Η Σύρος βλέπει τα πλοία να περνούν…

Χριστίνα Πουλίδου

Είναι μεγάλη ανακούφιση, σε τούτη την κρίση που ζούμε, να διαπιστώνεις ότι: πρώτον, η πολιτεία προσπαθεί να ενθαρρύνει μικρά μέτρα που μπορούν να έχουν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα. Και, δεύτερον, ότι μεγαλοεπιχειρηματίες αίρονται στο ύψος των ευθυνών τους και συμβάλλουν (στο μέτρο των δυνατοτήτων τους) στην εθνική προσπάθεια ανάκαμψης. Όταν διαπιστώνεις ότι συντρέχουν και οι δύο τούτες προϋποθέσεις, βγάζεις βαθύ αναστεναγμό και αναφωνείς: ευτυχώς, ζω στην Ελλάδα.

Θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα: οι κάτοικοι της Σύρου θεωρούσαν ότι ζούσαν στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων, που ορίστηκε έτσι για ιστορικούς και γεωγραφικούς λόγους. Και ήρθε η κρίση. Τότε, λοιπόν, κι ενώ τα μηνύματα από παντού είναι ότι φέτος ο Τουρισμός θα γνωρίσει άνθιση στην Ελλάδα, οι πλοιοκτήτες -μολονότι έχουν μετρήσει πως χάνουν από τη συγκεκριμένη διαδρομή- διατήρησαν τα δρομολόγιά τους για να διευκολύνουν την ανάπτυξη των νησιών και, μακροπρόθεσμα, το δικό τους συμφέρον! Μάλιστα!

Όταν ξύπνησαν οι κάτοικοι της Σύρου απ΄ αυτό το όμορφο όνειρο, διαπίστωσαν πως μολονότι ο καιρός της Ελλάδας φέτος ευνόησε το μεγάλο ζητούμενο -τη διεύρυνση της καλοκαιρινής σεζόν- λίγο τους αφορά η άνθιση του τουριστικού ρεύματος, αφού τα δρομολόγια στο νησί τους μειώθηκαν δραστικά και, άρα, ο Τουρισμός λοξοδρομεί.

Συμπληρωματικά ήρθε ο «ανταγωνισμός» -που «αυτορρυθμίζει» τις καταστάσεις- και ο οποίος, όμως, στην περίπτωση της Σύρου φαίνεται πως αποκοιμήθηκε. 07:30 το πρωί φεύγει από τον Πειραιά το ένα πλοίο, οκτώ το άλλο - και, μετά, ξανά στις πέντε το απόγευμα. Έτσι, τα δύο πρωινά πλοία κονταροχτυπιούνται στην (ημι)πληρότητα και μετά πέφτει σιγή ασυρμάτου, ως το απόγευμα. Ναι-ναι, ξέρω, ο σχεδιασμός ενός δρομολογίου δεν εξυπηρετεί ένα μόνο νησί, αλλά μια πλειάδα νησιών. Δεν εξαιρεί όμως κι ένα μόνο νησί, που ενώ η γεωγραφία το τοποθέτησε κοντά στην Αττική, οι ακτοπλόοι (τούτο τον καιρό) το πήγαν τέσσερις με πέντε ώρες μακριά της…

Επιτυχημένος είναι, επίσης, ο σχεδιασμός για τους τουρίστες του Σαββατοκύριακου: τότε, το απογευματινό πλοίο της Παρασκευής (που εξυπηρετεί όσους έχουν πρωινή εργασία) φεύγει στις 7 το βράδυ και, άρα, με τις συνήθεις μικροκαθυστερήσεις, φτάνει στη Σύρο κατά τις 11, ενώ την Κυριακή για τους επιστροφείς στην Αθήνα προβλέπεται ένα δρομολόγιο, ντάλα μεσημέρι, στις 4!

"Και γιατί, παρακαλώ", σκέφτεται ο τουρίστας που έπηξε από τις βροχές και τις πλημμύρες της χώρας του και γοητεύθηκε από τον καλοκαιρινό καιρό της ανοιξιάτικης Ελλάδας, "να πληρώσω κάπου 70 ευρώ για να πάω σε ένα νησί για μιάμιση μέρα και δύο διανυκτερεύσεις; Δεν πάω σε κάποιο άλλο;". Κι έτσι η Σύρος, σταδιακά, βγαίνει από τον τουριστικό χάρτη, την ίδια ώρα που το πρόβλημα υπολειτουργίας του Νεωρίου έχει δοκιμάσει σκληρά την τοπική οικονομία.

Κάπου στα μέσα-τέλη Ιουνίου, οι πληροφορίες λένε ότι θα γίνει μια σοβαρή σύσκεψη συναρμοδίων φορέων, μήπως μπορέσει να διασωθεί η κατάσταση τους δυο βασικούς καλοκαιρινούς μήνες. Είναι, όμως, πραγματικά λυτρωτικό να αισθάνεσαι ότι η πολιτεία με τους θεσμούς της (το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το υπουργείο Τουρισμού) αίρεται στο ύψος των ευθυνών της, ότι δείχνει ενδιαφέρον και, με γρήγορα αντανακλαστικά, ανταποκρίνεται στα πλεονεκτήματα της συγκυρίας, σχεδιάζοντας ρεαλιστικά τον δρόμο προς την ανάκαμψη της νησιωτικής Ελλάδας. Που είναι αποκομμένη από τον ηπειρωτικό κορμό της χώρας και, επομένως, η επιβίωσή της έχει ένα αυξημένο λειτουργικό κόστος. Είναι επίσης συγκινητικό να βλέπεις πλοιοκτήτες να συμμετέχουν κι αυτοί στη γενική χασούρα πατριωτικά, για να διευκολύνουν τις καταστάσεις και να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ανάπτυξης.

Το όνειρο αυτό, όμως, έσκασε σαν φούσκα πάνω απ΄ τη Σύρο, που από την κεντρική της θέση στο Αιγαίο βλέπει τα πλοία από μακριά να περνούν, προς άλλους προορισμούς. Αποκομμένη, μένει σήμερα  παρέα με τον Βαμβακάρη - «Γαλησσά και Ντελαγκράτσια και ας μου ‘ρθει συγκοπή»…

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=25082