ΕΛΜΕ Α΄ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να είναι κλαδικός
Η τρικομματική κυβέρνηση των Μνημονίων και του ευρωμονόδρομου συνεχίζει την πολιτική της για
να διαλύσει ό,τι
έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος και τα δημόσια αγαθά, υπονομεύοντας τις κατακτήσεις της εργαζόμενης πλειοψηφίας και οδηγώντας χιλιάδες εργαζομένων στην ανεργία. Με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα ο εργαζόμενος ονομάζεται «ωφελούμενος», ενώ ο κατώτατος μισθός που όλοι γνωρίζαμε μετατρέπεται σε ανώτατο μισθό και για νέους κάτω των 25 ετών διαμορφώνεται στα 427 ευρώ. Ταυτόχρονα, προβλέπεται μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τις επιχειρήσεις ώστε τα προβληματικά ταμεία των εργαζομένων να διαλυθούν εντελώς και να ακολουθήσει νέα μείωση των συνταξιοδοτικών παροχών.
Στην εκπαίδευση συγκεκριμενοποιείται η αύξηση ωραρίου στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση κατά 2 ώρες και στην πρωτοβάθμια το υπουργείο προχωρά στην κατάργηση χιλιάδων οργανικών θέσεων. Την ίδια στιγμή το Υπουργείο Παιδείας προωθεί προς ψήφιση προεδρικό διάταγμα για υποχρεωτικές μεταθέσεις εκπαιδευτικών ανά την επικράτεια. Η αύξηση του ωραρίου των καθηγητών σε συνδυασμό με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολικών μονάδων και την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, θα οδηγήσει χιλιάδες εκπαιδευτικούς να μετακομίζουν όπου η υπηρεσία το επιθυμεί, με αποτέλεσμα ο υπεράριθμος εκπαιδευτικός να πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη βίαιη μετακίνηση σε άλλο γεωγραφικό τόπο - παρατώντας ζωή, υποχρεώσεις, οικογένεια, παιδιά - και... την απόλυση. Την ίδια στιγμή 13.000 συνάδελφοί μας αναπληρωτές που εδώ και χρόνια καλύπτουν κενά και στηρίζουν τη δημόσια εκπαίδευση σε ορεινές και νησιωτικές περιοχές δεν έχουν καμία επιλογή, αφού οδηγούνται στην ανεργία.
Μέσα σε αυτό το τρομακτικό σκηνικό η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ αποφάσισε με μεγάλη καθυστέρηση να εισηγηθεί προς τις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ πρόταση για απεργιακό αγώνα διαρκείας. Από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση έριξε όλα τα όπλα της για να συκοφαντήσει τον αγώνα αυτό. Με μπροστάρηδες τις ύαινες της δημοσιογραφίας των καθεστωτικών ΜΜΕ που μιλάνε ως ειδικοί, άλλοτε βγάζοντας οχετούς συκοφαντίας για τους δασκάλους και άλλοτε χαϊδεύοντας μαθητές, υποψηφίους και γονείς με στόχο να τους στρέψουν εναντίον των δασκάλων. Η τακτική αυτή είναι γνωστή και εφαρμόζεται σε κάθε εργαζόμενο που διαμαρτύρεται, αφού έτσι τα χρυσοπληρωμένα μαντρόσκυλα της δημοσιογραφίας εξυπηρετούν τα αφεντικά τους.
Ακούσαμε τον Υπουργό Παιδείας για την αύξηση ωραρίου να ζητά από τους εκπαιδευτικούς να βάλουν πλάτη στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Απαντάμε ότι οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί, στα νησιά των Κυκλάδων αλλά και σε όλη την χώρα, διαθέτουν πολλά περισσότερα από 2 διδακτικές ώρες κάνοντας μαθήματα ταξικής αλληλεγγύης στους μαθητές μας είτε οργανωμένα από τις τοπικές ΕΛΜΕ, είτε από προσωπική πρωτοβουλία, δημιουργώντας θεατρικές, χορευτικές και μουσικές ομάδες, κάνοντας λέσχες ανάγνωσης, κρατώντας ανοικτές τις σχολικές βιβλιοθήκες, λειτουργώντας κινηματογραφικές λέσχες σε απομακρυσμένα νησιά, βοηθώντας με τον πενιχρό μισθό τους υποσιτιζόμενους μαθητές. Βάζουμε πλάτη για να στηρίξουμε την τάξη μας, για να στηρίξουμε τη λαϊκή οικογένεια που κτυπιέται βάναυσα από την επίθεση του κεφαλαίου που διαλύει το δημόσιο σχολείο, τον πολιτισμό, τη ζωή μας. Βάζουμε πλάτη όταν δεν σκύβουμε το κεφάλι και μας βλέπουν οι μαθητές μας να αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της αντιλαϊκής αυτής πολιτικής. Εσείς κ. Υπουργέ βάζετε πλάτη για να περάσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, να διαλυθεί η δημόσια και δωρεάν παιδεία, να περάσουμε στο σχολείο της αγοράς. Να υπενθυμίσουμε ότι αυτές οι πολιτικές επιλογές για την παιδεία είναι διατυπωμένες στις επίσημες εκθέσεις του ΟΟΣΑ από το 1996, όπου αναφέρεται: «…Μια από τις βασικές περικοπές αφορά στα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και των πανεπιστημίων. Είναι πολύ προτιμότερη επιλογή από μια δραστική μείωση του αριθμού των μαθητών και των σπουδαστών. Οι οικογένειες θα αντιδράσουν βίαια στο ενδεχόμενο να αποκλειστούν τα παιδιά τους από την εκπαίδευση. Δεν θα αντιδράσουν όμως σε μια σταδιακή υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Έτσι σιγά-σιγά θα δεχτούν να πληρώνουν κάποιο ποσόν για να σπουδάζουν τα παιδιά, ή να περικοπεί κάποια εκπαιδευτική δραστηριότητα….». Οι συνάδελφοι μας στη Δανία ξεκίνησαν απεργιακό αγώνα με αιτήματα να μην καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να μην αυξηθεί το ωράριό τους και να μην διδάσκει ο εκπαιδευτικός μαθήματα που δεν είναι επιστημονικά καταρτισμένος. Στη Δανία δεν υπάρχει μνημόνιο κ Υπουργέ αλλά έτσι απαιτούν τα αφεντικά σας. Στους δρόμους είναι και οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι μαθητές και οι φοιτητές σε όλη την Ισπανία, ενάντια σε παρόμοια κυβερνητικά μέτρα για την Παιδεία.
Στην ίδια έκθεση του ΟΟΣΑ αναφέρεται: «…Ειδικά οι απεργίες των εκπαιδευτικών, αν και καθαυτές δεν αποτελούν πρόβλημα για τις κυβερνήσεις, γίνονται έμμεσα επικίνδυνες επειδή απελευθερώνουν μια ανεξέλεγκτη μάζα μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, η οποία μπορεί να κατέβει σε διαδηλώσεις και σε αυτή την περίπτωση η καταστολή μπορεί εύκολα να έχει δραματικές συνέπειες….».
Εφαρμόζοντας πιστά αυτές τις οδηγίες οι υπάλληλοι του κεφαλαίου και καταστρατηγώντας κάθε συνταγματικό δικαίωμα, αποφάσισαν να επιτάξουν 85.000 εκπαιδευτικούς προτού καν αποφασισθεί η απεργία. Μπορεί η κατακρεουργημένη από τα μνημόνια, την κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ κοινωνία, το εργατικό-λαϊκό κίνημα να ανεχθεί αυτές τις ενέργειες που συνδέονται με ένα νήμα με τον εκφασισμό της δημόσιας ζωής; Πιστεύει η κυβέρνηση και τ’ αφεντικά της ότι με τις απανωτές επιστρατεύσεις σε κάθε κλάδο που αντιστέκεται θα περιφράξει τις κοινωνικές θύελλες;
Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να είναι κλαδικός μια που η εκπαίδευση αφορά όλη την κοινωνία. Καλούμε όλα τα σωματεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τους άνεργους, τους φοιτητές, τους γονείς και τους μαθητές να συμπαραταχθούν σε κοινό αγώνα για δημόσια παιδεία και υγεία, για εργασιακά δικαιώματα, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Α΄ Κυκλάδων τη Δευτέρα 13 Μαΐου αποφασίζουμε:
Για απεργιακό αγώνα διαρκείας σύμφωνα με την εισήγηση της ΟΛΜΕ.
Οι αιρετοί του κλάδου να καταγγείλουν κάθε απόπειρα εφαρμογής του προεδρικού διατάγματος για υποχρεωτικές μεταθέσεις.
Καταλήψεις υπηρεσιών καθώς και κάθε άλλη δράση στην περίπτωση που μετακινηθεί συνάδελφος μας σε εφαρμογή του π.δ.
Αγωνιζόμαστε για:
Καμία απόλυση εκπαιδευτικού – Διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων μονίμων και αναπληρωτών
Άμεση απόσυρση του Π.Δ. για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις
Άμεση κατάργηση των νόμων για το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο (ν.4093/12 και 4057/12) που έχει θέσει υπό διωγμό τους εκπαιδευτικούς
Απόσυρση του ΠΔ για την Αξιολόγηση. Κατάργηση του ν.4142/13 για την Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας
Διασφάλιση των οργανικών θέσεων που απειλούνται από την αύξηση του διδακτικού ωραρίου (ν.4152/13, παρ. Θ). Κατάργηση του ν.4152/13.
Διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών για την ενισχυτική διδασκαλία, την πρόσθετη διδακτική στήριξη, την ειδική αγωγή και τα τμήματα υποδοχής
Ουσιαστική οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα των νεότερων. Κατάργηση του ν.4024/2011
Καμία κατάργηση – συγχώνευση σχολείου. 25 μαθητές κατ’ ανώτατο όριο στην τάξη
Να μην περάσουν τα σχέδια νόμων για το Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο που είχαν δοθεί στη δημοσιότητα το προηγούμενο διάστημα
Όχι στις μνημονιακές πολιτικές που διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΣΥΡΟΥ ΤΗΝΟΥ - ΜΥΚΟΝΟΥ
Τώρα είναι η ώρα της υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου
Tο Υπουργείο Παιδείας, εφαρμόζοντας την πολιτική του Μνημονίου και της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής, προχωρά στην υπονόμευση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Η επίθεση στο δημόσιο σχολείο είναι ενιαία και αφορά όλες τις βαθμίδες της και στοχεύει στο φτηνό σχολείο και πανεπιστήμιο της αγοράς και της επιχειρηματικότητας.
Με την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου για την εφαρμογή των μέτρων του 3ου Μνημονίου, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας νομοθετεί την αύξηση του ωραρίου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η αύξηση αυτή συνεπάγεται απόλυση 10.000 αναπληρωτών εκπαιδευτικών και υποχρεωτικές μετακινήσεις 4 με 5.000 εκπαιδευτικών.
Είναι ζήτημα χρόνου να νομοθετήσει αντίστοιχη αύξηση του ωραρίου και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Για αυτό το λόγο και η αύξηση του ωραρίου συνοδεύεται από το Π.Δ για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με συνέπεια χιλιάδες εκπαιδευτικοί να βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να μετακομίσουν, “όπου η υπηρεσία το επιθυμεί”. Μια προοπτική που δεν ακυρώνει απλά τον οικογενειακό προγραμματισμό κάθε εκπαιδευτικού, αλλά και κάθε έννοια εργασιακής προστασίας.
Ο εργαζόμενος δεν ανήκει πια στον εαυτό του, αλλά στον εργοδότη του.
Για 680 ευρώ ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να επιβιώσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Παρόμοιο είναι και το σχέδιο του Υπουργείου και για την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, μόνο που στους εκπαιδευτικούς δημοτικών και νηπιαγωγείων προσπαθεί να επιβάλλει τις απολύσεις μέσω των συγχωνεύσεων και καταργήσεων χιλιάδων τμημάτων. Με μια πρωτοφανή εγκύκλιο στις αρχές Απριλίου, το Υπουργείο Παιδείας με αριθμητικές αλχημείες εξαφάνισε 10.000 τμήματα σε ολόκληρη τη χώρα! Διαιρώντας το συνολικό αριθμό των μαθητών κάθε σχολείου δια 25, αποφάσισε ότι ένα 6θέσιο δημοτικό πρέπει να γίνει 5θέσιο ή και 4θέσιο και ένα 12θέσιο να υποβαθμιστεί σε 10θέσιο ή και 8θέσιο. Κι εδώ οι προθέσεις είναι ολοφάνερες: να μειωθεί το εκπαιδευτικό προσωπικό και οι λειτουργικές δαπάνες μέσω των καταργήσεων σχολείων που θα ακολουθήσουν αυτό το σχέδιο, εις βάρος πάντα των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών. Καθόλου τυχαία το Υπουργείο, παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του, δεν ανακοινώνει τη νέα οργανικότητα των σχολείων, μετατοπίζοντας τις αντιεκπαιδευτικές του αποφάσεις για το τέλος της σχολικής χρονιάς. Με αυτό τον τρόπο κρατά σε ομηρία τους γονείς και τους μαθητές που δεν γνωρίζουν ακόμη με ποια μορφή θα λειτουργήσει το σχολείο τους την επόμενη χρονιά. Στο ίδιο πνεύμα, έχει νομοθετήσει για την κατάργηση του δωρεάν σχολικού εγχειριδίου, για συμπτύξεις και συγχωνεύσεις τμημάτων των 30 παιδιών ανά τάξη και το κλείσιμο δεκάδων πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων.
Αυτή την αποκρουστική εκπαιδευτική πραγματικότητα προσπαθεί να αποκρύψει το Υπουργείο Παιδείας με την εκστρατεία λάσπης εναντίον όλων των εκπαιδευτικών και την προληπτική επιστράτευση των συναδέλφων /ισσών μας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Με πρωτοφανή πολιτικό αυταρχισμό καταργεί το δικαίωμα στην απεργία, το δικαίωμα του αγώνα για την μόρφωση και την εργασία. Ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της συγκυβέρνησης δεν έχει τέλος. Ως κοινωνία και ως εργαζόμενοι δεν πρέπει να επιτρέψουμε την επιστράτευση κάθε εργατικής και κοινωνικής διεκδίκησης. Μια κοινωνία με επιστρατευμένους όλους τους εργασιακούς χώρους που παλεύουν είναι μια “κοινωνία – στρατώνας”, προθάλαμος αυταρχικών και αντιδημοκρατικών πολιτικών εξελίξεων. Μια εκπαίδευση με παιδαγωγούς ντυμένους στα χακί που σκύβουν το κεφάλι, προετοιμάζει μια νέα γενιά της υποταγής και της παραίτησης. Η προληπτική επιστράτευση εκπαιδευτικών δείχνει το φόβο μιας κυβέρνησης βαθιά αντιλαϊκής χωρίς καμιά κοινωνική νομιμοποίηση.
Ως εκπαιδευτικοί θεωρούμε ότι το μεγάλο ζητούμενο σε αυτή την ιστορική συγκυρία είναι ο κοινός αγώνας όλου του κόσμου της εργασίας για το δικαίωμα στην εργασία και τη μόρφωση. Δεν πρέπει να μας μετατρέψουν ως κοινωνία σε μια “ρωμαϊκή αρένα” που θα χειροκροτεί με τη σφαγή αλλεπάλληλων κατηγοριών εργαζομένων. Η αλληλεγγύη και ο κοινός βηματισμός όλων των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα είναι το βασικό προαπαιτούμενο για την απόκρουση της καπιταλιστικής επίθεσης, για την έξοδο από τον εφιάλτη των Μνημονίων. Σε αυτό τον εθνικό στόχο οι εκπαιδευτικοί θα βάλουν πλάτη : για μια κοινωνία κοινωνικής δικαιοσύνης, σταθερής απασχόλησης και μορφωτικής χειραφέτησης. Αυτοί που έχουν επιβάλλει 2,5 ευρώ ωρομίσθιο την ώρα για τη νεολαία , αυτοί που έχουν εκτοξεύσει τη νεανική ανεργία στο 64% !! δεν νομιμοποιούνται να ομιλούν στο όνομα της νέας γενιάς και των μορφωτικών της αναγκών.
Σε αυτή την κατεύθυνση το Δ.Σ του συλλόγου μας θεωρεί αυτονόητη την αγωνιστική συμπόρευση όλου του κόσμου της εκπαίδευσης
για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της μόρφωσης και της εργασίας.
Πρέπει άμεσα να σπάσει ο εκφοβισμός του κόσμου της εργασίας με αγώνες διαρκείας.
Τώρα είναι η ώρα της υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου.
Συντονιστικό Σωματείων: Να απαντήσουμε όλοι μαζί στους δρόμους του αγώνα
Το Συντονιστικό Σωματείων και Εργαζομένων στις Κυκλάδες καταγγέλλει την επίταξη-επιστράτευση των εκπαιδευτικών από την κυβέρνηση των Μνημονίων. Είναι η τρίτη επίταξη-επιστράτευση ήδη, μέσα στους πέντε πρώτους μήνες του 2013, μετά από αυτές των εργαζομένων στο μετρό της Αθήνας και των ναυτεργατών. Και αυτό τα λέει όλα: Έχουμε μια κυβέρνηση που, εν είδει χούντας, “αποφασίζει και διατάσσει”, εκδίδει “φύλλα πορείας”, κάνει “κουρελόχαρτα” Σύνταγμα και Νόμους για να καταπνίξει, ακόμη και πριν καν αποφασιστεί απεργία, τις αντιδράσεις των εργαζομένων που αντιστέκονται στις πολιτικές της εξαθλίωσης του λαού και της υποβάθμισης της Παιδείας και της Υγείας, που αντιστέκονται στην εξαφάνιση της Κοινωνικής Ασφάλισης ή στο ξεπούλημα - και μάλιστα για “πενταροδεκάρες”- του δημόσιου πλούτου και των κοινωνικών αγαθών ή υπηρεσιών.
Η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της-ΜΜΕ, πανελλαδικά ή τοπικά, δηλώνουν ότι νοιάζονται για την ομαλή και απρόσκοπτη διεξαγωγή των πανελλαδικών εξετάσεων και ότι δεν πρέπει να τεθούν σε ομηρία οι μαθητές, ο μόχθο τους και τα όνειρα τους. Αλήθεια, πόσος λαϊκισμός χωρά σε τέτοιου είδους δηλώσεις;
Αυτοί που αφορίζουν τους καθηγητές και τάχα νοιάζονται για τους μαθητές και τους γονείς τους,
ΠΟΥ ΗΤΑΝ όταν η κυβέρνηση άφηνε τα σχολεία χωρίς καθηγητές, τους μαθητές χωρίς βιβλία;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν τα παιδιά μεταφέρονταν σε καρότσες αγροτικών από γονείς για να πάνε στο σχολείο επειδή δεν γινόταν η δωρεάν μεταφορά των μαθητών;
ΠΟΥ ΗΤΑΝ όταν χρόνια ολόκληρα μαθητές περνούσαν τα σχολική τους ζωή σε διαλυμένες λυόμενες αίθουσες, στη διπλοβάρδια ή σε ακατάλληλα κτίρια;
ΠΟΥ ΗΤΑΝ όταν το υπουργείο παραδεχόταν ότι ακόμα και τώρα στη λήξη του διδακτικού έτους οι μαθητές μας κάνουν λιγότερες από τις προβλεπόμενες ώρες σε κάποια μαθήματα γιατί «αδυνατεί» να προσλάβει αναπληρωτές;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν οι γονείς αναγκάζονταν να δίνουν χρήματα για πετρέλαιο στα σχολεία των παιδιών τους, αφού η κυβέρνηση έχει πετσοκόψει κατά 60% τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων;
ΠΟΥ ΗΤΑΝ όταν η πρόσθετη διδακτική στήριξη, η ενισχυτική διδασκαλία, οι σχολικές βιβλιοθήκες σταμάτησαν να λειτουργούν επειδή αυτό προτάσσει η δημοσιονομική προσαρμογή;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν τα αθλητικά σχολεία καταργήθηκαν «εν μία νυκτί» αλλά τιμούν στα κανάλια τους ολυμπιακούς αγώνες του εμπορίου και του ντόπινγκ;
ΠΟΥ ΗΤΑΝ όταν όλα τα μουσικά σχολεία της χώρας υπολειτουργούν, χωρίς εκπαιδευτικούς μουσικούς αλλά χαιρετίζουν τους «διάσημους» μουσικούς όταν φέρνουν νούμερα στα κανάλια τους;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ όταν χίλια σχολεία συγχωνεύονταν-έκλειναν, αναγκάζοντας μαθητές και μαθήτριες να ξυπνούν από τα χαράματα και να μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις;
ΠΟΥ ΗΤΑΝ όταν το υπουργείο ζητούσε να μετρηθούν με τον πήχη οι αίθουσες διδασκαλίας υπολογίζοντας 1,5 τ.μ. ανά μαθητή δηλαδή λιγότερο από ότι τα αμνοερίφια σε στάβλισμα που είναι 2 τ.μ./ζώο, για να στοιβάξει περισσότερους μαθητές στις τάξεις;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ για τα συνεχώς αυξανόμενα κρούσματα υποσιτιζόμενων παιδιών στα σχολεία σαν αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής που διαλύει τις λαϊκές οικογένειες αλλά προβάλλουν τα συσσίτια με τα σάπια φρούτα του υπουργείου και τις φιέστες της Χρυσής Αυγής μόνο για Έλληνες;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΝ για τη μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών που αφιερώνουν δεκάδες ώρες για μαθήματα αλληλεγγύης σε μαθητές ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και καταγωγής, για προγράμματα πολιτιστικά, περιβαλλοντικά, αγωγής υγείας, πέρα από το σχολικό ωράριο, για πρόβες τα απογεύματα, Σάββατο, Κυριακές με μοναδική αμοιβή το χαμόγελο των μαθητών τους;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΝ για τους 12.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που σε ένα μήνα από τώρα θα γίνουν άνεργοι αορίστου χρόνου παρότι για σειρά ετών όργωναν απ’ άκρο σ’ άκρο την Ελλάδα, καλύπτοντας πάγιες ανάγκες του δημόσιου σχολείου;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΝ για τους 10.000 μόνιμους εκπαιδευτικούς που τεχνητά θα χαρακτηριστούν πλεονάζοντες από την αύξηση του ωραρίου, θα μετατεθούν βίαια σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας εγκαταλείποντας την οικογένεια τους και θα αποτελέσουν τη μαγιά για τις επόμενες χιλιάδες απολύσεις του κυρίου Μανιτάκη;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΝ για τις απολύσεις, την ανθρωποφαγία, τον ατομικισμό και τη χειραγώγηση που κρύβονται πίσω από την αξιολόγηση αλλά με συντονισμένη ιδεολογική ρύπανση προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για το νέο σχολείο της αγοράς;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΝ για τη στημένη βιομηχανία επίορκων που εξυπηρετούν το μοντέλο άμεσων απολύσεων της τρόικας θέτοντας σε «αυτοδίκαιη» αργία εκπαιδευτικούς, δημιουργώντας κλίμα τρομοκρατίας και στερώντας κάθε δικαίωμα υπεράσπισης της αξιοπρέπειάς των;
ΓΙΑΤΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ότι στην Ελλάδα το διδακτικό ωράριο είναι στον ευρωπαϊκό μέσο όρο;
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΟΛΥΟΥΝ τους επίορκους Υπουργούς που παραβαίνοντας τον νόμο 1566/85 δεν διόρισαν στα σχολεία γραμματείς, συντηρητές, βοηθητικό προσωπικό, ψυχολόγους, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΕΤΡΑΝΕ οι ώρες εργασίας για την διδακτική προετοιμασία, τη διόρθωση γραπτών, τις εφημερίες, για τη δουλειά του φύλακα, του κλητήρα, του συντηρητή, του αχθοφόρου, του παιδονόμου, του ψυχολόγου, για τη διοικητική και γραμματειακή υποστήριξη, που διεκπεραιώνουν οι καθηγητές;
ΓΙΑΤ ΔΕ ΜΙΛΟΥΝ για τους μισθούς της ντροπής όταν ο κατώτατος μισθός του Έλληνα καθηγητή είναι το 19% του αντίστοιχου Λουξεμβούργιου, το 31% του Γερμανού ή το 45% του Ισπανού;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΝ για τις δαπάνες για τη δημόσια παιδεία που θα φτάσουν να είναι μόλις το 2,23 % του ΑΕΠ ποσοστό χαμηλότερο και από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΝ για τις πανελλαδικές εξετάσεις της ανεργίας που καταδικάζουν άμεσα όλους τους αποφοίτους των καθηγητικών σχολών σε ισόβια ανεργία αλλά και συνολικά τους νέους επιστήμονες σε μαζική μετανάστευση;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΝ για την κατάργηση χιλιάδων οργανικών θέσεων που οδηγεί σε 4θέσιες και 5θέσιες σχολικές μονάδες ;
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΗΣΑΝ, τέλος, για όλα αυτά που ψηφίστηκαν στα μνημόνια της ντροπής που καταδικάζουν τη νέα γενιά που τάχα υπερασπίζονται, σε μισθούς κάτω από 450 ευρώ, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, σε εργασιακό περιβάλλον “γαλέρας” και σε ένα εφιαλτικό μέλλον;
Για όλα τα παραπάνω, και άλλα πολλά ακόμα, μήπως είναι οι εκπαιδευτικοί που φταίνε; Μήπως φταίνε και για το ότι η ανεργία στους νέους καλπάζει σε ποσοστό πάνω από 60%; Οι εκπαιδευτικοί, λοιπόν, είναι αυτοί που καταστρέφουν το μόχθο, τα όνειρα και το μέλλον των μαθητών τους; Πρώτα λοιδορήθηκαν και κατασυκοφαντήθηκαν οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, στο μετρό, οι χαλυβουργοί, οι ναυτεργάτες και τώρα οι εκπαιδευτικοί. Ποιος έχει σειρά;
Όταν το δημόσιο σχολείο κατεδαφίζεται δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής. Δεν επέλεξαν οι εκπαιδευτικοί το χρόνο της απεργίας αλλά η ίδια η κυβέρνηση, που σκοπίμως ποντάρει στον εκβιασμό. Και το μόνο που μπορούν να κάνουν οι εκπαιδευτικοί, όπως και κάθε εργαζόμενος, είναι να αμυνθούν στις κυβερνητικές επιθέσεις με το μοναδικό όπλο που έχουν, την απεργία. Και, βεβαίως, δεν είναι αυτοί που επιτίθενται στην κοινωνία αλλά η βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου που υπηρετεί πιστά η κυβέρνηση.
Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να περάσουν τα σχέδιά τους!
Για αυτό καλούμε, για να απαντήσουμε όλοι μαζί στους δρόμους του αγώνα, τους γονείς, τους μαθητές, όλους τους εργαζόμενους, μαζί και όλους αυτούς που δεν στρέφονται εναντίον άλλων εργαζομένων αλλά στρέφονται εναντίον αυτών που σπέρνουν τη φτώχεια με τις πολιτικές τους, μαζί με αυτούς που ακόμα πιστεύουν στη δημόσια παιδεία και στο ρόλο του εκπαιδευτικού. Για ένα σχολείο πραγματικά δημόσιο και δωρεάν, με υψηλής ποιότητας μόρφωση για όλα τα παιδιά, με παιδαγωγική αξιοπρέπεια και ελευθερία.
ΤΩΡΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ!
ΟΛΟΙ στο ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ
την ΤΡΙΤΗ 14 ΜΑΪΟΥ | 6.30 μ.μ. | ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΙΑΟΥΛΗ
