Χύμα αγάλματα στην Ανάφη

Καλοκαίρι 1995. Πρωινό ξύπνημα στο αντίσκηνο στημένο στην αμμουδιά του Μεγάλου Ρούκουνα. Δροσερές βουτιές στη θάλασσα και κατόπιν πρωινό με ζυμωτό ψωμί στο μαγαζί της παπαδιάς. Εκείνο το πρωινό είπαμε να δραστηριοποιηθούμε προς αναζήτηση της αρχαίας πόλης της Ανάφης. Δε χρειάστηκε πολύ να πείσω την Αναστασία πως αξίζει τον κόπο η πορεία προς το Καστέλι. Το μονοπάτι βατό. Συνοδοιπόρος μας ένα από τα παιδιά του παπά. Μας έδειξε το μονοπάτι και σύντομα βρεθήκαμε στις παρυφές του λόφου. Αίσθηση «Ιντιάνα Τζόουνς» μας κυρίευσε, καθώς σε κάθε μας βήμα ξεπρόβαλλαν υπολείμματα τειχών, αρχαία λείψανα, τάφοι και πολλά ακέφαλα αγάλματα. Στην κορυφή του λόφου εντοπίσαμε την ακρόπολη της αρχαίας πόλης. Oρατά το τείχος και θεμέλια κτιρίων (4ος-2ος αι. π.X.). Στη δυτική πλαγιά νεκροταφείο με τάφους-οίκους σε επάλληλα άνδηρα και επιτύμβια αγάλματα ρωμαϊκών χρόνων. Στο Καστέλι δεσπόζει το εκκλησάκι της Παναγίας Δοκάρη. Στην πρόσοψη του ναού βρίσκεται εντοιχισμένη η καλυπτήρια πλάκα της ρωμαϊκής σαρκοφάγου που βρίσκεται μέσα στο ναό. Κατά το μύθο, η Ανάφη αναδύθηκε στο πρόσταγμα του Απόλλωνα, μέσα από τα κύματα να προσφέρει καταφύγιο στους ταλαιπωρημένους Αργοναύτες, που κινδύνευσαν από τρομερή τρικυμία. Ευγνώμονες οι Αργοναύτες ίδρυσαν βωμό και αργότερα ναό του Αναφαίου Απόλλωνα, στη θέση που είναι σήμερα το μοναστήρι της Παναγίας της Καλαμιώτισσας. H αρχαία πόλη συνδεόταν με πλακόστρωτη ιερά οδό με το ναό του Απόλλωνος Ασγελάτα, όπου η μονή της Παναγίας Kαλαμιώτισσας. (Για όσους έχουν αναρριχητικές διαθέσεις σώζεται σε αρκετό ύψος η τοιχοδομία του αρχαίου ναού καθώς και του περιβόλου του τεμένους). Η αρχαιολογική περιήγησή μας καλύφθηκε φωτογραφικά με επάλληλα κλικ. Δέος και ερωτηματικά για την εγκατάλειψη των αρχαίων μας κατέλαβαν, καθώς κατηφορίζαμε νωχελικά προς το Ρούκουνα. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΡΑΣΚΕΥΑΙΔΗΣ xatzipa1@otenet.gr