Προς επίδοξους αξιολογητές...

Αυτοί  που μιλάνε για αξιολόγηση, ας θυμηθούν πρώτα τις δικές τους αξιολογήσεις.

Αυτοί  που θέλουν να γίνουν αξιολογητές, ας αναλογιστούν ποιοι καλούνται να αξιολογήσουν ποιους.

Αυτοί  που προσδοκούν να επιβεβαιώσουν την εξουσία τους με αξιολογήσεις, ας καταλάβουν ότι είναι ένα ακόμη γρανάζι στην ίδια μηχανή.

Αυτοί  που απειλούν  συναδέλφους  με μελλοντικές αξιολογήσεις, ας σκεφτούν ότι μπορεί να γίνουν και ανάδελφοι.

Προς τους συναδέλφους...

Αν νομίζουμε ότι το σημερινό καθεστώς στην Ελλάδα θα χορτάσει κατασπαράσσοντας τους άλλους και θα κάνει εξαίρεση για μας, μήπως θα ήταν χρήσιμο να διαβάζουμε κάθε πρωί το γνωστό κείμενο του Γερμανού πάστορα, Martin Niemoeller (1892-1984), μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά μας ; Μήπως, όμως, τότε θα είναι αργά ;

«Όταν οι ναζί έπιασαν τους κομμουνιστές σιώπησα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν συνέλαβαν τους σοσιαλδημοκράτες σιώπησα.
Δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης.
Όταν έπιασαν τους καθολικούς δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν καθολικός.
Όταν έπιασαν εμένα δεν υπήρχε κανείς πια για να αντιδράσει.»

Σήμερα, θα μπορούσε παραφρασμένο, για τις επερχόμενες απολύσεις εκπαιδευτικών αλλά και γενικότερα για όσα διαδραματίζονται στην εκπαίδευση, να αποδοθεί και ως εξής:

Πρώτα ήρθαν για τους ωρομίσθιους  κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ωρομίσθιος.
Έπειτα, ήρθαν για τους αναπληρωτές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν αναπληρωτής.
Κατόπιν, ήρθαν για τους νεοδιόριστους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν νεοδιόριστος.
Στη συνέχεια, ήρθαν για τους ξενόγλωσσους  και πάλι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ξενόγλωσσος.
Μετά, για τους γυμναστές, μετά για τους πληροφορικάριους, μετά για τους φυσικούς, ...
Μετά, ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να με υπερασπιστεί.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι, ένα μόνο δρόμο, όμως, έχουμε μπροστά μας: Αυτόν της αλληλεγγύης και της συλλογικής αντίστασης. Γι' αυτό, ας γρηγορούμε...

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ-ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