημα του Μάννα, ώστε να αποτρέψουμε την πραγματοποίηση του σεμιναρίου".

Το Δ.Σ της ΕΛΜΕ Α Κυκλάδων προκηρύσσει την ίδια μέρα 11.00-14.00 στάση εργασίας
και συγκέντρωση στις 11:05 στο σχολικό συγκρότημα του Μάννα.

16


και

 

 

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Η μικρή Σάρα και η αξιολόγηση στην εκπαίδευση

         
Εδώ και ενάμιση μήνα η ελληνική εκπαίδευση περιστρέφεται γύρω από την έννοια της αξιολόγησης των σχολείων και των εκπαιδευτικών. Σεμινάρια επιμόρφωσης οργανώνονται από το Υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να καθοριστούν τα κριτήρια διασφάλισης της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου και οι “αντικειμενικοί δείκτες” κοινωνικής ανταποδοτικότητας των εκπαιδευτικών. Ο στόχος είναι ένα  “σύγχρονο αποτελεσματικό και ποιοτικό σχολείο”. Σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, ο εκπαιδευτικός φέρει την κύρια ευθύνη για όλα τα εκπαιδευτικά δεινά και γι' αυτό το λόγο θα πρέπει να αξιολογηθεί, να αποτιμηθεί ποσοτικά το έργο του και ενδεχόμενα, αν πιστοποιηθεί η ανεπάρκειά του, να απολυθεί . Αντίστοιχα, ο ΟΟΣΑ, μέσα στο Δεκέμβρη, δημοσίευσε τα αποτελέσματα του PISA, κατατάσσοντας στις τελευταίες θέσεις διεθνώς το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Σοκ στους αστικούς κύκλους, πρώτο θέμα στην Καθημερινή. Για ακόμη μια φορά πιστοποιείται αντικειμενικά η ελληνική εκπαιδευτική κρίση. Καμιά συζήτηση ασφαλώς για το ποιος είναι ο ΟΟΣΑ, το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα και οι πολιτικές του προτεραιότητες για το σχολείο. Ούτε ασφαλώς σκέφτηκε να ρωτήσει κανείς για το αν η Σιγκαπούρη που πρωτεύει συνεχώς στον εν λόγω διαγωνισμό είναι το πρότυπο κοινωνίας και εκπαίδευσης που πρέπει να ακολουθήσουμε. Ή μήπως είναι τελικά;
Με μια εκπαιδευτική λογική που θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τη αντίστοιχη μέτρηση της ανταγωνιστικότητας στο πεδίο της οικονομίας, ο ΟΟΣΑ δημιουργεί ακατάπαυστα αξιολογικές ιεραρχίες εκπαιδευτικών συστημάτων, με μια σοβαροφανή και επιστημονικοφανή μεθοδολογία που νομιμοποιεί σε τελική ανάλυση ένα ανταγωνιστικό, αγοραίο και εξετασιοκεντρικό πρότυπο εκπαίδευσης.  Το θεωρητικό μοτίβο είναι απλοϊκό, αλλά ηγεμονικό ταυτόχρονα : υιοθετήστε ότι “αποδίδει”, αξιολογήστε σωστά τα σχολεία σας, μετρήστε με ακρίβεια, εξασκήσετε σωστά τους μαθητές σας στις “βασικές δεξιότητες” και θα βελτιωθεί συνολικά η εθνική απόδοσή σας, άρα και η ευημερία. Αυτός είναι  πολύ συνοπτικά, ο πλασματικός κόσμος της κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής σε εθνικό και διεθνές επίπεδο: κριτήρια, δείκτες, εκθέσεις αξιολόγησης, μέτρηση, ανταγωνισμός και ασφαλώς επιχειρηματικότητα.
Η πραγματικότητα του δημόσιου σχολείου, όπως τη βιώνουν οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι γονείς και κυρίως τα παιδιά είναι ωστόσο πολύ πιο διαφορετική από την εικονικότητα της εκπαιδευτικής τεχνοκρατίας. Αναφέρω δύο περιστατικά των τελευταίων ημερών που νομίζω ότι περιγράφουν με τον πλέον γλαφυρό αλλά και τραγικό τρόπο, αυτή την αθέατη, για την άρχουσα τάξη, πλευρά του δημόσιου σχολείου.
Μέσα στο Δεκέμβρη καταρρέουν οι σοβάδες ενός σχολείου στη Σύρο και παρ' ολίγον να πέσουν πάνω στο κεφάλι ενός δύστυχου παιδιού δημοτικού που βρισκόταν από κάτω. Δεν είχαν γίνει εργασίες συντήρησης σ' ένα κτήριο ήδη παλιό και επιβαρυμένο. Η υποχρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών, αλλά και η συναίνεση των κάθε λογής τοπικών παραγοντίσκων στη μνημονιακή διαχείριση κρύβονται πίσω από το περιστατικό. Ήμασταν τυχεροί. Το αυτονόητο ωστόσο ερώτημα που προκύπτει είναι : πόσο άραγε θα βοηθηθεί η συγκεκριμένη σχολική μονάδα από την αξιολόγησή της, όταν δεν έχουν εξασφαλιστεί καν τα αυτονόητα, δηλαδή ένα σχολικό κτήριο απλώς ασφαλές (και όχι απαραίτητα παιδαγωγικά κατάλληλο) για τα παιδιά;
Το δεύτερο είναι περισσότερο δραματικό και αποτυπώνει όλες τις πτυχές της  κοινωνικής βαρβαρότητας της καπιταλιστικής κρίσης, όπως τη βιώνει η εργατική τάξη . Μια δεκατριάχρονη μαθήτρια στη Ξηροκρήνη της Θεσσαλονίκης βρέθηκε νεκρή από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού που είχε ανάψει η μητέρα της, σε ένα σπίτι δίχως ηλεκτρικό ρεύμα. Πέρα από την εύκολη συγκίνηση των 2-3 ημερών τηλεοπτικού χρόνου που κέρδισε η μικρή Σάρα από Σερβία, οφείλουμε εμείς τουλάχιστον να αναστοχαστούμε λίγο πιο κριτικά την τραγωδία.
Εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στην απόλυτη ανέχεια και δολοφονούνται σε τελική ανάλυση από την πολιτική της δημοσιονομικής προσαρμογής και της βίαιης υποτίμησης της εργασίας. Το κεφάλαιο επιβάλλει με δεσποτικό και ολοκληρωτικό τρόπο την εξουσία του, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές συνέπειες των πολιτικών επιλογών του, ακόμη και αν πρόκειται απλώς για παιδιά. Καμιά αστική υποκρισία δεν μπορεί να κρύψει το βάρος αυτής της κοινωνικής πραγματικότητας.
 Έχει όμως το συγκεκριμένο δραματικό περιστατικό σχέση με την δημόσια εκπαίδευση; Για  την κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική ασφαλώς και όχι. Το θεωρητικό σύμπαν εδώ ορίζεται από τις έννοιες και τις πρακτικές του εκπαιδευτικού μάνατζμεντ, τα ανθρώπινα δράματα είναι υποκειμενικά και ανορθολογικά, αλλά εξ ορισμού μη επιστημονικά. Δε μπορούν να τεθούν καν ως ερωτήματα. Για μας όμως ;
Για μας, η βαρβαρότητα που βιώνουν τα παιδιά της εργατικής τάξης πρέπει να είναι ο θεωρητικός και πολιτικός μας ορίζοντας για τη διαμόρφωση μιας ευρύτερης μορφωτικής πολιτικής που θα στοχεύει στην πολιτιστική ενδυνάμωση και τη μορφωτική χειραφέτηση αυτών ακριβώς των παιδιών. Μας δείχνει χειροπιαστά πως η εκπαίδευση δε μπορεί και δεν πρέπει να είναι απλά ένας μηχανισμός κατανομής των  παιδιών σε μια προκαθορισμένη, ταξικά ιεραρχημένη, κοινωνική δομή, αλλά ένα πεδίο δημόσιας αντιπαράθεσης που θα πρέπει να συμβάλλει στο μετασχηματισμό της κοινωνίας σε δημοκρατικότερες και κοινωνικά πιο δίκαιες κοινωνικές ρυθμίσεις, πέρα από το καταπιεστικό πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας. Άρα η συζήτηση για την εκπαίδευση και το σχολείο, από την άποψη της εργαζόμενης πλειοψηφίας, θα πρέπει να ξεκινάει από παιδιά σαν τη Σάρα και το καθημερινό τους μαρτύριο, προχωρώντας, στη συνέχεια, στη διερεύνηση των πολιτικών όρων για την άρση όλων εκείνων των εκμεταλλευτικών, εξουσιαστικών κοινωνικών σχέσεων  που οδηγούν τα συγκεκριμένα παιδιά στη φτώχεια, το μορφωτικό αποκλεισμό και τελικά ακόμη και στο θάνατο.
Αν δεχτούμε αυτές τις θέσεις μια σειρά από διαφορετικού τύπου παιδαγωγικά ερωτήματα προκύπτουν. Τι δυνατότητες  ισότιμης πρόσβασης στην εκπαίδευση μπορούν να έχουν τα χιλιάδες παιδιά που υποσιτίζονται και ζουν σε σπίτια δίχως ηλεκτρικό ρεύμα; Ποιος μπορεί να είναι ο ορισμός της ποιοτικής  εκπαίδευσης, πάνω στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης και της υποτίμησης της εργασίας; Τι μπορεί να σημαίνει για αυτά τα παιδιά “ποιοτική εκπαίδευση” με δεδομένη την κοινωνική εξαθλίωση τους;  Σε ποια αξιολογικά κριτήρια του ΟΟΣΑ και των εγχώριων εκφραστών του στο ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής) μπορούν να αποτυπωθούν τα όνειρα, οι προσδοκίες και τα μορφωτικά δικαιώματα της  Σάρας και των υπόλοιπων παιδιών που βρίσκονται στην ίδια μοίρα; Τι έκανε και τι κάνει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για όλα αυτά τα παιδιά;
Στην περίπτωση πάντως της Σάρας αποφάσισε να συγχωνεύσει το σχολείο της για λόγους εξοικονόμησης και εξορθολογισμού του δημόσιου τομέα (παρεμπιπτόντως το σχολείο της Σάρας ήταν το σχολείο που φοίτησε πριν 20 χρόνια και ο υποφαινόμενος). Και λίγο αργότερα αποφάσισε να ελέγξει αν η μητέρα της είχε άδεια παραμονής, σε μια χυδαία προσπάθεια ένταξης της τραγωδίας στην ακροδεξιά ατζέντα της συγκυβέρνησης. Αυτοί οι μετανάστες (ακόμη και αν είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, όπως οι Σέρβοι) δεν προσέχουν ούτε τα παιδιά τους. Λαμπρά... Αστικός βούρκος.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η συζήτηση για το σχολείο δεν μπορεί να γίνει πάνω στο πολιτικό, θεωρητικό και αξιακό πλαίσιο που ορίζει η αστική τάξη. Το πρόβλημα δεν είναι απλά ζήτημα διαφορετικών αξιολογικών τεχνολογιών ή εποικοδομητικών προτάσεων μέσα σε μια δεδομένη εκπαιδευτική και κοινωνική πραγματικότητα, αλλά ριζικής ανατροπής του κυρίαρχου θεωρητικού πλαισίου, άρα και των κοινωνικών προτεραιοτήτων και των ερωτημάτων που μπορούν να τεθούν ή αντίστοιχα να αποκλειστούν στο εσωτερικό του. Θέση που αδυνατεί να κατανοήσει η διαχειριστική αριστερά που μας προτρέπει σε μια αξιολόγηση για το “δημοκρατικό δημόσιο σχολείο”.
Ως εδώ οριοθετήσαμε το μέτωπο και τις διαχωριστικές γραμμές με την κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική. Πρέπει να δούμε όμως και τις γραμμές τις δικές μας, ως εκπαιδευτικών και εργαζομένων. Δεν φτάνει να λυπάσαι και να ασκείς κριτική, πρέπει και να στρατεύεσαι σε ένα συνολικό αγώνα για το σχολείο, τη μόρφωση, την εργασία. Το δίλημμα είναι απλό αλλά και δύσκολο ταυτόχρονα : με τα παιδιά σαν τη Σάρα για μια παιδαγωγική της κριτικής χειραφέτησης και των μορφωτικών δικαιωμάτων ή με τα διάφορα “καινοτόμα προγράμματα” του ιδρύματος Λάτση για να γεμίσει ο φάκελος μας και να εξασφαλιστεί η θετική  αξιολόγησή μας ; Δύσκολο ερώτημα, αλλά πρέπει να απαντήσουμε. Θα συμβάλλουμε, ως κλάδος, να ανοίξει ένα παράθυρο ελπίδας για αυτά τα παιδιά πράγμα που σημαίνει σκληρός πολιτικός αγώνας σε όλα τα επίπεδα για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας ή θα  χρησιμοποιήσουμε τα παιδιά και τελικά θα τα εμπορευματοποιήσουμε, μέσω μιας χρησιμοθηρικής εργαλειοποίησης της εκπαιδευτικής μας πρακτικής, με τη ψευδαίσθηση ότι έτσι θα επιβιώσουμε στο σύγχρονο σχολείο του επιθεωρητισμού; Λυπάμαι, μέση οδός δεν υπάρχει.
Κλείνω λίγο προκλητικά, λαϊκίστικα, όπως θα έλεγαν οι κέρβεροι της αστικής ιδεολογίας. Η Σάρα πέθανε από ένα μαγκάλι στα 13 της, ο γιος του Σαμαρά, συνομήλικός της, επιβραβεύτηκε γιατί έκλεβε στις εξετάσεις με την απόλυση της καθηγήτριας του. Δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι ασφαλώς. Μόνο που δεν είναι δύο κόσμοι παράλληλοι που απλώς συνυπάρχουν, αλλά η ενιαία έκφραση της αντίθεσης κεφαλαίου -εργασίας.   Και στη βάση αυτής της αντίθεσης και της δέσμευσης για την υπέρβασή της, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης, οφείλουμε να αρχίσουμε να συζητάμε  σοβαρά για το σχολείο, τη νέα γενιά, το μέλλον. Το χρωστάμε σε παιδιά σαν τη Σάρα.

