Αγαπημένη μου Angelines
Συνεχίζω περιδιαβαίνοντας σε τούτο τον τόπο των μυστηριακών αντιθέσεων. Η συντριπτική φτώχεια είναι παντού εμφανής, αν και πολλά από τα αστικά κέντρα σταδιακά φορούν ένα μοντέρνο πρόσωπο. Oι γυναίκες φορούν μια ασπριδερή αλοιφή στο πρόσωπο, φτιαγμένη από τη σκόνη του κορμού κάποιου φυτού, για προστασία από τον ήλιο. Για εκείνες το μαύρισμα είναι απωθητικό, για μένα είναι η κρέμα αυτή. Oι άντρες φορούν το longy, ένδυμα που μοιάζει με μακριά φούστα, και σαγιονάρα Buffalo. Oχήματα κάθε λογής και μεγέθους, φορτωμένα ασύδοτα με ανθρώπους σαν τσαμπιά σταφύλια, εκτελούν το χρέος των μεταφορικών μέσων σε ένα χάος κίνησης, θορύβου και σκόνης.
Σε πείσμα όλων αυτών, κομψά απομεινάρια παλιών μεγαλείων σ' ένα έξοχο φυσικό περιβάλλον, μεταφέρουν τον αναζητητή σε άλλες εποχές. Εποχές μυθικών και ένδοξων δυναστειών. Εποχές όπου ο άνθρωπος μεγαλουργούσε και άφηνε στις τέχνες των αισθήσεων μια λαμπρή κληρονομιά. Εποχές της Bagan.
Η Bagan είναι το πιο θαυμαστό μνημείο της Myanmar (Βιρμανία) και ένα από τα τρία σημαντικότερα της νοτιοανατολικής Ασίας. Σε μια επιφάνεια 40.000 στρεμμάτων, υπάρχουν διάσπαρτα χιλιάδες μνημεία και ναοί αφιερωμένα στο Βούδα.
Σε κάθε κατεύθυνση αντικρίζει εκστασιασμένο το μάτι, απομεινάρια διαφόρων μεγεθών και μορφών. Μεγαλειώδεις και κολοσσιαίοι ορισμένοι ναοί υψώνονται με έπαρση ως τον ουρανό, ενώ αμέτρητοι άλλοι μικρότεροι βρίσκονται διάσπαρτοι στο ολάνθιστο τριγύρω περιβάλλον. Για μερικούς υπάρχει πλήρης καταγραφή ιστορικών πληροφοριών, ενώ για άλλους μόνο ένας αριθμός αναγνώρισης.
Σηκώθηκα και σήμερα νωρίς το πρωί για να προλάβω την ανατολή μέσα απ' το ομιχλώδες πρωινό τοπίο της Bagan. Ξεκινήσαμε ποδηλατώντας με το Γιάννη από τη Σύρο, μέχρι που φτάσαμε σε μια καταπράσινη πεδιάδα για να προσκυνήσουμε το πρώτο φως του ήλιου, που αποκάλυπτε τις μεγαλόπρεπες σιλουέτες των ναών μέσα απ' το πέπλο της ομίχλης. Προχωρήσαμε με αφοσίωση στην εξερεύνηση γιγάντιων αλλά και μικρότερων ναών που συναντήσαμε. Αμέτρητα τα στενά χωμάτινα δρομάκια που περνούν μέσα από την πυκνή βλάστηση και οδηγούν στα διάφορα μνημεία. Δεν ξέρω πόσες ώρες έμεινα να παρατηρώ, να αναζητώ και να αφήνομαι μέσα στις τέλειες αναλογίες, τους ομόκεντρους εσωτερικούς διαδρόμους και τις χρυσοφόρες μορφές του Βούδα, σ' εκείνο το μαγικό και μυστηριακό μέρος. Τρεις μέρες έχουμε μείνει στη Bagan τριγυρνώντας ακούραστα με ποδήλατο και πόδια.
Κάποια απ' αυτές βρεθήκαμε στον υπερυψωμένο εξώστη ενός απ' τους γιγάντιους ναούς. Εκστατικά απολάμβανα το τοπίο γύρω μου ρουφώντας εικόνες, αρώματα και ακούσματα της φύσης. Βυθίστηκα σε νοσταλγικές σκέψεις καθώς εκείνος μιλούσε για κάποια, που τα αρώματα των λουλουδιών τόσο του θύμιζαν. Ένοιωσα το θρησκευτικό δέος, που κυριαρχεί σ' όλη εκείνη την περιοχή, να με διαπερνά. Εκεί ψηλά ήταν κι ο μοναχός, στη στάση του λοτού, απέναντι από ένα άγαλμα του Βούδα. O ήλιος πίσω του έγερνε προς τον ορίζοντα, ενώ ένα σύννεφο καπνού από θυμίαμα έκανε την μορφή του να φαίνεται αχνή. Ξεκίνησε να τραγουδάει ένα είδος τραγουδιού - προσευχής. Μ' έκανε να νιώσω πολύ όμορφα, πολύ ήρεμα. Ήταν μια μελωδία γλυκιά, χωρίς ρυθμό αλλά με ισορροπία. Για μια ακόμη φορά αναρωτήθηκα τι να 'χουν στο μυαλό τους εκείνοι οι άνθρωποι με τους πορτοκαλί μανδύες, το ξυρισμένο κεφάλι και το γαλήνιο βλέμμα.
Η Bagan βυθίστηκε αργά στο πορφυρό τ' ουρανού και μετά βούτηξε βαθιά μέσα στη έναστρη νύχτα. Κι εγώ ήμουν εκεί. Μια στιγμή μες την αιωνιότητά της.
Πάντα σε σκέφτομαι - Juan
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΟΦΙΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.