ΠΑΜΕ ΣΥΡΟΥ "Να γκρεμίσουμε μνημόνια και αφεντικά"

ΟΛΟΙ στη ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ στην

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Ν.ΑΙΓΑΙΟΥ, στις 10:00!

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέες και νέοι,

Η 1η Μάη είναι η μέρα που η παγκόσμια εργατική τάξη τιμά αγωνιστικά τους νεκρούς εργάτες του Σικάγο, τους ηρωικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στην ταξική πάλη με το κεφάλαιο και τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, διατρανώνοντας την απόφαση της να συνεχίσει ως το τέλος, ως τη νίκη. Αποτελεί σύμβολο στον αγώνα των εργαζόμενων για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο αιματοβαμμένος Μάης του 1886 και η ανεπανάληπτη θυσία των εργατών του Σικάγο αποτελεί οδηγό για το σήμερα και τις νέες μάχες που θα ακολουθήσουν, εμπνέει τους λαούς για τις μελλοντικές ηρωικές σελίδες που θα γραφτούν. Η 1η Μάη μας καλεί, να προωθήσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά την ενότητα της τάξης μας, για την ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, να οργανώσουμε τη δική μας αντεπίθεση. Να δημιουργήσουμε τους όρους για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης.

Ο δικός τους πλούτος εξαρτάται από τη δική μας φτώχεια!

Σήμερα, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες, να έχουμε όλοι δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και μεροκάματα, να εργαζόμαστε λιγότερες ώρες, να αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις να ζούμε χωρίς το βραχνά της ανασφάλειας και της ανεργίας, να είμαστε καλυμμένοι από ένα ευρύ σύστημα κοινωνικής φροντίδας. Και όμως ζούμε με αδιάκοπο άγχος, ανασφάλεια και να κυνηγάμε τη ζωή από πίσω. Ανεργία, εξαθλίωση, κακοπληρωμένη εργασία, ακριβοπληρωμένες και χαμηλής ποιότητας παροχές υγείας και παιδείας.

Κάθε εργαζόμενος, νέος, άνεργος πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα, τι φταίει και ζούμε στην απόγνωση, στην ανασφάλεια, στο άγχος, χωρίς δικαιώματα. Έχει σημασία να γνωρίσουμε ολοκληρωμένα για τις αιτίες που οι συλλογικές συμβάσεις και οι μισθοί τσακίστηκαν, που θα εργαζόμαστε μέχρι τα βαθιά γεράματα, που η ανεργία καλπάζει, που οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις πολλαπλασιάζονται και μονιμοποιούνται, που συντάξεις και επιδόματα καταργούνται, που αμφισβητείται το δικαίωμα στην απεργία, που ποινικοποιούνται οι αγώνες.

Μόνο έτσι, θα μπορέσουμε να δώσουμε απάντηση, γιατί σε αυτό το ερώτημα κυβέρνηση, ΕΕ, κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, φιλόδοξοι και νέοι κυβερνητικοί διαχειριστές σκορπούν σύγχυση και σκοταδισμό. Θεωρούν τη λαίλαπα που μας έπληξε αποτέλεσμα κακής κυβερνητικής διαχείρισης και προσωρινή, μιλούν για στρεβλώσεις του συστήματος.

Θέλουν να μας έχουν στο σκοτάδι! Κανένας δε βάζει στο στόμα του την πραγματική αιτία, τον έναν και μοναδικό ένοχο που μας τσακίζει τη ζωή. Τον καπιταλισμό, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τα μονοπώλια! Ένα σύστημα σάπιο, που έφαγε τα ψωμιά του, για αυτό και οι κρίσεις έρχονται, επανέρχονται και βαθαίνουν.

Η απάντηση στο ερώτημα «τι φταίει και βασανιζόμαστε» βρίσκεται στο γεγονός ότι τον παραγόμενο από εμάς πλούτος τον αρπάζουν μια χούφτα καπιταλιστές, ότι κριτήριο της παραγωγής δεν είναι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά η αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Τα συνεχόμενα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που προσφέρουν τεράστια αύξηση κερδών και προνομίων στα μονοπώλια είναι όρος για να ξεπεράσουν την κρίση τους. Οι εξελίξεις αυτές χτυπούνε τη συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία, τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους μικροβιοτέχνες και τους επαγγελματίες, τη νεολαία, τις γυναίκες. Τα μονοπώλια και το σύστημα τους βάζουν λουκέτο στα μαγαζιά, ξεκληρίζουν τους αγρότες από τη γη τους.

Για να βγει αλώβητος και νικητής ο λαός, απαιτείται άμεση οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Χρειάζεται να δυναμώσει ο συντονισμός του αγώνα, να αναπτυχθεί ένα ορμητικό αγωνιστικό ποτάμι αντίστασης για να αναχαιτίσει την κυβερνητική επίθεση, να γκρεμίσει μνημόνια και αφεντικά.

Σκλάβοι του 21^ου αιώνα δε θα γίνουμε!

Σήμερα όσο ποτέ, χρειάζεται να ενισχυθεί η συσπείρωση στις γραμμές του αγώνα. Έχουν βάλει στο μάτι τη συνδικαλιστική δράση, το δικαίωμα στην απεργία, στις διεκδικήσεις. Είναι ζήτημα επιβίωσης να αποκρούσουμε την επίθεση στα νώτα του εργατικού κινήματος. Να μην επιτρέψουμε να βάλουν χέρι στα σωματεία. Να οργανωθούμε σε αυτά, να δυναμώσει η παρέμβαση τους. Να μην αφήσουμε την εργοδοσία να αλωνίζει στους κλάδους και στους τόπους δουλείας.

Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, να ανατραπεί η γραμμή της ταξικής υποταγής, που νεκρώνει το σώμα της εργατικής τάξης. Να ηττηθεί η γραμμή που απελπίζει και αποτρέπει χιλιάδες εργαζόμενους και νέους να μπουν στους αγώνες και την ταξική πάλη.

Τίποτα δεν έχει κριθεί! Ψηλά το κεφάλι!

Εργαζόμενε, εργαζομένη, νέε, άνεργε

Δείξε τη δύναμη σου! Βάλε φραγμό στη μόνιμη φτώχεια που θέλουν να σε καταδικάσουν. Οι νέοι, οι νέες, οι μαθητές, οι σπουδαστές, τα παιδιά της εργατικής-λαϊκής οικογένειας δεν πρέπει να προσαρμοστούν σε ένα μέλλον που προδιαγράφεται πολύ χειρότερο σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Ο δρόμος ανάπτυξης που ζούμε σήμερα έχει χρεοκοπήσει. Δε μπορεί να προσφέρει τίποτα άλλο παρά μόνο ανέχεια και ζόρια. Δεν υπάρχουν περιθώρια για μικροβελτιώσεις.  Κίνητρο της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι το κέρδος μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό σημαίνει συμπίεση δικαιωμάτων, μόνιμη απόγνωση για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.

Εμείς να γίνουμε οι αφέντες του πλούτου που παράγεται

Σήμερα υπάρχουν όλες οι αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις για μόνιμη σταθερή δουλειά, για μειωμένο ωράριο και αύξηση του ελεύθερου χρόνου, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές στην υγεία, τη μόρφωση, τη λαϊκή στέγη, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών λαϊκών αναγκών.

Μπορούμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο αντίστοιχο του κόπου μας, της εργασίας μας, των προσδοκιών μας. Έναν κόσμο που δε θα μαστίζεται από πολέμους, από ανεργία, από ναρκωτικά, από άγχος και ανασφάλεια. Που θα ζούμε ειρηνικά, ανθρώπινα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπίεση και την βαρβαρότητα του συστήματος που ζούμε.

Ζήτω η 1η Μάη!