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Διαμαρτυρία για τις απλήρωτες καθαρίστριες των σχολείων


  Δίπλα στην Ελλάδα του ... πλεονασματικού προϋπολογισμού, της ιστορίας επιτυχίας και της κάλπικης εικόνας των δελτίων των οκτώ, στέκει η άλλη Ελλάδα, η αληθινή! Η Ελλάδα της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής, της διάρρηξης του κοινωνικού ιστού και της αποθεμελίωσης των βασικών κοινωνικών δομών. Η Ελλάδα των καταργημένων, συγχωνευμένων και αφημένων στο έλεος του χρόνου νοσοκομείων και σχολείων. Η Ελλάδα της ανεργίας-ρεκόρ, της ανέχειας, του πειθαρχικού καταναγκασμού, του φόβου, της απλήρωτης εργασίας, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
Σ' αυτήν την Ελλάδα το δημόσιο σχολείο τελεί υπό διαρκή αποδόμηση. Δε φτάνουν τα όποια προβλήματα βιώνουν μαθητές και εκπαιδευτικοί απ' την ασκούμενη πολιτική του υπουργείου, έρχονται να προστεθούν κι αυτά  απ' τις έκδηλες αδυναμίες του Δήμου να προστατέψει τα αυτονόητα. Μετά την πασιφανή απουσία συντήρησης των σχολικών κτηρίων και τη δραματική μείωση των κονδυλίων για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών κάθε σχολικής μονάδας, άλλο ένα μεγάλο ζήτημα αναφύεται:
   Οι εργαζόμενες με σύμβαση ,καθαρίστριες των σχολικών μονάδων του νησιού, βρίσκονται τρεις και πλέον μήνες απλήρωτες. Στις αγωνιώδεις εκκλήσεις τους για διευθέτηση του προβλήματος, οι απαντήσεις που λαμβάνουν εκτός από ασαφείς, μεταθέτουν χρονικά το πρόβλημα και το διογκώνουν.
   Ως σύλλογος στεκόμαστε πάντοτε αλληλέγγυοι σε κάθε πολίτη που πλήττεται απ' την εφαρμοζόμενη πολιτική. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για εργαζόμενες στον ίδιο χώρο με μας, με απολαβές των 330 € μικτά, με ιδιαίτερα αυξημένες, οικονομικά, ανάγκες. Δηλώνουμε λοιπόν την αμέριστη συμπαράστασή μας στον αγώνα τους και καλούμε το Δήμο να προβεί άμεσα  σε όλες αυτές τις απαιτούμενες ενέργειες, προκειμένου να εκταμιευτεί ολόκληρο το οφειλόμενο χρηματικό ποσό πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων.
  • Άμεση οικονομική τακτοποίηση των σχολικών καθαριστριών.
  • Φροντίδα και ενίσχυση της υλικοτεχνικής υποδομής των σχολείων.
  • Κανένας μόνος του, όλοι μαζί για την ανατροπή!
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ & ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΣΥΡΟΥ-ΤΗΝΟΥ-ΜΥΚΟΝΟΥ

