Θυμάται κανείς τον παλιό καλό καιρό,
Δύο Δήμοι, επτά Κοινότητες, η τους τρεις Δήμους με τον Καποδίστρια, έβγαινες
στα χωρία και έβλεπες το νοικοκυριό, ασπρισμένες πεζούλες, στάσεις, καθαρισμένα
τα ξερόχορτα, νερό στις βρύσες, χαμηλά
δημοτικά τέλη, καθαρές παραλίες με γαλάζιες σημαίες.
Γινόντουσαν μικρά πρακτικά έργα με
χαμηλό κόστος, καλής ποιότητας, υστερούσαν κάποιοι στα μεγάλα έργα, αλλά οι
προσπάθειες προχωρούσαν με συνεργασία μεταξύ των Προέδρων.
Σήμερα έχουμε απουσία της Δημοτικής
αρχής, συγκεντρωτισμό, Τοπικά Συμβούλια ξεχασμένα στα καθημερινά τους
προβλήματα, δέσμια και αμήχανα να δράσουν χωρίς προσωπικό στη διάθεση τους,
χωρίς πόρους (αυτοί εξαντλήθηκαν από την σπάταλη διαχείριση του Δήμου και των
Νομικών προσώπων), η απάντηση μόνιμη, η κρίση φταίει.
Η Διαδημοτική Τουριστική Επιτροπή σε
συνεργασία με τους επαγγελματικούς συλλόγους παρήγε έργο και αποτέλεσμα, ο
Τουρισμός πρώτη δύναμη και η Σύρος πραγματική Αρχόντισσα, μεσουρανούσε σε
ζήτηση και ανάπτυξη, σήμερα βλέπουμε το αποτέλεσμα της αδιαλλαξίας της
Δημοτικής Αρχής, την αδράνεια και το παρωχημένο έργο μιας επιτροπής η οποία
είναι σε αποσύνθεση και διάλυση.
Η Λαϊκή Συνέλευση στη Βάρη από ένα
Τοπικό Συμβούλιο της Δημοτικής Παράταξης του Δημάρχου, ανέδειξε όλα όσα
συμβαίνουν σήμερα, απογοήτευση των Προέδρων και των Τοπικών Συμβουλίων,
απογοήτευση των κατοίκων, απογοήτευση των επισκεπτών.
Καμία αντίδραση από την κακογερασμένη
Δημοτική αρχή, καμία κίνηση αναδιάταξης των αρμοδιοτήτων και αξιοποίηση του
ανθρώπινου δυναμικού, κουρασμένη σέρνεται σε εκδηλώσεις και φανφάρες όπου τα
Τοπικά μέσα θα την προβάλουν, επί της ουσίας μηδέν βαθμό θα έπαιρναν, αν
κάποιος τους αξιολογούσε και τους βαθμολογούσε.
Αυτό έγινε στη Βάρη σε ένα χωριό που
περιμένει όπως και τα άλλα να δει μια άσπρη μέρα, δεν φτάνουν οι πίτες και οι
χοροί, τα χωριά έχουν ανάγκες, καθημερινές, μικρές και μεγάλες, αλλά δεν
υπάρχουν αυτιά να τις ακούσουν, μάτια να τις δουν και χέρια να τις λύσουν.
Τα χωριά φορτώθηκαν μόνο τέλη και
χαράτσια χωρίς απολαβές, καταργήθηκαν και όλα όσα απλά και δικαιωματικά είχαν
κατακτήσει, ευπρέπεια, υπερηφάνεια, νοικοκυριό, είναι όλα παρελθόν, δεν φταίει
ούτε η κρίση, ούτε ο Καλλικράτης, η αναλγησία και η αδιαφορία της Δημοτικής
Αρχής μόνο και γι αυτό σύντομα θα πάρει την αμοιβή της.
Το ίδιο απαράμιλλο μεγαλείο και στις
γειτονιές της Ερμούπολης, παιδικές χαρές, ανύπαρκτες, σκουπίδια παντού και ξερά
χόρτα, στους δημοτικούς χώρους και δρόμους, εγκατάλειψη πλήρης, η Σύρα του
Φεστιβάλ , η Αρχόντισσα, που είναι αναρωτιέται ο κάθε ένας, η παραλία ένα
κομφούζιο, ένα σιδερικό, εκεί έχουμε χρήμα να ρίξουμε 200.000 ευρώπουλα για να
φυλάνε το παρκινγκ στο Νησάκι, αυτή είναι η αναπτυξιακή πολιτική της Δημοτικής Αρχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.