Για την επέτειο 3 χρόνων από την παρουσία των ΜΑΤ στην Ερμούπολη

Η 21η Μάρτη ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων θα πρέπει να είναι μια μέρα σκέψης και μνήμης.

Σ’ αυτό το νησί δε χωρά ο ρατσισμός, δεν χωρούν ιδέες που χωρίζουν τους ανθρώπους σύμφωνα με την καταγωγή τους, το χρώμα τους, το θρήσκευμα ή τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.

Oι κάτοικοι της Σύρου είναι παιδιά κι εγγόνια μεταναστών.

Εδώ κατέφυγαν οι πρώτοι πρόσφυγες από τη Σμύρνη και τις Κυδωνιές, κατά τη διάρκεια του 1821 όταν άρχισαν εκεί οι διωγμοί των Ελλήνων, από τη Χίο πριν από την καταστροφή του 1822 κι έναν αιώνα αργότερα 8.000 άνθρωποι έφτασαν μετά την καταστροφή της Σμύρνης.

Σήμερα  που η φτωχοποίηση της ελληνικής και της συριανής κοινωνίας συντελείται όλο και πιο γρήγορα αλλά και που οι πολεμικές συγκρούσεις στις γειτονικές χώρες φορτώνουν σε βάρκες τους απελπισμένους, λέμε όχι στον κοινωνικό κανιβαλισμό.   

Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στη ζωή, την εργασία, την παιδεία και την υγεία ανεξαρτήτως καταγωγής και χρώματος δέρματος.

Το σκοτάδι πρέπει να δώσει τη θέση του στο φως και στην ελπίδα, όχι στο μίσος. Δεν ξεχνάμε ότι την ίδια στιγμή δημιουργείται από τον τόπο μας νέο μεταναστευτικό ρεύμα και μάλιστα νέων ανθρώπων και επιστημόνων προς αναζήτηση καλύτερης τύχης.

Προστατεύουμε τις καλύτερες παραδόσεις της αλληλεγγύης και του σεβασμού στη διαφορετικότητα που ιστορικά χαρακτήρισαν αυτό το νησί, το νησί των δύο διαφορετικών δογμάτων, το νησί των ναυτικών, των ξενιτεμένων και των προσφύγων.

Στεκόμαστε απέναντι σε κάθε προσπάθεια εκμετάλλευσης της φτώχειας, της αγωνίας και των κοινωνικών αδιεξόδων από ομάδες ή πολιτικούς σχηματισμούς, απέναντι σε όποια “εγκληματική” πολιτική επιδιώκει -κεκαλυμμένα ή μη-  την αναβίωση ρατσιστικών και φασιστικών ιδεών. 

Όμως, σήμερα 21 Μάρτη 2014, ως δημοτική κίνηση, δεν μπορούμε να μην μνημονεύσουμε και τη θλιβερή επέτειο των τριών χρόνων από την παρουσία των ΜΑΤ στην Ερμούπολη και το χτύπημα συμπολιτών μας εργαζόμενων, φοιτητών και μαθητών που “τόλμησαν” να διαδηλώσουν ενάντια στον τότε Πρωθυπουργό Γ.Παπανδρέου και την υπουργική κουστωδία που επισκέφθηκε το νησί προκειμένου να μας πείσει για τον μονόδρομο του μνημονίου.

Η τότε δημοτική αρχή (τώρα “απερχόμενη”) με επικεφαλής τον κ. Γ.Δεκαβάλλα, όχι μόνο δεν βρήκε το σθένος να παρέμβει προστατεύοντας τους πολίτες και την αξιοπρέπεια της πόλης από την άγρια καταστολή και τον πόλεμο των ληγμένων χημικών, αλλά αντίθετα παρέμεινε αδιαμαρτύρητα στη σύσκεψη, ενώ στη συνέχεια προέβησαν σε  δηλώσεις περί μεταφερόμενων διαδηλωτών από την Αθήνα…

Εμπιστευόμενοι τόσο  τη μνήμη όσο και την κρίση των συριανών πολιτών, νομίζουμε πως η κατακλείδα της τότε δήλωσης του κ.Δεκαβάλλα «Ελπίζω ότι με την αποκατάσταση της ηρεμίας, θα επικεντρωθούμε ξανά στα άμεσα και κρίσιμα για τον τόπο ζητήματα που άνοιξε η επίσκεψη του πρωθυπουργού, ώστε το νησί μας να πάει απερίσπαστο μπροστά», απογυμνώνει πλήρως την όποια επίφαση πολιτικής διαμαρτυρίας και αντίστασης (συνήθως με ψηφίσματα) της απερχόμενης δημοτικής αρχής και αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο. Είναι προφανές πως ανάμεσα στα «ζητήματα που άνοιξε η επίσκεψη του πρωθυπουργού», δεν ήταν ούτε οι διαθεσιμότητες, ούτε το κλείσιμο ή η συρρίκνωση υπηρεσιών ούτε η παραχώρηση δημόσιας γης στο ΤΑΙΠΕΔ ούτε καν η τραγική μείωση των επιχορηγήσεων των Δήμων…

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΥΡΟΥ