Ώρες ευθύνης για το Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Παναγιώτης Σωτήρης

Την ερχόμενη Δευτέρα 1 Οκτώβρη ξεκινά τυπικά το ακαδημαϊκό έτος 2012-2013 για το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Όμως, τίποτα δεν θυμίζει μια τυπική έναρξη ακαδημαϊκού εξαμήνου. Αντίθετα, για πρώτη φορά στην ιστορία του Πανεπιστημίου Αιγαίου διακυβεύεται, σε τέτοια κλίμακα, η ίδια η ύπαρξη και η ικανότητά του να λειτουργεί, να εκπαιδεύει, να παράγει γνώση.

Λίγες μέρες πριν την έναρξη του εξαμήνου εξακολουθεί να είναι σχεδόν βέβαιο, με βάση επανειλημμένες δηλώσεις της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, ότι δεν θα δοθούν φέτος καθόλου πιστώσεις για συμβασιούχους διδάσκοντες με βάση το ΠΔ 407/80. Αυτό θα σημάνει ότι το Πανεπιστήμιο Αιγαίου θα βρεθεί φέτος με 100 διδάσκοντες λιγότερους, ότι πάνω από 300 μαθήματα δεν θα προσφερθούν στους φοιτητές, ότι θα υπάρξουν τμήματα που δεν μπορέσουν να προσφέρουν πλήρες πρόγραμμα σπουδών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα των σπουδών και των πτυχίων.

Παράλληλα, πάνω από 20 εκλεγμένα μέλη ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Αιγαίου εξακολουθούν να περιμένουν το διορισμό τους, έχοντας συμπληρώσει ακόμη και πάνω από 2 χρόνια αναμονής και με την προοπτική του διορισμού, πάλι με βάση δηλώσεις κυβερνητικών αρμοδίων να απλώνεται σε βάθος ακόμη και επταετίας. Έχουμε ήδη περιπτώσεις εκλεγμένων μελών ΔΕΠ που προτιμούν να αναζητήσουν εργασία σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, εντείνοντας την επιστημονική μετανάστευση.

Ο προϋπολογισμός του Πανεπιστημίου, που εγκρίθηκε μόλις τον Αύγουστο, καθώς ήταν σε ισχύ μέχρι τότε ο σαδιστικός εκβιασμός του Υπουργείου Παιδείας που συνέδεε την ψήφιση του με την εκλογή των διαβόητων Συμβουλίων Ιδρύματος, παραμένει εξαιρετικά μειωμένος, ενώ ακόμη και εγκεκριμένα εντάλματα πληρωμής κάνουν πολλές εβδομάδες να φτάσουν όντως στο ίδρυμα, εντείνοντας τα προβλήματα.

Όμως, ο πιο μεγάλος κίνδυνος για το πανεπιστήμιο Αιγαίου είναι μπροστά μας. Νέες διαρροές από το μηχανισμό του Υπουργείου Παιδείας ευθέως στοχοποιούν το Πανεπιστήμιο Αιγαίου στο πλαίσιο του περίφημου «Σχεδίου Αθήνα» για τη συγχώνευση και κατάργηση Πανεπιστημιακών μονάδων. Πέντε Τμήματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ανάμεσά τους σχεδόν όλη η Σχολή Κοινωνικών  Επιστημών, περιλαμβάνονται στους καταλόγους των υπό κατάργηση Τμημάτων. Αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι τέτοιο δεν θα σημάνει απλώς τη συρρίκνωση ή την υπονόμευση του Πανεπιστημίου Αιγαίου, αλλά το ξεκίνημα της διάλυσής του ως περιφερειακού, πολυνησιωτικού πανεπιστημίου.

Απέναντι σε όλα αυτά η μόνη έγνοια της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας είναι η εφαρμογή των νόμων 4009/11 και του 4076/12 και ειδικότερα η επιτάχυνση των διαδικασιών εκλογής του Συμβουλίου Ιδρύματος και μάλιστα με βαθιά αντιδημοκρατικές και διαβλητές μεθόδους όπως είναι η «επιστολική ψήφος» και η «ηλεκτρονική ψήφος».

Το Υπουργείο Παιδείας θέλει να ιδρυθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται τα ολιγαρχικά Συμβούλια και να στελεχωθούν και με «εξωτερικά μέλη» από τον «επιχειρηματικό κόσμο». Και ίσως να είναι ταιριαστό: ποιος θα μπορούσε να ηγηθεί της διάλυσης ενός πανεπιστημίου καλύτερα από π.χ. τους επιχειρηματίες της ακτοπλοΐας που ευθύνονται για την όλο και μεγαλύτερη απομόνωση της νησιωτικής Ελλάδας;

Είναι σαφές ότι ζούμε ώρες ευθύνης για το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Οι παρακλήσεις προς την πολιτική εξουσία για επιείκεια, η ελπίδα ότι στο τέλος «μπορεί και να τη βολέψουμε», η φαντασίωση ότι θα κλείσουν τμήματα αλλά δεν θα χαθούν θέσεις εργασίας και διδασκόντων, απλώς θα επιταχύνουν την πορεία προς την καταστροφή. Οφείλουμε να υψώσουμε το ανάστημά μας. Ο απεργιακός αγώνας διαρκείας που σχεδιάζει ο Σύλλογος ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Αιγαίου από την 1 Οκτώβρη είναι ένα πρώτο και αποφασιστικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση.