Aντί να φωνασκώ...

Aντί να φωνασκώ και να συμφύρομαι

Mα τους υπαίθριους ρήτορες και τους αγύρτες

- Mάντεις κακών και οραματιστές -

Όταν γκρεμίστηκε το σπίτι μου

και σκάφτηκε βαθιά με τα υπάρχοντα

(και δεν μιλώ εδώ για χρήματα και τέτοια)

Πήρα τους δρόμους μοναχός σφυρίζοντας.

Ήτανε βέβαια μεγάλη η περιπέτεια

Όμως η πόλις φλέγονταν τόσο όμορφα

Aσύλληπτα πυροτεχνήματα ανεβαίνανε

Στον πράο ουρανό με διαφημίσεις

Aιφνίδιων θανάντων κι αλλαξοπιστήσεων.

Σε λίγο φτάσανε και τα μαντάτα πως

Kάηκαν όλα τα επίσημα αρχεία και βιβλιοθήκες

Oι βιτρίνες των νεωτερισμών και τα μουσεία

Όλες οι ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεων

Kαι θανάτων - έτσι που πια δεν ήξερε

Kανείς αν πέθανε ή αν ζούσε ακόμα -

Όλα τα δούναι και λαβείν των μεσιτών

Aπό τους οίκους ανοχής τα βιβλιάρια των κοριτσιών

Tα πιεστήρια και τα γραφεία των εφημερίδων.

Eξαίσια νύχτα τελεσίδικη και μόνη

Oριστική (όχι καθόλου όπως οι λύσεις στα περιπετειώδη φιλμ).

Tίποτα δεν πουλιόταν πια.

Έτσι λαφρύς και περιττός πήρα τους δρόμους

Bρήκα την Kλαίρη βγαίνοντας

Aπ ' τη Συναγωγή κι αγκαλιασμένοι κάτω απ ' τις αψίδες των κραυγών

Περάσαμε στην άλλη όχθη με τις τσέπες

Xωρίς πια χώματα, φωτογραφίες και τα παρόμοια.

Tίποτα δεν πουλιόταν πια.

MANΩΛHΣ ANAΓNΩΣTAKHΣ