Μένουμε ή φεύγουμε από το νησί;

 

Από τη Φιλία Μηλιδάκη*

 

Το ερώτημα «μένω ή φεύγω» μπορεί να αποτελεί δείγμα μιας άρνησης να δεσμευτεί κανείς και ταυτόχρονα να διαλέξει, αλλά πλέον στις μέρες μας αποτελεί την ευκαιρία να αξιολογήσουμε ρεαλιστικά τις δυνατότητες για προσωπική, επαγγελματική, οικονομική, πνευματική και βεβαίως κοινωνική ανάπτυξη που απολαμβάνουμε [δίνω & παίρνω] σε έναν τόπο.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η σκέψη του «τι καλά περνάμε στην επαρχία, τι ωραία που ζούμε, πόσο τυχεροί είμαστε » από μόνη της δε μας αρκεί. Μας βαυκαλίζει περισσότερο. Και δεν ιδρώνουμε.

Το Συριανό Ανταλλακτικό Δίκτυο Προϊόντων & Υπηρεσιών [Σ.Α.Ν.Ο] αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα κοινωνικής υποστήριξης και δικτύωσης χωρίς την ανάγκη του χρήματος. Αφορά στην παροχή υπηρεσιών και προϊόντων από παραγωγούς και επαγγελματίες μέσω ενός συμβολικού αντιτίμου [σ.α.ν.ο], όπου ένα σ.α.ν.ο ισούται περίπου με μία ώρα εργασίας.

Έτσι κάποιος που είναι στο Δίκτυο μπορεί να βάψει το σπίτι του, να έχει κηπουρό για τον κήπο του, να κάνει μαθήματα ξένων γλωσσών στα παιδιά του, να έχει φρέσκα λαχανικά, κρασί, gourmet γλυκά κοκ.

Άνθρωποι επαγγελματίες και παραγωγοί, με διπλώματα και γνώσεις συναντιούνται και ανταλλάσουν αμοιβαία προϊόντα και υπηρεσίες με προσωπική συνεννόηση. Έτσι αναβαθμίζουν τη ζωή τους υπο συνθήκες κρίσης και κυρίως επενδύουν σε αξίες.

Σκέφτομαι λοιπόν ότι με αυτόν τον τρόπο για παράδειγμα μία ιατρική επίσκεψη θα μπορεί να «πληρώνεται» και με ένα συνδυασμό σ.α.ν.ο και μικρότερης αμοιβής, γεγονός που στην ουσία τοποθετεί την αξία μας ως ανθρώπους πάνω από τη χρηματική ή τη χρηματιστηριακή αποτίμηση των αναγκών μας. Και από όσο γνωρίζω υπάρχει φόρμουλα με την οποία όλες αυτές οι συναλλαγές μπορούν να είναι απολύτως νόμιμες.

Μια επίσης πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά αυτού του εγχειρήματος είναι το οτι «ξυπνάει» όλες μα στις δυνάμεις και τις ικανότητές μας, συνολικά και όχι μόνο μέσω του επίσημου επαγγέλματος. Διπλώματα που είχαμε ξεχάσει, δεξιότητες που είχαμε αμελήσει , οι ανάγκες των άλλων ανθρώπων αλλά και η προσωπική μας επιθυμία να εφαρμοστούν τώρα βγαίνουν στην επιφάνεια. Έτσι για παράδειγμα βλέπουμε μέλη να προσφέρουν ως υπηρεσία το «διάβασμα ελληνικής ποίησης» ως ανταπόκριση σε αντίστοιχη ζήτηση.

Είμαι σίγουρη ότι αυτή η δράση σιγά-σιγά θα μεγαλώνει.

Σε καιρούς δύσκολους όπου απαιτείται «το ξύπνημα» από όλους και σε όλους τους τομείς φαίνεται ότι σε αυτό το νησί υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις σε εγρήγορση. Ο χώρος που τους αξίζει να καταλάβουν σιγά-σιγά δεν είναι αυτά τα λίγα τετραγωνικά μπροστά στην αίθουσα των προσκόπων στην Πλατεία Μιαούλη όπου έγινε η πρώτη συνάντηση. Αλλά να δικτυωθεί όλη η Ερμούπολη και οι οικισμοί του νησιού στη νέα λογική η οποία μπορεί να γεννήσει εξαιρετικές επιχειρηματικές ιδέες με κοινωνική πλέον ευθύνη.

· Η Φιλία Μηλιδάκη είναι ψυχολόγος και ερευνήτρια