Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Το τρίγωνο των Βερμούδων

 
Το Τρίγωνο των Βερμούδων έγινε γνωστό καθώς φέρεται να είναι ο τόπος ενός μεγάλου αριθμού εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων, υπό μυστηριώδεις συνθήκες και, συνήθως, χωρίς κανένα ίχνος. Γεωγραφικά ορίζεται από το Miami της Florida, το San Juan του Puerto Rico και τα νησιά των Βερμούδων. Η περιοχή άρχισε να αποκτά τη φήμη της μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με την κορύφωση να έρχεται στις δεκαετίες του 60 και του 70.
Όμως, πολύ πριν το Τρίγωνο αποκτήσει τη φήμη του, οι θάλασσες της περιοχής ήταν γεμάτες μυστήριο και κινδύνους για τους ναυτικούς. Στα νότια του Τριγώνου, τα πολυάριθμα νησιά της Καραϊβικής αποτελούσαν το ορμητήριο άγριων πειρατών. Στα δυτικά και εν μέρει εντός της περιοχής του Τριγώνου ρέει το περίφημο ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού, ένα «ποτάμι μέσα στη θάλασσα» με θερμοκρασία και φυσικοχημικά χαρακτηριστικά ελαφρώς διαφορετικά του υπόλοιπου ωκεανού. Ολόκληρη η περιοχή χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες και ιδιαιτέρως έντονα μετεωρολογικά φαινόμενα τα οποία είναι συνήθως εντελώς απρόβλεπτα και βραχύβια. Τέλος, στα βόρειοανατολικά του Τριγώνου και σε μερική επικάλυψη με την περιοχή που αυτό ορίζει, βρίσκεται η θάλασσα των Σαργασσών, ίσως το πιο ιδιόμορφο κομμάτι ωκεανού στον πλανήτη.

Η Θάλασσα των Σαργασσών
Όταν ο Κολόμβος έκανε το ταξίδι του προς το Νέο Κόσμο, βρέθηκε κάποια στιγμή να πλέει σε μια θάλασσα γεμάτη φύκια, γεγονός που τον έκανε να πιστέψει ότι πλησίαζε τη στεριά. Όταν προσπάθησε να βυθομετρήσει δε μπόρεσε να βρει το βυθό, καθώς σε αρκετά σημεία αυτός βρίσκεται σε βάθος μεγαλύτερο των 5.000 m. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Θάλασσα των Σαργασσών δεν έπαψε ποτέ να είναι ο φόβος και ο τρόμος των ναυτικών.
Στην περιοχή που ορίζεται ανάμεσα στον 20ο και τον 35ο βόρειο παράλληλο και ανάμεσα στον 30ο και τον 75ο δυτικό μεσημβρινό, ο Ατλαντικός ωκεανός είναι καλυμμένος από ένα πυκνό στρώμα φυκιών. Ο βυθός του ωκεανού βρίσκεται σε βάθη 1.500-7.000 m. Το φύκι Sargassum αναπαράγεται μόνο του στην επιφάνεια του ωκεανού και λόγω των ασθενών θαλασσίων ρευμάτων ο κύριος όγκος του διατηρείται συσσωρευμένος σε εκείνη την περιοχή.
Η Θάλασσα των Σαργασσών χαρακτηρίζεται από αδύναμα θαλάσσια ρεύματα, υψηλή αλατότητα και μεγάλα διαστήματα άπνοιας. Στην εποχή των ιστιοφόρων, ένα πλοίο που θα κατέληγε στη Θάλασσα των Σαργασσών μπορούσε να παγιδευτεί για εβδομάδες ή και μήνες λόγω των αδύναμων ή ανύπαρκτων ανέμων. Για πολλούς αιώνες έφερε το χαρακτηρισμό «Θάλασσα των χαμένων πλοίων», καθώς πολλά ήταν τα σκάφη που παγιδεύτηκαν στα νερά της και μάλιστα διατηρήθηκαν εν πλώ με πληρώματα νεκρά από τη δίψα και την ασιτία.
