Η επέτειος της ελληνικής επανάστασης σήμερα

Η σημερινή ημέρα μνήμης, μας δίνει την αφορμή να απευθυνθούμε στους γονείς των μαθητών μας, παλιών, τωρινών και μελλοντικών. Για μας, που ζούμε μέσα στα σχολεία κι αναπνέουμε την κιμωλία, που γινόμαστε ο δρόμος για να περάσει το μέλλον της κοινωνίας μας, η μέρα τούτη είναι μέρα περισυλλογής.
Την Επανάσταση που θυμόμαστε και γιορτάζουμε σήμερα, την έφεραν σε πέρας φτωχοί άνθρωποι. Άοπλοι και γυμνοί, με τα ψέματα που λένε, με το αίμα τους και τον πόθο της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της ζωής κίνησαν επανάσταση. Φτωχοί αγρότες που ο Τούρκος δυνάστης τους άρπαζε ό,τι τους άφηνε ο ντόπιος άρπαγας, ο κοτζαμπάσης, ο δεσπότης:
« ..... ο Σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ (αντιβασιλέα) έναν πατριάρχη και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο Σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη οι έμποροι κι οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών έφευγαν...» μας φωνάζει ο νικητής του Δράμαλη, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης από την Πνύκα, αλλά την ώρα που μιλούσε στους μαθητές ο Γέρος, όλομαζί: «...εμφανίζεται διμοιρία χωροφυλάκων, πλησιάζει και διαλύει την συγκέντρωση» .
Μην πάει το μυαλό σας στα δικά μας τα προχθεσινά: μόνο ξύλο έφαγε ο γέροντας Κολοκοτρώνης. Δακρυγόνα δεν υπήρχαν επί Όθωνος.
Κι αυτοί οι προκομμένοι, πού έλεγε ο Γέρος του Μωριά, καζάντισαν, έβγαλαν πολύ χρήμα που έφαγαν από τα κόπια των πληρωμάτων των καραβιών τους. Πήραν πάνω τους τις θαλάσσιες μεταφορές σε όλη τη Μεσόγειο και πλέον ήθελαν κράτος δικό τους να προστατεύει τα νιτερέσια τους. Και σιγόνταραν τους αγωνιστές διανοούμενους, που σπέρναν τον σπόρο της ελευθερίας ανάμεσα στους εξαθλιωμένους αγρότες. Και να, η φτωχολογιά σηκώνει κεφάλι στην Τουρκιά και στήνει επαναστατικό κράτος, θέλει σύνταγμα, ελευθερία, ψωμί, αξιοπρέπεια. Αλλά... «Κάνει το νομοσκέδιον ο Χρηστίδης, ο υπουργός ο τωρινός της Οικονομίας. Πουλεί κι᾿ αυτός το σμυρίδι έντεκα δραχμές το καντάρι του δίνουν δεκάξι» . Δηλαδή, 45% μίζα ο ερίτιμος κος Χρηστίδης, μας γράφει ο άλλος ήρωας της επανάστασης, που πεθαίνει ανάπηρος πολέμου στην ψάθα , στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης.
Το ίδιο βιολί 200 χρόνια τώρα! Φτάνει πια! Ο καπιταλισμός ακύρωσε τα ιδανικά των αγωνιστών του 21. Μας έφερε εκμετάλλευση, πείνα πολέμους και κρίσεις. Ζούμε σήμερα την τρίτη μεγάλη κρίση του συστήματος.
Η πρώτη το 1870 και η Σύρα αρχίζει να παρακμάζει οικονομικά και πολιτιστικά, χιλιάδες Συριανοί ξεβράζονται από την ανεργία στον Πειραιά .
Η δεύτερη κρίση το 1931 και η ανεργία δίνει τη χαριστική βολή στο νησί πριν καταλήξει στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, την πείνα, το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων και χιλιάδων Συριανών.
Η τρίτη κρίση είναι σήμερα μπροστά μας. Μας λένε ότι χρωστάμε. Τα παιδιά, που παρελαύνουν μπροστά σας γεννήθηκαν, λένε χρεωμένα! Και τα παιδιά τους θα γεννηθούν λένε χρεωμένα.
Ήρθε και ο Πρωθυπουργός τους με μια διμοιρία ροπαλοφόρα «επιχειρήματα», αγκαλιά με τον «χημικό» μας δήμαρχο, για να μας πείσει ότι των δικών μας παιδιών τα σχολεία πρέπει να κλείσουν, ότι εμείς πρέπει να πληρώσουμε αυτά πού έφαγαν, ότι εμείς πρέπει να εξαθλιωθούμε για να συντηρήσουμε τα ποσοστά των κερδών τους. Μαζευτήκαν όλοι αυτοί οι κύριοι , η εργοδοσία ,οι πολιτικάντηδές της – μαζί και το Εργατικό Κέντρο, που έχει καταντήσει παραμάγαζο της εργοδοσίας.

