KAΘΗΓΗΤΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ Απεργία στις 14 Απριλίου

Ύστερα από ένα χρόνο εφαρμογής των πολιτικών του περιβόητου Μνημονίου η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με συνθήκη κοινωνικής ερήμωσης: εκτίναξη της ανεργίας, συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος, αναίρεση συλλογικών δικαιωμάτων, προοπτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Σε αυτό το τοπίο η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση βρίσκεται κυριολεκτικά στο στόχαστρο, αντιμετωπίζει μια χωρίς προηγούμενο επίθεση:

Ένα πρωτοφανές κύμα περικοπών οδηγεί νομοτελειακά στην αδυναμία λειτουργίας των πανεπιστημίων

1.      Όλες οι νέες προκηρύξεις ΔΕΠ, ΕΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ και διοικητικού προσωπικού έχουν παγώσει.

2.      Οι διορισμοί των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ καθυστερούν προκλητικά. Στο πλαίσιο του περιβόητου κανόνα «1 έρχεται 5 φεύγουν» υπολογίζεται ότι οι διορισμοί σε εκκρεμότητα θα γίνουν αρκετά χρόνια μετά από τώρα.

3.      ΟΙ εξελίξεις μελών ΔΕΠ έχουν παγώσει.

4.      Το Υπουργείο Παιδείας βάζει νέα προσκόμματα στη συγκρότηση των εκλεκτορικών σωμάτων, καθώς απαιτεί, ιδίως στα μη αυτοδύναμα τμήματα, να συμμετέχουν υποχρεωτικά εκλέκτορες από το εξωτερικό.

5.      Τα Πανεπιστήμια έχουν ήδη υποστεί περικοπή στους τακτικούς προϋπολογισμούς κατά 30% και έρχεται νέο κύμα περικοπών την επόμενη χρονιά.

6.      Οι πιστώσεις για διδάσκοντες 407 περικόπηκαν κατά 16% με νέα ανάλογη μείωση στην επόμενη χρονιά που θα προστεθεί στις περικοπές που ούτως ή άλλως προέβλεπαν οι τετραετείς προϋπολογισμοί.

7.      Η εφαρμογή του ΠΔ 113 με τα τεράστια προβλήματα που δημιουργεί, ουσιαστικά οδηγεί σε ένα ιδιότυπο καθεστώς γραφειοκρατικής «στάσης πληρωμών» ή εναλλακτικά στην ανάληψη σημαντικού μέρος των εξόδων για μετακινήσεις, συνεδριάσεις κλπ. -και όχι μόνο - από τους εργαζόμενους. .

8.      Η κατάργηση του δεύτερου τόμου στη διανομή των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων έρχεται να υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο την ποιότητα των σπουδών.

Ουσιαστικά, την επόμενη χρονιά, εάν δεν αντιδράσουμε, θα έχουμε δεκάδες απολύσεις διδασκόντων 407/80, σημαντικές αναγκαστικές περικοπές μαθημάτων και υποβάθμιση των προγραμμάτων σπουδών, δυσμενέστερες συνθήκες διδασκαλίας, βέβαια προβλήματα υποδομών (συνωστισμός σε λιγότερα κτίρια, περιορισμοί στη θέρμανση, αδυναμία κάλυψης των αναγκών σε αναλώσιμα) και το καθεστώς που αντιμετωπίσαμε φέτος: να συνιστούμε στους φοιτητές να μοιραστούν μεταξύ τους βιβλία για να καλύψουν τη βιβλιογραφία!

Σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα έρχονται να προστεθούν:

1.      Η προοπτική ψήφισης του νέου νόμου για τα ΑΕΙ. Τα «συμβούλια διοίκησης» θα καταργήσουν την αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων και θα εισάγουν και επίσημα τους μάνατζερ στην ανώτατη εκπαίδευση. Τα αποτελέσματα τους σε άλλους οργανισμούς είναι εμφανή στην κατάσταση των οικονομικών τους και των εργασιακών τους και αναρωτιέται κανείς τι σκοπό εξυπηρετούν εκτός από τη δημιουργία μιας υψηλά αμειβόμενης κάστας χωρίς “συναισθηματικούς” ενδοιασμούς για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των ιδρυμάτων Η μετάβαση από το Τμήμα στη Σχολή θα υποβαθμίσει τα Τμήματα και μετατρέποντάς τα σε θα αποδιαρθρώσει τα πτυχία, ενώ το «προπαρασκευαστικό έτος», αν ισχύσει, θα μετατρέψει τα πρώτα έτη σε ένα ατέλειωτο εξεταστικό κέντρο. Οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών στην κατεύθυνση των λιγότερων μαθημάτων θα υποβαθμίσουν σπουδές και πτυχία. Η μετατροπή των λεκτόρων σε συμβασιούχους χωρίς προοπτική εξέλιξης θα γενικεύσει την εργασιακή ανασφάλεια. Η κατάθεση του λεγόμενου "πορίσματος" του ΕΣΥΠ, μίας περίληψης μόνο των διαφορετικών απόψεων όσων συμμετέχουν στην επιτροπή, που αναπαράγει τα βασικά σημεία του «Σχεδίου Διαβούλευσης», είναι το πρώτο βήμα για την κατάθεση του νομοσχεδίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

2.      Η κατάθεση τον Ιούνιο του ειδικού μισθολογίου για τους πανεπιστημιακούς, το οποίο πιθανότατα θα επιβαρύνει με επιπλέον περικοπές τους ήδη μειωμένους μισθούς μας. Επιπλέον, φαίνεται ότι όλο και περισσότερο θα πηγαίνουμε σε ένα μοντέλο ατομικής διαπραγμάτευσης στο επίπεδο των ΑΕΙ.

3.      Η κυβέρνηση προωθεί τον περιβόητο πανεπιστημιακό Καλλικράτη. Εξαγγέλλει συγχωνεύσεις ΑΕΙ και την κατάργηση δεκάδων πανεπιστημιακών Τμημάτων και ΑΕΙ. Σε αυτή τη λίστα προγραφών το δικό μας πανεπιστήμιο είναι ιδιαίτερα ψηλά: Ακόμη και αν δεν καταργηθούμε ως αυτοτελές ΑΕΙ, πολλά από τα τμήματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου «στοχοποιούνται» για κατάργηση.

Ο κυνισμός και ο αυταρχισμός της κυβέρνησης φαίνεται και στο πώς αντιμετωπίζει τις διεκδικήσεις και τις θέσεις των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας. «Τα Πανεπιστήμια έχουν πολύ λίπος για να κάψουν», δήλωσε ο ειδικός γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης δικαιολογώντας τις περικοπές. «Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου δεν σέβεται τον κόπο, τον ιδρώτα και το αίμα του φορολογούμενου» υποστήριξε ο υφυπουργός Πανάρετος. Βροχή τα δακρυγόνα και τα γκλομπ ενάντια στους πανεπιστημιακούς, τους φοιτητές και τους εργαζομένους στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στις 23/2. Βροχή τα χημικά στους φοιτητές μας στη Σύρο στις 21/03.

Πρέπει όλες και όλοι να καταλάβουμε ότι με αυτή την πολιτική δεν υπάρχει περιθώριο ούτε ελιγμών, ούτε συμβιβασμών. Εάν θέλουμε να διατηρήσουμε την ακαδημαϊκή και εργασιακή μας αξιοπρέπεια, εάν δεν θέλουμε να εργαζόμαστε σε υποβαθμισμένα και ιδιωτικοποιημένα εκπαιδευτήρια, εάν δεν θέλουμε την ιστορία του Πανεπιστημίου Αιγαίου να έρθει στο τέλος της με τον άδοξο τρόπο της συρρίκνωσης, συγχώνευσης, ή απορρόφησης, πρέπει τώρα να αγωνιστούμε. Η ιστορία του πανεπιστημιακού κινήματος έχει δείξει ότι δεν υπάρχουν ανίκητες πολιτικές!

Σε αυτόν μας τον αγώνα για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης δεν είμαστε μόνοι μας. Μαζί μας είναι οι φοιτήτριες και οι φοιτητές μας που αντιμετωπίζονται ως μία «χαμένη γενιά» και ως «αναλώσιμο υλικό». Μαζί μας μπορεί να είναι το σύνολο των εργαζομένων μέσα στο Πανεπιστήμιο. Μαζί μας θα είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί που και αυτοί αντιπαλεύουν το σχολείο των περικοπών, των συγχωνεύσεων και της αγοράς. Αλλά και συνολικά όλες οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι που επιμένουν να θεωρούν ότι η παιδεία, η υγεία, η ασφάλιση πρέπει να παραμείνουν δημόσια αγαθά και όχι εμπορεύματα και επιμένουν να διεκδικούν μια δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση σύμφωνη με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.

Στη βάση των παραπάνω αποφασίζουμε:

Απεργία την Πέμπτη 14 Απριλίου.

Την πρώτη εβδομάδα μετά το Πάσχα συναντήσεις στους τόπους λειτουργίας του πανεπιστημίου με σκοπό την συζήτηση με συναδέλφους για την προετοιμασία και τον συντονισμό με τα άλλα τμήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας και τους άλλους συλλόγους για να προχωρήσουμε σε επαναλαμβανόμενες απεργίες για την διεκδίκηση των παραπάνω αιτημάτων.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ!