ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΛΑΒΑΝΙΔΗΣ Ζωγραφίζοντας την απτή πραγματικότητα

Ότι κι αν ζωγραφίζει -ανθρώπους, αντικείμενα ή χώρους- είναι αυτούσιο κομμάτι μιας απτής πραγματικότητας, έστω κι αν μερικές φορές η εικαστική επεξεργασία οδηγεί την εικόνα στις παρυφές της αφαίρεσης. Χαρακτηριστικά αυτής της ζωγραφικής αποτελούν: η εμμονή στο σχέδιο, η σχεδιαστική ακρίβεια, το λιτό χρώμα και η πειθαρχημένη διευθέτηση του χώρου στο επίπεδο του πίνακα. Ο λόγος για τον Γιάννη Βαλαβανίδη, με αφορμή την έκθεσή του που πραγματοποιήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου στον χώρο της Πινακοθήκης Κυκλάδων.


Ο Γιάννης Π. Βαλαβανίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε ζωγραφική, χαρακτική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1959-1963). Έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ασχολήθηκε με την εικονογράφηση και σχεδίαση εξώφυλλων βιβλίων. Έχει δημοσιεύσει κείμενα για την τέχνη σε εφημερίδες και περιοδικά. Δίδαξε ζωγραφική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1982-2006) και ήταν αντιπρύτανης κατά την περίοδο 2001-2004. Από το 2007 είναι ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ.

Η πρώτη επαφή του καλλιτέχνη με τον κριτικό ρεαλισμό πραγματοποιείται ευθύς με την είσοδό του στη Σχολή Καλών Τεχνών. Σπουδαστής ακόμη εντάσσεται στον κύκλο του τεχνοκριτικού της αριστεράς, Γιώργου Πετρή, στο πλαίσιο της «Επιθεώρησης Τέχνης». Άλλα μέλη της παρέας υπήρξαν, κατά καιρούς, ο Χρόνης Μπότσογλου, ο Λευτέρης Γιανουλόπουλος, ο Βαγγέλης Δημητρέας, ο Κυριάκος Κατζουράκης και ο Γιάννης Ψυχοπαίδης. Υπήρξε μέλος της «Ομάδας Τέχνης Αʼ» (1965-1967), της ομάδας «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές» (1971-1973), της «Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη» (1979-1986) και του «Συνδέσμου Σύγχρονης Τέχνης» (1979-1984).

Η έκθεση την επιμέλεια της οποίας έχει ο Π. Παπαδόπουλος διήρκησε μέχρι τις 28 Ιουλίου.