Τριάντα χρόνια πείνα και οικονομική κατοχή

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Μέχρι πρόσφατα είχαμε να λέμε για την ορχήστρα του Τιτανικού που ενώ το πλοίο βυθιζόταν, αυτή συνέχιζε απερίσπαστη το... ρυθμό της. Στο εξής θα λέμε για την κυβέρνηση Παπανδρέου που ενώ η χώρα χρεοκοπούσε –και επισήμως!– τα μέλη της εν χορώ άνοιγαν σαμπάνιες και καμάρωναν δημοσίως για τον άθλο που πέτυχαν! Η συμφωνία των ηγετών της ευρωζώνης την προηγούμενη Πέμπτη ισοδυναμεί με οικονομική καταστροφή, με παράταση της οικονομικής κατοχής για 30 ολόκληρα χρόνια ακόμη και με νέα βάρη για τους εργαζόμενους.

Η «σωτήρια» συμφωνία σε αδρές γραμμές περιλαμβάνει τα εξής: Νέα χρηματοδότηση ύψους 109 δισ. ευρώ με την εθελοντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα που θα λάβει τη μορφή της ανταλλαγής ομολόγων που λήγουν το προσεχές διάστημα με νέα που θα έχουν χαμηλότερο επιτόκιο και μεγαλύτερες προθεσμίες λήξης και επίσης την επαναγορά ομολόγων με μια έκπτωση της τάξης του 20% περίπου επί της ονομαστικής τους τιμής. Ακόμη, γενναίες χρηματοδοτήσεις προς τις τράπεζες, ώστε να μείνουν ανεπηρέαστες από πιθανές αναταράξεις και τέλος τη μετατροπή του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, με δυνατότητα αγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή και χορήγησης δανείων σε κυβερνήσεις.

Η συμφωνία που επήλθε στις Βρυξέλλες, μετά από έντονο παρασκήνιο λόγω της αρχικής απροθυμίας της Γερμανίας, είναι καταδικασμένη να αποτύχει επειδή φτιάχτηκε με τα ίδια, αποτυχημένα και ραδιενεργά σε βαθμό θανατηφόρο υλικά του πρώτου Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου και του Εφαρμοστικού, όλων αυτών δηλαδή των σχεδίων «σωτηρίας» της ελληνικής οικονομίας, που όχι απλά δεν απέτρεψαν τη χρεοκοπία αλλά κάθε φορά την έφερναν και πιο κοντά. Ούτε επίτηδες να το έκαναν! Το ότι αποτελεί αδιάσπαστο μέρος τους φαίνεται πεντακάθαρα από την αρχή κιόλας του ανακοινωθέντος, όπου τονίζεται: «Eπικροτούμε τα μέτρα που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση με στόχο τη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών και τη μεταρρύθμιση της οικονομίας, καθώς και τη νέα δέσμη μέτρων συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικοποιήσεων». Θαυμάστε θράσος και κοροϊδία! Επικροτούν τα μέτρα σταθεροποίησης, αποφασίζοντας καινούργια για να αποτρέψουν τη χρεοκοπία και το ναυάγιο που έφεραν τα προηγούμενα...

Οι Ευρωπαίοι έχουν κάθε λόγο να καμαρώνουν από τη στιγμή που το ανακοινωθέν θέτει και επίσημα ζήτημα ενυπόθηκων εγγυήσεων, που θα σημάνουν το ξεπούλημα κάθε δημόσιας περιουσίας και φυσικού πλούτου. Αναφέρεται συγκεκριμένα στο εδάφιο 9 ότι «θα τεθούν συμφωνίες ενυπόθηκων εγγυήσεων, ώστε να καλυφθεί ο κίνδυνος που δημιουργείται για κράτη μέλη της ευρωζώνης». Κι ας έσκιζε τα ιμάτιά του μόλις πριν δύο εβδομάδες ο πρωθυπουργός ότι δεν πρόκειται να δεχθεί να μπει ενέχυρο δημόσια περιουσία.

Χονδροειδές ψέμα είναι επίσης και η δήλωση του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών ότι το δημόσιο χρέος έγινε με αυτό τον τρόπο βιώσιμο, δηλαδή διαχειρίσιμο. Ευσεβείς πόθοι... Οι ηγέτες της ευρωζώνης (ακόμη και ο ίδιος ο έλληνας πρωθυπουργός που δεν έχει κανέναν ηθικό ενδοιασμό να λέει τη μια μπαρούφα τη μια μέρα για να διαψευστεί την επομένη) απέφυγαν να προβούν σε μια σαφή πρόβλεψη για τη μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο παρεμπιπτόντως από 115% του ΑΕΠ τον Σεπτέμβρη του 2009 όλοι μαζί οι «σωτήρες» το έχουν προς το παρόν στείλει στο 160% του ΑΕΠ. Και πώς άλλωστε είναι δυνατόν να μειωθεί, όταν όχι μόνο αυξάνεται ο δανεισμός με επιπλέον 60 δισ. ευρώ (δεδομένου ότι τα υπόλοιπα δισ. επί της ουσίας προέρχονται από το περσινό δάνειο των 110 δισ.) αλλά και μειώνεται το ΑΕΠ λόγω παρατεταμένης λιτότητας;

Κι αυτό ακριβώς, η παρατεταμένη λιτότητα, είναι που δεν ομολογήθηκε από καμιά πλευρά. Το γεγονός δηλαδή ότι η ενεργοποίηση του νέου δανείου έχει ως αυστηρή προϋπόθεση την ψήφιση ενός νέου Μνημονίου και νέων δρακόντειων μέτρων περικοπών κοινωνικών παροχών και λιτότητας που θα διαρκέσουν 30 χρόνια.

Η απόσταση που χωρίζει την πραγματικότητα της νέας συμφωνίας από τις κυβερνητικές, καθησυχαστικές δηλώσεις, φάνηκε σε λιγότερο από 24 ώρες από τη στιγμή που έπεσαν οι τελικές υπογραφές, όταν ένας εκ των τριών οίκων αξιολόγησης έσπευσε να δηλώσει πως θα θέσει το μακροπρόθεσμο χρέος της Ελλάδας σε καθεστώς «περιορισμένης χρεοκοπίας». Το γεγονός ότι δεν τους βγαίνουν ούτε και αυτά τα νούμερα, φάνηκε από την αδυναμία της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας και των αξιωματούχων της ΕΕ να απαντήσουν με ένα καθαρό τρόπο στο ερώτημα, πότε πρόκειται να βγει η Ελλάδα στις αγορές. Με το πρώτο Μνημόνιο (που επιβλήθηκε κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα Μνημόνιο ή χρεοκοπία) υποτίθεται ότι θα επέστρεφε στις αγορές το 2012. Προχθές ο πρωθυπουργός, Άβερελ Τσολάκογλου, δήλωνε περιχαρής ότι η χρηματοδότηση της Ελλάδας είναι εξασφαλισμένη μέχρι το 2020! Επομένως, τα επόμενα 9 χρόνια δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπορέσει η Ελλάδα να διακόψει τη μηχανική υποστήριξη... Πώς να μην τους χαρακτηρίζουν χρεοκοπημένους οι οίκοι αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας;

Ιδιαίτερη πολιτική σημασία έχει ότι η ΕΕ επίσημα κι εδώ και καιρό πλέον δεν αποτελεί μέρος της λύσης, όπως θέλει να πιστεύει η κοσμοπολίτικη Αριστερά των ευρωλιγούρηδων, αλλά μέρος του προβλήματος. Η επίσημη χρεοκοπία, το νέο Μνημόνιο διάρκειας 30 ετών και η αρπαγή της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού πλούτου από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, δεν προωθείται από κάποιες σκοτεινές και άγνωστης ταυτότητας δυνάμεις, αλλά ενορχηστρώνεται στο φως της ημέρας εντός των Συνόδων Kορυφής της ΕΕ και περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια στα τελικά ανακοινωθέντα της. Απέναντί μας επομένως δεν έχουμε μόνο την κυβέρνηση Παπανδρέου αλλά και μια ΕΕ που αναλαμβάνει τη βρόμικη δουλειά να επιβάλλει τις πιο αντιλαϊκές πολιτικές. Πτώση λοιπόν της κυβέρνησης Παπανδρέου και έξοδος από την ΕΕ, είναι οι προϋποθέσεις για να δούμε άσπρη μέρα!

http://www.prin.gr/2011/07/blog-post_415.html