KKE ΣΥΡΑΣ Αποχή από τις εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου

«Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, το ’χουν σε δόξα, το ’χουν σε τιμή, το ’χουν σε ικανότη το να τους ειπής ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά εις την πατρίδα. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται. Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας.»

Η Κ.Ο. Σύρας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας με την ευκαιρία της επετείου της 25^ης Μάρτη ανακοινώνει ότι δεν πρόκειται να συμμετέχει στις εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι εκπρόσωποι της τοπικής διοίκησης. Η Κ.Ο. Σύρας του Κ.Κ.Ε. , τιμώντας την λαϊκή επανάσταση του 1821, θα καταθέσει στεφάνι στο Μνημείο του Άταφου Αγωνιστή,το Σάββατο 24 Μάρτη στις 6:30 το απόγευμα.

Η Κ.Ο. Σύρας του Κ.Κ.Ε. τονίζει ότι η εθνικοαπελευθερωτική και κοινωνική επανάσταση του ΄21 απέδειξε ότι ο αποφασισμένος λαός μπορεί να νικήσει αντιπάλους που φαντάζουν ανίκητοι. Τότε όπως και σήμερα, οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας καλούσαν το λαό σε υποταγή στους δυνάστες για λόγους «ρεαλισμού». Και τότε όπως και σήμερα οι προσκυνημένοι τρομοκρατούσαν το λαό ότι έξω από την αυτοκρατορία καραδοκεί η καταστροφή, ότι δεν μπορεί χωρίς δυνάστες, ντόπιους και ξένους.

Ευτυχώς τότε ο λαός δεν τους πίστεψε ….

Σήμερα ο λαός έχει χρέος να εμπιστευθεί τη δύναμή του. Με την οργάνωση και τη συμμαχία του, με τη δική του εξουσία, μπορεί να ζήσει καλύτερα. Να αναπτύξει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελός του, μετατρέποντας σε δική του κοινωνική περιουσία όλα τα μονοπώλια, τον φυσικό και ορυκτό πλούτο, αποδεσμεύοντας τη χώρα από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, διαγράφοντας το χρέος που δημιούργησε η πλουτοκρατία και οι κυβερνήσεις της.

Τότε ο φτωχός λαός άνοιξε τον δρόμο όταν προεστοί, κοτζαμπάσηδες και μεγαλο- παπάδες συνιστούσαν «υπομονή και καρτερικότητα».

Σήμερα η κοινωνική δύναμη που έχει την ικανότητα και τη δύναμη να ανοίξει το δρόμο της κοινωνικής εξέλιξης και να βάλει τέλος στην καπιταλιστική εκμετάλλευση είναι η εργατική τάξη. Αυτή μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στη διαμόρφωση της λαϊκής συμμαχίας και να ηγηθεί της λαϊκής αντεπίθεσης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Τότε ο φτωχός λαός απέρριψε το ιδεολόγημα ότι ήταν «θέλημα» θεού η Πόλη να τουρκέψει. Σήμερα ο λαός μας πρέπει να απορρίψει τους εκβιασμούς και τα ιδεολογήματα των κομμάτων του συστήματος και του «ευρωμονόδρομου». Όταν σήμερα οι προσκυνημένοι των «βαριών αλλά αναγκαίων θυσιών» μιλάνε για «εθνική ομοψυχία», επιζητούν την υποταγή των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην άγρια σφαγή των δικαιωμάτων τους. Όταν μιλάνε για «ανάπτυξη» εννοούν τα νέα υπερκέρδη :

«Το ίδιον και εις την Ρούμελη, Γκούρας και Μαμούρης, Κριτζώτης, Γριβαίγοι, Στάικος και οι άλλοι, Τζαβελαίγοι και άλλοι πολλοί. Και τι ζητούνε από το έθνος; Μιλλιούνια ακόμα δια τις μεγάλες δούλεψες. Και σε αυτά ποτές δεν αναπεύονται, όλο νόμους και φατρίες δια το καλό της πατρίδος, όλο αυτό πασκίζουν.
Όσα έπαθε η πατρίς δια τους «νόμους» και το καλό αυτεινών και όσα παληκάρια σκοτώθηκαν, δεν τάπαθε η πατρίς εις τον αγώνα των Tούρκων.»

Απέναντι στη λογική της μοιρολατρίας και της υποταγής στους μονοδρόμους της πλουτοκρατίας ας απαντήσει για μας ο Μακρυγιάννης :

«Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν»