«Η ατυχής κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας από το κεντρικό κράτος...»* και άλλα αυτοδιοικητικά τινά...

 Γιώργος Μ. Σκιάφος

Το τελευταίο διάστημα, παραμονές των τοπικών αυτοδιοικητικών εκλογών αλλά και των ευρωεκλογών του Μαΐου, ακούμε και διαβάζουμε ότι είναι πια καιρός να φύγουν τα πρόσωπα του παλιού κατεστημένου και να έλθουν «φρέσκα» πρόσωπα στα αυτοδιοικητικά πράγματα. Θεωρείται, μάλιστα, ως τρίπτυχο της επιτυχίας να είναι κανείς «νέος, άφθαρτος, ανεξάρτητος» ή ότι αρκούν οι «φρέσκιες», πρωτότυπες και καινοτόμες ιδέες για να προοδεύσει ο τόπος, μακριά από κόμματα και από πολιτικές. Βέβαια, το πόσο «ανεξάρτητοι» και τάχα «έξω από κόμματα» είναι μερικοί υποψήφιοι, μικρός είναι ο τόπος... Το αποτέλεσμα, λοιπόν, είναι ότι αρκετοί υποψήφιοι αποφεύγουν να μιλούν πολιτικά, να μην καταθέτουν με σαφήνεια το πρόγραμμα και τις θέσεις τους, να μιλούν γενικά και αόριστα για «ανάπτυξη». Ο μύθος της ανάπτυξης έγινε, δηλαδή, εκλογικό σλόγκαν και μια καραμέλα που την πιπιλίζουν οι περισσότεροι. Μας παρουσιάζουν την «ανάπτυξη» κάτι σαν τον ήλιο και τον ουρανό. Όμως, τα ερωτήματα παραμένουν αμείλικτα: Για ποιον η ανάπτυξη; Τι είδους ανάπτυξη εννοούν και με ποιον τρόπο; Και με ποιο, άραγε, τίμημα;  Με άλλα λόγια και επί της ουσίας, δεν δίνεται απάντηση στο βασικό: Ποιος, ποιον και γιατί; Ποια είναι η θέση τους, αλήθεια, για το ξεπούλημα, από την κυβέρνηση, κάθε τμήματος της στεριάς, της θάλασσας και του αέρα της χώρας, σε ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα για εκμετάλλευση, στο όνομα της «ανάπτυξης»;

Όλα τα παραπάνω διανθίζονται, βεβαίως, με πολλά «θα...» και «πρέπει να...», τα οποία είναι ξεκομμένα από την τοπική και, κυρίως, από τη γενικότερη κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας. Μάλιστα, ορισμένα τοπικά ΜΜΕ, αν δεν δείχνουν εμφανώς την προτίμησή τους σε συγκεκριμένο υποψήφιο, με τον τρόπο που παρουσιάζουν τους υποψηφίους, φθάνουν μερικές φορές στο σημείο να περνούν στους ψηφοφόρους κριτήρια όχι πολιτικών εκλογών, αλλά... «καλλιστείων». Έτσι, τα κυρίαρχα ζητήματα – ουσιαστικά επιβίωσης – που απασχολούν την  πλειοψηφία των πολιτών, των εργαζομένων, των νέων, των ανέργων, των επισφαλώς και ελαστικώς εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικροεπαγγελματιών κλπ, κρύβονται επιμελώς πίσω από αυτού του είδους τις ταμπέλες. Ας δούμε, όμως, μερικά από αυτά τα ζητήματα:

1) Είναι γνωστό ότι οι Δήμοι, όπως και οι Περιφέρειες, είναι πεδία άσκησης και το μακρύ χέρι της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής. Οι εκλεγμένοι δήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι, είτε με κομματικό χρίσμα είτε δήθεν ανεξάρτητοι, υλοποιούν εξειδικεύοντας την κυβερνητική πολιτική, συνήθως αντιλαϊκή, όπως καλή ώρα ή μάλλον... κακή, στον τόπο τους.  Αυτό θα κληθούν να κάνουν και τώρα είτε είναι 50 χρονών και βάλε είτε είναι 25 με 35. Έχουμε βαρεθεί αυτούς που δεν βγάζουν άχνα και δεν εναντιώνονται ποτέ στις εκάστοτε ασκούμενες κυβερνητικές πολιτικές, οι οποίες δημιουργούν τα τεράστια προβλήματα που ζει ο λαός και η νεολαία: την ανεργία, τη φτώχεια, τους μισθούς εξαθλίωσης, την έλλειψη σε βασικά έργα υποδομής για τις ανάγκες του λαού, όπως πλήρως εξοπλισμένα νοσοκομεία, σχολεία, παιδικούς σταθμούς ή σε έργα αντισεισμικής θωράκισης και αντιπλημμυρικής προστασίας ή σε ασφαλείς λιμενικές εγκαταστάσεις κλπ. Τόσα χρόνια όλοι όσοι έλεγαν και εξακολουθούν να λένε «ψήφισε για τον τόπο σου», «δεν ψηφίζεις για τα γενικά», «δεν ψηφίζουμε κομματικά αλλά πρόσωπα» κτλ, αφού εκλέχτηκαν, αν δεν πήραν οι ίδιοι το ένα αντιλαϊκό μέτρο πίσω από το άλλο, υιοθέτησαν ή εφάρμοσαν πιστά τις κυβερνητικές εντολές για τους φόρους και τα χαράτσια (δημοτικά τέλη), για τις ιδιωτικοποιήσεις δομών υγείας, παιδείας, δημόσιων ελεύθερων χώρων και παραλιών καθώς και για τις περικοπές σε κοινωνικά και δημόσια αγαθά. Αλήθεια, με τη λήξη της θητείας της νέας δημοτικής αρχής που θα προκύψει από τις ερχόμενες εκλογές, θα υπάρχουν δωρεάν δημόσιοι και επαρκείς για όλα τα νήπια βρεφονηπιακοί σταθμοί  ή θα ιδιωτικοποιηθούν, όπως δρομολογείται από την κυρίαρχη πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, για την οποία  δεν ακούγεται κάποια κριτική από τους κυρίαρχους υποψηφίους. Θα υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών των σχολείων, μετά και τις δραματικές μειώσεις της κυβερνητικής πολιτικής για την Παιδεία; Θα υπάρχει δωρεάν δημόσια συγκοινωνία; Με το δημόσιο αγαθό και αναγκαίο για τη ζωή, το νερό, τι μέλλει γενέσθαι ή τη δημόσια καθαριότητα και ένα σωρό άλλα δημόσια και κοινωνικά αγαθά; Ο κατάλογος είναι μακρύς...

2) Τι σημαίνει, αλήθεια, άφθαρτος; Και, μάλιστα, σήμερα; Δεν είναι, μεταξύ άλλων, και αυτός που αγωνίζεται εναντίον ενός συστήματος που εξαθλιώνει τους πολλούς και αυξάνει την κερδοφορία των λίγων και οικονομικά ισχυρών; Πραγματικά νέα και άφθαρτη δεν είναι η πολιτική που, σε τοπικό επίπεδο, έρχεται σε σύγκρουση με την πολιτική της τρόϊκα και της κυβέρνησης; Δεν είναι αυτή που αγωνίζεται μαζί με τους εργαζόμενους για να μένουν στα χαρτιά οι αντιλαϊκοί νόμοι, για να πάψει η φοροληστεία που γίνεται με όχημα και τους δήμους; Περιμένουμε, αλήθεια, από υποψηφίους δημάρχους να πρωτοστατήσουν σε αγώνες εναντίον αυτής της κυβερνητικής πολιτικής που εξαθλιώνει  όλο και περισσότερο το λαό και την κοινωνία, όταν στο πρόγραμμά τους δεν έχουν ούτε καν μία σαφή αιχμή κατά αυτής της πολιτικής; Ένας, μάλιστα, νέος και πολλά υποσχόμενος υποψήφιος δήμαρχος γράφει χαρακτηριστικά στο πρόγραμμά του: «Η ατυχής κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας από το κεντρικό κράτος...». Προσέξτε, δεν αναφέρει την κυβέρνηση ή  έστω την κυβερνητική πολιτική, αλλά είναι, γενικά και αόριστα, το «κεντρικό κράτος» αυτό που ψηφίζει τους νόμους και τις πράξεις νομοθετικούς περιεχομένου, που παίρνει τις απεχθείς για το λαό αποφάσεις και όχι η κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ... Και, μάλιστα, χαρακτηρίζεται «ατυχής» η κατάργηση χρήσιμων ειδικοτήτων, δηλαδή οι διαθεσιμότητες και οι απολύσεις 3500 υπαλλήλων... Με άλλα λόγια, όλα είναι καλά καμωμένα από την κυβέρνηση, συγνώμη... από το «κεντρικό κράτος» ήθελα να πω, αλλά, τι να κάνουμε, έχει και μερικές... άτυχες στιγμές! Μήπως, λοιπόν, αυτό που ζει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι μια «ατυχία του κεντρικού κράτους» και δεν το έχουμε καταλάβει; Νομίζω ότι γίνεται, πλέον, φανερό το πώς κάποιοι «νέοι», «άφθαρτοι» και «ανεξάρτητοι» υποψήφιοι εννοούν ότι θα «υπηρετήσουν» το λαό και όχι την κυβερνητική πολιτική που εξαθλιώνει τους πολλούς προς όφελος των λίγων και οικονομικά ισχυρών.

3) Αν κοιτάξουμε τους δύο κυρίαρχους συνδυασμούς, είτε για τις δημοτικές είτε για τις περιφερειακές εκλογές, θα δούμε κομματικά στελέχη, πρώην και νυν, των δύο κομμάτων, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που μας κυβερνούν, κατανεμημένους και στους δύο αυτούς συνδυασμούς. Όποιος μας λέει, λοιπόν, ότι είναι ανεξάρτητος, μας λέει ψέμματα. Όποιος μας λέει ότι η ψήφος δεν είναι πολιτική, θέλει όχι μόνο να μας κλέψει την ψήφο αλλά και να την καταγράψει την επομένη των εκλογών και ως ψήφο που συμφωνεί με την πολιτική του. Άλλωστε, ο χάρτης των εκλογών τη Δευτέρα, 26/5/2014, θα είναι βαμμένος με τα χρώματα των κομμάτων που θα θέλαμε ίσως να καταδικάσουμε, και έτσι θα έχουν χρωματίσει και τη δική μας ψήφο, άσχετα με το αν ψηφίσει κάποιος τον γνωστό του, τον συγγενή του κτλ. Η ψήφος μας θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να καταγραφεί ως εναντίωση στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης˙ θα είναι, μάλιστα, ένα επιπλέον βήμα για να δυναμώσει ο αγώνας, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, και την επομένη των εκλογών. Αυτό, νομίζω, είναι που έχουμε ανάγκη σήμερα, αφού και ο αγώνας των εργαζομένων και του ελληνικού λαού για μια δίκαιη κοινωνία (θα) είναι συνεχής.

4) Κατά την ταπεινή μου και πάλι γνώμη, αυτός που νοιάζεται για τον τόπο του πρέπει να είναι, μεταξύ των άλλων, και αγωνιστής στον τόπο δουλειάς και μόρφωσης, στις λαϊκές γειτονιές. Βάζει πάνω απ’ όλα τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, της νεολαίας, των εργαζομένων. Όταν π.χ. για την ανεργία των νέων κάποιος συμφωνεί και υιοθετεί την εργασιακή περιπλάνηση των σημερινών νέων, εφ’ όρου ζωής και για ένα πιάτο φαΐ, δεν ενδιαφέρεται στην πραγματικότητα για τον τόπο, αλλά για τους μεγαλοεπιχειρηματίες του τόπου. Γι’ αυτό και τα περίφημα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, τύπου “κοινωφελούς” εργασίας, “ωφελουμένων”, voucher, “μαθητείας”, ενοικίασης εργαζομένων κλπ, δεν τα προωθούν μόνο στον ιδιωτικό τομέα, με το αζημίωτο που λέει και ο λαός μας για τους μεσολαβούντες, αλλά τα προωθούν και στους δήμους και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αν νοιάζεται κάποιος για τα προβλήματα των νέων ανέργων, νομίζω ότι θα πρέπει να αγωνίζεται μαζί τους για μόνιμη και σταθερή δουλειά και με πλήρη εργασιακά – εργατικά δικαιώματα. Παρεμπιπτόντως, και πάλι ο πιο πάνω αναφερόμενος υποψήφιος, την “κοινωφελή” εργασία προβάλλει στο πρόγραμμά του για τη στελέχωση του δήμου και τη λειτουργία του...  

5) Η μάχη των εκλογών, νομίζω ότι δεν πρέπει να δίνεται για να κάνουμε γλυκανάλατες συζητήσεις για τα πρόσωπα, τις ικανότητες και τις προσωπικές φιλοδοξίες του κάθε υποψηφίου. Από “Μαυρογιαλούρους” και “σωτήρες”, τάχα ανεξάρτητους, νέους ή και μεγαλύτερους ηλικιακά, έχει χορτάσει ο λαός και η νεολαία. Πέρασαν πολλοί του είδους αυτού από τους δήμους, αλλά το ταμείο ήταν, σχεδόν πάντα, μείον για τον λαό και την νεολαία. Δεν είναι, επομένως, άλλη η πολιτική στην ευρωβουλή, άλλη στις Περιφέρειες και άλλη στους Δήμους, όσο κι αν αυτό δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά ή όσο και αν μας το κρύβουν επιμελώς κάποιοι υποψήφιοι. Αυτή η πολιτική είναι αντιλαϊκή, όποιος και αν τη διαχειρίζεται. Την πολιτική αυτή, λοιπόν, που εφαρμόζουν ή θέλουν να εφαρμόσουν ενιαία, νομίζω είναι πλέον σαφές ότι θα πρέπει να την καταδικάσουμε και με την ψήφο μας.

Παραμονές των προηγούμενων αυτοδιοικητικών εκλογών (2010), είχε δημοσιευτεί σε ορισμένα  μόνο τοπικά ηλεκτρονικά μέσα, όχι όμως και στα έντυπα, αν και τους είχε σταλεί, ένα άρθρο μας με τίτλο «Η Μαριναλέντα, ο ‘‘Καλλικράτης’’ κι εμείς …». Σε αυτό, μεταξύ άλλων, παρουσιαζόταν συγκεκριμένο επιτυχημένο παράδειγμα δήμου που λειτουργούσε και εξακολουθεί να λειτουργεί προς όφελος των πολιτών του, με την ενεργή όμως συμμετοχή, μέσω λαϊκών συνελεύσεων, των δημοτών στη λήψη των αποφάσεων. Επειδή από τότε μέχρι σήμερα, μάλλον, δεν έχουν αλλάξει και πολλά προς το καλύτερο, πιστεύω ότι το παράδειγμα αυτό είναι αρκετά επίκαιρο και μπορεί να βοηθήσει προς μια θετική κατεύθυνση τα αυτοδιοικητικά πράγματα. Το να το επαναλάβουμε, έστω και εν συντομία, δεν είναι στους σκοπούς του παρόντος, εξάλλου είναι και δύσκολο λόγω του περιορισμένου χώρου που φιλοξενεί το παρόν άρθρο. Γι' αυτό,  οι αναγνώστες σας, αν θέλουν, μπορούν να το διαβάσουν στους συνδέσμους  http://www.syrostoday.gr/News/2767-H-Marinalenta-o--Kallikratis--ki-emeis.aspx   και   http://apopsy.blogspot.gr/2010/10/blog-post_28.html  ή με μια σχετική αναζήτηση στο διαδίκτυο.

Στους πολίτες του τόπου εναπόκειται να αναζητήσουν στα προγράμματα των συνδυασμών, για τις εκλογές του Μαΐου, τα προτάγματα που υπάρχουν στο παράδειγμα του δήμου που παρουσιάζεται στο προαναφερθέν άρθρο μας, τις αρχές, στις οποίες θα πρέπει να βασίζονται τα αυτοδιοικητικά πράγματα και να συνεχίσουν τον αγώνα για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Σύρος, Μάης 2014

Γιώργος Μ. Σκιάφος

* Από το πρόγραμμα του συνδυασμού ενός νέου και πολλά υποσχόμενου υποψηφίου δημάρχου.