Ένα άλλο από τα ονόματά της είναι «Οι παράλληλοι των Αλόγων» (μτφ του «Horse Lattitudes»), καθώς πολλά από τα Ισπανικά πλοία που κατευθύνονταν στο Νέο Κόσμο κουβαλούσαν τα άλογα των στρατιωτών. Όταν ένα πλοίο παγιδευόταν και τα πληρώματα άρχισαν να υποφέρουν από τη δίψα πετούσαν στη θάλασσα τα νεκρά ή ζωντανά άλογα ώστε να εξοικονομήσουν νερό.. Άλλα πλοία πολύ συχνά συναντούσαν τα κουφάρια των αλόγων να επιπλέουν στη θάλασσα.
Για αιώνες οι, πάντα προληπτικοί, ναυτικοί πίστευαν ότι η περιοχή ήταν στοιχειωμένη από τα φαντάσματα των αλόγων και των ναυτικών που είχαν πεθάνει εκεί. Το θρύλο συντηρούσαν και οι συχνές ανακαλύψεις πλοίων εγκαταλελειμμένων. Αρκετές φορές τα πληρώματα εγκατέλειπαν τα ακινητοποιημένα από την άπνοια πλοία τους, προσπαθώντας να γλιτώσουν κωπηλατώντας τις σωσίβιες λέμβους.
Οι ναυτικές ιστορίες του 17ου και 18ου αιώνα μιλούσαν για δεκάδες πλοία που εξακολουθούσαν να πλέουν μπλεγμένα στα φύκια. Εγκαταλελειμμένα ή φορτωμένα με τα κουφάρια των άτυχων ναυτικών που παγιδεύτηκαν μαζί τους στο Σάργκασσο. Πλοία από όλες τις εποχές, από σπανιόλικα γαλιόνια κατάφορτα με χρυσάφι, μέχρι Ρωμαϊκές γαλέρες με σκελετούς να κρέμονται από τα κουπιά τους. Η Θάλασσα των Σαργασσών ήταν η Θάλασσα των Χαμένων Πλοίων, ένα κομμάτι ωκεανού που κάθε ναυτικός ήθελε να αποφύγει.
Ακόμα και σήμερα, πολλά μικρά σκάφη κινδυνεύουν εάν βρεθούν εκεί καθώς τα φύκια μπλέκονται στις προπέλες τους και τα ακινητοποιούν.

Το Ρεύμα του Κόλπου (Gulf Stream)
Από την περιοχή ανάμεσα στη Florida και τις Bahamas εισέρχεται στον Ατλαντικό και το περίφημο Ρεύμα του Κόλπου. Πρόκειται για ένα ποτάμι μέσα στη θάλασσα το οποίο χαρακτηρίζεται από θερμοκρασία υψηλότερη κατά 10οC από τα νερά του ωκεανού και από αυξημένη περιεκτικότητα σε αλάτι. Τα νερά του Ρεύματος κινούνται, στη συγκεκριμένη περιοχή, με ταχύτητα περίπου 4 κόμβων την ώρα και κατεύθυνση βόρεια-βορειοανατολικά.
Το Ρεύμα του Κόλπου είναι υπεύθυνο για πολλά έντονα και αιφνίδια καιρικά φαινόμενα. Όταν φυσούν δυνατοί βορειοανατολικοί άνεμοι η θάλασσα αγριεύει και μπορεί να σηκώσει κύματα 10-15 m ύψος, ικανά να βυθίσουν ή να αναποδογυρίσουν μικρά σκάφη.
Η θερμοκρασιακή διαφορά ανάμεσα στο Ρεύμα και τα γύρω νερά πολύ συχνά δημιουργεί ένα στρώμα ομίχλης που ξεκινά απότομα και τελειώνει επίσης απότομα, οριοθετώντας περίπου τη διαδρομή που ακολουθεί το «ποτάμι μέσα στη θάλασσα».

Μορφολογία και χαρακτηριστικά της περιοχής
Στα βόρεια και τα ανατολικά της περιοχής του Τριγώνου βρίσκεται μόνο ο Ατλαντικός Ωκεανός και η Θάλασσα των Σαργασσών, μέρος της οποίας περιλαμβάνεται σε αυτό. Στα δυτικά ρέει το Ρεύμα του Κόλπου και στη συνέχεια βρίσκονται οι ηπειρωτικές ΗΠΑ. Στα νότια-νοτιοδυτικά βρίσκονται η Κούβα και οι Μπαχάμες, ενώ στα νότια οι Αντίλλες.
Η περιοχή του Τριγώνου χαρακτηρίζεται από μεγάλα βάθη ωκεανού και ιδιαίτερα μετεωρολογικά φαινόμενα. Το βάθος του ωκεανού είναι στα περισσότερα σημεία κάτω από τα 5.500 m, ενώ στα ανοιχτά των ακτών του Puerto Rico βρίσκεται το βαθύτερο σημείο του Ατλαντικού Ωκεανού με βάθος περίπου 8.300 m.
Ο καιρός είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος και απρόβλεπτος. Ακόμα και όταν οι ευρείας κλίμακας προγνώσεις είναι καλές είναι πιθανό να αναπτυχθούν απότομα θύελλες με ταχύτητες ανέμου έως και 75 κόμβους οι οποίες είναι περιορισμένες, χωρικά, σε μικρά τμήματα της θάλασσας, αλλά τρομερά βίαιες.
Ένα άλλο φαινόμενο της περιοχής είναι κυκλώνες που αναπτύσσονται και παρασύρουν μάζες νερού σε ύψος αρκετών δεκάδων, ή και εκατοντάδων μέτρων, απειλώντας αεροσκάφη που πετούν χαμηλά.
Οι καταιγίδες της περιοχής φορτίζουν την ατμόσφαιρα με στατικό ηλεκτρισμό, σε βαθμό μεγαλύτερο από το συνηθισμένο, με αποτέλεσμα να είναι πιο συχνή η εμφάνιση του φαινομένου της Φωτιάς του St Elmo, ή επί το επιστημονικότερο εκκένωσης κορόνα. Αυτό το φυσικό φαινόμενο συνίσταται στη δημιουργία ενός αδύναμου φωτός στο περίγραμμα αντικειμένων, κατά τη διάρκεια καταιγίδων. Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί στις αντένες και τις προπέλες πλοίων, τα φτερά αεροπλάνων, αλλά και σε κτίσματα στη στεριά.
Από την περιοχή του Τριγώνου περνούσε κατά τη δεκαετία του 60 και τις αρχές αυτής του 70 η γραμμή μηδενικής απόκλισης του μαγνητικού από το γεωγραφικό Βορά. Πρόκειται για μια γραμμή μεσημβρινού η οποία μετακινείται με την πάροδο του χρόνου καθώς μετακινούνται και οι μαγνητικοί πόλοι της Γης. Κατά κανόνα οι κατευθύνσεις προς το μαγνητικό και το γεωγραφικό Βορά έχουν απόκλιση έως και 20ο. Αυτή η απόκλιση σημειώνεται στους χάρτες ναυσιπλοΐας, έτσι ώστε να λαμβάνεται υπ' όψιν στην χάραξη και τήρηση πορείας. Σήμερα η γραμμή μηδενικής απόκλισης βρίσκεται δυτικά της Florida και διασχίζει τον Κόλπο του Μεξικού.
Η ευρύτερη περιοχή είναι σταυροδρόμι της ναυσιπλοϊας καθώς συναντώνται οι ρότες πλοίων που κινούνται από και προς τη Βόρεια, την Κεντρική και τη Νότια Αμερική, και τα νησιά της Καραϊβικής. Το ίδιο ισχύει και για τα αεροπλάνα, καθώς πλήθος αεροδιάδρομοι διέρχονται από εκεί. Πέρα από την εμπορική κίνηση, αυξημένη είναι και η κίνηση που προέρχεται από μικρά ιδιωτικά ή μισθωμένα αεροπλάνα και πλοιάρια, καθώς τα νησιά της περιοχής είναι περιοχές με ιδιαιτέρως ανεπτυγμένη τουριστική δραστηριότητα.

Ένας μύθος γεννιέται
Η ιστορία του Τριγώνου δε δημιουργήθηκε απότομα. Υπήρξε ένα αρχικό στάδιο ωρίμανσης, η δεκαετία του 50, μια περίοδος σταδιακής δημοσιοποίησης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60, και μια πραγματική έκρηξη και ταχεία διάδοση κατά τη δεκαετία του 70.
Το 1950 ένας δημοσιογράφος του Associated Press, ο E. Jones, έγραψε ένα άρθρο όπου υπαινισσόταν ότι υπήρχε κάποιο μυστήριο γύρω από την εξαφάνιση 5 τορπιλοπλάνων του Αμερικάνικου Ναυτικού, στα ανοιχτά των ακτών της Florida, το 1945. Δύο χρόνια αργότερα ένα άρθρο στο περιοδικό Fate αναφέρθηκε στην ίδια υπόθεση και προσέθεσε και κάποιες άλλες εξαφανίσεις αεροπλάνων στην περιοχή. Αναφορά στην περίπτωση των 5 αεροπλάνων έγινε και στα βιβλία FlyingSaucers του H.T. Wilkins το 1954, TheFlyingSaucer του D. Kehoe το 1955 και TheCasefortheUFOτου Μ.Κ.Jessup, επίσης το 1955.
Ο όρος «Το Τρίγωνο» χρησιμοποιούταν σχετικά συχνά κατά τη δεκαετία του 50 όταν γινόντουσαν αναφορές σε περιστατικά που έλαβαν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή. Το 1962 ο D. Titler στο βιβλίο του WingsofMystery αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην ιστορία των 5 αεροπλάνων, υπό τον τίτλο TheMysteryofFlight 19.χρησιμοποιώντας τον όρο «Το Τρίγωνο του Θανάτου». Επίσης το 1962, σε ένα άρθρο του A. Eckert με τίτλο LostPatrol έγιναν εκτεταμένες αναφορές σε μια σειρά διαλόγων που διαμείφθηκαν μεταξύ του πύργου ελέγχου και των αεροσκαφών όπως: «. όλα φαίνονται παράξενα.», «η θάλασσα δείχνει περίεργη.», «. δεν είμαστε σίγουροι για τίποτε, ακόμη κι ο ωκεανός δε δείχνει όπως θα έπρεπε ..». Το όνομα Τρίγωνο των Βερμούδων πρωτοεμφανίστηκε το 1964 σε ένα άρθρο του V. Gaddis στο περιοδικό Argosy.
Το πρώτο βιβλίο με κύριο θέμα το Τρίγωνο κυκλοφόρησε το 1969, γραμμένο από τον J. Spencer και με τίτλο LimbooftheLost. Στις αρχές της δεκαετίας του 70 γράφτηκαν εκατοντάδες άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, όμως κανένα άρθρο ή βιβλίο δε διαβάστηκε όσο το TheBermudaTriangle του C. Berlitz που κυκλοφόρησε το 1974. Ο Berlitz, ξεκινώντας από την περίφημη πια Πτήση 19, παρουσίαζε μια σειρά περιστατικών και διάφορες θεωρίες. Το βιβλίο του πούλησε περισσότερα από 10.000.000 σε όλο τον κόσμο και ήταν εκείνο που όσο κανένα άλλο συνέβαλε στη διάδοση της ιστορίας και την καθιέρωση του Τριγώνου των Βερμούδων ως ένα από τα μεγάλα μυστήρια του 20ου, και όχι μόνο, αιώνα.

Θεωρίες και ερωτηματικά
Οι κύριες τάσεις που επικρατούν στη διατύπωση θεωριών και πιθανών εξηγήσεων για το Τρίγωνο των Βερμούδων είναι τρεις.
Η πρώτη είναι εκείνη που εκφράζει όσους δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι αξιοπερίεργο στην περιοχή. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης αποδέχονται τον αριθμό των ανεξήγητων ναυαγίων και αεροπορικών ατυχημάτων ως φυσιολογικό, λαμβάνοντας υπ' όψιν τη μεγάλη πυκνότητα των θαλάσσιων και εναέριων δρομολογίων που διέρχονται από την περιοχή ή εκτελούνται εντός αυτής. Σημειώνουν επίσης ότι μεγάλος αριθμός των αεροσκαφών και πλοίων είναι ιδιωτικής χρήσης, με ότι αυτό συνεπάγεται, για την εμπειρία των χειριστών, την παλαιότητα και το επίπεδο συντήρησης του μηχανολογικού εξοπλισμού, καθώς επίσης και την επάρκεια των βοηθημάτων ναυσιπλοΐας ή αεροπλοΐας και επικοινωνιών. Ενισχυτικά χρησιμοποιούν τις διατυπώσεις της Ακτοφυλακής των ΗΠΑ, ότι ο αριθμός εκκλήσεων για βοήθεια στη συγκεκριμένη περιοχή, σε ετήσια βάση, δεν υπερβαίνει αυτόν που αντιστοιχεί σε άλλες περιοχές, αντίστοιχου μεγέθους, αλλά και του ασφαλιστικού οργανισμού των Lloyds του Λονδίνου, ότι η περιοχή δεν παρουσιάζει αυξημένο ποσοστό ατυχημάτων. Τέλος, διάφοροι ερευνητές, προσπάθησαν να τεκμηριώσουν τους ισχυρισμούς τους, μέσω της ανάλυσης των ναυαγίων και εξαφανίσεων σε άλλες περιοχές του κόσμου. Μια τέτοια μελέτη, αναφορά στην οποία έχει γίνει και σε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του BBC για το Τρίγωνο, κατέδειξε ότι στην περιοχή ανάμεσα στις Αζόρες και την Πορτογαλία, μπορεί κανείς να εντοπίσει εξίσου μεγάλο αριθμό ανεξήγητων εξαφανίσεων.
Η δεύτερη τάση αποδέχεται ότι πράγματι η περιοχή παρουσιάζει υπερβολικό αριθμό ανεξήγητων συμβάντων, προσπαθεί όμως να τα εξηγήσει με βάση τη λογική και την επιστήμη. Στον κεντρικό άξονα αυτής της αντιμετώπισης βρίσκονται τα ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά της περιοχής και οι μετεωρολογικές συνθήκες που επικρατούν. Τα κυριότερα σημεία που επικαλούνται οι υποστηρικτές αυτής της τάσης είναι:
- το Ρεύμα του Κόλπου και τα μικρότερα επιφανειακά και υποθαλάσσια ρεύματα μπορούν αφενός να παρασύρουν σε μεγάλες αποστάσεις τα επιπλέοντα συντρίμμια των ατυχημάτων και αφετέρου συντελούν σε μια σειρά περίεργα φαινόμενα. Τέτοια φαινόμενα είναι η απότομη εμφάνιση πυκνής ομίχλης λόγω θερμοκρασιακών διαφορών και η απρόβλεπτη και ξαφνική δημιουργία έντονων κυματισμών ύψους μέχρι και 15 μέτρων.
- τα έντονα, απρόβλεπτα, χρονικά και χωρικά περιορισμένα έντονα καιρικά φαινόμενα, όπως θύελλες με ταχύτητες ανέμου μέχρι και 100 Km/hr. Αυτές οι θύελλες ή καταιγίδες έχει παρατηρηθεί ότι μερικές φορές διαρκούν μόλις μερικά λεπτά καλύπτοντας ελάχιστα τετραγωνικά μίλια. Συχνά συνοδεύονται και από εμφάνιση υψηλών φορτίων στατικού ηλεκτρισμού (φαινόμενο St Elmo's fire) που μπορούν να επηρεάσουν όργανα πλοήγησης και επικοινωνιών. Τα περισσότερα από αυτά τα καιρικά φαινόμενα συνδέονται έμμεσα ή άμεσα με τη ροή του Ρεύματος του Κόλπου.
- τα σιφούνια, τα οποία είναι θαλάσσιοι κυκλώνες που μπορούν να ανεβάσουν στήλες νερού σε ύψος μερικών εκατοντάδων μέτρων.
- κύματα που προκαλούνται από υποθαλάσσιους σεισμούς, φαινόμενο σχετικά συχνό στην περιοχή.
- οι μαγνητικές ανωμαλίες στην περιοχή οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν πυξίδες, ασυρμάτους και όργανα πλοήγησης. Να σημειωθεί πάντως ότι η ύπαρξη τέτοιων μαγνητικών ανωμαλιών δεν αποτελεί αποτέλεσμα κάποιας λεπτομερούς επιστημονικής μελέτης, αλλά περισσότερο θεωρία. Το πρόγραμμα Magnet του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ που παρακολουθεί για περίπου 50 χρόνια, τη διαμόρφωση του μαγνητικού πεδίου της γης στους ωκεανούς, δεν έχει καταγράψει ιδιαίτερες μαγνητικές διαταραχές στην περιοχή.
- οι θύλακες μεθανίου στο βυθό του ωκεανού οι οποίοι μπορεί να απελευθερώνουν φυσαλίδες αερίου προς την επιφάνεια της θάλασσας. Αυτές οι φυσαλίδες ελαττώνουν την πυκνότητα του νερού προκαλώντας τη βύθιση πλοίων που μπορεί εκείνη τη στιγμή να βρίσκονται στο σημείο εκτόνωσης της φυσαλίδας. Επιπλέον, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, αν κάποιο αεροπλάνο βρεθεί σε χαμηλό ύψος τη στιγμή που εκτονώνεται η φυσαλίδα, οι κινητήρες του μπορεί να προκαλέσουν έκρηξη λόγω ανάφλεξης του μεθανίου. Η θεωρία αυτή δεν είναι απόλυτα αποδεκτή επιστημονικά, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι θύλακες μεθανίου σε χαμηλές θερμοκρασίες υπάρχουν στο βυθό των θαλασσών σχεδόν σε όλη τη γη και όχι μόνο στην περιοχή του Τριγώνου.
Τέλος, υπάρχει η τρίτη τάση σύμφωνα με την οποία η απάντηση στο μυστήριο του Τριγώνου δεν πρέπει να αναζητηθεί στα πλαίσια της γνωστής, επίσημης επιστήμης αλλά πέρα από αυτή. Οι υποστηρικτές αυτής της τάσης αναζητούν την εξήγηση, ή τις εξηγήσεις μέσω διάφορων θεωριών, οι περισσότερες εκ των οποίων διατυπώθηκαν για πρώτη φορά τις δεκαετίας του 60 και του 70, όταν, κυρίως μετά το 1970, το Τρίγωνο των Βερμούδων γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα.
Μεταξύ των πιο δημοφιλών θεωριών βρίσκεται η σύνδεση των σημερινών φαινομένων στην περιοχή με τον αρχαίο, μυθικό πολιτισμό της Ατλαντίδας. Η αναζήτηση της χαμένης ηπείρου ήταν και είναι αντικείμενο ενδιαφέροντος για ένα πλήθος ανθρώπων και ειδικοτήτων από ιστορικούς, αρχαιολόγους και φιλολόγους, μέχρι μέντιουμ, κυνηγούς θησαυρών και ερευνητές του μυστηρίου και του υπερφυσικού. Πολλές απόψεις έχουν εκφραστεί για την ίδια την ύπαρξη της Ατλαντίδας, την ταύτισή της με άλλους αρχαίους γνωστούς πολιτισμούς (πχ Μινωϊκός), ή τη θέση στην οποία βρισκόταν. Μέχρι σήμερα καμία άποψη δεν έχει επαρκώς τεκμηριωθεί ώστε να δίνει με σαφήνεια και πληρότητα το γεωγραφικό και πολιτισμικό στίγμα της Ατλαντίδας.
Η εκτίμηση την οποία ασπάζεται το ευρύ κοινό, όχι απαραίτητα δικαιολογημένα, είναι ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται στο βυθό του Ατλαντικού Ωκεανού, στην περιοχή ανάμεσα στον Κόλπο του Μεξικού και το Γιβραλτάρ και κατά συνέπεια το Τρίγωνο των Βερμούδων βρίσκεται πάνω από τα ερείπια των αρχαίων Ατλάντιων πόλεων.
Η θεωρία που συνδέει την Ατλαντίδα και το Τρίγωνο των Βερμούδων βασίζεται στην άποψη ότι στο βυθό της θάλασσας, κάτω από την περιοχή όπου συμβαίνουν οι ανεξήγητες εξαφανίσεις, βρίσκονται οι πηγές ενέργειας της Ατλαντίδας. Μεγάλοι ενεργειακοί κρύσταλλοι, οι οποίοι επέζησαν της καταστροφής της ηπείρου, έχοντας υποστεί σημαντικές ζημιές. Οι βλάβες αυτές είχαν ως αποτέλεσμα οι κρύσταλλοι να παράγουν και να εκπέμπουν δέσμες ενέργειας σε άτακτα χρονικά διαστήματα. Όταν λαμβάνουν χώρα αυτές οι εκπομπές ενέργειας όσα άτυχα πλοία ή αεροπλάνα βρεθούν στην πορεία τους εξαϋλώνονται και εξαφανίζονται χωρίς κανένα ίχνος και χωρίς να προλάβουν να επικοινωνήσουν με κανένα. Να σημειωθεί πάντως ότι η συγκεκριμένη θεωρία δεν προσφέρει την παραμικρή απτή απόδειξη, ή έστω ένδειξη για όσα περιγράφει ή υποθέτει, ενώ και αρκετά από τα συμβάντα που αποδίδονται στις μυστηριώδεις δυνάμεις του Τριγώνου έρχονται να την αντικρούσουν (πχ τα πλοία φαντάσματα).
Μια άλλη ενδιαφέρουσα θεωρία είναι εκείνη που υποστηρίζει ότι τα πλοία και τα αεροπλάνα που εξαφανίζονται, στην πραγματικότητα περνούν σε μια άλλη διάσταση, ή μετατοπίζονται στο χρόνο. Τοποθετεί στην περιοχή του Τριγώνου την είσοδο, την πύλη, μιας μαύρης τρύπας πλανητικής κλίμακας ή μιας σκουληκότρυπας (wormhole) η οποία μπορεί να είναι είτε απλά μια ανωμαλία της φύσης, είτε αποτέλεσμα της ύπαρξης κάποιας πηγής υψηλής ενέργειας (όπως οι κρύσταλλοι της Ατλαντίδας), είτε εξωγήινης προέλευσης.
Φυσικά υπάρχει και η θεωρία της επέμβασης UFO και της απαγωγής (abduction) των εξαφανισθέντων σκαφών και των πληρωμάτων τους από εξωγήινα όντα. Οι απαγωγές αυτές μπορεί να γίνονται είτε μέσω της φυσικής παρουσίας εξωγήινων σκαφών στην περιοχή (εξηγούνται έτσι και διάφορες μαρτυρίες για περίεργα φώτα), είτε προς μία μυστική υποθαλάσσια βάση, είτε με απευθείας τηλεμεταφορά. Η θεωρία της εμπλοκής εξωγήινων όντων είναι ίσως η πιο διαδεδομένη και αυτή που έχει τους περισσότερους οπαδούς.
Οι τρείς τάσεις-θέσεις απέναντι στο Τρίγωνο των Βερμούδων και οι επιμέρους θεωρίες που στις οποίες αναλύονται οι δύο από αυτές, καλύπτουν όλο το φάσμα της σκέψης και της κοσμοθεωρίας των ανθρώπων. Ο καθένας μπορεί να διαλέξει ποια τον εκφράζει και ποια τον πείθει περισσότερο. Ίσως κάποιες από τις παραπάνω θεωρίες να ηχούν υπερβολικά αυθαίρετες, ή ακόμη και αστείες, όμως δεν παύουν να πείθουν και να συναρπάζουν μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Βέβαια, το βασικό, θεμελιώδες ερώτημα είναι κατά πόσο υπάρχει κάποιο μυστήριο στην ιστορία αυτή.
Ο πλανήτης μας είναι γεμάτος μεγάλα και μικρά μυστήρια. Κάποια από αυτά εξηγούνται με την πάροδο του χρόνου και την πρόοδο της επιστήμης, άλλα εξακολουθούν να περιμένουν απαντήσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ανθρώπινη φύση έλκεται από το μυστήριο, από το ανεξήγητο. Ίσως να οφείλεται στην αρχέγονη ανάγκη της αίσθησης μιας ανώτερης δύναμης στην οποία να μπορούν να αποδοθούν οι όμορφες και οι άσχημες στιγμές της ζωής, τα καλά και τα κακά αυτού του κόσμου. Για κάποιους η δύναμη αυτή ονομάζεται Θεός, για άλλους Φύση, για κάποιους τρίτους Μοίρα. Ίσως είναι αυτή η ίδια δύναμη που κινεί τα νήματα στο Τρίγωνο των Βερμούδων, ίσως το ίδιο το Τρίγωνο να μην είναι παρά το άθροισμα των φόβων μας για ότι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΔΕΛΗΜΠΑΣΗΣ
Χημικός Μηχ/κός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.