Τους ρωτάγαμε:
Πού περνάει πια το βιβλιάριο ασθενείας μας; Κάλπικο νόμισμα κατάντησε.
Πώς θα πληρώνουν οι γέροντες τα φάρμακά τους;
Πόσα μπορούμε ν' αγοράσουμε με το μισθό μας;
Αλλά αυτοί, κρυμμένοι πίσω από τα ΜΑΤ, δεν μας άκουγαν, δεν καλόβλεπαν κιόλας : μας πέρασαν λέει για Αθηναίοι, μπορεί και για εξωγήινοι. Ακόμα κι ο Δήμαρχος που πριν από τις εκλογές μας ήξερε με τα ονόματά μας.
Συμπολίτισσες, Συμπολίτες,
Απέναντί τους βρίσκονται όλοι οι εργάτες κι οι εργαζόμενοι , τα θύματα της καπιταλιστικής τους κρίσης. Οι φοιτητές των πανεπιστημίων χωρίς καθηγητές, οι μαθητές των καταργημένων και συγχωνευμένων σχολείων ...Όλοι εμείς, που γνωρίζουμε καλά, πως ο μόνος δρόμος που μας μένει είναι να πάρουμε την κατάσταση και τα σωματεία στα χέρια μας και να γυρίσουμε την πλάτη στον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Απάντηση σε αυτήν την ανάγκη είναι το Συντονιστικό Σωματείων και Εργαζομένων Κυκλάδων. Με τέσσερα σωματεία ήδη στη δύναμή του, σας καλεί όλους, εργαζόμενους και σωματεία σε συστράτευση.
Να αφοπλίσουμε το πρόσχημα του δημόσιου χρέους:
 Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο για την προστασία του συσσωρευμένου μόχθου των εργαζόμενων.
 Μηδενισμός των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
 Αντικαπιταλιστική ρήξη – Αποδέσμευση από την ΟΝΕ, την Ευρωζώνη και την ΕΕ
Να απαιτήσουμε τη ζωή μας:
 Απαγόρευση των απολύσεων, πραγματικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων, μείωση των ωρών εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, ελευθερία, όχι καταστολή και ΜΑΤ.
 Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου
 Δημόσιο αναδιανεμητικό, κοινωνικό, ασφαλιστικό σύστημα.
 Δημόσια και Δωρεάν υψηλού επιπέδου Παιδεία και Υγεία .
 Ίδια δικαιώματα σε όλους τους εργάτες, ‘Έλληνες και ξένους .
 Μακριά ο ελληνικός στρατός από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη. Δεν μας πείραξαν οι Λίβυοι. Γιατί να βομβαρδίσουμε μαζί με τους Αγγλο-Γαλλο-Αμερικάνους φονιάδες, τα σπίτια και τα παιδιά τους;

Αυτόνομη Ομάδα Καθηγητών – Αγωνιστική Συσπείρωση