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Η «Μικρά Αγγλία» από την Άνδρο

«Η Ανδρος είναι καπετανήσι και γυναικονήσι. Οι γυναίκες περνούσαν άπειρες ώρες μοναξιάς. Βίωναν θάνατο, απώλεια, αναμονή, πένθος και όταν γύριζε ο άντρας μετά από δυο-τρία χρόνια ήταν σχεδόν ξένος. Ηταν απαράβατοι οι όροι και οι κανόνες σ” αυτές τις μικρές κοινωνίες. Μοιραζόντουσαν ταυτότητες. Οι άντρες έπρεπε να είναι θαλασσινοί, ατρόμητοι. Οι γυναίκες υπομονετικές να σέβονται τα εμβάσματα που ερχόντουσαν. Να περνάει καλά η οικογένεια, αλλά να μένουν και στην άκρη χρήματα για ν” αγοράσουν ένα οικοπεδάκι, ένα γαλακτοπωλείο για να καλοπαντρέψουν τις κόρες. Ηταν δύσκολος δρόμος, μια κοινωνική επιταγή που καλούνταν να εκπληρώσουν. Οι άνθρωποι οδηγούνται, δεν καθορίζουν μόνοι τους το πλαίσιο»

Ιωάννα Καρυστιάνη



Η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη, "Μικρά Αγγλία", που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη μία από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες, με φόντο την Άνδρο.


Όσοι έχουν διαβάσει τη "Μικρά Αγγλία" της Ιωάννας Καρυστιάνη, σίγουρα θα συμφωνήσουν ότι είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά μυθιστορήματα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Μια ιστορία που σε συνεπαίρνει, και που εκτυλίσσεται γύρω από τον άξονα: ένα σπίτι, ένα μυστικό, ένας άντρας, δύο αδελφές.

Τραγικές ιστορίες που θα μπορούσαν να βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά, μια και έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική κοινωνία της δεκαετίας '30 - '40, στην επαρχία και τις αυστηρές όσο και αναχρονιστικές επιταγές της.

Η "Μικρά Αγγλία" εκδόθηκε το 1997, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, αγαπήθηκε από χιλιάδες αναγνώστες και μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες.
Ο Παντελής Βούλγαρης βασιζόμενος σε αυτό το εκπληκτικό βιβλίο και ανταποκρινόμενος στην πρόταση που του έγινε από Ανδριώτες - το θέμα της ταινίας είναι τοποθετημένο στο ναυτονήσι της Άνδρου - γύρισε την ταινία στο νησί και οι κάτοικοι υποστήριξαν την παραγωγή με κάθε τρόπο.
Το σενάριο, φυσικά, είναι της Ιωάννας Καρυστιάνη.


Η «Μικρά Αγγλία» μάς ταξιδεύει στα βαθειά της ανθρώπινης περιπέτειας. Ζωές που ορίζονται από τη μακρά απουσία των ανδρών στα ποντοπόρα βαπόρια, τη μοναξιά των γυναικών στο νησί, τις αυστηρές κοινωνικές επιταγές της εποχής. Η δουλειά, ο έρωτας, το πάθος, η πίστη, η λησμονιά, το συμφέρον, η τύψη, ο πόλεμος, το πένθος, όλα βολοδέρνουν στα σαράντα κύματα της θάλασσας και στις φουρτούνες της ψυχής και της συνείδησης.
Ο Βούλγαρης αφηγείται κινηματογραφικά μία ιστορία, που φωτίζει τις σκιές της καθημερινότητας, τα κρυμμένα μυστικά, τις ταραγμένες σχέσεις και το κόστος της υποταγής. Για μία ακόμη φορά εμπιστεύεται τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς.



