Τα «Στοιχειώδη» της ζωής στην έκθεση του Χρήστου Μποκόρου στη Σύρο

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι ευτύχημα στον τόπο των διακοπών να υπάρχει η συγκυρία μιας πνευματικής εμπειρίας, όπως είναι μία επίσκεψη στην έκθεση ζωγραφικής του Χρήστου Μποκόρου. Παρουσιάζεται ώς το τέλος του μήνα στην Ερμούπολη και είναι η έκθεση που είχε παρουσιαστεί στη διάρκεια της περασμένης σεζόν στο Μουσείο Μπενάκη. Αν βρεθείτε στη Σύρο, προγραμματίστε να τη δείτε. Είναι μικρή έκθεση, αλλά η επίδρασή της βαθιά, σε διαποτίζει, είναι σαν μετάληψη.

«Τα στοιχειώδη», όπως είναι ο τίτλος αυτής της έκθεσης με τη φιλοσοφική της θέση, είναι στον όροφο της παλιάς λέσχης «Ελλάς» στο νεοκλασικό κτίριο του Πνευματικού Κέντρου. Χτισμένο στην ακμή της Ερμούπολης, στη δεκαετία του 1860, συνομιλεί με το Θέατρο «Απόλλων» καθώς βρίσκονται χιαστί αντικριστά. Ενδιάμεσα, ένας δρόμος φιδογυριστός με παλιά σπίτια και καλντερίμι συγκρατεί μια μελαγχολία ενός τρόπου ζωής που ολισθαίνει προς τα πίσω.

Πάνω όμως στον όροφο, όπου σε οδηγεί μία μεγαλοπρεπής σκάλα, μεταγενέστερης παρέμβασης, και ανάμεσα στην ακαταστασία ενός δημοτικού κτιρίου που δεν έχει τα «μέσα» αλλά μόνο την «ομορφιά» του (χωνεμένη, σκονισμένη, πατιναρισμένη), περιμένουν τα «Στοιχειώδη». Σαν να είναι κρυμμένα σε σκοτεινή κόγχη, φωτισμένα σαν από φλόγες κεριών (αν και ο φωτισμός θέλει βελτίωση, όχι ενίσχυση), τα έργα του Μποκόρου σε οδηγούν στον πυρήνα του βίου. Οι μορφές του, πλαγιαστές, ζωγραφισμένες σε μαδέρια, αναστοχάζονται, απλώνουν και συστέλλονται, με σύσπαση έρωτα, ενατένισης, λήθαργου ή θανάτου. Στα εσώτερα, περιμένουν, σαν σε νάρθηκα, τα «νεκρά» στοιχεία: τροφή, νερό, σαπούνι, κλίνη. Το ύδωρ, το σώμα, η βρώση, ο θάνατος ή ο έρωτας, τα απολύτως χρειώδη, απολεπισμένα, χωρίς επιχρίσματα, χωρίς ερωτήματα ή σκιές. Είναι ο άνθρωπος, ως ον ταπεινό, ως ον μεγαλειώδες.

Εβλεπα τους ξένους τουρίστες που δεν είχε τύχει να ξαναδούν έργα του Μποκόρου να αιφνιδιάζονται καθώς είχαν προσέλθει κυρίως από περιέργεια. Φεύγοντας ρωτούσαν να μάθουν περισσότερα και στην έξοδό τους ξαναδιάβαζαν το εξαίρετο κείμενο του ζωγράφου που μας περιμένει στην είσοδο. Είναι μία πλήρης εμπειρία, πνευματική όσο και αισθησιακή, αισθητική και σωματοποιημένη.



πηγη : http://www.kathimerini.gr/780291/article/politismos/eikastika/ta-stoixeiwdh-ths-zwhs-sthn-ek8esh-toy-xrhstoy-mpokoroy-sth-syro