Δεκάμισι χρόνια πίσω, λίγοι μήνες αφού έχουμε έρθει από την Αθήνα και εγκατασταθεί στη Σύρο, παρευρισκόμαστε στον αποκριάτικο χορό του 2ου Δημοτικού Σχολείου της Ερμούπολης. Με ελάχιστες ακόμη γνωριμίες, καθόμαστε σ' ένα τραπέζι ελαφρώς “μαγκωμένοι” αλλά εμφανώς χαρούμενοι και ικανοποιημένοι που βρεθήκαμε σ' ένα χώρο πολύ ζεστό, που γονείς, δάσκαλοι και μαθητές είχαν μετατρέψει τον “τυπικό” και ενίοτε “άχαρο” χώρο του σχολείου σε χώρο γλεντιού και αληθινής επικοινωνίας.
Το πρώτο μας παιδί πήγαινε τότε στο Νηπιαγωγείο. Κάποια στιγμή, μας πλησιάζει ένας ιδιαίτερα συμπαθητικός, άγνωστος ακόμη σ' εμάς, κύριος -στην ηλικία μας, υπολογίσαμε- σκύβει από πάνω μας και χαμογελαστά μας καλωσορίζει στο σχολείο λέγοντας πως “δεν έχουμε γνωριστεί ... είμαι ο Διευθυντής του Δημοτικού ... Γιάννης Καπετανάκης... ελπίζω το παιδί σας να συνεχίσει στο σχολείο μας”.
Και, φυσικά, συνέχισε ... Κι εκεί πέρσι τελείωσε το δημοτικό και ο μικρότερος γιος μας, που ευτύχησε στην τελευταία τάξη να τον έχει και δάσκαλο στα Μαθηματικά.
Μαθαίνοντας αυτές τις μέρες πως ο Γιάννης Καπετανάκης, μετά τις κρίσεις Διευθυντών, δεν θα είναι πλέον ο Διευθυντής του 2ου Δημοτικού Σχολείου, νιώσαμε την ανάγκη να πούμε δημόσια, χωρίς διάθεση εκ των υστέρων ωραιοποίησης, αφού μέσα σ΄ όλα αυτά τα χρόνια -όπως άλλωστε είναι φυσικό- και διαφωνίες υπήρξαν και γκρίνιες, ότι πολύ απλά το 2ο Δημοτικό δεν θα είναι πια το ίδιο...
... χωρίς τις “αγριοφωνάρες του”, το χαμόγελο του, μια ζεστή αγκαλιά, το τρακ του κάθε φορά που θα εκφωνούσε κάποιο λόγο ή θα προλόγιζε μία από τις αξέχαστες γιορτές και θεατρικές παραστάσεις που μαζί με τους συναδέλφους του δασκάλους -μια αληθινή παρέα- οργάνωναν, το κέφι του και η παιδιάστικη χαρά του σε όλες τις εκδηλώσεις, εκδομές κλπ., όλα αυτά δηλαδή που έκαναν το 2ο Δημοτικό να είναι για μας και τα παιδιά μας ένα δεύτερο σπίτι, μια δεύτερη οικογένεια.
Δεν ξέρουμε στ' αλήθεια ποια είναι αυτά που τελικά βαρύνουν και δίνουν “μόρια” στους εκπαιδευτικούς, πάντως πιστεύουμε ακράδαντα πως, διαχρονικά, οι δάσκαλοι κι οι διευθυντές ποτέ δεν “κρίθηκαν” από επιτροπές, αλλά από τους μαθητές και τους γονείς.
Αλέξανδρος, Μαρίνα, Στέφανος και Άλκης Σπόντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.