Μύθοι και πραγματικότητες για τη χρηματοδότηση του Ν. Αιγαίου

του ΝΙΚΟΥ ΣΥΡΜΑΛΕΝΙΟΥ

Η κυβέρνηση μπροστά στην πραγματικότητα που καταδικάζει τα νησιά μας στο περιθώριο της ανάπτυξης και μετατρέπει τους κατοίκους τους σε πολίτες β΄ κατηγορίας, λίγες μέρες μετά την επίκαιρη επερώτηση μας στη Βουλή, επιδιώκει με κοινές δηλώσεις των υπουργών Ανάπτυξης, Κ. Χατζηδάκη, και Ναυτιλίας και Αιγαίου, Κ. Μουσουρούλη, ναδημιουργήσει κλίμα ευφορίας και τεχνητής αισιοδοξίας, χρηματοδοτώντας δυνητικά με δάνεια συνολικού ύψους 80 εκατομμυρίων ευρώ τις τουριστικές και επισιτιστικές επιχειρήσεις της νησιωτικής Ελλάδας, ενώ σε ότι αφορά τα μικρά νησιά με κάτω από 3.100 κατοίκους, υπόσχεται άτοκα δάνεια από 10 – 30.000 €. Ως δια μαγείας, βρίσκονται κονδύλια –άγνωστο από ποια Επιχειρησιακά Προγράμματα και με ποια διαδικασία μεταφοράς κονδυλίων- για «μεγάλο εύρος επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον Τουρισμό. Βεβαίως για μας, κάθε χρηματοδοτικό πρόγραμμα ενίσχυσης της ρευστότητας, εφόσον εντάσσεται σ΄ένα συνολικό αναπτυξιακό πλαίσιο και χορηγείται με όρους διαφάνειας, είναι ευπρόσδεκτο.

Όμως στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχει άραγε αναλογιστεί πόσες χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις των νησιωτικών περιοχών έκλεισαν με τα καταιγιστικά οριζόντια μέτρα περικοπών των εισοδημάτων και των φορομπηχτικών πολιτικών της; Έχει αναλογιστεί, επίσης, που οδηγεί όσες ακόμα παραμένουν ζωντανές, με την κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών στο εισόδημα και στις επιχειρήσεις για τα μικρά νησιά, με την επιβολή του ανώτατου συντελεστή του ΦΠΑ στην εστίαση και με ορατό ακόμα τον κίνδυνο για αύξηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στο Αιγαίο;

Ποια είναι η πραγματικότητα στα νησιά;

• Έντονη εποχικότητα που επιδεινώθηκε με τη συρρίκνωση της τουριστικής περιόδου
• τεράστια εισφοροδιαφυγή, όπως αποδεικνύουν τα στατιστικά στοιχεία του ΙΚΑ
• δραματική συρρίκνωση του εσωτερικού τουρισμού
• Αυξανόμενος αριθμός λουκέτων σε μικρές επιχειρήσεις
• Αδυναμία πολλών επιχειρηματιών να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους στον ΟΑΕΕ

Η παντελής έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και η υπό διαρκή συρρίκνωση αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, συνέπεια των ακολουθούμενων πολιτικών, δε μπορούν να αντιμετωπισθούν με κονδύλια αυτού του μεγέθους.

Για ποια ωφέλεια μπορούμε να μιλάμε, όταν το κονδύλι αυτό διαιρούμενο στο σύνολο των τουριστικών και επισιτιστικών επιχειρήσεων ολόκληρης της νησιωτικής Ελλάδας, τελικά καταλήγει σε μηδαμινά ποσά ανά επιχείρηση; Με ποιες επίσης προϋποθέσεις μπορεί μια μικρή επιχείρηση να αξιοποιήσει την ένταξη της στο δανειακό πρόγραμμα, όταν είναι υποχρεωμένη να συμβάλλει με ίδια κεφάλαια, τα οποία είναι δυσεύρετα; Μήπως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις καλούνται να αναλάβουν άλλο ένα δάνειο, με χαμηλό έστω επιτόκιο, που αργότερα δε θα μπορέσουν να αποπληρώσουν, αν δεν υπάρξει ριζική αντιμετώπιση των συνθηκών που δημιουργούν την ύφεση στην αγορά;

Και τελικά, πώς αντισταθμίζονται οι απώλειες εισοδήματος των τριών τελευταίων χρόνων με τα ψίχουλα χρηματοδότησης;

Όσο για τη συνολική χρηματοδότηση του Νοτίου Αιγαίου για τη νέα προγραμματική περίοδο 2014 – 2020, προφανώς και είναι θετική η διαφαινόμενη αύξηση των κονδυλίων του περιφερειακού προγράμματος σε σχέση με τα αρχικά ελάχιστα προϋπολογισθέντα, αλλά είναι φανερό ότι κατανοήθηκε σε κάποια βαθμόέστω και αργά από την Ε.Ε., η μεγάλη απώλεια εθνικού και περιφερειακού εισοδήματος, πάνω από 20 % από το 2008 μέχρι σήμερα, που βύθισε τη χώρα ολόκληρη σε βαθιά ύφεση. Έγινε δηλαδή, κατά προσέγγιση, το αυτονόητο: η κατηγοριοποίηση της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου με βάση το πραγματικό ΑΕΠ και όχι το πλασματικό του 2005. Αυτό όμως, σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει, πρώτον ότι το συνολικό ύψος δεν θα είναι μειωμένο σε σχέση με την περίοδο 2007 – 2013 και δεύτερον ότι με αυτή τη χρηματοδότηση, μπορούν να αντιμετωπιστούν συσσωρευμένα προβλήματα οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, περιβαλλοντικών υποδομών, άρσης της απομόνωσης των μικρών νησιών