Ο λύκος είναι κρυμμένος στο Δημαρχείο

ΚΩΣΤΑΣ ΑΠΕΡΓΗΣ

Kυριακή 26 Γενάρη του 2014.Mε τον αμφιβληστροειδή των ματιών να μην μπορεί να χορτάσει ένα τόσο θυμωμένο Αιγαίο .Απο το παράθυρό μου κοιτώ την καταιγίδα που γδέρνει το χωματένιο δέρμα των γύρω λόφων, αφήνοντας τις πλάτες τους γυμνές στον ήλιο και αέρα. Κι ύστερα, την ακούω να βογγά σαν μια πελώρια μηχανή που βγάνει αέρα και πέφτει σαν μαστίγιο στην αφρισμένη θάλασσα.Σηκώνονται τα κύματα σαν κάτασπρα άλογα κι η φύση παίρνει ένα άγριο πρόσωπο , παθιασμένης αμαζόνας…Που και που, καθώς το θαλασσινό νερό σηκώνεται σαν σιφόνι, πέφτουν πάνω του, κάποιες λαθραίες αχτίνες ήλιου και ζωγραφίζουν ουράνια τόξα…Υπερουράνιες ελπίδες , στους σακάτικους εγκόσμιους καιρούς μας…
Μοσχομυρίζουν τα εσπεριδοειδή στο τραπέζι και σαρώνουν τις επιδημίες. Ο Λουμίδης ανεπανάληπτος απ΄τα χέρια της Ρένας , πλάι στο λάπτοπ , αχνίζει θριαμβευτικά …
Ξέρω, πως θα μελαγχολήσω , αλλά το πληκτρολόγιο με πάει από συνήθεια στα πρωτοσέλιδα των Κυριακάτικων.Δοκιμάζω να ρίξω μια ματιά , μα , όπου κοιτάξω είναι αρρώστια.
Λέω να γράψω δυό αράδες σκέψεις, για τα πολιτικά , τις δημοτικές .Μα το μετανιώνω.
Πολιτικοί και Κόμματα ,που δεν εννοούν να βάλουν «τελεία» στην ανοησία. Επικοινωνιακές μεγαλοφυίες, ασύμμετρες θεωρίες και η ουσία ολοστρόγγυλο μηδέν.Αντί για την αναμέτρηση ιδεών τα παιδιάστικα « μία σου και μία μου».Ελα, όμως που η υπομονή μας τετέλεσται.
Στα τοπικά του διαδικτύου το λυκόφως της δημοτικής αρχής, ίσως και μιας ολόκληρης εποχής , κυκλοφορεί στις ιστοσελίδες σαν γαργαλιστική γελιογραφία παρακμής με εύθυμους γάμους, κυριολεκτικά προπομπός του καρναβαλιού που καταφθάνει. Στον αντίποδα κάποιες ουρές υποψηφίων , έχουν καβαλήσει τα ξύλινα αλoγάκια της εκλογικής διαδρομής για να κατακτήσουν το θρυλικό Δημαρχείο.
Σαν γελαστές κοκκινοσκουφίτσες που ξεκινούν για ανώδυνη εκδρομούλα, δίχως να ξέρουν πως ο λύκος , είναι κρυμμένος στο Δημαρχείο, ντυμένος με την νυχτικιά της επιτήρησης και τρίζει τα δόντια. Ας είναι η αισιοδοξία είναι μαξιλάρι για όλα τα όνειρα.
 Αυτές οι εκλογές ,κάτι μου λέει αν τα πράγματα πάνε , όπως δείξουν ξεκίνησαν με γέλιο και λαμπερά δόντια και θα καταλήξουν με πάταγο και αναφυλλητό. Απογοητευση, ειρωνεία,κρυμμένος θυμός ; 
  Ίσως φταίει που τελευταία διάβασα πολύ Καβάφη. «Ανεπαισθήτως» συνειδητοποιώ, ότι «όλοι (ίσως και όλοι μας )βλάπτουν εξίσου την Συρία».
Καλημέρα , καλή καρδιά , καλή παρέα. Κάνω κλίκ στο you-tube και σας ποστάρω, γεμάτος περηφάνια πατριωτική , όπου κι αν είστε την ΣΥΡΑ ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ, για να την χορέψετε, άμα μερακλώσετε, όπου κι αν είστε.