Πιστή στην απτή ομορφιά του νησιού, η ταινία δεν είναι ειδυλλιακή. Δεν γυρίστηκε καλοκαίρι, δεν απαθανατίζει τα εξωστρεφή καλοκαίρια. Η «Μικρά Αγγλία» αναδεικνύει με σπάνια ευαισθησία το τοπίο της Άνδρου, τις βραχοσπηλιές, τις ξερολιθιές, τους περιστεριώνες, τα γεφυράκια, τα στενά. Πιστή επίσης στη διαχρονικότητα των αυθεντικών συναισθημάτων, η ταινία δεν περιορίζεται στα στενά όρια της εποχής.

Περιγράφει την αγάπη και η αγάπη δεν έχει ούτε εποχή, ούτε χρόνο. Είναι ένα φιλμ που ξεπερνάει την εποχή στην οποία διαδραματίζεται και ξετυλίγει μέσα από τον μικρόκοσμο της οικογένειας το κουβάρι της ανθρώπινης περιπέτειας, της παράφορης αγάπης μιας γυναίκας για έναν άντρα, ενός άντρα για τη θάλασσα και την εμμονή μιας μητέρας για την ασφάλεια που δίνουν οι καλοί λογαριασμοί.



Υπόθεση: Η 20χρονη Όρσα (Πηνελόπη Τσιλίκα) είναι παράφορα ερωτευμένη με τον υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ (Ανδρέας Κωνσταντίνου). Κλειστός χαρακτήρας δεν αποκαλύπτει το μυστικό της σε κανέναν. Η μικρότερη αδελφή της, Μόσχα (Σοφία Κόκκαλη), δυναμική και γεμάτη όνειρα θέλει να φύγει από την Άνδρο, να αποδράσει από τη μοίρα των γυναικών του νησιού να παντρεύονται ναυτικούς που όλο λείπουν ή θαλασσοπνίγονται.
Για τη μητέρα τους, Μίνα (Αννέζα Παπαδοπούλου), σύζυγο καπετάνιου που προτιμά το Ατλάντικο Σουρ από το σπίτι του, ο έρωτας είναι κακός μπελάς και πόνος. Παρακάμπτοντας τα αισθήματα των κοριτσιών της, συνωμοτεί, αξιοποιεί γνωριμίες και τις παντρεύει με γνώμονα το συμφέρον.
Την Όρσα με τον πλοιοκτήτη και καπετάνιο Νίκο Βατοκούζη (Μάξιμος Μουμούρης) και λίγο αργότερα τη Μόσχα με τον καπετάνιο πλέον Σπύρο. Άθελά της ναρκοθετεί το ίδιο της το σπιτικό. Το διώροφο που έχτισε με τα εμβάσματα του άντρα της. Στο κάτω σπίτι η Όρσα. Στο πάνω η Μόσχα.



Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους στις 5 Δεκεμβρίου 2013 από τη Feelgood Entertainment

Πρωταγωνιστούν: Πηνελόπη Τσιλίκα, Σοφία Κόκκαλη, Αννέζα Παπαδοπούλου, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μάξιμος Μουμούρης, Βασίλης Βασιλάκης, Χρήστος Καλαβρούζος, Ειρήνη Ιγγλέση, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Αγγελική Παπαθεμελή, Χρύσα Παπαϊωάννου, Κώστας Κλεφτόγιαννης, Κατερίνα Αντωνακάκη, Ζωή Λιανοστάθη, Κλέα Σαμαντά, Βασίλης Πομώνης, Νίκος Παντζόπουλος, Μιράντα Ζησιμοπούλου, Ιωάννα Πιατά, Ρεγγίνα Λεβεδιάνου, Αινείας Τσαμάτης.

SITE: http://www.mikraaggliafilm.gr
FB PAGE: https://www.facebook.com/MikraAggliaFilm
TWITTER: https://twitter.com/MikraAggliaFilm

 

Το ομώνυμο βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη