Νίκος Συρμαλένιος

 Η νίκη της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές καταγράφεται σίγουρα στα γεγονότα ιστορικής σημασίας τόσο για τη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας όσο και για ολόκληρη την Ευρώπη. Και μόνο το γεγονός ότι ένα κόμμα της Αριστεράς κατακτά εκλογικά και για πρώτη φορά την πρώτη θέση, αποτελεί από μόνο του διαστάσεις που υπερβαίνουν τους αριθμούς και τα ποσοστά, όσο και αν οι αντίπαλοι προσπαθούν να τα υποβαθμίσουν. Ιδιαίτερη βέβαια αξία αποκτά η νίκη στην Περιφέρεια Αττικής αλλά και η παραλίγο κατάκτηση του Δήμου της Αθήνας, νίκη κυρίως πολιτικής σημασίας και δευτερευόντως αυτοδιοικητικής, μιας και η σύγκρουση είχε βασικά κεντρικά πολιτικά χαρακτηριστικά.
Η ανατροπή δεν έγινε, έγινε όμως ένα αποφασιστικό βήμα, που υπό προϋποθέσεις, μπορεί να μετατραπεί σε ολοκληρωτική νίκη, άρα και σε ανατροπή. Το ζητούμενο λοιπόν τώρα - και αυτό είναι επείγον - ποιες είναι αυτές οι προϋποθέσεις που σίγουρα πρέπει να πάρουν υπόψη τη μεγάλη εμπειρία που συσσωρεύτηκε από την τριπλή εκλογική αναμέτρηση που προηγήθηκε. Και εδώ οφείλουμε να μιλήσουμε καθαρά χωρίς ωραιοποιήσεις αλλά και χωρίς υστερόβουλες σκοπιμότητες που θα επιχειρούν να βάλουν κάτω από το χαλί μακροχρόνιες παθογένειες και αναλλοίωτες εσωκομματικές ισορροπίες.
Κατά την άποψη μου λοιπόν το σύνθημα τρεις κάλπες μία απάντηση, όπως και το σύνθημα στις 25 ψηφίζουμε στις 26 φεύγουν, δεν συνάντησε την επιδοκιμασία μιας μεγάλης τουλάχιστον πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος, που βεβαίως οδηγήθηκε στις κάλπες μέσα από απίστευτες διαδικασίες εκβιασμών, μαζικού τρόμου και συνεχών κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων, που μετέθεταν την ημερομηνία των εκλογών, αλλάζανε το σύστημα εκλογής, καθόριζαν τη χρηματοδότηση και τους τηλεοπτικούς χρόνους βάσει του 2009 κλπ, κλπ.
Το ζήτημα λοιπόν για μας δεν είναι τι κάνει ο αντίπαλος (αυτό είναι γνωστό και να περιμένουμε πολύ χειρότερα ενόψει των εθνικών εκλογών), το ζήτημα είναι τι κάνουμε εμείς,, αν θέλουμε να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της ιστορίας για τη σωτηρία της χώρας.
Οφείλουμε λοιπόν να παραδεχθούμε ότι το κόμμα μας δεν κατανόησε στο σύνολο του ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές (δημοτικές και περιφερειακές) δεν ταυτίζονται με τις εθνικές εκλογές (βουλευτικές και ευρωεκλογές) και άρα δεν μεταφέρονται αυτούσια τα ποσοστά και οι ψήφοι από την κάλπη των εθνικών στην κάλπη των αυτοδιοικητικών, ανεξάρτητα από επικεφαλής, συμμαχίες, τοπικές ιδιομορφίες. Όταν λέω το κόμμα, εννοώ όχι μόνο πολλές οργανώσεις βάσης ή και νομαρχιακές, αλλά και τμήμα της ηγεσίας ή τουλάχιστον σημαντικό μέρος της.
Δεν κατανόησε επίσης ότι το σύνθημα στις 26 φεύγουν, ενώ έδειχνε το στόχο, δεν θα ήταν εφικτό να επιτευχθεί, με δεδομένη ακόμα τη δυσπιστία σημαντικού μέρους της ελληνικής κοινωνίας προς το ΣΥΡΙΖΑ. Ας προβληματιστούμε ότι αυτή η δυσπιστία εμφανίζεται, τόσο στην αδυναμία μας ακόμα να οικοδομήσουμε πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα, όσο και στη δυσκολία δημιουργίας πολιτικών συμμαχιών που θα προσδώσουν δυναμική νίκης στις επόμενες εκλογές.
Τούτων δεδομένων, τι πρέπει να κάνουμε:

Α) να δημιουργήσουμε τους όρους πολιτικής και προγραμματικής ηγεμονίας, με στόχο τη διεύρυνση της επιρροής μας, αλλά και τη δημιουργία κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών, που θα δώσουν τη νίκη, είτε με αυτοδύναμο πλειοψηφικό ρεύμα, είτε μέσω στέρεων προγραμματικών συμμαχιών.
Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει άμεσα να επεξεργαστούμε περαιτέρω, να εξειδικεύσουμε και να παρουσιάσουμε με σαφήνεια τις προγραμματικές μας προτάσεις στα φλέγοντα θέματα της ελληνικής κοινωνίας.
Πιο συγκεκριμένα, οφείλουμε να δώσουμε εφικτές και ξεκάθαρες απαντήσεις, χωρίς αμφισημίες και γενικότητες στα παρακάτω ζητήματα:
Συνταξιοδοτικά, Κοινωνική Ασφάλιση
Χρέος, Δάνεια
Δημόσια Υγεία και Δημόσια Υγεία
Φορολογικό Σύστημα
Παραγωγική Ανασυγκρότηση, Βιώσιμη Ανάπτυξη
Πολιτικό Σύστημα

Β) να αντιμετωπίσουμε τις παθογένειες του κόμματος και να τολμήσουμε ριζικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, από την ηγεσία μέχρι ολόκληρο το κόμμα, με στόχο την οικοδόμηση ενιαίου, μαζικού, δημοκρατικού, πλουραλιστικού αλλά και αποτελεσματικού κόμματος, που θα αποβάλλει δια παντός τη νοοτροπία του 4% και θα οικοδομήσει κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία
Όταν λέω κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία, δεν εννοώ ότι πρέπει να αποβάλλουμε αρχές, φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά και κινηματικά ριζοσπαστικά στοιχεία, αλλά εννοώ εκείνα τα φοβικά και ιδιοκτησιακά χαρακτηριστικά που κουβαλάμε (ίσως και δικαιολογημένα) από το παρελθόν και τα οποία μας εμποδίζουν να δούμε τις νέες συνθήκες και τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά μας εμπόδισαν, κατά την άποψη μου, να δημιουργήσουμε άνοιγμα, συμμαχίες και εμπιστοσύνη σε πρόσωπα, που θα εξασφάλιζαν τη νίκη σε πολλούς περισσότερους δήμους, ίσως και περιφέρειες και θα αντιστοιχούσαν τη συναίνεση της κοινωνίας και στα αυτοδιοικητικά εκλογικά μας ποσοστά.
Αυτά όλα απαιτούν να ξαναδούμε συνολικά το κόμμα από την αρχή. Οφείλουμε να δούμε τη συγκρότηση της ηγετικής ομάδας στη βάση της ικανότητας οργάνωσης, διαχείρισης και δημοκρατικής λειτουργίας του κόμματος. Ειδικό βάρος θα πρέπει να δοθεί στην επικοινωνιακή μας πολιτική, που μέχρι σήμερα κινείται στα πλαίσια του ερασιτεχνισμού. Να συνδέσουμε τα τμήματα με τις οργανώσεις σε πανελλαδικό επίπεδο, να αξιοποιήσουμε στο έπακρο την ηλεκτρονική επικοινωνία και συμμετοχή των μελών στη λήψη των αποφάσεων. Ν' ανοίξουμε σε ολόκληρο το κόμμα τη συζήτηση πάνω στις προγραμματικές μας θέσεις, να οργανώσουμε σε όλη τη χώρα περιφερειακές κομματικές συσκέψεις με κεντρικό θέμα το στρατηγικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την ανατροπή και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Να ανοίξουμε τις οργανώσεις και να εντάξουμε στο κόμμα χιλιάδες νέα μέλη, στη βάση της συναίνεσης στο πρόγραμμα και στις πολιτικές θέσεις του κόμματος. Στο κόμμα πρέπει και μπορούν να έχουν θέση, όσοι και όσες συμφωνούν με τις γενικές πολιτικές, προγραμματικές και καταστατικές μας αρχές ανεξάρτητα προέλευσης, αρκεί να μην είναι αποδεδειγμένα φορείς διαφθοράς ή να έχουν υπηρετήσει για χρόνια από θέσεις αυξημένης ευθύνης το καταρρέον πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.
Για όλα αυτά τα ζητήματα, θεωρώ ότι πρέπει να οργανωθούν αρχές φθινοπώρου α) Εθνική Προγραμματική Συνδιάσκεψη, που θα συζητήσει τις βασικές προγραμματικές αρχές για τη διακυβέρνηση της χώρας και β) Οργανωτικό Συνέδριο, όπου με αφετηρία τις καταστατικές μας αρχές, θα συζητήσουμε τι κόμμα θέλουμε και πως αυτό το κόμμα θα πορευτεί μπροστά στις πολιτικές εξελίξεις και τις επερχόμενες εθνικές εκλογές.
Οφείλουμε να δράσουμε χωρίς καθυστερήσεις. Η μάχη των μαχών πλησιάζει και πρέπει να μας βρει πανέτοιμους και με πολλαπλάσιες δυνάμεις

* Ο Νίκος Συρμαλένιος είναι βουλευτής Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