Στου «κουφού» τ’ αφτί, μιλάς δυνατά!

Στους κυνηγούς εμφανίζονται δυο κατηγορίες:

Οι έχοντες ηθικούς κανόνες στο «σπορ» τους κι οι άλλοι οι παραδοσιακοί, λάτρεις της κυνηγητικής περιπέτειας, που δεν έχουν κολλήματα.

Από την πρώτη κατηγορία των ηθικών, θέτονται εκ μέρους τους ζητήματα, περί ανθρωπίνων ενστίκτων, όπως το κυνήγι και το sex. Ότι δηλαδή, είναι καταγραμμένα στο γονίδιό μας και η άρνηση αυτής της παραδοχής, είναι ανυπόστατη στραβωμάρα, από εκείνους που δεν θέλουν να παραδεχθούν, το γεγονός αυτό.

Το ερώτημα όμως τίθεται, πέρα από τον γονιδιακό μας οργασμό.

Στο πεδίον του sex, είναι και ο βιασμός; Η παιδεραστία; Γιατί πλέον η επιθυμία, δεν είναι αμφίδρομη, όπως πρέπει να τίθεται. Αλλά βολονταριστική, από την μία πλευρά και μη αποδεκτή (ή έστω, μη ερωτώμενη η άλλη).

Στους οικολόγους.

Οι μεθοδικοί περιβαλλοντολόγοι και οι ιδεαλιστές.

Στην πρώτη κατηγορία, η ιστορία των διαδικασιών τους, θυμίζει την απαγόρευση του τσιγάρου.

Δηλαδή, για να περιοριστεί η κατάχρηση, για να προστατευθεί ο παθητικός καπνιστής, φτιάχνονται χώροι, που κάνουν δύσκολη τη ζωή τους, ξεβολεύεται η ελευθεριότητα των καπνιστών. Στο ζήτημα όμως της υγείας (που πρώτα απ’ όλους πλήττει τους καπνιστές), ο περιορισμός δεν δρα ανασταλτικά στην επιθυμία τους ή στο πάθος τους. Έτσι αναζητούν μανιωδώς τον δικό τους χώρο, για να εκτονωθούν. Αυτή η «παρανομία», η καταδίωξη, τους κάνει πιο άπληστους για να καπνίσουν. Τελικά, η αύξηση της τιμής των τσιγάρων, θα μειώσει τη συνήθεια της αυτό-δηλητηρίασης ή η αποκρουστική θέα των ακτίνων των πνευμόνων τους; Τα φλέματα, ο βήχας, η βαριά αναπνοή, οι κομμάρες η καταρράκωση της υγείας τους; Η πορεία τους προς τον καρκίνο και το θάνατο;

Το οικολογικό κίνημα, είναι αυτό που θα προτρέψει κάποιον να καπνίσει στον περιορισμένο χώρο του, μέχρι να σιχαθεί το καταραμένο τσιγάρο ή θα περάσει μηνύματα στο χρήστη, ότι αυτό δεν λύνεται με ημίμετρα; Ότι πρέπει να φροντίσει το Ευ ζην του. Ότι τα πνευμόνια μας χρειάζονται τον καθαρό αέρα, για να λειτουργήσει σωστά το σώμα;

Τα ίδια κι απαράλλακτα φυσικά, ισχύουν (σ’ όλα αυτά που θέλουμε να πετύχουμε ως κοινωνία), για να μην πέσουν οι νεότεροι, στα ναρκωτικά. Αυτά δηλαδή, που ορίζονται για το κάπνισμα, απευθύνονται και σ’ αυτούς. Ότι η υγεία είναι ένα πολύτιμο αγαθό. Ότι δεν υπάρχουν παιγνίδια δοκιμών, με τον ανθρώπινο οργανισμό. Γιατί οι αντιδράσεις του είναι απρόβλεπτες! Τα καθαρά πνευμόνια, θα αιματώσουν σωστά τον εγκέφαλο, για να παραχθεί η πνευματική διαύγεια, η μήτρα της οικολογικής σκέψης. Κι αν μερικοί εξ υμών, έχουν περιέλθει στη δίνη των ψυχοτρόπων, μέλημά μας είναι να μην τιμωρούνται από την πολιτεία και παράλληλα, να τους δοθεί η ευκαιρία και τα κατάλληλα μέσα, να επανέλθουν.

Όμως επ’ ουδενί τρόπο, δεν θέλουμε να «μπλέξουμε» σε περιπέτειες τους υγιείς, λέγοντάς τους ιστορίες για δήθεν «αθώες ουσίες». Καμία ουσία, είτε λέγεται αλκοόλ, είτε καπνός, είτε μανιτάρι, είτε χόρτο, δεν είναι αθώο…

Στους μεθοδικούς λοιπόν οικολόγους, που μπαίνουν στο δίλημμα, του ναι μεν αλλά, η ηθική δεν έχει εκπτώσεις.

Δεν μετράς με οριοθετημένους χώρους, την αφαίρεση της ζωής του διαβατάρικου πουλιού. Του τετράποδου ζώου, που έτυχε να βρεθεί στο σκόπευτρο. Η τύχη της κυνηγημένης πανίδας μας, η επιβίωσή της, δεν μπαίνει σε χωρικά και χρονικά περιθώρια. Όταν κάποιος χάνεται, χάνεται για πάντα. Όπως οι καρκίνοι, δεν έχουν αποτρέψει (δυστυχώς), τον κόσμο, να συνεχίσει την ανθυγιεινή ζωή του, έτσι κι αυτός που πυροβολεί, δεν συνετίζεται, δεν εκπαιδεύεται (συν το χρόνο) στην φιλοζωία, στην αλλαγή ενστίκτων του. Τουναντίον, γίνεται επιθετικότερος. Γιατί περιορίζεται κι αισθάνεται διωκόμενος. Μόνο το σθένος μας, η οικολογική μας δυναμική, θα φέρει την αλλαγή.

Η ελευθερία, η αγάπη, ο αλτρουισμός, είναι δυνατά ένστικτα, είναι η βάση του ιδεαλισμού μας. Δεν διαπραγματεύονται σε παζάρια υπουργείων!

Απέναντι λοιπόν στο θάνατο και στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, δεν χωρούν ηθικά διλήμματα.

• Είσαι εναντίον της πυρηνικής ενέργειας.

• Είσαι εναντίον των μεταλλαγμένων. Ξεκάθαρα και κάθετα!

Κι αναφέρομαι σ’ αυτά τα δύο παραδείγματα, γιατί μερικοί οικολογίζοντες, μασάνε τα λόγια τους… Κάνουν στραβοτιμονιές. Μας εκθέτουν.

Δεν είσαι υπέρ στρατηγικών προσεγγίσεων, για να σε καταλάβουν οι κυνηγοί. Γιατί το «χόμπι» τους, είναι η δική σου ψυχική κατάπτωση. Είναι ο μαρασμός του ωραίου, ο χαμός του ζωντανού παλμού, του κελαηδήματος, που φτιάχνει τα αισθήματα της γαλήνης σου.

Δεν είσαι υπέρ των καταπατήσεων (δασικών και παραθαλάσσιων), γιατί με την απληστία τους, χάνεται η αίσθηση του μέτρου και της φυσικής αρμονίας. Άρα καταστρέφεται ο αισθητικός σου ορίζοντας.

Δεν είσαι υπέρ όλων εκείνων των αποφάσεων, που έχουν πλαστογραφηθεί, ως «λαϊκές παραδόσεις». Πολιτισμός, σημαίνει εκτός του τρόπου ζωής και ποιότητα σκέψης. Το κυνήγι ήταν κι είναι, η ραφιναρισμένη εκδήλωση της εγωϊστικής υπεροχής, ενός παρωχημένου ανδροκρατικού αμοραλισμού. Δεν είναι (η παραπλανητικά πλασαρισμένη), δήθεν «φροντίδα» του οικοσυστήματος. Η αναζήτηση του θανάτου, δεν έχει σχέση με την καλοδιάθετη προσέγγιση, αλλά με την μωροφιλόδοξη εξόντωση.

Η οικολογική λοιπόν ιδεολογία, σ’ αυτό το σημείο, βάζει την κόκκινη γραμμή της.

Η παρέλκυση απ’ αυτήν, είναι νοθεία προϊόντος, κρασί που νερώνεται.

Η είσαι λοιπόν έγκυος ή δεν είσαι. Ολίγον και περιστασιακά δεν γίνεται!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΕΛΗΣ