Δεν παραδίδουμε τις Συλλογικές Συμβάσεις

ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΑΙΛΗΣ
Γραμματεία Σύρου του ΠΑΜΕ




Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και το πολιτικό τους προσωπικό σε Ελλάδα και Ευρώπη ετοιμάζουν για την εργατική τάξη μια ζωή κόλαση, ένα μέλλον χωρίς κανένα δικαίωμα, χωρίς Συλλογική Σύμβαση. Μας θέλουν έρμαια της εργοδοσίας, της εκμετάλλευσης, να είμαστε αναλώσιμα και φτηνά εξαρτήματα της μηχανής που παράγει κέρδη. Μας θέλουνε να μάθουμε να ζούμε με ένα ξεροκόμματο και να είμαστε και ευγνώμονες για αυτό.

Ιδιαίτερα στοχεύουν στους νέους, θέλουν η νέα βάρδια της εργατικής τάξης να μείνει μακριά από τη συλλογική πάλη, τα σωματεία, να είναι με το κεφάλι σκυμμένο, υποταγμένη και με μια συνείδηση που θα την διαπερνά η λογική «δουλειά να ‘ναι και ότι να ‘ναι»..

Τα σχέδια κατάργησης των ΣΣΕ απειλούν να «γκρεμίσουν» όχι μόνο τους μισθούς αλλά σηματοδοτούν τον κίνδυνο ακόμα μεγαλύτερης εγκατάλειψης των ανέργων καθώς οι μισθοί καθορίζουν τα έσοδα του ΟΑΕΔ, ο κατώτατος μισθός διαμορφώνει το επίδομα ανεργίας, ενώ αποτελούν «βόμβα» για την Κοινωνική Ασφάλιση, αφού το ύψος των μισθών καθορίζει και το ύψος των συντάξεων, τους πόρους για τα Ταμεία, συνεπώς και όλες τις παροχές.

Το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης μας αφορά όλους το σύνολο της εργατικής, λαϊκής οικογένειας, αφορά όλες τις ηλικίες…

Μπαίνουν επιτακτικά πλέον κάποια ερωτήματα. Θα αποδεχτούμε να ζούμε χωρίς Συλλογική Σύμβαση, με 400€, χωρίς κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια, ο εργοδότης να δίνει ότι και όποτε θέλει, να δουλεύουμε μια ώρα από εδώ και μια από εκεί χωρίς σταθερή και μόνιμη δουλειά; Θα συμβιβαστούμε με τις συντάξεις πείνας; Θα αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια άλλων, να περιμένουμε αυτοί να λύσουν τα δικά μας προβλήματα; Πόσο ακόμα θα ζούμε μέσα στο φόβο και τις αυταπάτες; Θα συμφωνήσουμε να γίνουμε σκλάβοι στον 21^ο αιώνα; Για πόσο ακόμα θα λέμε «ας κοιτάζω τη δουλειά μου μπας και τη βγάλω καθαρή»; Τι έχει να κερδίσει ο άνεργος που προσπαθεί μόνος του να λύσει το πρόβλημα του; θα πέσουμε στο δόκανο των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας που στήνουν κυβέρνηση, ΕΕ και επιχειρηματικοί όμιλοι και να δουλεύουμε για ψίχουλα;

Όλοι μαζί πρέπει να δεσμευτούμε και να πάρουμε αποφάσεις. Δεν παραδινόμαστε. Δεν παραδίδουμε τις Συλλογικές Συμβάσεις, θα οργανώσουμε ισχυρή και μαζική αντίσταση μπροστά στην ανελέητη επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων. Αυτή η μάχη είναι καίρια, γιατί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας είναι η βάση στην οποία χτίστηκαν οι εργασιακές σχέσεις, η κοινωνική ασφάλιση, η σύνταξη, η πρόνοια κλπ.

Αυτό σημαίνει ότι δεν αφήνουμε ώρα να πάει χαμένη. Πανστρατιά για ένα κίνημα αντίστασης που θα διεκδικεί, που θα έχει στα λάβαρα του την απόρριψη της ελεημοσύνης, την διεκδίκηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για τις ανάγκες μας. Θέλουμε να δημιουργήσουμε υποδομή για να πάει το εργατικό κίνημα παραπέρα. Αυτό σημαίνει μαζικά σωματεία που θα αγωνίζονται για όλους τους εργαζόμενους, που θα έχουν στις γραμμές τους νέους και νέες, μετανάστες, γυναίκες που υποφέρουν από τη διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση. Με συμμετοχή των μελών τους, με δραστηριότητες για όλα τα προβλήματα που βασανίζουν την εργατική λαϊκή οικογένεια, σε σύγκρουση με την εργοδοσία και αταλάντευτη υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων. Υποδομή σημαίνει συσπείρωση νέων δυνάμεων στο ΠΑΜΕ, πρωτοβουλίες για προβλήματα που καίνε. Σημαίνει καλά οργανωμένη, σταθερή δουλειά, επιμονή στην αλλαγή των συσχετισμών και την αποδυνάμωση του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού…..

Μπροστά στην επιθετικότητα και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, συνεχίζουμε τον αγώνα μας με προοπτική. Ένα κίνημα οργανωμένο παντού, που όχι μόνο θα αποκρούει την επιθετικότητα του κεφαλαίου, αλλά κίνημα που θα ανατρέψει τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος. Κίνημα όπου θα συμβάλλει ώστε η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της να απορρίψουν τα κηρύγματα για να βάλουν πλάτη, να ξελασπώσουν το καπιταλιστικό σύστημα με μια νέα κυβέρνηση. Που δεν θα υποκύπτει σε εκβιασμούς είτε με την απειλή της πείνας, είτε ζωή με 400 ευρώ, είτε με το βούρδουλα. Κίνημα αποφασισμένο να τραβήξει μπροστά χωρίς ταλαντεύσεις, για το δικό μας δρόμο ανάπτυξης όπου η εργατική τάξη θα είναι κυρίαρχος της οικονομίας και της εξουσίας. Αυτός είναι ο δρόμος μας συναγωνιστές και αυτόν θα βαδίσουμε.