Α ΕΛΜΕ ΚΥΚΛΑΔΩΝ Απαιτείται πανεκπαιδευτικός-πανεργατικός συντονισμός

Η νέα  σχολική χρονιά αρχίζει και μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί βρίσκονται αντιμέτωποι με σωρεία προβλημάτων. Η κυβέρνηση με τη στήριξη των προθύμων εφαρμόζει πολιτικές που υπαγορεύει η μαύρη συμμαχία ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου, με στόχο την απαξίωση του δημόσιου σχολείου και τελικά τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Η απαξίωση του δημόσιου σχολείου είναι μέρος της συνολικής υπονόμευσης του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νέας γενιάς. Η καπιταλιστική κρίση αξιοποιείται από το κεφάλαιο για τη δημιουργία φθηνού και υποταγμένου σχολείου στις ανάγκες και στις απαιτήσεις της αγοράς. Επιδιώκουν να μετατρέψουν την κρίση τους σε οδοστρωτήρα των μορφωτικών δικαιωμάτων της νέας γενιάς.

Το κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς θα βρει τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς σε ακόμη χειρότερη κατάσταση από πέρσι. Πιο συγκεκριμένη, η διαρκής λιτότητα κυβέρνησης - Ε.Ε - ΔΝΤ περιλαμβάνει :

1.                 Πάνω από 20.000 κενά στην εκπαίδευση. Το Υπουργείο προχώρησε στο μικρότερο αριθμό προσλήψεων σε μόνιμο προσωπικό των τελευταίων 30 χρόνων, καθώς διόρισε μόλις 546 εκπαιδευτικούς. Την ίδια στιγμή που οι συνταξιοδοτήσεις κατά την κυβέρνηση είναι 6500 αν και άλλα στοιχεία δείχνουν ότι ξεπερνούν τις 10.000. Αντίστοιχα οι αριθμοί διορισμών σε αναπληρωτές (15.600 από τον κρατικό προϋπολογισμό και 4.500 από τα προγράμματα ΕΣΠΑ) αδυνατούν να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες για μια σύγχρονη, ποιοτική εκπαίδευση. Η εικόνα αυτή εγκατάλειψης του σχολείου εξηγεί και την περσινή εμμονή της κυβέρνησης γύρω από το ζήτημα των συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολικών μονάδων και προετοιμάζει το νέο γύρο συρρίκνωσης του σχολικού δικτύου που φέτος θα συμπληρωθεί με το κλείσιμο και πανεπιστημιακών τμημάτων και σχολών.

2.                 Τις χαμηλότερες μεταπολεμικά δαπάνες για την εκπαίδευση. Το μερίδιο των δαπανών αντιστοιχεί στο 2,75% του ΑΕΠ της χώρας και αναλογεί σε χώρα του λεγόμενου «Τρίτου κόσμου». Αντίστοιχα τα κονδύλια των σχολικών επιτροπών έχουν μειωθεί στο 1/3 σε σχέση με πέρσι, αποδεικνύοντας το πραγματικό νόημα του «Καλλικράτη» και της περιβόητης αποκέντρωσης. Με απλά λόγια, το σχολείο της εποχής του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου θα είναι ένα σχολείο χωρίς πετρέλαιο και χωρίς χαρτί και μελάνι για φωτοτυπίες. Τη στιγμή που το εργατικό εισόδημα συρρικνώνεται και η πραγματική ανεργία φτάνει στο 20%, οι γονείς θα κληθούν να χρηματοδοτήσουν, για ακόμη μια φορά, το δημόσιο σχολείο.

3.                 Ένα σχολείο χωρίς βιβλία.  Με φθηνές δικαιολογίες η υπουργός παραδέχτηκε ότι στην έναρξη της σχολικής χρονιάς εκτός από τους δασκάλους που θα λείπουν ο μαθητής δεν θα βρει ούτε και σχολικά βιβλία, αφού θα υπάρχουν μόνο 30 τίτλοι βιβλίων για όλη την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και η παράδοση αναμένεται να ολοκληρωθεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, το Νοέμβριο. Τα σενάρια για αναπαραγωγή τους από cd και φωτοτυπίες αποκαλύπτουν την πρόθεση της κυβέρνησης να αποποιηθεί των ευθυνών της για τη δωρεάν διανομή των σχολικών εγχειριδίων. 

4.                 Ένα σχολείο με περισσότερα παιδιά ανά τμήμα. Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις που η κυβέρνηση αποφάσισε θα οδηγήσει σε πολυπληθή τμήματα, ενώ παράλληλα η έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε συμπτύξεις τμημάτων. Αυτή την κατάσταση θα την αντιμετωπίσουμε και στο συγχωνευμένο Λύκειο της Σύρου όπου στην Α΄ Λυκείου σε μικρές και ακατάλληλες τάξεις θα στοιβάζονται 25 έως 27 μαθητές.

5.                 Ένα σχολείο της αγοράς και του ανταγωνισμού. Με βάση την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση, (έκθεση που πλήρωσε αδρά το ελληνικό κράτος) προετοιμάζεται η λειτουργία ενός σχολείου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια που θα χαρακτηρίζεται από τον ανταγωνισμό των σχολικών μονάδων για εξασφάλιση πόρων, από τυποποιημένες εθνικές αξιολογήσεις μαθητών για κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης,  αξιολογήσεις που θα κρίνουν παράλληλα και το εργασιακό καθεστώς του εκπαιδευτικού κόσμου, με πιθανή την προοπτική ακόμη και απολύσεων. Ένα σχολείο του ανταγωνισμού, εξατομικευμένο που θα διευρύνει τις μορφωτικές ανισότητες και θα βασίζεται στην ύπαρξη σχολικών μονάδων διαφορετικών ταχυτήτων και χρηματοδότησης, εντείνοντας, μ’ αυτό τον τρόπο, τις ταξικές και μορφωτικές ανισότητες, εις βάρος των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων. Ήδη η ψήφιση του νόμου εκτρώματος για τα ΑΕΙ δείχνει το δρόμο. Το δημόσιο Πανεπιστήμιο μετατρέπεται σε κέντρο μεταλυκειακής κατάρτισης με διετείς ή τριετείς κύκλους σπουδών, με ιδιώτες στη διοίκηση του και με αυστηρά αγοραία κριτήρια για τη χρηματοδότησή του. Ένα Πανεπιστήμιο χωρίς κατοχυρωμένο άσυλο και ακαδημαϊκές ελευθερίες, κλειστό στην κριτική σκέψη και τη συλλογική δράση και ανοικτό στην κρατική καταστολή και την επιχειρηματικότητα.        

6. Κακοπληρωμένους εκπαιδευτικούς και εργασιακές σχέσεις γαλέρας. Η εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος οδηγεί σε βαθύτατες οριζόντιες περικοπές στο ήδη συρρικνωμένο εισόδημα των εκπαιδευτικών (από 130 έως 150 ευρώ το μήνα), ενώ η αναδρομική παρακράτηση των περικοπών από τις αρχές Γενάρη του 2011, οδηγεί σε πραγματικό αδιέξοδο τον εκπαιδευτικό κόσμο, προετοιμάζοντας το έδαφος για το «ενιαίο μισθολόγιο-φτωχολόγιο». Παράλληλα, γενικεύεται η ελαστική απασχόληση (αναπληρωτές μέσω ΕΣΠΑ), ενώ η σκανδαλώδης απόφαση για παροχή εκπαιδευτικών υπηρεσιών (σίτιση στα ολοήμερα, φροντίδα ατόμων με ειδικές ανάγκες, περιβαλλοντική εκπαίδευση, πρόσθετη διδακτική στήριξη κτλ) μέσω συμπράξεων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) και «Καλλικρατικών» δήμων, αναδεικνύει το πόσο απλόχερη είναι η κυβέρνηση στον επιχειρηματικό κόσμο και πόσο επιθυμεί, ταυτόχρονα, τον εξανδραποδισμό του εκπαιδευτικού και εργαζόμενου κόσμου στο βάρβαρο θεσμό της ενοικίασης εργαζομένων.    

Όλα τα παραπάνω συνθέτουν μια εκρηκτική ατμόσφαιρα στην εκπαίδευση για τη νέα χρονιά. Η επίθεση που δεχόμαστε είναι συνολική και αφορά, όλη την εργαζόμενη πλειοψηφία, όλη τη νεολαία, τα όνειρα και τις ελπίδες της νέας γενιάς. Απαιτείται μαζικός πανεκπαιδευτικός-πανεργατικός συντονισμός για να μην ισοπεδώσουν ότι κερδίσαμε με σκληρούς αγώνες. 

Η Α΄ ΕΛΜΕ Κυκλάδων καλεί την ΟΛΜΕ να αναλάβει όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες συντονισμού και  ενημέρωσης στην κατεύθυνση της ανάπτυξης μαζικών αντιστάσεων και αγώνων για την προάσπιση του δημόσιου σχολείου, των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας και των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων του κλάδου και όλου του κόσμου της εργασίας. Ταυτόχρονα απαιτούμε από την ΟΛΜΕ εισήγηση με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης που θα στοχεύει στην ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Στην περίπτωση που η ΟΛΜΕ συνεχίσει να βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας καλούμε τις ΕΛΜΕ να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση με άμεση σύγκλιση Γενικών Συνελεύσεων.

Σε τοπικό επίπεδο καλούμε το Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σύρου – Τήνου – Μυκόνου, τους γονείς, τα σωματεία, τους εργαζομένους, τους άνεργους, τους νέους, στην πλατεία Μιαούλη τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου στις 19.00 για να συντονιστούμε σε αγώνα για την ανατροπή  αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.  Η εμπειρία του λαϊκού ξεσηκωμού στις πλατείες όλης της Ελλάδας και της αυθόρμητης συμμετοχής εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα είναι η ελπίδα για την ανατροπή. 

Αν θέλουμε να είμαστε περήφανοι και αξιοπρεπείς  Αν θέλουμε να έχουμε σταθερή εργασία, δημόσια παιδεία και ένα μέλλον χωρίς «δανεικές θηλιές», τότε πρέπει να οργανωθούμε, να ενωθούμε, να αγωνιστούμε και να νικήσουμε.