Με μνημόνια δεν μπορεί να υπάρξει νησιωτικότητα

Γράφει ο Νίκος Συρμαλένιος

 

Η υπόθεση της Νησιωτικότητας απαιτεί μια συζήτηση με πολύ μεγάλη συμμετοχή πολιτικών και κοινωνικών φορέων, για να υπάρξει κοινή στρατηγική διεκδίκησης τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θα πρέπει εξάλλου να διεκδικηθούν πρόσθετα ευρωπαϊκά κονδύλια, αφού τα νησιά μας χαρακτηρίζονται από διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης και δεν είναι δυνατόν στο όνομα πέντε νησιών π.χ. στο Νότιο Αιγαίο, τα οποία και αυτά έχουν δικές τους εσωτερικές ανισότητες, να θεωρούνται όλα ανεπτυγμένα και να αποκλείονται από κονδύλια υποδομών.

Στα νησιά μας, πριν από το 2010, διεκδικούσαμε βιώσιμη και αειφόρο ανάπτυξη και πολιτικές νησιωτικότητας, που τώρα δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν, αν δεν ξεπεραστούν οι επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών. Οι κυριότερες επιπτώσεις είναι:

Η μείωση των επιδοτήσεων στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, με αποτέλεσμα πολλά μικρά νησιά να μένουν για πολλές μέρες δίχως πλοία, η κατάργηση των φοροαπαλλαγών στα μικρά νησιά, η κατάργηση πολλών υπηρεσιών, όπως ΔΟΥ, ΙΚΑ, Επιθεωρήσεις Εργασίας, Τελωνεία, Ειρηνοδικεία, ακόμα και γραφεία του ΕΟΤ, με αποτέλεσμα πολλοί κάτοικοι των νησιών να υποβάλλονται σε μεγάλη ταλαιπωρία και έξοδα για να λύσουν το πρόβλημα τους, μέσω Αθήνας, ή μέσω Σύρου, η δραματική υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας. Σήμερα που μιλάμε, τέσσερα νησιά (Ανάφη, Σίκινος, Φολέγανδρος, Κίμωλο) δεν έχουν κανένα γιατρό και αν έχουν, καλύπτονται περιοδικά από μετακινήσεις προσωρινές από άλλα νησιά και αυτό για δεκαπέντε μέρες...

Οι βασικές προτάσεις μας για τη νησιωτικότητα είναι:

α) Η συνέχιση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ που πρέπει στο Αιγαίο να διατηρηθούν ως κόρη οφθαλμού

β) Η επαναφορά των φοροαπαλλαγών για τους κατοίκους και τους μικρούς επιχειρηματίες των μικρών νησιών

γ) Η θεσμική κατοχύρωση ενός ελάχιστου δημόσιου συγκοινωνιακού δικτύου με ισχυρή ακτοπλοϊα

δ) Η δημιουργία ενός δημόσιου - κοινωνικού φορέα ακτοπλοϊας, κατά τα πρότυπα των σκανδιναβικών χωρών, που θα αναλάβει κατά κύριο λόγο τις γραμμές δημοσίου συμφέροντος (άγονες γραμμές). Ο δημόσιος αυτός φορέας, δεν θα καταργήσει τις ιδιωτικές εταιρείες, αλλά θα σχεδιάσει και θα εκτελεί, είτε με δικά του πλοία, είτε με εκμίσθωση τις αναγκαίες δρομολογιακές γραμμές. Επίσης στο βαθμό που υπάρχει Κοινοπραξία με συμμετοχή του δημοσίου, αυτή θα μπορεί να χρηματοδοτείται και από ευρωπαϊκά κονδύλια, ακόμα και για την κατασκευή ή επισκευή πλοίων σε ελληνικά ναυπηγεία π.χ. Νεώριο.

ε) Η στήριξη της πρωτοβάθμιας υγείας, με κίνητρα για στελέχωση του δημόσιων υπηρεσιών υγείας, με δημιουργία περιφερειακών ΕΚΑΒ, με εφαρμογή της τηλεϊατρικής, που θα μας γλυτώσει από περιττά έξοδα μετακίνησης, που σήμερα κοστίζουν δυσβάστακτα ποσά.

στ) Ποιοτικός Τουρισμός με αξιοποίηση όλων των εναλλακτικών μορφών, ανάλογα με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του κάθε νησιού, με στόχο την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου.

ζ) Στήριξη της αγροτικής παραγωγής, με μείωση του κόστους παραγωγής για διακίνηση των ντόπιων προϊόντων, έτσι ώστε αυτά να αποτελέσουν το μέσο για τη σύνδεση τουρισμού με τη ντόπια παραγωγή.

η) Αξιοποίηση των ΑΠΕ, με σεβασμό στο τοπίο και στο φυσικό περιβάλλον. αποκλείοντας την εγκατάσταση των βιομηχανικών ΑΠΕ, που εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο ιδιωτικά συμφέροντα.

θ) Χωροταξικό σχεδιασμό ανά νησί, για να προσδιοριστεί ακριβώς το πλαίσιο των χρήσεων γης, που θα ξεκαθαρίσει ποιός κάνει τι και πού.

ι) Περιβαλλοντικές υποδομές στο θέμα των απορριμμάτων, λυμάτων και των αποβλήτων, έτσι ώστε αυτές να ολοκληρωθούν και να σταματήσουν επιτέλους να υπάρχουν εικόνες όπως αυτές της ανάφλεξης του σκουπιδότοπου στη Μύκονο

Για όλους αυτούς τους στόχους, απαιτείται διαβούλευση και εμπλοκή όλων των συναρμόδιων φορέων και των νησιωτικών κοινωνιών, έτσι ώστε να χαραχθούν παντού πολιτικές νησιωτικότητας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εφόσον γίνει κυβέρνηση, θα επιδιώξει ένα τέτοιο διάλογο, για να γίνουν πράξη, οι συγκεκριμένες πολιτικές.