"Toxique" - Κυκλοφόρησε στα ελληνικά το ημερολόγιο της Φρανσουάζ Σαγκάν από τις εκδόσεις "Συνάψεις".

Το ημερολόγιο της Φρανσουάζ Σαγκάν με τίτλο «Τoxique», στο οποίο η συγγραφέας αφηγείται την εμπειρία της αποτοξίνωσής της, κυκλοφόρησε και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Συνάψεις», σε μετάφραση Άννυς Σπυράκου.
Η συγγραφέας, μετά από ένα τρομερό αυτοκινητικό δυστύχημα που είχε με την Aston Martin της, το καλοκαίρι του 1957, ανένηψε από κώμα αλλά στη συνέχεια κρίθηκε αναγκαίο να θεραπευτεί από τον εθισμό που της είχε προκαλέσει το βαρύ αναλγητικό φάρμακο, Πάλφιουμ, ένα υποκατάστατο της μορφίνης, που της είχε χορηγηθεί στην διάρκεια της νοσηλείας της. Εισάγεται σε κλινική απεξάρτησης και μέσα στη μοναξιά και την απελπισία, μεταξύ ζωής και θανάτου, με πόνους σωματικούς και την αίσθηση του ξεπεσμού προσπαθεί να αυτοθεραπευτεί, με τον τρόπο που ξέρει καλά. Με την ικανότητά της να καταγράφει τις λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων της, προσπαθώντας να «ξορκίσει» την κατάθλιψή της.
Είναι μόλις 22 ετών και ήδη παγκοσμίως διάσημη από τα 18 της χρόνια, χάρη στο μυθιστόρημά της «Καλημέρα θλίψη» (Bonjour tristesse). Με μια ορμή για ζωή, «Δεν θα είμαι ποτέ ξανά 16 ετών - εγώ που νιώθω η ίδια η νιότη - Όμως δεν έχω μεγαλώσει - Δεν έχω παραιτηθεί από τίποτε», η Σαγκάν αναπολεί ταυτόχρονα με νοσταλγία τους φίλους της, τις καταχρήσεις «εκείνο το μπαρ όπου τόσο ωραία ένιωθα, τόσο πολύ γελούσα κι όπου φίλο και συνεργό μου είχα το σκοτάδι». Τις στιγμές που η απελπισία της κορυφώνεται μέσα στην κλινική, διαπιστώνει ότι «Όταν εν τέλει δεν έχεις πια κανένα να φιλήσεις, κι η μοναξιά είναι σαν ένα έργο που κανείς δεν σου ζητά πια, η ζωή πρέπει να είναι θλιβερή». Το ημερολόγιο εικονογραφείται από τα σχέδια του φίλου της, Γάλλου ζωγράφου, Μπερνάρ Μπυφφέ, που είχε ειδικά σχεδιάσει για την πρώτη γαλλική έκδοση, το 1964.
Η Φρανσουάζ Σαγκάν «θεραπεύτηκε όταν, μέσα στη μοναξιά του δωματίου της κλινικής αρχίζει να ονειροπολεί για το πότε θα μπορέσει να πάρει το βολάν της Aston Martin κι έτσι να πάρει μια κλειστή στροφή προς τη ζωή», σημειώνει στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης, ο ψυχίατρος Θανάσης Τζαβάρας. Τελικά, ο μύθος της ζωής της επιβλήθηκε στο λογοτεχνικό της έργο.
Η Φρανσουάζ Κουαρέζ (δανείστηκε το ψευδώνυμο Σαγκάν από τον ήρωα του Προυστ),ήταν το χαϊδεμένο στερνοπούλι μιας εύπορης οικογένειας από την νοτιοδυτική Γαλλία. Από πολύ νωρίς και μέχρι το τέλος της, το 2004, σε ηλικία 69 ετών, έζησε σε ιλιγγιώδεις ρυθμούς μια πολυτάραχη και περιπετειώδη ζωή, με καταδύσεις στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά, γρήγορα αυτοκίνητα, πολυτελείς επαύλεις, αισθησιασμό, έρωτες, απογοητεύσεις και αυτοσαρκασμό. Αγαπήθηκε πολύ από τα μήντια της εποχής της , τον κύκλο των γάλλων διανοουμένων και το κοινό. Έγραψε περίπου 50 μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και σενάρια, όπως επίσης και το επίγραμμα , που η ίδια ζήτησε να χαραχτεί στον τάφο της: «Σαγκάν, Φρανσουάζ. Εμφανίστηκε το 1954 μ΄ ένα σύντομο μυθιστόρημα, το Καλημέρα θλίψη, που σκανδάλισε ολόκληρο τον κόσμο. Ο θάνατός της, ύστερα από μια ζωή κι ένα συγγραφικό έργο ευχάριστα όσο και επιπόλαια, σκανδάλισε αποκλειστικώς την ίδια».