AΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΡΟΥ: Αλληλεγγύη στους μετανάστες

Ποιοι είναι οι 300 και τι ζητούν (αποσπ. από το «Κείμενο των απεργών»)
Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. {…} Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. {…} Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. {…} Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.
http://hungerstrike300.espivblogs.net/

Τα πρώτα μεγάλα ψέματα

Στο χώρο έχουν γίνει ζημιές, ενώ υπάρχει πρόβλημα μετάδοσης νοσημάτων από τους μετανάστες.
 Όχι μόνο καμία ζημιά δεν έχει γίνει στο χώρο αλλά, αντίθετα, είναι πολύ πιο καθαρός από ότι πριν, περιφρουρείται και καθένας μπορεί να τον επισκεφθεί. Όσον αφορά στο ναζιστικής έμπνευσης ισχυρισμό περί κινδύνου για τη δημόσια υγεία από τους μετανάστες, υπάρχει από την πρώτη στιγμή ομάδα γιατρών που παρακολουθεί καθημερινά τους μετανάστες σε συνεργασία με τους Γιατρούς του Κόσμου και τον Ερυθρό Σταυρό.

Οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι που βρίσκονται στη Νομική δε βρέθηκαν εκεί τυχαία. Oδηγήθηκαν και καθοδηγήθηκαν. (Α. Διαμαντοπούλου κ.ά.)
 Οι «δυστυχείς» παίρνουν την ευθύνη της ίδιας τους της ζωής και ξεκινούν τον ύστατο αγώνα. Σ’ αυτόν δεν μπορεί να σε καθοδηγήσει κανείς αν δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι το σύστημα σε θεωρεί από ανύπαρκτο έως απειλή. Αν καθοδήγηση σημαίνει συνδρομή στην οργάνωση και στην κοινοποίηση των αιτημάτων, βεβαίως και δίνεται.
Έκαναν κατάληψη της Νομικής Σχολής
 Εδώ και 15 μέρες έχουν γίνει συνεννοήσεις με τη σχολή. Οι μετανάστες προσκλήθηκαν και δεν εισέβαλαν. Όλες οι παρατάξεις του ΔΣ φοιτητών της Νομικής πήραν ομόφωνη απόφαση να στεγάσουν και να συνδράμουν τον αγώνα των 300 μεταναστών. Η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ έβαλαν την υπογραφή τους στην απόφαση για τη φιλοξενία των μεταναστών στις 24/01, αλλά αμέσως μετά έβγαλαν ανακοινώσεις διαφοροποίησης από την απόφαση.
Παρεμποδίζουν τη λειτουργία του Πανεπιστημίου (μαθήματα - εξετάσεις)
 Ο χώρος όπου γίνονται μαθήματα δεν έχει σχέση με το κεντρικό κτίριο της Νομικής, το οποίο είναι υπό ανακαίνιση αυτό το διάστημα και σ’ αυτό φιλοξενούνται οι μετανάστες. Οι φοιτητές μπαίνουν από τη Μασσαλίας και τη Σίνα ενώ οι μετανάστες από τη Σόλωνος. Πρόκειται για δυο κτίρια τελείως χωρισμένα μεταξύ τους. Ενώ μέχρι τις 23/01 οι πρυτανικές αρχές συμφωνούσαν με τα παραπάνω, την επόμενη μέρα διαφώνησαν και αναστέλλουν αδικαιολόγητα τα μαθήματα για μια εβδομάδα (lock out).

Η επίθεση έχει ξεκινήσει μεθοδευμένα εδώ και καιρό. Δε δόθηκε τώρα η αφορμή. Η κυβέρνηση δεν αλλάζει την ατζέντα για να μας αποπροσανατολίσει από τα τρέχοντα της κρίσης. Αυτή είναι η ατζέντα της και μας αφορά όλους και όλες. Oι μετανάστες το γνωρίζουν ήδη. Και η τωρινή τους απόφαση δεν είναι η πρώτη. Για ν’ αναφερθούμε στα πιο πρόσφατα: Τους 93 Αφγανούς πρόσφυγες, άντρες γυναίκες και παιδιά που βρίσκονται στα Προπύλαια σε απεργία πείνας από τις 30 Δεκεμβρίου 2010 και 9 από αυτούς έχουν ράψει τα στόματά τους, δεν τους αντιληφθήκαμε;

Τι προτάσσουμε:
Πολιτικό και πανεπιστημιακό άσυλο - Αλληλεγγύη στους μετανάστες


Επιμένουμε να καταγγέλλουμε τις συνθήκες που προκαλούν κάθε τόσο κύκλους μαζικών μεταναστευτικών ρευμάτων: πόλεμοι και «αντιτρομοκρατικές» εκστρατείες (Βαλκάνια, Ιράκ, Αφγανιστάν), φτώχεια - εξαθλίωση και απολυταρχικά καθεστώτα (Αφρική, Ασία, Μέση Ανατολή).

Το ημιπαράνομο καθεστώς που έχει υιοθετηθεί στην Ελλάδα για τους μετανάστες/-τριες, χρησιμεύει σε πολλά: Διαχωρίζει και μετά υποβιβάζει τους μετανάστες-εργάτες από τους ντόπιους εργάτες. Σε σημείο που οι ντόπιοι να νιώθουν ή και να γίνονται εκμεταλλευτές. Το κεφάλαιο χρησιμοποιεί και τους δυο, δημιουργεί πλεονάζον εργατικό δυναμικό και, όταν και όσο κρίνει πως δεν το χρειάζεται, αποφασίζει να τους διώξει, με πολιτικές είτε αναδιαρθρωτικών μέτρων (περικοπές μισθών, απολύσεις, κ.ά.) άμεσα για τους ντόπιους είτε με δημιουργία συνθηκών αβίωτης ζωής για τους μετανάστες.
Βοηθοί σ’ αυτά εμφανίζονται: α) τα ακροδεξιά κόμματα / ομάδες/συμμορίες που μοιράζουν απλόχερα ξυλοδαρμούς και παραληρηματικούς φασιστικούς λόγους και β) τα ΜΜΕ, που έχουν αναλάβει να φτιάχνουν την εικόνα του μετανάστη, άλλοτε εξαφανίζοντας ολόκληρες ομάδες κι άλλοτε ποινικοποιώντας τες.

Η κυβέρνηση φέρει τεράστια ευθύνη για τους μετανάστες «χωρίς χαρτιά». Το μεταναστευτικό ουδέποτε αναδείχτηκε ως ευρωπαϊκό πρόβλημα. Ύστερα μάλιστα από την υπογραφή της συνθήκης Δουβλίνο 2, σύμφωνα με την οποία όλοι οι παράνομοι μετανάστες στην ΕΕ επαναπροωθούνται στην Ελλάδα, χιλιάδες μετανάστες βρίσκονται εγκλωβισμένοι εδώ χωρίς να μπορούν να φύγουν. Στο μεταξύ, πληθαίνουν οι καταδίκες εναντίον της χώρας μας από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, αφού οι συνθήκες διαβίωσης όσων ζητούν άσυλο περιγράφονται ως «ανθρωπιστική κρίση».

Η πανεπιστημιακή κοινότητα σωστά και επιβεβλημένα αποφάσισε τη φιλοξενία τούτου του αγώνα. Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι το μέσο για την προστασία της αυτονομίας του πανεπιστημίου. Στην αυτονομία αυτή χωρούν η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και η πρόσβαση των ανθρώπων, ειδικά των καταπιεσμένων που τους έχει αφαιρεθεί η φωνή. Περαιτέρω, ποιος χώρος θα ήταν αρμοδιότερος εκτός από τη Νομική Σχολή για την υποδοχή ανθρώπων που το πρόβλημά τους είναι η εξασφάλιση δικαιωμάτων;

Δεν μπορεί οποιαδήποτε εξουσία να ανεχτεί εύκολα το άσυλο. Αλλά και καμιά δεν τολμά να προβεί στην κατάργησή του αν το κοινωνικό σώμα, μέσα κι έξω από τον πανεπιστημιακό χώρο, το προστατεύει.

Η άποψη πως όσο πιο πολύ φαίνεστε (μετανάστες ΚΑΙ πανεπιστήμιο) τόσο προκαλείτε, και μήπως είναι καλύτερο να μη φαίνεστε για να μην προκαλείτε και να τα βρούμε (κάπου, κάποτε) πώς μας φαίνεται;

Δε θέλουμε να είμαστε συνένοχοι στη σιωπή.
Ο αγώνας μας δε γίνεται ΓΙΑ τους μετανάστες αλλά ΜΕ τους μετανάστες. Αυτό που μας ενώνει είναι η συνείδηση της καταπίεσης και η αντίδραση στο φόβο.